Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Θεάματα

Θκιαβάζω πρώτην ανάγνωσην τον τύπον τζιαι ανακατσιά η ψυσιή μου.

Όλα εξηφτήσαν για έναν μισθόν. Καμιά εντιμότητα. Κανένας επαγγελματισμός. Η πληροφορία κακομαειρεμένη, εν όπως τα σκατοφάγια που ταΐζει τους αποβλακωμένους πίθηκους η μαζική βιομηχανική εστίαση για να συνάει κέρδη. Κανένας σεβασμός για τζιείνον που θα θκιαβάσει. Όλα στην υπηρεσίαν μιας προπαγάνδας, πληρωμένης για να προστατέψει το σύστημαν που ταΐζει 15-20 πλουτοφάες. Οι επικοινωνιολόγοι τους επαντρέψαν τζιαι την νομικήν υπηρεσίαν μαζίν τους τζιαι γίνην τζιαι το κράτος δικαίου σαν τα μούτρα τους.

Θκιαβάζω την δεύτερην ανάγνωσην. Θα μπορούσα να γελώ, να κάμνω χάζιν, όπως εκάμναν οι σκιτσογράφοι της Charlie Hebdo, για να μεν κλαίσιν με την πνευματικήν μιζέριαν του κόσμου, με την αδίσταχτην αποφασιστικότηταν των ιδιοκτητών του κόσμου να συνάξουν το χρήμαν όλον, την ισχήν όλην για πάρτι τους. Δεν μπορώ να γελάσω στην Κύπρον διότι ο τόπος εν μιτσής. Σκέφτουμαι τα θύματα του θεάματος τζιαι δεν μπορώ να γελάσω.

Όταν έγραψα το βοσκαρέτιν το 2007, δεν εφαντάστηκα ποττέ ότι τα πράματα θα μπορούσαν να φτάσουν δαμαί που τα εφέραν. Θκιάβας το ή ξαναθκιάβας το τζιαι θα δεις.

1 σχόλιο:

kaisi είπε...

Εγκλήματα. Με το βοσκαρέτιν πιάννεται η ψυχή μου με το τι κακό εκάμαν του κόσμου και η κοινωνία να κοιμάται ακόμα. Το ίδιο και με τα τωρασινά.