Συγλονιστικόν το ρεπορτάζ.
Όποιος θέλει να σκέφτεται, όποιος θέλει να μαθαίνει, όποιος θέλει να αισθάνεται, δεν μπορεί να ακούει μόνον ότι του λαλεί ο ένας τζιαι ο άλλος. Θέλει να σκαλίζει τζιαι μόνος του τες πηγές τζιαι να παρατηρά τον κόσμον του.
Ούλλα τα αίτια της καταστροφής της Κύπρου φαίνουνται μέσα στην ποίησην τζιαι μέσα στες απαντήσεις που διά ο Μακαρίος το 1975, μέσα στα λόγια τζιαι μέσα στα μμάθκια του κόσμου την ώρα που έζιεν την ώραν του δραμάτου, μέσα στο συγκλονιστικόν ρεπορτάζ της Μελίνας Μερκούρη την πρώτην επέτειον του πραξικοπήματος τζιαι της εισβολής. Αθθυμούμαι την που έρκετουν τότες στες πορείες των γεναικών. Αθθυμούμαι τον Θεοδωράκην που έρκετουν τζιαι εγεμώνναμεν τα στάδια. Αθθυμούμαι τα ούλλα. Τζιαι πρίν, τζιαι μετά.
Την πρώτην ημέραν εν φωδκιά, την δεύτερην εν κάρβουνα, την τρίτην εν σταχτός, ελάλεν η μάνα του Άνεφ. Έτσι πάει τζιαι με το πραξικόπημαν, έτσι πάει τζιαι με την εισβολήν.
Δίπλα που τον σταχτόν εξηθαρρέψαν τζιαι οι σάλλιαροι οι τίτσιροι. Ώσπου είσιεν ακόμα ο κόσμος αύραν ήταν χωσμένοι πουκάτω που τες πέτρες. Τωρά εφκήκαν ούλοι τους καττάριν. Δίπλα που τον σταχτόν ούτε φοούνται, ούτε αντρέπουνται να σαλιαρίζουν "φταίει ο Μακάριος", οι πιο πόνοιροί "φταίει ΤΖΑΙ ο Μακάριος", οι ακόμα πιο πονηροί, φταίμεν ούλοι μας.
Στην Κύπρον στες 15 του Ιούλη 1974 εγίνην πραξικόπημαν. Πέντε μέρες ύστερα εγίνην η εισβολή τζιαι που τότες το 40% του τόπου εν υπό κατοχήν. Όποιος δεν το πιστέφκει, ας δει το συγκλονιστικόν βίντεο που δίχνει πως ήταν πριν να την συνηθίσουμεν, όταν οι επιπτώσεις ήταν ακόμα κάρβουνα, πριν να γινούν σταχτός. Τζιαι όποιος "κουράζεται", να πιει ξύδιν. Εγώ δεν ξέχνω τζιαι δεν θέλω να ξηχάσω για να γινώ της μόδας (σας).
Όποιος θέλει να σκέφτεται, όποιος θέλει να μαθαίνει, όποιος θέλει να αισθάνεται, δεν μπορεί να ακούει μόνον ότι του λαλεί ο ένας τζιαι ο άλλος. Θέλει να σκαλίζει τζιαι μόνος του τες πηγές τζιαι να παρατηρά τον κόσμον του.
Ούλλα τα αίτια της καταστροφής της Κύπρου φαίνουνται μέσα στην ποίησην τζιαι μέσα στες απαντήσεις που διά ο Μακαρίος το 1975, μέσα στα λόγια τζιαι μέσα στα μμάθκια του κόσμου την ώρα που έζιεν την ώραν του δραμάτου, μέσα στο συγκλονιστικόν ρεπορτάζ της Μελίνας Μερκούρη την πρώτην επέτειον του πραξικοπήματος τζιαι της εισβολής. Αθθυμούμαι την που έρκετουν τότες στες πορείες των γεναικών. Αθθυμούμαι τον Θεοδωράκην που έρκετουν τζιαι εγεμώνναμεν τα στάδια. Αθθυμούμαι τα ούλλα. Τζιαι πρίν, τζιαι μετά.
Την πρώτην ημέραν εν φωδκιά, την δεύτερην εν κάρβουνα, την τρίτην εν σταχτός, ελάλεν η μάνα του Άνεφ. Έτσι πάει τζιαι με το πραξικόπημαν, έτσι πάει τζιαι με την εισβολήν.
Δίπλα που τον σταχτόν εξηθαρρέψαν τζιαι οι σάλλιαροι οι τίτσιροι. Ώσπου είσιεν ακόμα ο κόσμος αύραν ήταν χωσμένοι πουκάτω που τες πέτρες. Τωρά εφκήκαν ούλοι τους καττάριν. Δίπλα που τον σταχτόν ούτε φοούνται, ούτε αντρέπουνται να σαλιαρίζουν "φταίει ο Μακάριος", οι πιο πόνοιροί "φταίει ΤΖΑΙ ο Μακάριος", οι ακόμα πιο πονηροί, φταίμεν ούλοι μας.
Στην Κύπρον στες 15 του Ιούλη 1974 εγίνην πραξικόπημαν. Πέντε μέρες ύστερα εγίνην η εισβολή τζιαι που τότες το 40% του τόπου εν υπό κατοχήν. Όποιος δεν το πιστέφκει, ας δει το συγκλονιστικόν βίντεο που δίχνει πως ήταν πριν να την συνηθίσουμεν, όταν οι επιπτώσεις ήταν ακόμα κάρβουνα, πριν να γινούν σταχτός. Τζιαι όποιος "κουράζεται", να πιει ξύδιν. Εγώ δεν ξέχνω τζιαι δεν θέλω να ξηχάσω για να γινώ της μόδας (σας).
2 σχόλια:
Απόλυτα σωστό φίλε.
Αν και ήμουν μόλις τρισήμισι χρονών, τη συναυλία του Θεοδωράκη στο ΓΣΖ πας τες ξύλινες κερκίδες την θυμούμε, αν θέλεις το πιστεύκεις.
Τζιαι να σου πω την αλήθκεια, το σημάδι που μου αφήκαν τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς, τα τετράδια της αρφής μυ που εγράφαν "Πηγάσου 4Α Κάτω Βαρώσι" για διεύθυνση ως το 79 τζιαι το 80, εκάμαν με όπως με εκάμαν.
Εν τους συγχωρώ τζιαι εν θα ξεχάσω.
Δημοσίευση σχολίου