Στο σταυροδρόμιν των πολιτισμών της Σκάλας.

Κάμε πάνω κλικ για να δεις καλλύττερα άμα χρειαστεί.

-Ρέεε φιλέεεε!

Επιάστήκαμεν μες τ΄αγκάλι̮α. 

- Πόσα χρόνια! 

Έσ̆ει πλάσματα που όσα χρόνια τζ̆αι να κάμεις να μεν τα δεις, οι καρκιές δεν ηξισυχρονίζουνται. Ο κύριος του εστιατορίου « Το Μαγκάλλιν » έμεινεν λλίον αμήχανος. Ετράβησεν πίσω για ναν διακριτικός. Άμαν εξιγιαλλίσαν τ΄αμμάθκια μας που την χαράν μας, εξανάρτεν ντροπαλά τζ̆αι μας ένεψεν να πιάσουμεν όποιον τραπέζιν θέλουμεν.

- Θα πάμεν δαμαί δίπλα τζ̆αι θα έρτουμεν σε τρία λεπτά.

Ο φίλος μας έπιασεν μας που τον νόμον με τον Κύπρον, τον τρίτον της παρέας, που ήταν ήδη τζ̆ιαμαί που λλίον πριν τζ̆αι μας είπεν ότι έθελεν να μας δείξει κάτι που θεωρεί σημαντικόν. 

Το Μαγκάλλιν είναι καρτζ̆ίν που τα ερείπια της Διανελλείου. Επαρπατήσαμεν πας σε κάτι μισοδότζ̆ιν ξηφτισμένα πεζοδρόμια τζ̆ι εφτάσαμεν 200 μέτρα πας το ράνταπαου της Μητρόπολης. Εσταμάτησεν πας την γωνίαν τέρα-τέρα που το καρτερίμιν της Διανελλείου τζ̆ι έδειξεν μας την διεύθυνσην δυτικά, όπως το άσπρον το τοξούιν πας τον χάρτιν.

- Δέτε ρε παιθκιά. Εν τούτος ο τόπος που εθέλαν να τον κάμουν Ελλάδαν. Ποδά ίσ̆ια πάνω, εν ο τουρκομαχαλλάς. Λλίον πάρα τζ̆ει που την Μητρόπολην εν το τζ̆ιαμίν τζ̆αι λλίον πιό νότια εν το Κάσα, που ήταν το σχολείον τους, που εγίνην μετά τον πόλεμον γυμνάσιον Δροσιάς. Εν τζ̆ειμέσα που εφυλακίσαν τα γυναικόπαιδα μέρες.

Δαμαί μες την αυλήν της Μητρόπολης, τζ̆ειαμαί πον η κυλίδα η κότσ̆ινη πας τον χάρτην, στες 15 του Ιούλη εσυνάχτην κόσμος τζ̆αι κόσμος με τα κυνηγετικά για να αντικόψει το πραξικόπημαν. Επολογιάσαν τους. Ποδά, ανατολικά που δείχνει το τόξον το κότσ̆ινον, εν ο Άης Γιάννης. Οι μάντηες επιάαν τα κυνηγετικά τους τζ̆ι εφκήκαν πας τα δώματα τζ̆αι δεν αφήκαν πραξικοπημαντίαν να μπει μες τον μαχαλλάν. 

Εγυρίσαμεν πιό ανατολικά, τζ̆ι έδειξεν μας προς τα βόρεια. 

- Θωρείτε την Φραγγοεκκλησ̆ιάν. Εν του 1842, αλλά αντικατέστησεν μιαν άλλην εκκλησιάν των Λατίνων που ήταν του σ̆σ̆ίλια εφτακόσ̆α , η οποία αντικατέστησεν μιαν ακόμα πιο παλιάν του σ̆σ̆ίλια εξακόσ̆α που εχτίσαν οι Φραγκισκάνοι μοναχοί για να υποδέχεται τους λατίνους προσκηνητές που πααίνναν εις τους Αγίους τόπους. Η φραγκογειτονιά ήταν πάρα μέσα προς την πόλην. Η Σκάλα της Κύπρου ήταν το σταυροδρόμιν του κόσμου που τους εφτά ορίζοντες. 

Αν πιάσεις τον δρόμον που πάει μες τον τουρκομαχαλλάν, εν να σε φκάλει ίσ̆σ̆ια πας το νεκροταφείον τους Αρμένηες. Αν πάεις ποδά που την αντίθετην κατεύθυνσην, τσάς πάρα κάτω, ανατολικά που δείχνει το τοξούιν το μωβ πας τον χάρτην, εν τα κυκλώπεια τοίχη, που εκάμαν οι κάτοικοι οι παλιοί να κόψουν την θάλασσαν που έρκετουν ως δαπάνω. Το Κίτιον, έφκαλεν τον Ζήνωναν, που εμετοίκησεν εις την Αθήναν νέος να μάθει φιλοσοφίαν, τζ̆ι εφάκκαν η γλώσσα του φοινικικά.

Οι μάντηες εν αφήκαν πραξικοπηματίαν να μπει μες τον Άην Γιάννην, αλλά τζ̆είνοι εφκήκαν. Που τον δρόμον τζ̆είνον, έδειξεν μας λλίον πάρα τζ̆ει, όπως δέιχνει η γραμμή η κότσ̆ινη πας τον χάρτην, εφκήκαν οι 6 με το αυτοκίνητον να φωνάξουν του κόσμου « ο Μακάριος ζεί ». Εκατατροπώσαν τους τζ̆ειαμαί καρτζ̆ιν που την Αλκήν τζ̆ι επεθάναν οι 4. Του μωρού του Εδονίτη, ελάλεν του η μάνα του « κάτσε γιέ μου, είσαι μιτσής εσού ». « Άης με άμμα, ο Μακάριος ζει, πρέπει να το μάθει ο κόσμος ». 14 χρονών, εφάαν τον.

Χάτε, πάμεν να παραγγείλουμεν τζ̆ι εν να μας καρτερά ο θείος. 

Επιάσαμεν τρεις μερίδες μισές, τζ̆αι αρτηρήσαν μας πιλέ. Με μιαν ποτσούν ζιβάναν της Λοέλ εξανακάμαμεν τον κόσμον που το ενενήντα τζ̆αι δά που σ̆ει να βρεθούμεν. Ετέλειωσεν η νύχτα μας πας την διχοτόμησην που μας εφορτώσαν, πνίοντας κάθε ελπίδαν, που πήαν τζ̆αι τα κάμαν σ̆ιόνιν τζ̆αι γαστρίν πας τα σιονισμένα τα βουνά της Ελβετίας.

Έσ̆ει τζ̆αι συνέχειαν γυρισόντα μέρα η ιστορία, πον να βρω λλίην ώραν να την ηγράψω.