Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Στον αστερισμό της σαύρας


Μια φωτεινή σαύρα, μια κότσσινη χαρά τζιαι ένας μαύρος γάτος

Τζιαι είπαμεν, όποιος δεν εθκιάβασεν την ιστορία με την σαύραν, κάτι χάννει από τον Aceras. Επιστοποίησεν το τζιαι ο Στροβολιώτης τζιαι ο Κάι - Lee :))

2 σχόλια:

stalamatia είπε...

Εξερα ένα καφενείο σε ένα χωρκό που το λένε Μαυρολιθάρι ,η οποία λεγόταν Μαύρος Γάτος και είχε απ'έξω στο τοίχο ένα μαύρο γάτο ζωγραφισμένο.
Η αλήθκεια ένε κατάλαβα ίντα μπου θέλεις να πεις με την εικόνα ,εκτός του ότι εν ωραία ,αλλά αθθυμήθηκα το καφενείο .

Joy Tears είπε...

Μετά που εδκιάβασα την ιστορία σου με την σαύρα, εκίνησες μου πολλά την περιέργια κι έκατσα κι εδκιάβασα 2-3 που τα παραμύθκια σου. Άρεσε μου μου πολλά οι ήρωες των παραμυθκιών και αν και εν είμαι και πολλά μεγάλη αθυμούμαι πολλά καλά το παραμύθι του πελλού που την πόρτα ότι μας το ελάλε η γιαγιά μου...μόνο που εν αθυμούμαι ακριβώς τι ήταν η υπόθεση του, έβαλες το κάπου στο μπλογκ σου??
(θα πάω και στη γιαγιά μου να μου το πει αλλά θα έθελα να το δκιαβάσω και που σένα!)