Το πιο ωραίον τοπίον είναι να έρκεσαι Κύπρον Νιόβρην μήνα η ώρα τέσσερις το δείλις τζιαι να πετά το αεροπλάνον που σε μεταφέρει πουπάνω που τα Λύμπια, την Κκόσιην, το Καλόν Χωρκόν. Είναι η ώρα που ο νήλιος εν κάτω τζιαι φωτίζει τους λόφους που το πλευρόν. Η ξεραΐλα του καλοτζιαιρκού φκάλλει έναν χρώμαν ξανθόχρυσον τζιαι οι νοσσιές των ξερόβουνων ηφκάλλουν κάτι φανταστικές οργανικές μορφές ερήμου. Τσέριν στο βάθος, Αναλιόντας, Αλάμπρα πουκάτω που το αεροπλάνον, τζιαι ξαφνικά, μέσα στην απέραντην έρημον, να φκαίννει μια όαση, καμωμένη που αθρώπου σιέριν, που αθρώπου σκέψην, που αθρώπου απόφασην. Τα ερημικά ξερόβουνα πον το απότοκον της υπερεκμετάλλευσης του δάσους στα παλιά τα γρόνια, γίνουνται κέντημαν πράσινον πον το θετικόν αποτέλεσμαν της δράσης κυβερνήσεων του τόπου που τόσον εμίσησεν ο μισός πληθυσμός που δεν τες εξέλεξεν.
Εκτάσεις ολόκληρες με λόφους σκαλισμένους που δόμες να πρασινίζουν αναδασωμένες, ζωγραφίζοντας έναν εικαστικόν δημιούργημαν. Οι ανεμογεννήτριες της Αγίας Άννας κοσμούν με την κίνησην τζιαι την μορφήν τους το μαγικόν ανθρωπογενές τοπίον.
Η Κύπρος εν ένας τόπος που ώρες-ώρες αποστρέφουμαι, που οι αθρώποι του λες τζιαι δεν ηξέρουν τρόπον άλλον να μοιραστούν τον πλούτον που παράγει παρά να τον αρπάσσουν ο ένας που τους άλλους για λλόου του. Δεν ηξέρω πόθθεν έρκεται τούτη η κουλτούρα του άρπαγα του δημόσιου αγαθού. Ξέρω όμως την βίαν που εξασκεί πάνω στο άτομον που δεν εν της φύσης του να εν αρπαχτικόν. Άμαν όμως αγνοήσει το πλάσμαν τον τρόπον που νέμονται οι Κυπραίοι το αποτέλεσμαν του κόπου τους τζιαι δει το αποτέλεσμαν της δουλειάς τους, ώραν-ώραν μπορεί τζιαι να ξηχάσει την αποστροφήν, τζιαι να συγκινηθεί με τα επιτεύματα τους 50 χρόνια μετά που τους αφήκαν οι ξένοι ελεύθερους να δημιουργήσουν. Φοούμαι όμως ότι η περίοδος των 50 χρόνων ελευθερίας, όσον μισοδότζιην τζιαι την άφηκεν η Τουρκία, έφτασεν εις το τέλος της μέσα στην νέου τύπου διχτατορίαν τζιαι αποικιοκρατίαν που εκόψεν τζιαι εράψεν εις τα μέτρα της Ευρώπης η αγορά που την κυβερνά.
Λαλείται να αφήκουν κοντύλια μέσα στες νέου τύπου οικονομικές σχέσεις που θα επιβάλουν, για να μπόρει να κόψει πάλε ο νους κάποιου κυβερνητικού υπαλλήλου να κάμει έργα του τύπου να αναδασώσει σσιλιάες σκάλες ερημικά ξερόβουνα τζιαι να τα κάμει παράδεισον;
6 σχόλια:
Αγαπητέ Aceras,
Μια παρόμοια εικόνα της Κύπρου απ’ τα’ αεροπλάνο [όπως την περιγράφεις] βίωσα κι εγώ πριν μερικές εβδομάδες επιστρέφοντας απόγευμα από το εξωτερικό [από ένα έκτακτο ταξίδι]. Καθήμενος στο παράθυρο χωρίς δυσκολία τα μάτια μου περιπλανηθήκαν στα τοπία κάτωθεν μου [από την Πάφο μέχρι τη Λάρνακα], σε μια προσπάθεια να αναγνωρίσω μέρη και χώρους… Όμως το τοπίο πιο πολύ ξερό κι άγονο μου φάνηκε [φυσιολογικό μετά το τέλος του καλοκαιριού και χωρίς πολλές βροχές ακόμα], κάτι που δεν με ενθουσιάζει… Εκείνο που πρόσεξα και μου ‘κανε εντύπωση είναι οι κοίτες των ποταμών [ξερές κι αυτές] που κατέρχονται από τα βουνά, όπως και τα πολλά θερμοκήπια κοντά στη Λάρνακα…
εμέναν αρέσκει μου το τοπίον των λυμπιών, κόσιης, αθηαίνου. άσπρο χώμα, πέτρες άσπρες τζαι μέσα μέσα συστάδες αλάων.
αντιθέτως με ενοχλεί η προσπάθεια αναδάσωσης, ακακίες, κυπαρίσσια τζαι πέφκα που εδώ τζαι 40 χρόνια έχουν το ίδιον ύψος (1 μέτρο!).
E Acera,
Έσιεις έναν Αγιοβαρβαρίτη τζιαι έναν Περαχωρίτη ακόλουθους τζιαι δεν εσυνάφερες τα χωρκά μας ( αππήησες πουπάνω ) τζιαι πήες Τσέρι τζιαι Αναλυόντα. Τι διαδυκτιακοί φίλοι είμαστε? Συφφωνείς Νίκο Λαζάρου ?
Τζιαι εμέναν αρέσκει μου το τοπίο στην περιοχή των Λυμπιών τζιαι ας δεν έσιει πολλά δεντρά. Εν ενδιαφέρον να απομονώνεις διάφορα κομμάθκια στο google earth τζιαι να κάμνεις πρόσωπα η πράγματα. Πχ. έναν μιτσί τετράγωνο χωράφι με 6ελιές εν όπως το ζάρι. έναν βουνό τζιαι μια λαξιά εν πρόσωπο τζιαι πάει λέοντας.
Παρακολουθώ σας ούλλους αλλά έσιει τζαιρό να τα πούμε.
kkai-Lee, συμφωνώ αλλά είπα να παίξω πελλόν!
:)
καλοκραώ τον ασέρα πέρκι μας επισκεφτεί καμιάν ημέρα!
Το αεροπλάνον ήταν πουπάνω που τα χωρκά σας τζιαι δεν τα εθώρουν :))
Εξάλλου ενόμιζα ότι ήταν ένα χωρκό η Αγιά Βαρβάρα με τη Νήσου. Τζιαι μια απορία. Νήσου τζιαι Πέρα Χωρκόν εν το ίδιο χωρκό;
Εγώ δεν είπα ότι δεν μου αρέσκουν τα ξερόβουνα. Αρέσκουν μου, αλλά ταυτόχρονα λυπούν με τζιόλας. Αθθυμίζουν μου ότι ο άθρωπος όσον έξυπνος είναι σαν άτομον, τόσον ηλήθιος είναι άμαν κάμει κοινωνίαν πέραν των τριών ατόμων. Η νόηση μιας κοινωνίας εν κάτω τζιαι που την νόησην μιας αμοιβάδας. Για παράδειγμαν, τα δάση που είσιεν πας τους λόφους των Λυμπιών, της Κόσιης τζιαι των τρούλλων, εφάαν τα οι αθρώποι ως τον τελευταίον κορμόν ώστι τζιαι το νερόν έπλυννεν το χώμαν τέλλεια τζιαι έμενεν το ασπρόχωμαν τζιαι οι πέτρες. Έτσι κάμνει ο άθρωπος τζιαι τωρά σαν κοινωνία με το πετρέλαιον, με τα μέταλλα, με το ουράνιον. Τρώει ώστι να λείψουν τζι ανάθθεμαν τι θα γινεί ύστερα.
Εν αλήθκεια ότι τα αναδασωμένα έχουν πολλά φτωσιήν βιοποικηλότηταν. Επήα τζια παρπάτησα παλιά πάνω. Εντάξει, κάτι έσκει δηλαδή. Έίμαι σίουρος ότι αν την εκάμναν σήμμερα ήταν να την κάμουν διαφορτετικά. Όμως έναν δάσος θέλει πάνω που 100 χρόνια για να αρκέφκει να παράγει την δικήν του δυναμικήν.
Εγώ τα αναδασωμένα θωρώ τα σαν δείγμαν της Ελπίδας. Ότι τζιαι να τα φάει ούλλα μια γενιά, έρκουνται άλλες που μπορούν να επιδιορθώσουν την ζημιάν.
Που το αεροπλάνον πάντως φαίνουνται ωραία τα θκυό σαν σύνθεση.
Αθθυμούμαι ότι εμαράζωσα που εξίζαν τα ασπροβούνια της Κόσιης τζιαι εφυτεύκαν δενδρούθκια. Τωρά όμως νιώθω καλλύττερα. Νομίζω ότι στο δάσος η ζωή εν παραπάνω. πιο πολλά πουλιά, ζώα, έντομα φκιόρα. Εξξάλλου λειτουργούν τζιαι ενάντια της ερημοποίησης που μας απειλεί.
Acera το Πέρα Χωρκόν τζιαι η Νήσου εν θκυό ξεχωριστά χωρκά, που ιστορικά υπήρχαν το ένα δίπλα στο άλλο για πολλά χρόνια ελειτουργουσαν όμως σαν ένα. το 1979 εγινήκαμεν σύμπλεγμα τζιαι έτσι επισημοποιήθηκε η συμπόρευση. Αν θέλεις δε λλίον την ιστοσελίδα. http://www.perachorio-nissou.org.cy/ Χρειάζεται ανανέωση αλλά τα βασικά λαλεί τα. Η Αγιά Βαρβάρα εν ούλλοι συγγενείς τζιαι φίλοι. Εν μιαν αππηθκειάν τόπος που τα χωρκά μας. Πουννασαι Κύπρο τζιαι εννα έσιεις χρόνο να σε ξεναγήσουμε με τον Νίκο Λαζάρου.
Δημοσίευση σχολίου