Πρόσφυγες

Η προσφύγιά εν θάνατος. Στα κοτσ̆ινοχώρκα λαλούσιν για τον θάνατον του πλασμάτου π΄αγαπάς, πους τον πρώτον γρόνον εν λαμπρόν, τον δεύτερον εν κάρβουνα, ύστερα σταχτός.

Έσ̆ει ώρες που η τέχνη γίνεται μάγεισσα τζ̆αι φκάλλει την ψυσ̆ήν που τον χωροχρόνον. Έτσι στιγμές μπορεί να νώσεις τον σταχτόν να κρούζει όπως το λαμπρόν της τέχνης που παίρνει φώκον.

Rebal Alkhodari