Έσιει κράτος. Ο Χριστόστομος τζιαι ο Αλκίνοος να ασχοληθούν με τα ιερά τους.

Εκατέβαιννα που το αεροπλάνον με κάποιαν διαφορετικήν συγκίνησην που άλλες φορές. Ομπρός μου, ένας Κυπραίος ποτζιείνους τους αππωμένους  που παν Σαββατοκυρίακον σε Ευρωπαϊκήν πρωτεύουσαν να ψουμνίσουν. Ετράβαν την πιο μεγάλην τσένταν καμπίνας Λουί Βουιτόν που εμπορούσεν να περάσει που το τσεκ ιν. Την εφόρτωσεν τόσον πολλά με ψουμνίσματα, που δεν την έσωννεν να την τραβήσει. Έπιαννεν τον τόπον ούλλον μες τον διάδρομον τζιαι έκοφκεν έναν αεροπλάνον κόσμον που εν έμπορεν να προχωρήσει. Ενόμιζεν ότι ήταν μόνος του, τζιαι επειδή τζιείνος ήταν φορτωμένος τζιαι χαρούμενος, οι άλλοι του το χρωστούσαν να καρτερούν πίσω του σαν τα χτηνά, μέχρι να τα καταφέρει να προχωρήσει. Επροχώραν λλίον τζι΄επεϊκλώννετουν η τσέντα μες τα πόθκια του τζιαι εσταμάταν πάλε να την ισιώσει. Εφώναζεν σαν τον κούλλουφον να τον ακούουν ούλλοι λαλώντας αερολογίες. Επειδή εχασκογέλαν η χαρτομένη του, εκαρτέραν να έβρουν τζιαι οι άλλοι αστείες τες χαζοχαρούμενες βλακείες που εξηστόμιζεν φωναχτά. «Να πάω έσσω μου να βάλω την σουβλούαμμου, να πιω την πυρούαν μου, όι μαλακίες». Υποθέτω ότι δεν θα του άρεσεν το ταξίδιν που έκαμεν να γεμώσει την Λουϊ Βουιτόν. «Μα έννεν σούβλαν, εν σουβλάκια που αγόρασεν η μάμμαααα, χα χα χα» ούρλιαζεν με τσιριλλιστήν φωνήν ακόμα πιο δυνατά η χαζοχαρούμενη χαρτωμένη.

Ταχάτες επογύρισα τους τζιαι επροχώρησα στο ιμιγκρέισιον. Επήα στην σειράν EU citizens/πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έφτασα τζιαμαί τζιαι πριν να δώσω το διαβατήριον μου λαλώ του τελωνειακού «τα κυπριακά διαβατήρια δέχεστε τα σε τούτην την σειράν;» Εφήρτην που το γέλιος. Αυτόν είναι Κυπραίος μπάτσος. Ποτζιείνα τα παιθκιά του λαού που κάμνουν την διαφοράν. «Ακόμα να μας πούσιν τίποτε, αλλά δεν νομίζω να αλλάξει κάτι πριν από θκυο-τρείς εφτομάδες!». Έσκασεν μου αλλό έναν χαμόγελον να σπάσει τζιαι τζιείνου η ρουτίνα του τζιαι επροχώρησα να πιάω την τσένταν μου.

Φκαίννοντας έξω έδωκα πάνω σε κάτι κοπέλλες που εκαρτερούσαν κόσμον που την Ελλάδαν. Είχαν πάνω τους κάτι σήματα Cyprus Aid. Επροσπέρασα τες αλλά χωρίς να καταλάβω γιατί, εσηκωστήκαν τα καουρούθκια μου. Θέλεις εν το ύφος παναγίας, θέλεις εν η αυτάρκεια ότι εκάμναν κάτι το σημαντικόν, θέλεις εν τα ρούχα που φορούσαν… Επροσπέρασα τες με έναν εκνευρισμόν που μου εκόφκαν τζιαι τζιείνες τον δρόμον σαν να τζιαι ήταν μόνες τους τζιαμαί να καρτερούν. Επήα έξω τζιαι εκαρτέρουν τον αρφόν μου να έρτει να με πιάσει. Ανάδοξεν μου όμως τζιαι εστράφηκα πίσω.

— Μα είσαστιν εσείς που συνάετε τρόφιμα;

— Ναι, έχουμεν εκδήλωση απόψε στην Λευκωσία, απάντησεν μου η μιά με μεγάλην χαράν που την επρόσεξα.

— Καλάν, ποιου διάτε τα τρόφιμα που συνάετε;

— Στα κοινοτικά παντοπωλεία, είπεν μου με απορίαν που ήμουν εντελώς ανίδεος.

— Ναι, αλλά ποιοι τα πιάνουν;

— Άπορες οικογένειες, είπεν μου με παραπάνω απορίαν.

— Καλάν, ευρωπαϊκή χώρα μέλος της Ένωσης τζιαι δεν έχετε γραφείον ευημερίας να διά βοήθειαν στες άπορες οικογένειες; Τι χώρα εν τούτη;

— Μα εμείς διούμεν σε ούλλους όσους έχουν ανάγκην.

— Μακαρόνια;

— Τζιαι άλλα τρόφιμα, πισκόττα, φατζιές, ρίζιν.

— Πισκότταν!! Τζιαι δεν αντρέπεστε να τσαλαπατάτε την αξιοπρέπειαν των αθρώπων να τους διάτε μακαρόνια για να κάμνετε εσείς το χόμπι σας; Έν γίνεται να μαζέψετε λεφτά τζιαι να τα δώσετε στο γραφείον ευημερείας να τα διανείμει χωρίς να κάμνετε παναΐρκα τζιαι να εκθέτεται τον κόσμον που έχει ανάγκην; Γιατί μακαρόνια τζιαι πισκόττα της μάρκας που θα επιλέξει ο δωρητής; Ο πελάτης μπορεί να θέλει λουβίν ή ελιές τσακκιστές. Εν κανεί που εφτωχοποιήθην κόσμος, πρέπει να τον ηκκιλιντζιροποιήσετε τζιόλας για να πάτε εσείς ή οι μαστόροι σας να δείξετε πρόσωπον; Είσαστιν ευαίσθητοι τζιαι θέλετε να βοηθήσετε κόσμον που έσιει ανάγκην. Εντάξει. Γιατί πρέπει όμως να τον εξεφτελίζετε έτσι τζιαι να το κάμνετε τζιαι τουτούκκιν τζιόλας; Τί, τζιαι ποιόν αντιπροσωπεύετε, τζιαι ποιοί εν οι σκοποί σας; Αν δείτε τον Αλκίνοον, να του πείτε ότι αγάπουν τον τζιαι επήαιννα τζιαι θώρουν τες συναυλίες του, αλλά με τούτα που κάμνει δεν πρόκειται να ξαναπατήσω για πολλήν τζιαιρόν. Φακκά μου στα νεύρα.

Έφυα φουρκαστος να μεν ξεφύγω που τα όρια της ευγένειας.

Αυτός ο εξευτελισμός τζιαι η απαξίωση του κράτους με φοβίζει. Ο αρχιεπίσκοπος θέλει να πουλήσει ψυχούλλαν τζιαι δεν θα αφήκει λέει κανέναν να πεινάσει. Ο Αλκίνοος συνάει μακαρόνια. Γιατί εν πααίννουν εθελοντές στο γραφείον ευημερίας;

Φκαίνοντας που την πόρταν του αεροδρομίου, ένας ταξιτζιής επαούριζεν «κλέφτες, γύπες λωποδύτες ως τον έναν σας». Δεν εκατάλαβα για ποιόν το ελάλεν. Εγώ πάντως αποφάσισα σε τούτον το ταξίδιν να διακινηθώ με τες επιχορηγημένες που το κράτος δημόσιες μεταφορές τζιαι να μεν πιάσω κλέφτες γύπες λωποδύτες. Την ανάρτησην τούτην έγραψα την μες το Λεωφορείον Λευκωσία-Λάρνακα. Στην επόμενην πέρκι σας γράψω για την εμπειρίαν μου να διακινηθώ με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ήδη χογλάζω που τα συναισθήματα.