Τετάρτη 9 Μαΐου 2007

Παιγνίθκια με κλίμακες με διαστάσεις τζαι με έναν φακόν μάκρο



Το κείμενον τούτον εγράφτην μεταξύ της πρώτης τζαι της τρίτης εφτομάδας τ΄Άπρίλλη. Η μουσική εν της Αγγελικής Ιονάτου που τον δίσκον "Ο Έρωτας".
___________________________________________


Οι γαουροπατημαθκιές εν κάτι αρκόχορτα που βλαστούν πας τες Άλπεις. Γιωρκούν πολλά μες σε υγρά χαντάτζια δίπλα που τες στράτες. Τωρά όμως γιατί μες τα χαντάτζια ; Ε αυτή είναι τζαι η ερώτηση στην οποία πρέπει να απαντήσεις φίλε αναγνώστη αν έσιεις το κουράγιον τζαι δκιαβάσεις το πποστ ως την νάκραν του σεντονιού.

Εν κάτι τάτσες τζίτρινες που αν δεν ισσιύψεις, ούτε καν θα τες προσέξεις. Μπορεί μάλιστα τζαι να τες τσαλαπατήσεις τζαι να μην καταλάβεις ότι εσκότωσες φκιόρον.
Αν συνάξεις καμπόσες μπορεί να τες ξεράνεις τζαι να τες κάμεις τσιάιν. Λαλούν ότι εν πολλά ωφέλιμον για το άσθμαν. Οι παλιοί Αλπινιώτες εκάμναν τες σοροππούιν τζιαι επίνναν τες να τους περνά ο βήχας. Οι βοτανολόοι εβαφτίσαν τες tussilago farfara. Tussi όπως βήχας, lago όπως δκιώχνω. Το φκιοροεπίθετον Farfara, όπως φαρίνα, είναι διότι τα φύλλα, που μοιάζουν με τες πατημαθκιές του γαδάρου, που την πουκάτω μερκάν εν άσπρα όπως τ΄αλεύριν.

Οι Γαουροπατημαθκιές αθθούν πριν που τες κκεραζιές.


Δηλαδή πολλά πρώιμα. Φεβράρην, Μάρτην, Απρίλην, ανάλογα με το υψόμετρον. Φέτη όμως επελλάναν η μηνάες μας. Καλά το έγραψα. Οι μηνάες μας, όι οι Μηνάες μας. Οι Μηνάες μας καλά την έχουν τζιαι θα γιορτάσουν στες 11 του Νιόβρη. Οι μηνάες μας όμως επελλάναν, τζαι φέτη πας τες Άλπεις ο Απρίλης ήρτεν τον Μάρτην τζαι ο Μάς τον Απρίλλην. Σε υψόμετρον 800 μέτρων όπου έτυχεν να θκιανεύκουμαι αρκές τ΄απρίλη οι κκεραζιές αθθήσαν με τες γαουροπατημαθκιές.

Πέρσι 27 τΆπρίλη είσιεν 40 πόντους σιόνιν τζαι η φύση ετζοιμάτουν ύπνον σιειμωνιάτικον. Φέτη, 15 τΆπρίλη η φύση εν αγκαστρωμένη, έτοιμη να εκραγεί. Αθθίσαν ακόμα τζαι τα μιτσικόριδα που κανονικά αθθίζουν τες 10 του Μάη.



Λαλούν ότι εν το φαινόμενον του θερμοκηπίου. Όπως οι τομάτες τζαι τα δροσινά καρπίζουν τον σιειμώναν μες τα νάυλα, έτσι τζαι τα διάφορα φκιορούθκια τζαι δεντρά αθθίσαν φέτη κατασιείμωνα. Σήμερα είδα το έργον του Al Core « μια αλήθκεια που ενοχλεί » τζαι έσουσεν μου την πίστην μου στην ικανότηταν μας σαν ανθρώπινου είδους να ανατρέψουμεν τες επιπτώσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Οι γαουροπατημασιές κάμνουν έναν φκιορούιν σαν τον νήλιον. Αν ισιύψεις λλίον θα το δείς κάπως έτσι.



Οι Ρωμαίοι ελαλούσαν τα filius ante patrem δηλαδή, ο υιός προ του πατρός. Αυτά τα πανούργα δημιουργήματα της Δήμητρας έχουν μιαν γνωστήν τέχνην να επιβιώνουν στον ανταγωνισμόν με τα άλλα φυτά. Μόλις ισκάσει βουνόν, ρότσος, ή αρκάτζιν τζαι δημιούργηθεί έναν βουνάριν με φρέσκον χώμαν τζαι χαλίτζια, κατα προτίμησην ασβεστολιθικά, βουρούν τζαι πιάννουν πρώτα τον τόπον τον όφτζαιρον. Λλίον πολλά όπως εκάμναν οι Εγγλέζοι που επαένναν όπου εβρίσκαν πλάτσαν τζαι εκατοικήσαν την Αυστράλιαν, τον Καναδάν, την Βόριαν Αμερικήν. Καταφέρνουν τα διότι τα tussilago farfara εξοπλίζουν τον σπόρον τους με αλεξίπτωτον τζαι παν πρώτα τζει που εν επήεν ακόμα κανένας άλλος. Για να έχουν παραπάνω πιθανότηταν να προλάβουν τους άλλους, βλαστά πρώτα ο αθθός τζαι μετά το φύλλον. Εξ ου τζαι το filius ante patrem. Έλα όμως που φέτη που πελλάναν οι μηνάες μας πας τες Άλπεις, εν εφτασεν να φκει ο Φεβράρης, έμπην ο Μας. Για αυτόν λοιπόν έχετε την τύχην να δείτε μαζίν πας στην πρώτην φωτογραφίαν, τζαι το νηλιούδιν, τζαι το φύλλον τυπου γαουροπαθκιάς. Ο filius τζαι ο patrem εφκήκαν έναν τζαιρόν φέτη. Επελλάναν οι μηνάες μας λαλώ σας.

Άμαν ισιύψεις λλίον προς το φκιορούιν μας θα προσέξεις την δομήν των αθθών. Με έναν Nikon coolpix που έσιει μάκρο φακόν πάνω μπορείς να δεις τον νηλιούδιν του tussilago κάπως έτσι.



Μα θώρε σιόρ το φκιόρον του θεού. Θκιό ππαραθκιών μασκαραλλίκκιν τζαι κάμνει τόσον κόπον να στολιστεί με τόσην ομορκιάν. Αν επροσέξετε την μικροσκοπικήν κουτσουκουτούν προς τα δεξιά του κεντρικού μουκέττου, θα θωρεί το φκιόρον όϊ σαν το λιοστρόφιν που θα το εθώρεν η Λούση, μα σαν που θώρουν εγώ τους ουρανοξύστες στην γειτονειάν της Defence στο Παρίσσιν μόλις έφκηκα που το Μετρό. Ή ακόμα σαν το δεντρόν που ήταν πουπάνω μου την ώραν που έφκαλλα την φωτογραφίαν της γαουροπαθκιάς.




Πόσους τόνους διοξείδιον του άνθρωκα επαγίδεψεν τουντον δεντρόν τζαι εγλίτωσεν την ατμόσφαιραν που λλόου του ; Το πρόβλημαν όμως του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι ότι θέλει δισεκατομύρια έτσι δεντρά για να συλλάβουν τα εκατομύρια τόνους διοξυδίου του άνθρακα που ξερνούν τα αυτοκίνητα μας, οι καμινάδες μας, τα τελευταίου τύπου apple macBook Pro που κτυπούμεν πάνω τα ππόστ για το μπλόγκ μας, τα αεροπλάνα που μας παίρνουν τζαι μας φέρνουν σε μέρη εξωτικά.

Αεροπλάνα. Μαύρα τζαι γέρημα, μα πόσα ερέξαν που πάνω μας σήμερα. Γυρίζω τον φακόν προς τα πάνω να τα δείτε τζαι σεις.



Έν τζαι εν μόνον σήμερα, εν καθημέρα έτσι, αλλά όπως επελλάναν η μηνάες μας, τζαι έσιει ένα μήναν έν εβρεξεν σταγόναν πας τες Άλπεις, ο αέρας εν πολλά ξερός τζαι ότι αεροπλάνον περάσει αφήνει γραμμήν για καμπόσην ώραν. Τζαι τες άλλες ημέρες εν το ίδιον ξιμαρισιόν τζειπάνω τζει, αλλά απλά εν το θωρούμεν. Πουν να πάν άραγες σου τζεινοι οι καπνοί ούλλοι ; Η ατμόσφαιρα, λαλεί ο Αλκόρ, είναι τόσον λεπτή σε σχέσην με την γήν, όσον το πάχος του βερνιτζιού πας έναν αφκόν. Πού να χωρέσει μάνα μου τουτον ούλον τον καπνόν που φκάλλουμεν. Τζαι ύστερα διερωτούμαστιν γιατί εξιχαντακωθήκαν οι μηνάες μας.

Σιύφκωντας πάλε πας την γαουροπαθκιάν μου έππεσεν τ΄αμμάτιν μου πας σε μιαν Βερονίκην



Βερονίκη μου συχχώρα μου που δεν επρόσεξα τα κάλλη σου πρίν. Έκοψες πολλά ψιντρή για να σε δώ που τζει πάνω ψηλά που με κρατούν τα πόθκια μου. Πόση είσαι ; Οκτώ χιλιοστά πράμαν. Χάτε έναν πόντον. Την Γαουροπαθκιά που εν θκυό – δκυόμισι πόντους διάμετρο χαζίριν να μεν την δω, όι εσέναν που είσαι μιτσόττερη που την μισήν της.

Χάτε να σε φωτογραφίσω τζαι σέναν, τζαι να σου ευχηθώ να μεν έρτει πίσω ο Απρίλλής τζαι τα σιόνια τζαι να σου κρούσουν τα ωραία σου τα πέταλλα. Λαλούν ότι οι κλιματικές αλλαγές δεν είναι κατ΄ανάγκην παντού αύξηση της θερμοκρασίας. Αλλού θα κάμνει παραπάνω κρυάδαν, τζαι αλλού πύρουλλον. Αλλού, πότε κρυάδαν τζαι πότε πυράν.

Φοβού την άνοιξην Βερονίκη, ιδίως άμαν έρτει πρώμα. Η Γαουροπατημαθκιά αντέχει την κρυάδαν, εσού όμως έτσι ντελικάτη που είσαι εν να την αντέξεις;

Υ.Γ. 1 Μέχρι να τυπωθεί το κείμενον έμπην ο Μάης. Δηλαδή κλιματικά ο Ιούνης. Εποροβίσαν πιλέ τα κκεραζούθκια. Δεν έγινεν πισωγύρισμαν τζαι η Βερονίκη ετέλειωσεν τον κύκλον της ζωής της χωρίς να την κρούσει το σιόνιν. Ο Απρίλης του 2008 είναι ο πιό θερμός των τελευταίων 146 χρόνων στην Κεντρικήν Ευρώπην. Η φύση προειδοποιεί εναγωνίως στέλνοντας μας φκιορούθκια. Κανενού όμως δεν ιδρώνει το φτίν του. Σε λίγο θα μας στείλει άλλα σημάθκια, πιό αυστηρά, χωρίς λύπησην καμίαν, ούτε για την καλοπέρασην μας, ούτε για τον ακριβόν μας πολιτισμόν, ούτε για την ελευθερίαν την δικήν μας ή τζείνην της αγοράς.

Υ.Γ 2 απάντηση στην ερώτησην γιατί οι γαουροπατημαθκιές βλαστουν στην νάκραν της στράτας: διότι νομίζουν ότι εγίνην κοσμοχαλασμός, ότι έσκασεν κανένα βουνόν τζαι βουρούν να εποικίσουν τζαι να δώσουν ζωήν στο νεκρόν χώμα.

4 σχόλια:

shashoura είπε...

ema8ame polla pou tountopost,,pu nomizw en 8a tyxene na ta 3anakousw potte..
:) thx

annen touti i douleia su,,,zileukw se polla!!

Aceras Anthropophorum είπε...

Δεν εν η δουλειά μου. Εν η χαρά μου. Η δουλειά μου έν έσιει να κάμει τίποτε με τα αρκοφκιορούθκια τζαι την άγριαν φύσην.

kkai-Lee είπε...

Πολύ ενδιαφέρον και ουσιαστικό και το σημερινό σου post.

Προβληματισμοί που δεν γίνονται

Αποφάσεις που δεν λαμβάνονται

Συνέπειες που δεν προβλέπονται ή τουλάχιστον που υποτιμούναι

Αντί άλλων σχολίων, νομίζω έχω κάτι έτοιμο που ταιριάζει και το παραθέτω.

"Το φθινόπωρο πέθανε
και η άνοιξη ψυχορραγεί

Το καλοκαίρι και ο χειμώνας
παλεύουν την στερνή τους πάλη

Έξω από το ρινγκ στοιχηματίζουν στο όνομα μας
οι αυτόκλητοι αρχηγοί

Ανήμποροι θεατές εμείς
κουνούμε αδιάκοπα τα χέρια

Έχουμε υποχρέωση να μισούμε,
έχουμε υποχρέωση να απολαμβάνουμε
κάθε κτύπημα στο στομάχι
έχουμε υποχρέωση να χειροκροτούμε
κάθε γερή γροθιά

Για να έχουμε μερίδιο στα λάφυρα

Αυτοί μας δίνουν το σύνθημα
και εμείς γιουχαΐζουμε στις παγερές κερκίδες

Κάθε τόσο ακούγεται το καμπανάκι

Κι άλλος γύρος τέλειωσε
οι παίκτες αιμόφυρτοι αγκομαχούν

Τι ηδονή

Κάθε τόσο ακούγεται το καμπανάκι

Σιγά -σιγά μετατρέπεται
σε ήχο πένθιμο, αργό

Αύριο θα’ ναι ο τελευταίος γύρος
Αύριο θα ορμήσουν τα θηρία στην αρένα

Αύριο θα χιονίζει γκρίζα στάχτη
ανελέητα στις κερκίδες
και στα γυμνά κορμιά μας

Αύριο, το αύριο δεν θα σημαίνει τίποτε"

Kkai Lee

23 Σεπτεμβρίου 2006

Εκτός και αν ....

Επίσης, οι φωτογραφίες σου είναι πολύ όμορφες, όπως και η μουσική που διάλεξες και έτσι δένουν απόλυτα με το περιεκτικό και ενδιαφέρον κείμενο σου.

Ευχαριστώ για την πρόσφατη επίσκεψη σου στο blog μου.

Σε χαιρετώ.

Aceras Anthropophorum είπε...

Καϊλή δεν σε συνάντησα ποττέ αλλά θκιαβάζοντας το ποίημα σου είναι σαν να σε έξερα που πάντα. Σ΄έυχαριστώ που το άφησες δίπλα στην ιστορία μου.