Γράμμα στο οκτάχρονον αγόριν που εδέραν μες την αυλήν του σχολείου.

Αγαπητέ Αντώνη*,

Άκουσα ότι εδέραν σε τα κοπελλούθκια μες στην αυλήν του σκολείου σου τζιαι έβρασεν το γαίμαν μου που τον θυμόν.

Που τους 25 που έχει μες την τάξην σου δεν εβρέθην κανένας ή καμιά να έρτει να σε υπερασπίσει. Έτσι είναι οι Κυπραίοι μάνα μου. Άμαν τες τρώει ο φίλος τους, κάμνουν πως γίνουνται φίλοι με τζιείνον που δέρνει. Τζιαι που θα μεγαλώσεις έτσι θα ένει. Έσιει το το γαίμαν του κόσμου στον τόπον που σου έτυχεν να γεννηθείς τζιαι να μεγαλώσεις. Όποιος δέρνει κάμνει κουμάντον. Τα ίδια εζήσαμεν τζιαι μεις οι πιο μεγάλοι σε άλλες εποχές. 

Εσού Αντώνη μου εφάνης λεβέντης εις τα οχτώ σου. Εσηκώστης πάνω τζιαι είπες τους τζιείνον που ενόμιζες σωστόν. Εσφυρούσαν σου. Δεν εδειλίασες τζιαι εσυνέχισες να πιστεύκεις τζιαι να λαλείς τζιείνον που νομίζεις. Εστήσαν σου καρτέριν τζιαι εδέραν σε στο διάλειμμαν. Εφοήθης. Ο παπάς σου είπεν ότι ετρομοκρατήθης. Δεν νομίζω. Μπορεί να εφοήθης προς στιγμής. Αν ήσουν φοητσιάρης, ήταν να βρίξεις όπως εβρίξαν τζιαι οι άλλοι συμμαθητές σου που εσσυφφωνούσαν μαζίν σου αλλά επήαν με τζιείνους που δέρνουν.

Έσιει κόσμον Αντώνη που νομίζει ότι 8 χρονών αθρώποι εν αθώα αγγελούθκια. Εσύ ήδη ξέρεις ότι την κατζίαν ο κόσμος κουβαλεί την μες την ψυσιήν του που τον τζιαιρόν πον μιτσής. Αν ήταν έτσι όπως λαλούν, οι συμμαθητές σου ήταν να σε σεβαστούν. Εδέραν σε. 

Μην μισήσεις τον κόσμον Αντώνη μου. Αν τον μισήσεις, στο τέλος εσύ θα χάσεις. Τζιαι αν τον φοηθείς θα τον μισήσεις. Ο κόσμος έσιει πολλά όμορφα να σου δείξει άμαν τον αγαπήσεις. Τζιαι τούτοι που σε δέραν, υπό άλλες περιστάσεις, δεν είναι ούλλοι πάντα κατζιοί.

Ο κόσμος ούτε καλός είναι ούτε κακός. Απλά είναι τζιείνον που ναι. Το ίδιον πλάσμαν που είναι καλόν, άμαν το φέρουν οι περιστάσεις γίνεται κακόν. Όπως τους συμμαθητές σου. Την προηγούμενην έπαιζες μαζίν τους, εχτές εσυμμαχήσαν ούλλοι τζιαι εδέραν σε. Είναι η καλλιέργεια που κάμνει τον κόσμον καλόν. 

Ξέρω. Εν τζιαι τόσον που εφοήθης τους συμμαθητές σου που σε δέραν. Είναι τζιείνον το αίσθημαν της πικρίας του να τες τρώεις μόνος σου. Ο κόσμος σου ούλλος να σου έρκεται κόντρα. Σαν που τζιαι ούλλη η αγάπη που ένωσες για λλόου του ήταν για το τίποτε. Σαν που τζιαι δεν την άξιζεν. Μπορεί τζιαι να μεν την άξιζεν Αντώνη μου, αλλά εν τόσον ωραίον πράμαν να αγαπάς, που αξίζει τον κόπον να πιάννεις το ρίσκον τζιαι ας σε προδώννουν μιαν ημέραν τζιείνοι π΄αγάπησες. Εν ήταν ωραία τες άλλες ημέρες που εξύπνας που το πρωίν τζιαι είσιες όρεξην τζιαι σιασιάρισκες να πάεις σχολείον; Να δεις του φίλους σου, να κάμετε χάζια, να παίξεται βουρημάτου, να παίξεται χωστόν, να παίξεται μάππαν; Με ποιόν εν να παίξεις μάππαν άμαν είσαι μόνος σου, άμαν δεν αγαπάς τζιαι άμαν δεν σε αγαπούν έστω τζιαι λλίον οι συμπαίχτες σου; Ο κόσμος με δίχα αγάπην ήσιαν ναν όπως την έρημον, τζιαι σού γέρημος σαν τον καλόηρον φυλακισμένος μέσα.

Οι συμμαθητές σου που σε δέραν γιόκκα μου δεν είναι καν κατζιοί. Μαννοί είναι, τζιαι απολίτιστοι με δίχα αγωγήν. Δεν ηφταίουν για ούλλα τζιείνοι. Φταιν τζι οι γονιοί τους, διότι δεν τους εμάθαν το στοιχειώδες πράμαν ότι πρέπει να σέβουνται την άποψην του άλλου, έστω τζιαι αν εν διαφορετική που την δικήν τους. Τζιαι οι γονιοί τους όμως έτσι εμάθαν. Ξέρεις Αντώνη μου... Είσιεν τζιαιρούς εις την Κύπρον μας που άμαν εδιαφώνας εμουντάρισκεν σε ο όχλος τζιαι έσπαζεν σου την κκελλέν σου με τες πέτρες τζιαι εμεινίσκαν τα κοπελλούθκια σου ορφανά. Επέμπαν έναν ανώμαλον φασίσταν τζι εφύτεφκεν σου μιαν σφαίραν μες το κρανίον τζιαι μετά εσύρναν σε τζιαι μες σ΄έναν λάκκον να μεν έβρει η μάνα σου το κορμίν σου να το θάψει. Τζιαι οι τατσίζηες που δέρναν, όι μόνον δεν ετιμωρηθήκαν ποττέ τους που την δικαιοσύνην, εκυβερνήσαν τζιαι για δεκαετίες τον τόπον. Έτσι εμάθαν οι γονιοί των συμμαθητών σου. Το ότι σήμμερα μόνον αφήνουν τα παιθκιά τους να βρίζουν τζιαι να δέρνουν είναι μεγάλη πρόοδος. Ίσως πον να μεγαλώσεις τζιαι συ να προοδεύσετε ακόμα παραπάνω τζιαι αντί να βρίζει ο ένας τον άλλον να κάθεστε να ακούει ο ένας τον άλλον τζιαι να συζητά την άποψην του. Τζιαι στες χώρες όπου οι υψηλές αξίες τζιαι οι εκλεκτές συγκινήσεις εγινήκαν ο πολιτισμός του κόσμου ούλλου τζιαι έπιασεν την θέσην της βαρβαρότητας, κάποτε ήταν σιειρόττερα τζιαι που την Κύπρον. Ο κόσμος μπορεί να μεν αλλάσσει γλήορα Αντώνη μου, όμως αλλάσσει τζιαι γίνεται καλλύττερος.

Οι συμμαθητές σου που σε δέραν δεν έχουν καν γνώμην. Όπως εσύ άκουσες που τον παπάν σου, που την μάμμαν σου, που τον παππούν σου ή που τον θείον σου που αγαπάς ότι ο Κύριος Χριστόφιας εν καλός άθρωπος, έτσι ακούσαν τζιαι τζιείνοι που τους δικούς τους ότι εν βρωμισμένος, κακός τζιαι δολοφόνος. Τζιαι ήρταν σαν τους αγράμματους τζιαι τους αμόρφωτους να δέρουν τζιείνον που λαλεί άλλα που τζιείνα που ακούσαν τζιείνοι.

Τούτα εν κουβέντες που αφορούν τους μεγάλους. Τζιαι συ που τους δικούς σου άκουσες αυτόν που υποστήριξες όπως τζιαι οι συμμαθητές σου. Τζιείνον που έκαμες όμως λεβέντη μου τζιαι δεν σου είπεν κανένας να το κάμεις, είναι που εσηκώστης πάνω τζιαι είπες την γνώμην σου τζιαι ας ήταν ούλλοι εναντίον σου. Τζιαι ας ένοιωθες ότι μπορεί τζιαι να γινούν θηρία τζιαι να σσισουν πάνω σου να σε σπάσουν που το ξύλον. Με την πράξην σου τούτην επέλεξες αυθόρμητα τζιαι αυτόβουλα να είσαι μες τους λλίους, ή ακόμα να είσαι τζιαι τέλλεια μόνος σου. Μπορεί μιαν ολόκληρην τάξην αγαπητέ μου Αντώνη να μεν ήβρες έναν να είναι μαζίν σου κόντρα στο ρεύμαν. Στην ζωήν σου όμως σίουρα θα συναντήσεις, τζιαι καθε πλάσμαν που θα συναντάς τζιαι θα σου μοιάζει, θα είναι σαν να βρίσκεις έναν κρυμμένον θυσαυρόν. Θωρείς, εγώ ούτε καν σε ξέρω, τζιαι μεινίσκω 3΄000 μίλια μακρυά τζιαι εσυνάντησα σε θκιαβάζοντας την ιστορίαν σου σε μιαν εφημερίδαν. Τζιαι άννοιξεν η καρκιά μου φύλλα-φύλλα, τζιαι παρόλον που τον τελευταίον τζιαιρόν που ακούω τι γίνεται τζιεικάτω που ζιεις αντρέπουμαι να λαλώ πως είμαι Κυπραίος, έκαμες με να έβρω την ελπίδαν μέσα μου τζιαι να είμαι περήφανος, τζιαι για μέναν, τζιαι για τον τόπον μου.

Να σε σιαίρεται ο πατέρας σου τζιαι η μάμμα σου Αντώνη μου που εκάμαν έτσι γιον λεβέντην.

*(όνομα δανεικό)

Σημείωση:

Τα σχόλια είναι ενεργοποιημένα αλλά δεν θα εμφανίζουνται. Αν θέλεις να αφήκεις σχόλιον ευχαρίστως να το αφήκεις. Θα το θκιαβάσω τζιαι αν έχω κάτι να σου πώ θα σου το πώ σε ιδιωτικό μύνημα ή θα έρτω στο μπλόγκ σου.Αν θέλεις να σου απαντήσω, βάλε κανέναν ιμέιλ, ιδίως αν υπογράφεις ανώνυμους.