Ο Aceras Anthropophorum εν ένα μικρόν φυτόν της οικογένειας των ορχιδέων. Βλαστά πας τες ξεροκαφκάλλες. Ζητά λλία πράματα για να ζήσει: ελευθερίαν, ησυχίαν τζαι ελάχιστες υλικές προϋποθέσεις. Στην Κύπρον εξιλείφτην λόγω της αλοάρκαστης ανάπτυξης. Αν κάποιος τον δει κάπου, να μεν το πει κανενού. Να μου πέψει μήνυμαν να πάμεν να θαυμάσουμεν τα φκιόρα του μαζίν τον Απρίλην. Υπόσχουμαι ότι δε θα τσαλαπατήσω ότι βλαστά γυρόν. Αναζητώ τζαι άλλου είδους ανθρωποφέρουσες ιδέες που τείνουν να ξιλειφτούν.
ema8ame polla pou tountopost,,pu nomizw en 8a tyxene na ta 3anakousw potte..:) thxannen touti i douleia su,,,zileukw se polla!!
Δεν εν η δουλειά μου. Εν η χαρά μου. Η δουλειά μου έν έσιει να κάμει τίποτε με τα αρκοφκιορούθκια τζαι την άγριαν φύσην.
Πολύ ενδιαφέρον και ουσιαστικό και το σημερινό σου post. Προβληματισμοί που δεν γίνονταιΑποφάσεις που δεν λαμβάνονταιΣυνέπειες που δεν προβλέπονται ή τουλάχιστον που υποτιμούναιΑντί άλλων σχολίων, νομίζω έχω κάτι έτοιμο που ταιριάζει και το παραθέτω. "Το φθινόπωρο πέθανεκαι η άνοιξη ψυχορραγείΤο καλοκαίρι και ο χειμώναςπαλεύουν την στερνή τους πάληΈξω από το ρινγκ στοιχηματίζουν στο όνομα μαςοι αυτόκλητοι αρχηγοίΑνήμποροι θεατές εμείςκουνούμε αδιάκοπα τα χέριαΈχουμε υποχρέωση να μισούμε,έχουμε υποχρέωση να απολαμβάνουμεκάθε κτύπημα στο στομάχιέχουμε υποχρέωση να χειροκροτούμεκάθε γερή γροθιάΓια να έχουμε μερίδιο στα λάφυραΑυτοί μας δίνουν το σύνθημακαι εμείς γιουχαΐζουμε στις παγερές κερκίδεςΚάθε τόσο ακούγεται το καμπανάκιΚι άλλος γύρος τέλειωσεοι παίκτες αιμόφυρτοι αγκομαχούνΤι ηδονήΚάθε τόσο ακούγεται το καμπανάκιΣιγά -σιγά μετατρέπεταισε ήχο πένθιμο, αργό Αύριο θα’ ναι ο τελευταίος γύροςΑύριο θα ορμήσουν τα θηρία στην αρέναΑύριο θα χιονίζει γκρίζα στάχτηανελέητα στις κερκίδεςκαι στα γυμνά κορμιά μαςΑύριο, το αύριο δεν θα σημαίνει τίποτε"Kkai Lee23 Σεπτεμβρίου 2006 Εκτός και αν ....Επίσης, οι φωτογραφίες σου είναι πολύ όμορφες, όπως και η μουσική που διάλεξες και έτσι δένουν απόλυτα με το περιεκτικό και ενδιαφέρον κείμενο σου.Ευχαριστώ για την πρόσφατη επίσκεψη σου στο blog μου.Σε χαιρετώ.
Καϊλή δεν σε συνάντησα ποττέ αλλά θκιαβάζοντας το ποίημα σου είναι σαν να σε έξερα που πάντα. Σ΄έυχαριστώ που το άφησες δίπλα στην ιστορία μου.
Δημοσίευση σχολίου
4 σχόλια:
ema8ame polla pou tountopost,,pu nomizw en 8a tyxene na ta 3anakousw potte..
:) thx
annen touti i douleia su,,,zileukw se polla!!
Δεν εν η δουλειά μου. Εν η χαρά μου. Η δουλειά μου έν έσιει να κάμει τίποτε με τα αρκοφκιορούθκια τζαι την άγριαν φύσην.
Πολύ ενδιαφέρον και ουσιαστικό και το σημερινό σου post.
Προβληματισμοί που δεν γίνονται
Αποφάσεις που δεν λαμβάνονται
Συνέπειες που δεν προβλέπονται ή τουλάχιστον που υποτιμούναι
Αντί άλλων σχολίων, νομίζω έχω κάτι έτοιμο που ταιριάζει και το παραθέτω.
"Το φθινόπωρο πέθανε
και η άνοιξη ψυχορραγεί
Το καλοκαίρι και ο χειμώνας
παλεύουν την στερνή τους πάλη
Έξω από το ρινγκ στοιχηματίζουν στο όνομα μας
οι αυτόκλητοι αρχηγοί
Ανήμποροι θεατές εμείς
κουνούμε αδιάκοπα τα χέρια
Έχουμε υποχρέωση να μισούμε,
έχουμε υποχρέωση να απολαμβάνουμε
κάθε κτύπημα στο στομάχι
έχουμε υποχρέωση να χειροκροτούμε
κάθε γερή γροθιά
Για να έχουμε μερίδιο στα λάφυρα
Αυτοί μας δίνουν το σύνθημα
και εμείς γιουχαΐζουμε στις παγερές κερκίδες
Κάθε τόσο ακούγεται το καμπανάκι
Κι άλλος γύρος τέλειωσε
οι παίκτες αιμόφυρτοι αγκομαχούν
Τι ηδονή
Κάθε τόσο ακούγεται το καμπανάκι
Σιγά -σιγά μετατρέπεται
σε ήχο πένθιμο, αργό
Αύριο θα’ ναι ο τελευταίος γύρος
Αύριο θα ορμήσουν τα θηρία στην αρένα
Αύριο θα χιονίζει γκρίζα στάχτη
ανελέητα στις κερκίδες
και στα γυμνά κορμιά μας
Αύριο, το αύριο δεν θα σημαίνει τίποτε"
Kkai Lee
23 Σεπτεμβρίου 2006
Εκτός και αν ....
Επίσης, οι φωτογραφίες σου είναι πολύ όμορφες, όπως και η μουσική που διάλεξες και έτσι δένουν απόλυτα με το περιεκτικό και ενδιαφέρον κείμενο σου.
Ευχαριστώ για την πρόσφατη επίσκεψη σου στο blog μου.
Σε χαιρετώ.
Καϊλή δεν σε συνάντησα ποττέ αλλά θκιαβάζοντας το ποίημα σου είναι σαν να σε έξερα που πάντα. Σ΄έυχαριστώ που το άφησες δίπλα στην ιστορία μου.
Δημοσίευση σχολίου