Hommage à Tsitsanis

Σε έναν που τα ταξίθκια της επιστροφής του καλοτζ̆αιρκού, έδωκα στον Μιχάλην τον Κιρλιτσ̆ιάν έναν σιντί hommage à Tsitsanis.

Για χρόνια μετά, όποτε έρκουμουν εθώρουν τον να βασανίζει τη σκέψην του τζ̆αι να ζωγραφίζει μιαν μεγάλην ενότηταν σχετικήν με την Ελλάδαν. Έβαλλεν τον Τσιτσάνην να παίζει πας το μαγνητόφωνον τζ̆ι εζωγράφιζεν. Πάνω σε έναν που τους μεγάλους πίνακες έσ̆ει μιαν διαδήλωσην τζ̆αι πορτρέτα του Τσιτσάνη, του Άρη, του Ζαχαριάδη τζ̆αι μιας συνδικαλίστριας.

Δεν αθθυμούμαι αν ήταν η εποχή που ο Μιχάλης έκαμνεν εικόνες επί παραγγελίαν των καλοήρων για να φκάλει έναν μεροκάματον ή αν τον επιάσαν ήδη καθηγητήν της τέχνης στην Ακαδημίαν. Ακόμα τζ̆αι τον τζ̆αιρόν που έκαμνεν τους Αγίους των ορθοδόξων, στο περιθώριον των ωρών του, άρεσκεν του να κάμνει τους Αγίους μας τζ̆αι τους ποιητές μας εμάς.

- Ένας μόνον που τούτους ούλλους που έρκουνται δαμέσα, να διερωτηθεί ποιά εν η συντρόφισσα πας τον πίνακαν τζ̆αι να κάτσει να μελετήσει, θα είναι κκι̮άριν, είπεν μου μιαν ημέραν.

Έναν καλοτζ̆αίριν, όταν ήρτα πάλε Κύπρον, έδωκεν μου τον πίνακαν με έναν μέρος μεγάλου. Ήταν πάνω ο Τσιτσάνης τζ̆αι η δολοφονημένη συνδικαλίστρια. Πίσω γράφει Ορόκλινη 1998, με αγάπη Μιχάλης,

Με την ευκαιρίαν που αννοίει το εργαστήριον του Μιχάλη τζ̆αι για τον κόσμον φέτη το καλοτζ̆αίριν, έπιασα τζ̆ι επεριεργάζουμουν τους πίνακες του που έχω σπίτι.

Μέχρι σήμμερα ενόμιζα ότι η απεργία που έβαλεν ο Μιχάλης πας τον πίνακαν του Τσιτσάνη ήταν μια συνηθισμένη απεργία που είσ̆εν θύματα της καπιταλιστικής εξουσίας την ώραν που αγριέφκει. Ψάχνοτας τα γεγονότα, έμπηκα άθελα μου στες κρυφές συζητήσεις με τα "εάν" τζ̆αι με τα "γιατί" των καταδίκων επαναστατών μες στες φυλακές τζ̆αι στα ξερονήσια της εξορίας.

Η ιστορία δεν είναι γραμμική, έσ̆ει διχάλια, σταυροδρόμια, ανατροπές, πισωγυρίσματα. Ποιός ηξέρει πότε τζ̆αι σε ποιάν μορφήν η ανάγκη εν να γεννήσει ξανά μες τες ψυσιές των ανθρώπων έτσι ορμήν τζ̆αι έτσι πάθος για να γυρίσει ο κόσμος τζ̆αι να ξεφύγει ο άνθρωπος που τα δεινά στα οποία υποβάλλεται τζ̆αι υποβάλλει.

Ενώ γράφω τούτα τα λόγια, σκέφτουμαι την Σεβντάν, τον Χρίστον, την Χατιτσ̆έν, την Μαργαρίταν, τον Αντρέαν, τον Χακκάν τζ̆αι τον Μετκάν που τραουδούν την ίδιαν ώραν στην πράσινη γραμμήν για να γινεί ειρήνη τζ̆αι να ενωθεί ξανά ο τόπος, που επήεν η καρκιά του Μιχάλη καμένη που την διχοτόμισην τζ̆αι τον χωρισμόν των ανθρώπων. Σκέφτουμαι τους διότι όπως έγραψεν πας σε άλλον σχεδιούδιν που μου έδωσεν, εμάς που "δεν είμαστε ξένοι στην πατρίδα Κύπρο, η ειρήνη μας γράφεται με μικρά ονόματα...". Έγραψεν το το 1989 τζ̆αι ακόμα διαδηλώννουμεν με τα μικρά μας ονόματα...

Η εκδήλωση που θα αννοίξει το εργαστήριο του Μιχάλη Κιρλιτσ̆ιά θα γινεί στην Ορόκλινην στες 8 του Ιούλη τζ̆αι θα την τιμήσει ο πρόεδρος Χριστόφιας τζ̆αι η Αλείδα του Τσε Γκουεβάρα.