Και μετά τη ζειμπεκιά;

Παρά να ακούω καλαμαράν δημοσιογράφον να μιλά για την Κύπρον, καλλύττερα να ακούω αππωμένην κοπελλούαν να τσακρά πίσσαν μες το στόμαν της ή Ομονοιάτην να κλάννει.

Τηλεόρασην τζιαι ράδιον να ακούω δεν βάλλω, με Ελβετικά, με Κυπριακά. Έτσι τζιαι αλλιώς άμαν γινεί κάτι το σημαντικόν, κάποιος θα μου το πει. Έμαθα ότι εχτυπηθήκαν οι πύργοι του Τρέιντ Σέντερ στην Νέαν Υόρκην πριν να χτυπηθεί ο δεύτερος τζιαι μάλιστα τον δεύτερον έφτασα να τον δω σε απ΄ευθείας μετάδοσην. Έμαθα για το κούρεμαν που εσσυφφώνησεν ο Αναστασιάδης σε χρόνον αστραπήν. Έκοψα τυχαία σε σπίτιν κυπραίικον σε Ευρωπαϊκήν πρωτεύουσαν τζιαι είπαν μου τα ούλλα που πρώτον σιέριν τζιαι μάλιστα που πηγές πληροφόρησης πριν να περάσουν που τα μέσα. Άμαν έσιει κάτι σημαντικόν θα μου το πούσιν, τζιαι άμαν θέλω να μάθω παραπάνω θα πάω να ρωτήσω τζιειαμαί που πρέπει χωρίς να υποστώ την κακομεταχείρησην που κάμνουν τα μέσα στον κόσμον που θέλει να σκέφτεται.

Όντας σε σπίτιν ξένον, είσιεν τηλεόρασην τζιαι εσαυλαρίζαν κάτι καλαμαράες στην ΕΡΤ για την Κύπρον. Άκουσα τους τζιαι άντεξα τους 35 δευτερόλεπτα, πριν να την κλείσω. «Τώρα που έκαμε την ζειμπεκιά της η Κυπριακή βουλή, ποιος θα διαχειριστεί την συνέχεια» εφώναζεν με τον στόμφον του παντογνώστη εμπειρογνώμονα ένας οικονομολογίσκος, ποτζιείνους που τα ξέρουν ούλλα.

Ποιάν ζειμπεκκιάν βρέ κουρούπεττε!  Μα για ποιούς νομίζεις ότι μιλάς;  Μα νομίζεις ότι η κυπριακή βουλή εν ο Τσοχατζόπουλλος που χορεύκει βαρετά για να του πισκαλίζουν τα αντράκια της οντζιάς που ξηκοκκαλίζουν τον δημόσιον πλούτον μαζίν του στην Ελλάδαν, οξά ο πους εν ο Γιωργάκης που θέλει να δείξει ότι κάτι έπιασεν τζιαι που τον «λεβέντην παπάν του»;. Νομίζεις ότι ο κόσμος που συνάεται έξω που την βουλήν της Κύπρου εν το ΚΚΕ, οξά πους εν το ΠΑΜΕ που εκάμαν πάνω που 30 παναπεργείες τζιαι ούτε τα εκνίσαν, με της τρόϊκας με του Ελληνικού διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που  εψήφισεν τα νομοσχέδια με τα μνημόνια εν μία νυχτί;

Στην Κύπρον αγαπητέ Ελλαδίτη, η ζεϊπεκκιά εν υπάρχει. Υπάρχει ο ζειπέκκικος, αλλά εν δευτερεύοντας χορός. Στην Κύπρον χορεύκουμεν καρτζιλαμάν, γεναίτζιες τζιαι αδρώποι, τζιαι συρτόν, αζιζιέν ή πολίτικον, ή ψιντρήν βασιλιτζιάν. 

Όταν κατεβαίννουν σσιλιάες Κυπραίοι ομπρος που την βουλήν, η φωνή τους βαρεί διαφορετικά στα φκιά του βουλευτή, στα φκιά του συστήματος. Ο πολιτικός ηξέρει τους ούλλους έναν-έναν, έστω τζιαι αν εν που μιαν κατ΄ευθείας πελατειακήν σχέσην. Ξέρει τους όμως, τζιαι εν τούτον που μετρά, τζιαι καταλάβει τι θέλουν να του πουν. 

Ο Κυπραίος χορεύκει πρώτα καρτζιλαμάν, τζιαι ύστερα συρτόν για να πάρει τον πιο δυνάμενον του τζιειαμαί που θέλει, ώς που φτάννει η δύναμη του, η δύναμη των επιχειρημάτων του, τζιαι άμαν του τελειώσει η δύναμη, ως τζιει που τον πέρνει η πονηρκά του, η παραποθκιά του. Τζιαι ακόμα τζιαι αν η δύναμη του, ή η πονηρκά του δεν του φτάννει τζιαι σσιύφκει, σσιύφκει όι σαν τον δούλον, αλλά σαν το αγρίμιν που τσουλλώννει τζιαι καρτερά την ώραν να γελάσει του δυνάστη του να του διαφύγει.

Καρτζιλαμάν ο λαός, συρτόν οι πολιτικοί. Ο κάθένας ότι μπρόρει για να σωθεί ότι μπορεί να σωθεί που τα δόγκια τους καρχαρίες που εκάμαν πάνω στην χώραν. Άκου τζιει ζειπεκκιαν η βουλη! Έσιει τζιαιρούς να χορέψει βουλή τζιαι λαός για τον ίδιον σκοπόν.

Στο συλλογικόν υποσυνείδητον του Κυπραίου, κύριε Ελλαδίτη δημοσιογράφε που τα ξέρεις ούλλα, ο αντίπαλος είναι πάντα δυσανάλογα υπερδύναμος . Μια τέθκοια πάλη θέλει την ταχτικήν της, πράμαν που δεν εν μες την κουλτούραν σου, είτε εθνικιστής είσαι, είτε κουμμουνιστής, είτε κουλτουριάρης. Τζιαι μπορεί να σσιυλλοτρωούμαστιν σαν λαός, όταν μουντάρει τον τόπον ο δυσανάλογα μεγαλύττερος αντίπαλος, ξηάννουμεν τα σσιυλλοφαΐματα τζιαι γινισκούμαστιν μονόουλοι, γιατί μόνος του κανένας δεν τα φκάλλει πέρα άμαν ο τόπος εν μιτσής, τζιαι ο αντίπαλος τέρας. Όταν εγίνην η εισβολή, οι αριστεροί επολεμίσαν τζιαι εσκοτωθήκαν δίπλα-δίπλα με τους πραξικοπηματίες. Τους λοαρκασμούς μας εκανονίσαμεν τους ύστερα.

Όταν πάει άθρωπος τζιαι πέρνει μιαν τσένταν με πεντέμισι σσιλιάες € στο ταμείον αλληλεγγύης για να σωθεί ο τόπος, χωρίς να καταλάβει ότι θέλει 1.8 εκατομύρια οικογένειες να πάρουν τόσα λευτά η καθεμιά για να φκεί η σούμα των 10 δίς, πως το εξηγά ο καλαμαράς δημοσιογράφος που δεν έζησεν πραξικόπημαν, πόλεμον τζιαι εισβολήν; 

© η φωτογραφία είναι κλεψιμιά που τον φίλο μου τον Κύπρο στου οποίου το σπίτιν εβρέθηκα προχτές τζιαι εφωτογράφησα την που το βιβλίον του Reno Wideson που ήβρα πας την βιβλιοθήκην του

Οι γέροι μου εδουλέψαν σαν τους σσιύλλους μιαν ζωήν τζιαι πριν τζιαι ύστερα που τον πόλεμον. Ο γέρος μου άφηκεν τουλάχιστον πέντε με δέκα χρόνια που την ζωήν του μες τα εργοτάξια να φακκά κομπρέσιον ή να οδηγά σιοίρον τζιαι να κουντά χώματα για έναν μεροκάματον. Η μάνα μου άφηκεν άλλα τόσα μες την αυλατζιάν των πατατών ή έφκα τζιαι κατεύα πας τες σκάλες των ξενοδοχείων να τες σφουγκαρίζει τζιαι να καθαρίζει 13 δωμάτια την ημέραν. Εσυνάξαν καμιάν εικοσαρκάν σσιυλλιάες ευρώ τόσους γρόνους δουλειάν (ο γέρος εδούλευκεν ως τα 70 του).  Με 700€ σύνταξην τζιαι με φουαρταλλίτικες συνήθειες της νιότης τους, τα μισά εξόθκιασεν τα σαν συμπλήρωμαν της σύνταξης. «Τί θα τα κάμουμεν, Εν να τα πάρω μαζίν μου; Εμείναν μου άτε-άτε αλλο 5 γρόνοι…» 

Ετηλεφώνησα τους σήμμερα να δω πως πάσιν με την κατάστασην τζιαι εγύρεψα να πω πους τελικά εγλυτώσαν την που εν εκουρέψαν τζιαι το πουντζίν τους.

- «Μα τζιαι να μεν πιάσιν που μας, εν να πάμεν να τραβήσουμεν μόλις αννοίξουν οι τράπεζες να δώκουμεν εις το ταμείον αλληλεγγύης που μόνοι μας. Εν να πάμεν ούλλοι, τζιαι εν να δώκουν τζιαι οι Κυπραίοι του εξωτερικού! Εν να αφήκουμεν τον τόπον να παττήσει;»

- «Μα παπά ξέρεις πόσα εκατομύρια Κυπραίους έπρεπεν να έσιει να πάρουν τες οικονομίες τους για να φκάλετε όσα ζητά η Τρόικα;»

- «Εμείς εν να τα πάρουμεν τζιαι όσα τζιαι να ναι, κάτι είναι για το κράτος…»

Έκλεισα το τηλέφωνον τζιαι εσφίχτηκα να μεν γεμώσουν τα μμάθκια μου. 

Έκατσα τζιαι γω ξαγρυπνίαν να προσεύχουμαι στον θεόν που δεν πιστεύκω, πέρκι καταφέρει να φκει πουπάνω ο πρόεδρος που επίσης δεν πιστεύκω τζιαι πετύχει ότι καλλύττερον ημπορέσει. Τζιείνου έτυχεν. Αύριον εν να ξημερώσει νέα μέρα τζιαι αν ηξηπνήσουμεν παραπάνω υπόδουλοι στους συνέταιρους μας, εν να θέλει να δουλέψουμεν τόσον παραπάνω για να τους ηξηφορτωθούμεν. Ο καθένας με τον τρόπον του.

… Λογαριάσατε λάθος με το νου σας εμπόροι

δε μτριέται πατρίδα λευτεριά με τον πήχη

κι αν μικρός είναι ο τόπος και το θέλει και μπορεί

τον ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχι

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει

χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι

Θεοδόσης Πιερίδης