Δημοσιογραφία της αηδίας

Θα έχει 15 χρόνια που δεν θκιαβάζω συστηματικά εφημερίαν. Τηλεόρασην δεν είχα ποττέ μου. Θωρώ μόνον κάτι επιλογές σε στρίμινγκ που την Αρτέ (http://www.arte.tv/fr/70.html) τζιαι ταινίες που ντιβιντί. Δεν εμπιστεύκουμαι κανέναν να με ενημερώσει. Έναν διάστημαν εθκιάβαζα το monde diplo αλλά επαράτησα το τζιαι τζιείνον διότι εκτός που τα άρθρα του εν σεντόνια, έχει τζιαι τζιείνον τα γυαλλιά του, τζιαι εγώ γυαλλιά δεν θέλω να μου βάλλει κανένας. Θέλω να τα θκιαλέω μόνος μου.

Τους δημοσιογράφους κατά βάσην αηδιάζω τους. Ελάχιστες εν οι εξεραίσεις. Που την ημέραν που άκουσα τζιείνην την ιστορίαν με τον Κυπραίον δημοσιογράφον αποφεύγω τους ούλλους. Εδιέδιδεν ψυθύρους ότι ήρταν οι λίστες με τους νεκρούς την ώραν που εκαρτερούσαν 3-4 ώρες οι συγγενείς των πλασμάτων που επεθάναν μες το Ήλιος για να παθαίνουν υστερίαν οι μανάδες, οι γιαγιάδες, οι συντρόφοι των πλασμάτων τζιαι να φιλμάρει εικόνες ο κινηματογραφιστής του. Το τέρας.

Ανακατσιώ τους ούλους

Μην νομίζετε ότι χάννω τζιαι τίποτε που δεν θκιαβάζω τον τύπον. Άμαν γινεί κάτι σημαντικόν, σε ελάχιστον χρονίκόν διάστημαν θα έρτει κάποιος να μου το πεί. Ο κύκλος μου τζιαι οι φίλοι μου λειτουργούν σαν tempon, σαν μαξιλάριν, που διά πάνω η καταιγίδα ειδήσεων (πρόσεχε δεν λέω πληροφοριών), τζιαι άμαν έχει κάτι σημαντικόν, θα φτάσει τζιαι σε μέναν.

Να φανταστείτε ότι χωρίς να έχω τηλεόρασην, έμαθα σε χρόνον αστραπήν ότι το πρώτον αεροπλάνον έδωκεν πας τους δύδιμους πύργους, τζιαι το δεύτερον είδα το σε απευθείας μετάδοσην που μιαν τηλεόρασην κάπου όπου ήμουν περαστικός.

Εφημερίδαν μετροφυλλώ μόνον πότε πότε άμαν πάω σε κανένα μπιστρό ως που περιμένω κανέναν. Έτυχεν μου σήμμερα. Έπιασα την πιο λαϊκήν εφημερίδαν. Τι εφημερίδαν. Έναν απόπατον.

Εταράξαν τα στομάσια μου. Μια κυρία πρωτοσέλιδον να εξιστορά   με κάθε λεπτομέρειαν πως ετσίλλησεν το λεωφορείον το μωρόν της. Πως έσπασεν την κκελλεν του ο τροχός μπροστά στα μμάθκια της τζιαι πως ετρέχαν τα γαίματα που την μούττην της σπασμένης κκελλές. Αναουλιάστηκα. Γυρίζω σελίδαν χωρίς να θκιαβάσω πάρα κάτω τες υπόλοιπες λεπτομέρειες. Πως εβίαζεν ένας γέρος τον τετράχρονον γείτοναν του. Κανείιιιιιιιιι!!! Γυρίζω σελίδαν, ολοσέλιδον πως εφάαν οι καννίβαλλοι έναν Γερμανόν τουρίσταν στην Ινδονησίαν. Στοπ!!

Το άκρον δε άωτον του μαζοχισμού, είναι να παίρνεις τόσα μέτρα προστασίας, τζιαι να τσιλλάς το κουμπούδιν του μπρόυζερ σου για να δεις τι αηδίαν εν να γράψει πάλε ο Πολίτης.

Χειρότερος δε μαζοχισμός είναι να κάθεσαι τζιαι να αναλύεις την κάθε μαλακία που θα κόψει ο νους του νου τζιαι του άλλου να συντάξει για προπαγάνδαν. Μιαν τέθκοιαν ανάλυσην έβαλα δαμαί στα σχόλια της Ερυκύνης.

Τζιαι ακόμα παραπάνω μαζοχισμός, να κάθεσαι να κάμνεις τζιαι ανάρτησην για την αθλιότηταν του τύπου τζιαι της κύριας μάζας των δημοσιογράφων.

*Όσοι δεν εθκιαβάσατε το προηγούμενον κείμενον μου, σας προσκαλώ να το θκιαβάσετε διότι εν που τα κείμενα για τα οποία έδωκα πάρα πολλήν ενέργειαν.