Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Διαχήμιση

Η λέξη του τίτλου δεν φκαίννει που το μόριον "διά" τζιαι την λέξη "χημεία". Είναι μεν σύνθετη, αλλά που το "διά" τζιαι τη λέξη "φημίζομαι". Στην τοπολαλιάν του χωρκού μου, πολλές φορές όταν νοιώθεις άβολα να πεις κάποιαν λέξην, χρησημοποιάς την γλώσσαν ή την διάλεκτον κάποιου άλλου τόπου, ή ακόμα χρησιμοποιάς άλλην λέξην. Λες για παράδειγμαν του άλλου "ασσιχτίρ" ή "φακόφ" παρά τα αντίστοιχον ελληνικό. Λες «έφυγε» «ή εκλώτσισεν της σίκλας» αντί να πεις "επέθανε". Τα συναισθήματα, στην πρώτην περίπτωσην ο θυμός τζιαι στην δεύτερην ή λύπη, φκαίννουν πιο "τορνεμένα", άρα πιο αποδεκτά που τον άθρωπον που τα νοιώθει.

Νοιώθοντας άβολα να διαφημίσω την δουλειά μου (είθισται άλλοι να σε διαφημίζουν), χρησιμοποίησα την προφοράν γειτονικού χωρκού, όπου λεν το φφου χχου. Φίλος - χίλος, κοφίνα - κοχίνα, φορτικό - χορτικό (χορτικό με τους τροχούς, όι χορτικόν με τα φύλλα πράσινα).

Σήμμερα έβαλεν μου ο Πολίτης ιστορίαν. Είναι η δεύτερη ιστορία που με εσυγκλόνισεν βαθκειά την ώραν που τη έγραψα. Η πρώτη δεν θα σας πω πια είναι διότι έκαμα 6 μήνες να ξαναγράψω μετά που τζιείνην την δοκιμασία. Θα την έβρετε στην σελίδαν 72 στες στήλες παράθυρον του σημερινού Πολίτη 12 του Απρίλη.

Την ιστορίαν έστειλα την σε τρεις εφημερίδες αλλά μόνον ο Πολίτης ανταποκρίθην. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ. Όσοι δεν εμπορέσαν να βρούν το κείμενον στην εφημερίδα, μπορούν να το βρούν αν κάμουν κλικ εδώ.

Επειδή κάθε φοράν που δημοσιεύκει εφημερίδα γραψίμια μου έρκουνται καμπόσοι νέοι αθρώποι πας το μπλογκ μου επωφελούμαι να κάμω μιαν σύντομην ξενάγησην.

Γράφω μπλογκ διότι είναι ο πιο φτηνός τρόπος να δημοσιέψεις. Έρκουνται τακτικά 50 άτομα την ημέραν τζιαι άμαν κάμω νέαν ανάρτησην από 70 μέχρι τζιαι 350. Έσιει περίπου 1000 με 1500 διαφορετικά άτομα που έρκουνται σε έναν μήναν να επισκευτούν το μπλογκ. Έχει εφημερίδαν στην Κύπρον που βάλλει απλά μιαν σε κάθε περίπτερον τζιαι στρέφουνται οι μισές. Αναλογικά είναι καλή ακροαματικότητα. Στο μπλογκ επίσεις ξέρεις λλίον πολλά πόθθεν έρκουνται οι αναγνώστες σου τζιαι μπορουν να επικοινωνήσουν μαζίν σου. Κάμνω αναρτήσεις που τον Γεννάρην του 2007 περίπου κάθε μήναν.

Στην αρκήν έβαλλα τα παραμύθκια που έγραψα πριν το μπλόκκιν. Έναν αντιπροσωπευτικόν είναι ο Δράκος που το νερόν. Τζιείνον όμως που μ΄αρέσκει παραπάνω είναι το τελευταίον που έγραψα τζιαι είπα ότι δεν θα ξαναγράψω. Η ιστορία της τριδρακούνας.

Μετά άλλαξα στύλ τζιαι έγραψα μερικές ιστορίες μεταξύ παραμυθκιού τζιαι πραγματικότητας. Η ιστορία της κυρίας Αγγέλας μιλά για μιαν καθαρίστριαν των ξενοδοχείων που απελευθερώθηκεν, το βοσκαρέτιν για μιαν ιστορίαν έρωτα τζιαι το καβενούιν της Αρνάκας που διαγράφει την σύχρονην ιστορίαν ενός αθρώπου τζαι ενός χωρκού.

Τωρά γράφω τέλια ρεαλιστικές φανταστικές ιστορίες. Η πρώτη εν η προηγούμενη ανάρτηση με την πόρταν που τρίζει, τζιαι η δεύτερη εν αυτή που έβαλεν ο Πολίτης.

Γράφω τζιαι μερικά οικολογικά λόγω επαγγέλματος. Βοηθώ τους αρχιτέκτονες να σχεδιάζουν βιοκλιματικά κτήρια. Κάμνω τζιαι έρευναν για την οικολογίαν του δομημένου περιβάλλοντος. Διδάσκω περιστασιακά τζιαι σε τεχνολογικόν πανεπιστήμιον σε κάτι μάστερ τζιαι κάτι διδακτορικές σχόλες για ότι έχει σχέσην με την θεωρίαν της απόφασης. Αυτός ο τεμέας είναι ο μυστικός μου πνευματικός κήπος τον οποίον ποττέ δεν άννοιξα που τα μπλόγκς. Μια οικολογική ανάλυση είναι τα οικολογικά χρέη για παράδειγμαν τζιαι μια άλλη για τα πετρέλαια.

Ο έρωτας μου ο μεγάλος, εκτός από την αγάπην μου τζιαι τα μωρά μου είναι η άγρια φύση. Μερικά κομμάθκια της ανάρτησα εν είδει φωτογραφιών. Αρέσκει μου η χλωρίδα των Άλπεων όπου ζω (είμαι ξενιτεμένος που το 91). Ασχολούμαι τζιαι με την προστασίαν της. Παραπάνω όμως ντζίζει μου το συναίσθημαν μου η φύση του Μεσογειακου κατσάβραχου που μου λείπει όσον τζιαι οι καλοί φίλοι που θωρώ μόνον όποτε έρτω Κύπρον.

Θκιανεύκουμαι πας τα άλλα μπλογκς τακτικά. Τζιείνα που αξίζουν τελικά εν τζιείνα που αντέχουν στον χρόνο. Η στιγνή πραγματικότητα του αναγνώστη κάμνει όσα μπλογκς είναι άχρηστα να πεθανίσκουν γλήορα. Ελάχιστους μαζόχες έχει να κάθουνται να γράφουν δημόσια για να τα θκιαβάζουν μόνοι τους. (έχει όμως). Μιαν παρουσίασην διαφόρων φκιόρων της μπλογκοσφαίρας που επισκέφτουμαι θα βρείτε δαμαί.

Πολιτικά αποφεύγω να γράφω πας το μπλογκ μου διότι λόγω απόστασης δεν έχω πλήρην ενημέρωση. Πως μπορεί να υπάρξει διαλεκτική χωρίς πλήρην, ακριβήν, πολύπλευρην τζιαι αντικειμενικήν ενημέρωση; Ότι κόψει ο νους μου πολιτικά γράφω το είται σε σχόλια άλλων μπόγκερς, είτε αναρτώ το στο μπλόγκ προεδρικές.

Το μεγαλλύττερον μου όνειρον είναι να ενωθεί η Κύπρος.

32 σχόλια:

Blackbeard είπε...

Aceras φτάννεις που τα κοτσινοχώρκα; Διότι ξέρω ποιόν ένι το γειτονικόν χωρκόν που λαλεί το φ χ...έτσι ρε χίλε;

dokisisofi είπε...

Kapoios tin psonise...:PPPP

Aceras Anthropophorum είπε...

Βλακμπρέντ μετά τον πόλεμον εμεγάλωσα μες το κέντρον τους. Έχω τζιαι τα μισά μου γονίδια από πάππου Φιλίπου.

Δόκη, πε μας τίποτε πο τζιείνα που φκαίννουν που την καρκιάν σου τζιαι άφης τα τούτα. Εκτός που αν το σχόλιο είναι πείραγμα τζιαι δεν έχει κατζία μέσα. Ξέρεις ότι δεν παίρνω πάντα που την πρώτη...

Aceras Anthropophorum είπε...

Α!! Blackbread να σου πω τζιαι έναν για τους χίλους που έμαχα πριν λλίο.

Σταματά η τροχαία ένα χίλο που δεν εσταμάτησε στα φώτα.

"Που πάεις κύριε τζιαι δεν ησταμματάς"

Αντί να θυμωθεί ο αστυνομικός αθυμώθηκεν ο παραβάτης.

"Εν εν που την δουλιάς σου. Χώτα ικά μας, χωρκόδ δικόμ μας, όπου χέλω πάω"

Άκουσες το Γρηγόρη. Να πάτε να τον έβρετε να του προτείνετε να τον ηγράψετε στο Alert.

dokisisofi είπε...

πειράζω σε ρε,
( κοτζαμου :P έβαλα)
μα πε μου...πόσα διάς στους εκπαιδευόμενους;να αρκέψω εντατικά γαλλικά;

Aceras Anthropophorum είπε...

Σε όσους δουλεύκουν μαζί μου διώ όσα μου ζητήσουν. Ποττέ εν έφκηκα χασιμιός ούτε εγώ, ούτε τζιαι τζιείνοι.

MARINOS είπε...

Φίλε aceras για μας που είμαστε εξωτερικό και είναι δύσκολο να βρούμε το ένθετο του πολίτη online πως μπορούμε να σε διαβάσουμε;

ΥΓ.: Δεν σε ξέρω φίλε. Και αρκετές φορές μπορεί να έχουμε διαφορετικές εκτιμήσεις των πραγμάτων. Αρέσεις μου, όμως, πολλά επειδή είσαι άνθρωπος ιδεολόγος. Που χωρίς φανατισμό και ακρότητες λες τα επιχειρήματά σου, με ηρεμία και σοφία. Γι' αυτό και σε διαβάζω.

Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous είπε...

Ασέρα, συγκλονιστικό διήγημα. Και εις ανώτερα.

Anef_Oriwn είπε...

Για τους … συντοπίτες ... “Εξωχωρίτες”, δείτε κι αυτό το post, επαέ: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/08/22-31-graffiti.html

Θα επανέλθω μετα για το διήγημα (του Aceras).
Για την ώρα θα συμφωνήσω με τον Εκκαθαριστή ότι είναι συγκλονιστικό (και πολύ ρεαλιστικό και ολίγο τι μακάβριο! Τέτοια μακάβρια είπαμε και ψες όταν βρεθήκαμε (με τον Aceras) για ένα νεκρό που δεν έλιωσε αλλά σήμερα δκιαβαζοντας το διήγημα αναγύρτηκε τζιαι μένα το στομάshιν μου (όπως της κοτζιάκαρης της Πετρούς). [Τον όρο “μακάβριο” (για λογοτεχνικό έργο) τον άκουσα από κάποιο συμφοιτητή (κατά τα φοιτητικά μας χρόνια) όταν τον ρώτησα για την άποψη του για το (πολιτικό) μυθιστόρημα του Σινκλέρ “Η Ζούγκλα”, όταν του το δάνεισα και το διάβασε].

Anef_Oriwn
Κυριακή 12/4/2009 – 6:37 μ.μ.

Aceras Anthropophorum είπε...

Για όσους δεν είδαν άλλαξα το κείμενον τζιαι έβαλα εδώ ένα αρχείο με το κείμενο

http://www.fileden.com/files/2007/2/10/759002/repertoirepdf/eksomologisi.pdf

papoutsosiko είπε...

επισης
-ρε πε μου ενα χορτικο που λ;
-λειλαντ

Ανώνυμος είπε...

Acera mou sigharitiria alla tha itan kalo na mas pis kai tes alles 2 efimerides pou den endiaferthikan na diomosiefsoun to thema.Na kseroume kai ti diavazoume oi tpt allo.
En gegonos oti ton politi en ton iha se ektimisi dioti etassetoun anafandon iper tou shediou annan kai iper enos ipopsifiou stes ekloges prama pou theoro aparadekto gia diosiografia(skeftou lipon posous allous dimosiografous theoro aparadektous mias kai i merolipsia en kati ekso pou tin dimosiografia.)Me ton tzero omos thoro oti isos en i moni efimerida pou pragmatika prospathi na voithisi ton Kipreo politi kai gi ayto me touto pou ipes anevike akoma parapano stin ipolipsi mou.
An de diafonis pls pe mas kai tes alles 2efimerides

Eva Neocleous είπε...

Ασέρα,συγχαρητήρια.Εξαιρετικό το διήγημα και χαίρομαι που δημοσιεύτηκε.
Καλή συνέχεια!

kkai-Lee είπε...

Αγαπητέ Aceras

Εν πράγματι συγκλονιστική η ιστορία σου. Τα συναισθήματα που με διακατείχαν θκιεβάζοντας την, ακόμα τζιαι οι μορφές, στην φαντασία μου επαραπέμπασιν στον Λόρκα. ( Η μαυροφορημένη μάνα, ο γιος. το γαίμαν, ο παπάς, η κατάρα, ο θάνατος )

Έζησε, δυστυχώς, τζιαι ο τόπος μας παρόμοιες καταστάσεις.

Ζιουν τες καθημερινά τζιαι άλλοι λαοί, σιηλιάες γρόνια, μα πάλαι οι πόλεμοι τζιαι οι σκοτωμοί εν τελιώνουν. Ήρωες, αγνοούμενοι, ξεσπιτωμοί, βιασμοί των σωμάτων τζιαι των ψυχών, ο πόνος, το γαίμαν που τρέσιει ( πάντα κότσιηνον ), εν μες την ημερήσια διάταξη.

Αμαν βρέθετε ένας, θκυό, εκατόν ( Ασιεράες ) τζιαι αθθυμίζουν, ότι εν λάθος τούντο πράμαν, όϊ πως εννα σταματησουν οι πολέμοι αλλά δκιούν ελπίδα ότι κάτι καλλύττερον έννα γινεί.

Γιατί η αλήθκεια ένι ότι η ειρήνη για να κρατηθεί εν πιο δύσκολο, παρά που το να γίνεται πόλεμος,

Τζιαι εμείς εμάθαμεν στα εύκολα.

Εν έχουμεν υπομονή

Εν πιο εύκολο να μισάς παρά να δεχτείς τζιαι να αγαπήσεις τον άλλον, ή τούτον εβαφτίσαντον εχθρόν σου, ή αλλόθρησκον, ή ακόμα τζιαι απλόν ξένον που ήρτεν που άλλην χώρα στη δική σου να δουλέψει.

Εν πιο εύκολον να αλλάξεις κανάλι παρά να πέψεις λλίον που το φαΐ σου σε τζείνους που πεθανίσκουν που την πείνα

Εν πιο εύκολο να μεν αντιδράσεις την ώραν που κατηγορούν ομπρός σου άδικα έναν, παρά να τον υπερασπιστείς ( Ο Πέτρος - έχουν το τζιαι οι μέρες - τζιαι απαρνήθηκε τον Γριστόν όϊ εμείς που είμαστε συνηθισμένα πλάσματα ! )

Εν πιο εύκολο να κάμεις πως δεν άκουσες ή πως δεν έπιασες το νόημαν παρά να χαλάσεις την καλή σου, ακούοντας ιστορίες σαν τη δική σου τζιαι εν πιο καλά να χαρείς την ημέρα σου γιατί για σέναν εν πολύτιμη τζιαι μοναδική

Άφησε που εν σχεδιασμένα έτσι τα πράματα που ο πόλεμος ( με τα παρελκόμενα του ) είναι απαραίτητον στοιχείον της οικονομίας τζιαι φκάλλει που τες κρίσεις την αθρωπότηταν

Αννέν δυνατόν να εν λογικόν τούντο πράμαν

Τέλος πάντων φίλε Aceras

Καλόν Πάσκα να φτάσουμεν

Καρτερούμεν τζιαι άλλες τέθκιες ιστορίες τζιαι ας πονούν τα στομάσια μας

( Έτσι τζιαι αλλιώς πονούμεν τα που το πολλή φαΐ
τζιαι που τα καθημερινά μας άγχη )

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ Aceras,
Επανέρχομαι (όπως είχα πει και στο πρώτο μου σχόλιο – προσπαθώ όσο περνά από το χέρι μου να τηρώ ή να υλοποιώ αυτά που λαλώ) για μερικά περαιτέρω σχόλια. [Δεν ξέρω αν τα καταφέρουμε να ξαναβρεθούμε πριν φύεις για να σου τα πω κατ’ ιδίαν]:

i. Παρ’ όλο που στην ψεσινή μας κουβέντα είπαμε ένα σωρό πράματα (ξεκινήσαμε από την ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, περάσαμε στην ιστορία του χωρκού και στους λινοπάμπακους [shερετούμεν] που πιθανό να υπήρχαν κάποτε στην περιοχή, αγγίξαμε τα σημερινά [την πολιτική κατάσταση], μιλήσαμε για τα blogκια και για ιστορίες από τον πόλεμο και την ΕΟΚΑ, όπως ας πούμεν για τον πεθαμένο που ξεθάφτηκε χωρίς να λιώσει το πτώμα του, τζιαι για τον μαρτυρά παππού μου [τροφή για λογοτέχνημα η τραγική ιστορία του], που σου είχε μιλήσει κι ο κύριος Σ., για τον οποίο κάνεις αναφορά στο πρώην Prodrikes – link: http://proedrikes.blogspot.com/2009/04/blog-post_11.html ), εν τούτοις ούτε καν πέρασε από το νου μου το συγκλονιστικό θέμα (και δυνατό περιεχόμενο) του διηγήματος σου, που δημοσιεύτηκε σήμερα στον “Πολίτη”. Μια πραγματικά συγκλονιστική ιστορία που έχει σχέση και με αληθινά γεγονότα (τις δολοφονίες αμάχων τουρκοκυπρίων από τους ΕΟΚΑΒητατζιήδες)! Λαλείς όμως κάποιοι που τούτους να είχαν όντως τύψεις (όπως τον “… Κωστή …[που] … εκλειδώθηκεν που τότες σε μοναστήριν ...” ή ήταν/είναι σκέττα κολοκασόφυλλα; .

2. Να σημειώσω ακόμα δυο σημεία πολύ δυνατά από την ιστορία (από το διάλογο του παπά με την κοτζιάκαρη):
i. “"Ο Θεός εσυχχώρεσέν σε, κυρία Πετρούλλα, διότι έδωσες παιδίν για την πατρίδαν", είπεν της παρηγορητικά ο παπάς”.
ii. “Γυρίζοντας να φύει, έκοψεν τον παπάν που τους ψαλμούς του τζιαι είπεν του με δίχα να τον θωρεί: "Αν εν για μέναν που ψάλλεις, παρέτα πάτερ. Εσού εν τον πόλεμον που μ' έκρουσεν που λουτουρκάς, εν τζι' έν τον Θεόν"”.

Anef_Oriwn
Κυριακή 12/4/2009 – 11:54 μ.μ.

gregoris είπε...

πολλά δυνατή αφήγηση. συνέχισε να γράφεις

Diasporos είπε...

Αέρφιν aceras, μπράβο σου είπες τζιαι έκαμες το. Είμαι τωρά περίεργος να δώ τους "ξένους" (μή βλόγερς) που θα έρτουν να σε επισκεφτούν, θέλω να δώ τί έννα πούν για λλέου σου.

Έ συνβλόγερς, θαμμάστε τον φιλον μας τον aceras που έσιει φαντασίαν τζιαι πένναν, τόσον ποθεί την κύπρον στη ξενιθκιάν που εκράτησεν έτσι εικόνες μέσα του...

Aceras Anthropophorum είπε...

Σιαιρετώ σας όλους.

Ρε Διάσπορε εσύ με φοάσαι τζιαι δεν κινδυνεύω. Οι μη μπλόγκερ που έρκουνται τζιαι κλάννουν μες τα σχόλια τζιαι φέφκουν, ποττέ στην ζωήν τους δεν εθκιαβάσαν κείμενον πάνω που 100 λέξεις. Το δικό μου είσιεν πάνω που 1000 επομένως δεν κινδυνεύω να με ξητιμάσουν όπως κάμνουν σε άλλους :))))

Aceras Anthropophorum είπε...

Ά!

Τζιαι για τον φίλο που ρωτά ποιές εν οι άλλες εφημερίδες. Δεν θα τες δικάσω διότι μπορεί τζιαι να υπήρξεν τεχνικόν πρόβλημαν τζιαι δεν εθκιαβάσαν το κείμενο. Μπορεί να τους το έβαλεν το αντιβάιρους μες τον κάλαθον τον αχρήστων. Ξέρεις εσύ... Μπορεί να εβαρέθην η γραμματικός που πκιάννει τα μυνήματα να το αννοίξει. Μπορεί... ξερω γω τι μπορεί. Να σου πω δεν με κόφτει, παρόλον που θα επροτιμούσα να είχεν ενδιαφερτεί μια άλλη εφημερίδα.

Θα σου πώ ότι δεν ετόλμησα να το στείλω της Αλήθειας, της Σημερινής, ή της Μάχης. Αν μια που τούτες το έβαλλεν θα μου αφαιρούσεν τον μισόν πόνο που ένοιωθα όταν το έγραφα. Μπορεί τζιαι ούλλον.

Ανώνυμος είπε...

aerfin,
Osti na to telioso edithin to stomashin mou kompon.
prepi na sou po oti apo extes edkiabasa to tris fores.Eferes stin mnimin mou tous EOKATZIES mes to xorkon pou egirizan me to land-rover tzie ekamnan ta pallikarka.o enas an athimoume en gitos tou Anef.
Erkountan meran mesomerin tzie elalousan mas oti oi tourtzoi en iston mesobounon tzie evouran o kosmos stes vasis na glitosi.Eleilatousan to xorkon tzie epienan sta pervolia na glentisoun.
Episis den tha ksiaso ton Antrikko ton arfon tou thiou tou Pavlou pou itan travmatias polemou tzie opote elalousan oti erkounte oi tourtzoi emounkarizen opos to moro.
den tha kopsoun ta krimata tou.


Kontris.

stalamatia είπε...

Μπράβο τζιαι πουδαμέ Ασερα μου.Το έχω στο αρχείο ,όπως και το δεύτερο .Το δεύτερο ακόμα δεν το διάβασα γιατί έχω κάτι τρεχάματα με τη δουλειά.

Bananistanos είπε...

Εμείναν Φιλ και Χαραυγή

Unknown είπε...

Είπα να ξεχωρίσω λέξεις, εικόνες φράσεις να δείξω τι με κέρδισε περισσότερο, τι μου στάθηκε μπροστά μου πιο καθαρά. Δεν κατάφερα όμως να ξεδιαλέξω, στην προσπάθεια όμως τελικά διάβασα την ιστορία ολόκληρη 4-5 φορές. Και νιώθω πως ακόμα δεν την χόρτασα, μήτε τους ήχους της μήτε το φως της ακόμα και όταν είναι μαύρο.

Άλλα λόγια, δεν έχω.

Λεμέσια είπε...

Αγαπητέ Ακέρα,
έχω μεγάλες δυσκολίες με τα κυπριακά. Προσπάθησα να τα διαβάσω, αλλά δεν τα κατάφερα, είναι και αρκετά μεγάλα τα κείμενα.

Τελικά όμως, αποφάσισα να σου γράψω μια ιδέα/πρόταση μου: Τη δημιουργία ενός ηχητικού αρχείου για άτομα που είναι εξοικειωμένα πιο πολύ με τον προφορικό λόγο, παρά με το γραπτό. Η απόφαση εναπόκειται φυσικά σε σένα, αλλά έτσι θα δινόταν η ευκαιρία και σε άλλους να ακούσουν έστω την ανάγνωση σε ηχογράφηση.

Καλό βράδι

Aceras Anthropophorum είπε...

Πίττα με συγχίζει λλίο το πως ζείται την ιστορία που έγραψα. Έτσι είναι όμως. Τώρα δεν είναι δική μου. Σας ανήκει.

Για σου Σταλαματιά. Καιρό να τα πούμε

Κόντρη, ο πόλεμος δεν με έντζισεν τότες. Ενόμιζα ότι ήταν παιχνίδι. Έβρισκα ότι είχε χάζι να χωνούμαστι μες τους καλαμιώνες να μεν μας φαν οι πόμπες. Έβρισκα αστείο τον πληγωμένο του πολέμου που εβόγγιζε "άαααου, πονώωωω, κανείιιιι". Μου εφαίνετουν κατασκήνωση όταν ετζιοιμούμαστιν μες τες ποκαλάμες πάνω στες πάλες όταν εκάμναν παιχνίθκια οι εοκαβητατζιήδες τζιαι εφοητσιάζαν τον κόσμο ότι έρκουνται οι τούρτζιοι. Δεν το σκέφτηκα έτσι, αλλά τωρά που το λαλείς καταλάβω ότι ο πόλεμος έντζισεν μου πολλά βαθκειά που ότι ενόμιζα.

Λεμέσια, είναι πολλή δουλειά. Το έκαμα μια φορά τζιαι μου έφκηκεν η ψυσιή, για να μεν πω τζιαι τίποτε άλλο. Αν έχει καμιά ή κανένα διαθέσιμο με γλυτζιά φωνή να το θκιαβάσει τζιαι να το μαγνητοφωνήσει ευχαρίστως το αναρτώ.

Δοκίμαζε να θκιαβάζεις μικρά κείμενα στα κυπριακά να τα συνηθήσεις. Είναι ζήτημα φωτογράφησης των λέξεων. Πάαιννε πιό συχνά στου Φιρφιρή που γράφει μικρότερα κείμενα ως που να εξασκηθείς. Εν κρίμα Κυπραία γεναίκα να μεν μάθεις να θκιαβάζεις την διάλεκτο που μιλάς. (εκτός που αν καλαμαρίζεις κόρη :))) !!

Λεμέσια είπε...

Ακέρα,
οι Ελλαδίτες μου λένε πάντα, ότι δεν έχω κυπριακή προφορά. Προσωπικά, πιστεύω ότι φυσικά και έχω, απλά δεν είναι έντονη και δυσκολεύονται να την εντοπίσουν γεωγραφικά...Τα κυπριακά, μια χαρά τα μιλάω, αλλά η διάλεκτος που χρησιμοποιείς στα γραφόμενα σου είναι σα να βγαίνει από τα βάθη των αιώνων. Πολλές λέξεις μου είναι άγνωστες. Παρόλ' αυτά, αν σε άκουγα να διαβάζεις το διήγημα, νομίζω θα καταλάβαινα 80-90%. Κατά τ' άλλα, πάω στοίχημα, ότι κι εσύ ο ίδιος, μιλάς πολύ πιο σύγχρονα κυπριακά από αυτά που γράφεις εδώ. :)

(Με τα κυπριακά του Διάσπορου, για παράδειγμα, δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα.)

Ανώνυμος είπε...

Ασερά μου σε χαιρετώ ξανά μετά από καιρό, παρόλο που σε διαβάζω. Εν είμαι μπλοκκερού αλλά είμαι μια που τους "ξένους" και πολλές φορές θέλω να σχολιάσω τα γραψίμια σου, αλλά πάντα κομπλάρω.... ΄Ημουν τζαι εγώ μαζόχας σαν εσένα, λόγω επαγγέλματος, τζαι ένοιωθα πραγματικά πολλά ωραία όταν εδημοσιεύκουνταν τα κείμενα μου, αλλά πραγματικά νοιώθεις ότι αφήνεις κομμάθκια που την ψυσιή σου άμμαν τελειώνεις ένα κείμενο.
΄Ονειρο τζαι δικό μου είναι μια ενωμένη Κύπρος και για τον λόγο αυτό τον τζαιρό του Δημοψηφίσματος εψήφισα Ναι παρόλο που η οικογένεια μου είναι καθαρά άκρα δεξιά.Επίστευκα ότι οι νέοι θέλουν επιτέλους να ζήσουν σε μια χώρα ειρηνική, σίουρα τούτο εν ουτοπία αλλά ελπίζουμε....
Συμμερίζομαι τις ίδιες περιβαλλοντικες ανησυχίες με σένα και πολλούς άλλους και προσπαθώ τουλάχιστον στο δικό μου σπίτι και στην οικογένεια μου να αλλάξω πολλά πράγματα. Παρεπιπτόντως τα φωτοβολταϊκά δουλεύκουν ρολόϊ....ήρταν τζαι τα ευρώ της χορηγίας....Εφυτέψαμεν τες φράουλες μας και τα αγγουράκια μας τζαι ο δκιόσμις μουσκομυρίζει... ΄Οποτε έρτεις ξανά Κύπρο κάμνω το τραπέζι...
Τώρα όσον αφορά το θέμα της ξενιθκιάς...Τούντες τες μέρες μηνίσκουν σπίτι μας ο κουνιάδος μου μαζί με την Ελβετίδα γυναίκα του, την επίσης Ελβετίδα πεθερά και τα Ελβετούθκια μωρά.... ΄Εσιει χάζι πολλύν να θωρείς την διαφορά στις κουλτούρες... Τες νύχτες καθούμαστε με την κιθαρούα μας, (ο κουνιάδος εν μουσικός...) τζαι τραουδούμε ότι σκεφτείς, που πελλάρες ώς Καββαδία, Βασίλη Μιχαηλίδη, Ορφέα Περίδη.... Θωρείς πόσο πλούσια εν η γλώσσα μας τζαι η κουλτούρα μας τζαι θωρώ πόσο λείπει τους ξενιτεμένους τούτο το πράμα...να μιλάς τζαι να νοιώθεις, να μυρίζεσαι, να γεύκεσαι την μουσική. Η Κύπρος εν είναι μόνο θάλασσα τζαι ήλιος τζαι ττόπουζοι Κυπραίοι....
Καλό Πάσχα τζαι Καλή Ανάσταση να φτάσουμε σε όλους.
Συγχώρα με για την πολυλογία.
Ελένη

Lexi_penitas είπε...

Χτύπησες κέντρο πάλε ρε Ασέρα! Εύγε τζιαι πάλε εύγε!

Blackbeard είπε...

Φίλε Aceras πολλά ωραίον το κείμενον σου στον Πολίτη, που την καρκιάν. Δείχνει τες παραδοξότητες αλλά τζιαι ταυτόχρονα την απλότητα της κατάστασης μας.

@Μαρίνος: Εν ξέρω αν το είπεν τζι άλλος αλλά μπορείς να δεις τον Πολίτην όπως ακριβώς τυπώνεται σε pdf. http://pdf.politis-news.com/ Χρειάζεται εγγραφή μόνο.

Blackbeard είπε...

Σταματά ένας Λευκωσιάτης στην πεζίναν στο Λιοπέτρι τζιαι ρωτά τον πεζινάρη: "Ρε φιλέ έσιεις χωνίν;" Τζαι απαντά ο πεζινάρης: "Γιατί ρε, χαίνουμαι σου βουβός;" ΟΚ, εννά σταματησω τωρά. :-)

Σημείωση, τους Λιοπετρίτες αγαπώ τους πολλά, έκαμα μαζί τους σκολείον τζιαι στρατόν. Εν ένα χωρκόν των άκρων...

avidaviva είπε...

Ειναι μια αλλη ευχαριστηση να το βλεπω εντυπο στο χαρτι και χαιρομαι που κι αλλος κοσμος , εκτος διαδυκτιου , εχει ευκαιρια να θυμηθει τα δικα του , να συγκινηθει και ισως να μετακινηθει.

Aceras Anthropophorum είπε...

Λεμεσία δεν είναι που γέρασα τζιαι μιλώ έτσι. Παίζει ρόλον τζιαι ο τόπος που ενιώθηκα. Στα κοτσινοχώρκα μιλούμεν πιο βαρετά κυπριακά απ΄την Λεμεσό και την Χώρα. Εμείς δεν έχουμε πανεπιστήμια, έχουμε κτηνοτροφικές περιοχές και τουρίστες.

Πάντως προβληματίζει με αυτόν που λαλείς διότι στόχος είναι η επικοινωνία, όχι η προβολή μιας πικοιλίας της διαλέκτου.

Μιαν τζιαι είμαστιν στα ανέκδοτα: πάει ο κουρούπεττος ο Λιοπετρίτης τζιαι λαλεί της ξαθθής της Λευκωσιάτισσας στην δισκοθήκην της Αγιάνναπας

"Ιφ γιου ντανς?"
"Νο ιτ ίζεντ!" λαλεί του τζιείνη απαξιοτικά με ύφος πριγκίπησσας.