Disruption της Μουτζ̆έντρας τζ̆αι οι καταβολές της αριστεράς.

Κυριακή απόγευμαν. Βρέσ̆ει μέρες στην Κεντρικήν Ευρώπην. Υγρασία, μούχλα τζ̆αι μανιτάριν παντού. Ο νήλι̮ος νεφανίσκει δάει-τζ̆άει τζ̆αι χάννεται πάλε. Έκοψα μόνος μου σήμμερα έσσω, τζ̆αι γεύκουμαι την ελευθερίαν της μοναξ̮̆ιάς. Η νοσταλγία της πυράς του καλοτζ̆αιρκού άννοιξεν μου την όρεξην για φατζ̆ην μουτζ̆έντραν. Σ̆ειμωνιάτικον φαΐν του νότου.

Στερεότυπη η συνταγή. Χογλάζεις για κανέναν τέταρτον 2-3 φεντζ̆άνια φατζ̆ήν μόνην της τζ̆αι τελειώννεις το ψήμαν προσθέτοντας περίπου 1/3 της ποσότητας ρύζιν. Άμαν ιψηθούν, κάμνεις μιαν τηάνισην 1-2 κρομμύθκι̮α να ροδίσουν μες το ελιόλαδον, τζιαι γύρνεις της τα πουπάνω με το λάιν. Όταν ήμουν μιτσής, κάθε Τρίτην ετρώαμεν μουτζ̆έντραν. Η ίδια συνταγή κάθε φοράν. Κάθε Τρίτην η ίδια γεύση. Η μάνα μου ετηάνιζεν τζ̆αι ψουμίν κατσουρούες με το κρομμύιν τζ̆αι εδίαν μιαν αίσθησην του λιπαρού την ώραν που εσκάζαν οι κατσουρούες μες το στόμαν.

Εσκέφτουμουν τον φίλον μου τον Τιερί που μετά που μιαν επίσκεψην στην Ελλάδαν, υποστήριζεν ότι την στερεότυπην κουζίναν εν ο μαζικός τουρισμός που την συντηρεί. Κατά τον Τιερήν, εν ο τουρίστας που ζητά γκρήκ σάλατ σε ούλλα τα εστιατόρια που επιβάλλει την στερεοτυπίαν στο μενού, να σου σερβίρουν ούλλοι σαλάταν με έναν κομμάτι φέτταν πουπάνω αρτισμένην με ρίγανην. Αμάθητος του μαζικού τουρισμού, την δεύτερην εφτομάδαν σε Ελληνικόν νησίν, να τρώει κάθε μεσομέριν όπου πάει τουριστικήν κουζίναν σε γκρηκ τάβερν, εκατάλαβεν ότι εν η αγορά που καθορίζει το μενού τζ̆αι όι ο εστιάτορας. Η θεωρία του όμως καταρρίπτεται, διότι έσσω της μάνας μου κάθε τρίτην συνεχίζεται η ίδια παράδοση με την ίδιαν μουτζ̆έντραν, την ίδιαν που έτρωεν έσσω της μάνας της. Βράζεις δύο φεντζ̆άνια φατζ̆ήν, τελειώνεις το ψήσιμον με νάκκον ρύζιν, κάμνεις τηάνησην με τες κατσουρούες ...

Εγώ πάντως σήμερα δεν είναι το λάδιν το καουρτισμένον που πεθυμώ, ούλλον τοξίνην, ούτε το ακριλαμίδιον του κρομμυθκιού του καραμελλωμένου, με πεθαμμένες ούλλες τες βιταμίνες τζ̆αι τα αρώματα. Εν την γεύσην της φατζιής που πεθυμώ, ειδικά παντρεμένην με τζ̆είνην του ρυζ̆ιού, με την μυρωθκιάν τζ̆αι το χρώμαν της να διεισδύει μες το ρύζιν. Την γλυκάδαν της καραμέλλας του κρομμυθκιού έψαξα να την έβρω αλλού μες την συνταγήν μου. Όταν εδούλεφκα αρκάτης στον Μελήν τον κηπουρόν, τζ̆είνου άρεσκεν του η σούππα η φατζ̆ή, τζ̆αι πάντα έβαλλεν καρρόττον τζ̆αι σκόρτον μέσα. Άρεσκεν μου πάρα πολλά το φαΐν του Μελή, ειδικά που ήταν καλός τζ̆αι δίκαιος άνθρωπος τζ̆αι δεν εκαταδέχετουν να πιάσει υπεραξίαν που την δουλειάν μου. Επηαίνναμεν τζ̆αι σάζαμεν κήπους, τότες που είχα ανάγκην να συμπληρώσω τον πενιχρόν μισθόν των 195 λιρών τον μήναν. Τζ̆είνος μάστρος, εγώ τσ̆ιουράκκιν, εχρέωννεν τον πελάτην πεντόλιρον την ώραν. Για έναν Σάββατον δουλειάν εδίαν μου τέσσερα δεκάλιρα, όσα έπκι̮αννεν τζ̆αι τζ̆είνος. Έβρισκα το παράξενον που ο Μελής δεν έθελεν να φκάλει το κατιτίς του. Δεν μου δουλεύεις, είπεν μου που του επρότεινα να κρατήσει κάτι, βοηθάς με. Εκαθάρισα 3-4 καρότα τζι έτριψα τα με τον τρίφτην τον χοντρόν. Αν τα διαλύσεις με τον ψιλόν, θα γινεί σαν τον πουρέν. Σε ένα ππελάφιν, αρέσκει μου τα υλικά να έχουν την ίδιαν κοκκομετρίαν. Την γλυκάδαν που θα σωζυάζει την δυνατήν γεύσην της φατζ̆ής εμπνεύστηκα την που την σούππαν του Μελή. Παρόλον που ήταν εδεκίτης, εσυμπεριφέρετουν σαν κομμουνιστής. Έκοψα τζ̆αι έναν καλόν κομμάτιν τζ̆ίντζ̆ερ σε ξαννιούες διαστάσεων τριχοτομημένου σπιρτόξυλου. Έκοψα τζ̆αι ελάχιστον κουρκουμάν να πικρίσει λλίον για να σοζυάζει την γλυκάδαν του καρρόττου. Έκοψα έναν κρομμύδιν τζ̆αι έβαλα το στην μαείρισσαν με μισόν φεντζ̆ανούιν νερόν αντίς λάιν τζ̆ι εξάχνισα το σαν την τηάνισην. Το λάιν είπαμεν δεν το κρούζουμεν αν λάβουμεν στα σοβαρά τες σύχρονες γνώσεις.


Με το κρομμύδιν έβαλα τζ̆αι τον κουρκουμάν τζ̆αι το τζ̆ίντζ̆ερ, τζ̆αι άρτισα τα ούλλα με σκόνην γκαλάγκα (έναν είδος Θαϋλανδέζικου ντζ̆ίντζ̆ερ) που διά μιαν υπέροχην όξυνην μυροθκιάν στα αρτίματα. Έσ̆ει τοξικήν διεθνοποίησην, με πολυεθνικές όπως τα Μαχτόνας, την Νεστλέ ή την Μοσσάντο, που ορίζουν με τα κέρδη τους τες γεύσεις τζ̆αι το περιεχόμενον μες τα πιάτα των αθρώπων, έσ̆ει όμως τζ̆αι μιαν άλλην διεθνοποίησην, την διεθνοποίησην της γνώσης, των γεύσεων, των αγώνων των ανθρώπων. Έξερεν τωρά η στετέ μου, που επαράδωσεν την συνταγήν στην μάναν μου, την ύπαρξην του τζ̆ίντζ̆ερ ή του γκαλάκγα; Η κουρού-τηάνηση με τον νερόν, δεν διά καραμέλλαν (διά δηλαδή άμαν το αφήσεις το κρομμύδιν να μισοκρούσει, αλλά προς τί; ). Πασ̆ινίσκει όμως την σάρζαν του φαγιού. Έψησα τα λλίον να ως που να φύει το νερόν τζ̆αι να εξατμήσει ταυτόχρονα τζ̆αι τα θεία τζ̆αι την κρομμυδίλλαν. Μόλις εστέγνωσεν το νερόν τους έβαλα μέσα τα τριμμένα καρρόττα τζ̆αι αλάτισα. Την φατζ̆ήν την είχα ψήσει που πριν όπως ψήννει κάποιος την φατζ̆ήν την μουτζ̆έντραν με το ρύζι τζ̆ι εκουτούκλησα της την κουρού τηάνισην πουπάνω. Κουρού γιαχνίν δεν είναι νεωτερισμός. Έκαμνεν τζ̆αι η στετέ μου η Χατζ̆ήνα τες ημέρες που ενίστευκεν το λάιν. Πριν να τα σβήσω, έγυρα τους τζ̆αι έναν λαδόξυδον με πολλά καλόν λάδιν τζ̆αι πολλά μυρωδάτον ξύδιν. Ούλλα τα προϊόντα βιολογικά τζ̆αι το λάδιν το καλόν αγουρέλαιον-μούσκος.  Με τες σύχρονες τεχνικές μεταποίησης, μπορούν να σου κάμουν αγουρέλαιον που δεν αψέφκει που τον Γεννάρην τζ̆αι μεινίσκει γευσάτον ολογρονού. Φαντάσου να του έκρουζα τα αρώματα με την στερεοτυπίαν μου. Άφηκα τα να τραβήσουν τζ̆αι να ποριφάνουν.
Έτσι φαΐν είσ̆εν τζ̆αιρόν να φάω. Εγλύκανεν την ψυσ̆ήν μου τζ̆αι έδωκεν φτερά στην σκέψην μου. Πόσες γεύσεις μπορείς να δημιουργήσεις με πεντέξι απλά υλικά, λλίον ζύασμαν των αναλογιών, λλίην σκέψην για την σειράν των πράξεων, τζ̆αι λλίην γνώσην για τες ιδιότητες  τζ̆αι την την αξίαν των υλικών. Φαντάζουμαι πόσες δυνατότητες έσ̆ει μια κοινωνία με τρεις ανθρωπιστικές αξίες άμαν απελευθερώσει την σκέψην της που την στερεοτυπίαν. Αχ, πότε εν να λύσουμεν το Κυπριακόν, να φάμεν φατζ̆ήν μουτζ̆έντραν - mücender που λαλούν τζ̆αι οι τουρκοκύπριοι, τζ̆ι ας εν τζ̆αι , με καμένον καραμελλωμένον κρομμύδιν όπως έρκεται που τες καταβολές μας. Μετά θα έχουμεν το μέλλον μπροστά μας να δημιουργήσουμεν γεύσεις πρωτόγνωρες, με δίχα τοξικούς πολέμους τζ̆αι ακριλαμίδια. Σε μιαν αιεφόραν τζ̆αι υπεύθυνην κοινωνίαν, η απλότητα των υλικών της μουτζ̆έντρας θα έχει τζ̆αι πολιτικήν σημμασίαν για τους ανθρώπους. Έναν κιλόν κρέας θέλει 8 λίτρα πετρόλαον να το παράξεις, ενώ έναν κιλόν φατζ̆ή θέλει κάτω που έναν, εκπέμποντας μόνον 2 κιλά διοξείδιον του άνθρακα αντίς 25 το κριάς. Σε μιαν πολιτισμένην κοινωνίαν, που εκτός που δεν θα δέχεται να καταναλώννει προϊόντα που παράγουν κακοπληρωμένοι δυστυχείς ανθρώποι, δεν θα καταδέχεται ούτε να τρώει βασανισμένα πουλιά που δεν είδαν ποττέ το φώς του νήλιου ή βασανισμένους σ̆οίρους που δεν επατήσαν ποττέ σε χώμαν μέχρι να πατήσουν πας το κουγκρίν του σφαγείου. Οι παραγωγοί θα φκάλλουν βιολογικές φατζ̆ές χωρίς να τους σκοτώννουν τα ψεκάσματα, τζ̆αι ο κόσμος θα τες μαειρεύκει άνενοιας, πληρώννοντας την τιμήν για να ζήσει αξιοπρεπώς τζ̆αι ο παραγωγός ο μερακλής που θα τες φκάλλει γευσάτες.

Έχουν τζ̆αι οι καταβολές την αξίαν τους, αλλά με δίχα λλίην έμπνευσην τζ̆αι λλίην δημιουργικήν φαντασίαν, αν μείνουν στερεότυπες, μπορεί να μοιάζουν με μιαν κακόψητην φατζ̆ήν εισαγωγής, πάνω στην οποίαν κουτουκλάς μιαν τοξικήν τηάνισην που κακόν εργοστασιακόν λάδιν τζ̆αι σου φκαίννει μουτζ̆έντρα κακόγουστη. Η μουτζ̆έντρα της αξίας, εν όπως μιαν σύχρονην αριστεράν της αξίας.