Καθημερινότητα

*

Τελικά άμα είμαστεν ανίκανοι να κάμουμεν όμορφην την καθημερινότηταν μας τι θα κάταφέρνουμεν να ομορφίνουμεν;

* Το σχεδιούι έδωκεν μου το ο φίλος μου ο Μιχάλης ο Κυρλιτσιάς. Επήα στο εργαστήριν του να πούμεν καμιάν κουβένταν τζιαι εμάσιετουν πας σε πεντέξι πίνακες ταυτόχρονα. Έξαπόλαν τον έναν, έπιαννεν τον άλλον. Ποτζιεί ποδά κουμπημένοι ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Μαγιακόφσι, ο Φρεντερίκο Γκαρσία Λόρκα, μια γεναίκα σε ερωτική έκστασην, ο παππούς του γέρος, ο εύκάλυπτος που είδεν τα τέρατα να σπάζουν την τζιεφαλήν του συνδικαλιστή Σάββα Μένοικου τον τζιαιρόν της Εόκα, μια αντάρτισσα που την Νικαράγουα. Ετοιμάζετουν τότες να πάει με διεθνήν μπριγάδαν να συνάξουν καφέν σε αλληλεγγύην με την επανάστασην των Σαντινίστας. Το σχεδιούιν είσιεν το πεταξούμενον χαμαί πας σε έναν βουνάριν εφημερίες. Λαλώ του θέλω το, αρέσκει μου. Πελλάρες. Λαλεί μου. Άτε, πιας το για το ποίημα. Έπιασα το. Τούτα μας εμείναν.