Πριν να κάμω την προηγούμενην ανάρτησην ενόμιζα ότι μόνον εγώ ο άσχετος τζιαι μακρυνός δεν έξερα τον συμπατριώτην μας Δώρον Δημοσθένους που έχει αρκετήν επιτυχίαν στην Ελλάδα εδώ τζιαι χρόνια. Εβρεθήκαν ήδη δύο σχολιάστριες που δεν τον εξανακούσαν.
Πριν να αρκέψω να σαλαβατώ στους φίλους μου σε διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς, απαντάτε μου στο ερωτηματολόγιο δίπλα για να μεν φωνάζω αν έχω άδικον.
Βάλλω σας αλλό έναν μετά από εισήγηση των fans
8 σχόλια:
Πολλά πολλά...
:)
Εμ..αρέσκει μου η φωνή του Δημοσθένους. Έμαθα τον που τούτο το cd http://www.mygreek.fm/el/albums/MTk3NDg19748/I-kardia-mou-pethimonta
το οποίο βρίσκω ακόμα αρκετά ενδιαφέρον..
επίσης τζιαι τούτο το κομμάτι σε συνεργασία με τον Αλκίνοο αρέσκει μου
http://www.youtube.com/watch?v=6YLS5S-TPs4
Ασέρα μου, αμμα εμμονή τζιαι τούτη με το κοπελλούιν σιόρ...
Παντως εν τζιαι καλόν παιδί σε διαβεβαιώνω. Έτυχε να γνωριστούμεν πριν να γίνει φίρμα, όταν ακόμα τραγουδούσε στη Διάσταση.
Βρέ βρε!! Αναστήθην ο Λεξιπένητας!!!
Λεξιπένητα μου δεν είναι ο Δημοσθένους το θέμαν. Είναι πιο πλατύν. Είναι η ιδέα που έχουμεν στην Κύπρον για αξιόλογους Κυπραίους καλλιτέχνες.
Μαθητούδι ευχαριστώ για το λίνγκ
Ζουν στην αθήνα.
Ο Δώρος εκατάφερε ήδη νομίζω να κερδίσει την εκτίμηση γι αυτό τζαι σταθερά
πλέον βλέπουμε ότι πλαισιώνει μεγάλα ονόματα της μουσικής στις συναυλίες τους.
Το να σε εμπιστεύεται ας πούμε η κυρία Νένα Βενετσάνου, ε κάτι πρέπει να σημαίνει…
Ο Νεοκλής επήρε το «χρίσμα» πριν 8 χρόνια περίπου όταν ήταν φοιτητής από τον Ξαρχάκο όταν εκέρδισε το πρώτο βραβείο σύνθεσης σε διαγωνισμό της ΚΟΕΜ. Είχα δει τότε το σημείωμα του Ξαρχακου στον τύπο για τα κριτήρια επιλογής, μα έλουνεν τον ροδοστάμματα….τωρά είναι σταθερά ο ενορχηστρωτής του Χρήστου Λεοντή – ίσως να υπάρχουν τζαι στο youtube δείγματα που τις παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής. Ως ενορχηστρωτής δουλεφκει επίσης σταθερά στις παραστάσεις της Ελένης Βιτάλη εδώ και αρκετά χρόνια. Ασχολείται τζαι με τη σύνθεση μουσικής για το θεατρο. Στη κύπρο μέχρι στιγμής του εδώσαμεν την ευκαιρία να γράψει μουσική για τη πειραματική σκηνή του ΘΟΚ μια φορά, ως δαμέ…
Πέρσι είδα μια παρασταση για δυο πιάνα στο Ριάλτο στη Λεμεσό, με διασκευές κυπριακής μουσικής. Μα δεν φαντάζεσαι…εγέμωσεν το Ριάλτο αρώματα τζαι χρώματα, εσηκωστήκαμεν τζαι εχειροκροτούσαμεν όρθιοι που τη χαρά μας J
Αν εκόφκαμεν 15 σιλιάες που τες 750 που εδώκαμεν για τον Χατζηγιάννη ήταν να έχουμεν τζαι το σιντί τωρά…
Πάντως πρέπει να πούμε, πως η κύπρος δεν είναι αμελητέα ποσότητα καθόλου στην παραγωγή πολιτισμού. Τουλάχιστον στις τέχνες που δεν εξαρτούνται καθαρά που την γλώσσα – τζαι ίσως την καταστολή της τζαι άρα τη δημιουργία – δηλ. μουσική, χορό τζαι ζωγραφική – πλέον τα καλά πράματα εν παραπάνω που τα κακά.
Ακόμα δεν ήβραμε τον τρόπο να χρησιμοποιήσουμεν τούτους τους ανθρώπους όμως εν καλά να έχουμεν επίγνωση, πως στην κύπρο ζουν πολλά σπουδαίοι καλλιτέχνες, άσχετα αν δεν κάμνουν φωναχτήν την παρουσία τους. Όμως δημιουργούν τζαι επίσης
διδάσκουν τζαι αφήνουν πίσω τους νέα ταλέντα, σχολές, ρεύματα, προοπτικές.
Αν για παράδειγμα στην ελλάδα υπάρχουν σήμερα 30 τοπ πανευρωπαϊκά μουσικοί, να ξέρουμεν πως οι 10 που τούτους εν κυπραίοι που ζουν στην κύπρο. Πρέπει να τα λέμεν τούτα τζαι να τα σιερούμαστεν. Εν έχουμεν παράδοση στην κλασική μουσική,
έχουμεν όμως, ήδη, σε ούλλες τες άλλες.
Η κύπρος δεν είναι ένας πολιτιστικός ξερότοπος….στην πολιτική κάμνουμεν τα λλίον θάλασσα, αλλά στες τέχνες πάμεν τα καλά νομίζω, έστω τζ αν δεν το αναγνωρίζουμεν όπως θα έπρεπε.
εν κάμνουμεν ας πούμε ένα διεθνές μουσικό φεστιβάλ, που θα εμπορούσαμεν άνετα,
Τζαι που θα επροσέλκυεν τζαι διεθνούς φήμης μουσικούς, τζαι θα αφηνε τζαι χρήματα στον τόπο, που τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, τα τυπογραφεία, τα ταξί, τους παγωτατζήδες κλπ κλπ. J
Όμως δουλειά γίνεται, τζαι άρα ελπίδα υπάρχει, κάποια στιγμή θα φκεί που τα συρτάρκα η ελπίδα, φτάνει που τα συρτάρκα γεμωνουν…
Disdaimona
Στη Λεμεσό,από όπου και κατάγεται,είναι πολύ γνωστός(ξεκίνησε από τη Διάσταση).Σήμερα θεωρείται ένας από τους καλύτερους,νέους ερμηνευτές στην Ελλάδα.
Πππεεεε, εμεινα άφωνη. Εσιει σπουδαίαν φωνήν, εν πολλά γλυτζύς άθρωπος. Εχάρηκα ούλλες τες αναρτήσεις που εβάλετε. Τζιαι την μαγιοπούλλα, τζιαι την αγάπην που θέλει κότσια, που κάτι μου αθθύμιζεν η φωνή. Εμπήκα στο κούκολ τζιαι ήβρα ότι εν ερμηνευτής στον δίσκο " Η καρδιά μου πεθυμώντα" του Χριστοδουλίδη. Εχω το σιντί άκουσα το αρκετές φορές, αλλά δεν αθθυμούμουν τον όνομα του ερμηνευτή. (O θεός της μουσικής να με ελεήσει) Ούτε θα έπαιρνα είδησην αν δεν έκαμνεν ο Ασέρας την ανάρτησην. Αρεσεν μου τζιαι η πρώτη ανάρτηση μεσιέ Ασερά, αλλά καλά εκάμα που δεν έγραψα ούτε εγιώ τίποτε. Ετσι μετά το άγια σιόρ έβαλες μας τζιαι άλλα τραγούδια, ενώ αν σου απαντούσαμεν έστω τζιαι λλίοι, μπορεί να μεν εσυνέχιζες. Μερσί. :-)))
Πολλά καλώς ο Δώρος όπως και πολλοί άλλοι , το θέμα είναι πόσο το σύστημα της μουσικής βιομηχανίας τους αφήνει να βγουν προς τα έξω.
Τα ραδιόφωνα παίζουν ότι (με συγχωρείτε) μαλακιες τους επιβάλλουν οι δισκογραφικές εταιρίες. Νεαροί που μπορεί να είναι και καλοί αναγκάζονται να καταφύγουν σε τηλεπαιχνίδια για να προβληθούν και άμα γίνουν γνωστοί τους στύβουν κυριολεκτικά σαν σφουγγάρι για λίγους μήνες (όσο είναι φρέσκοι) και μετά κατασκευάζουν άλλους (βλέπετε οι ανάγκες της μουσικής βιομηχανίας επιβάλλουν να βγαίνουν συνεχώς καινούρια πρόσωπα) . Ευτυχώς είναι και το διαδίκτυο και όποιος ψάχνει βρίσκει…
Δημοσίευση σχολίου