Οφείλω να σας πω ότι αυτές τες ημέρες είμαι πολλά αναστατωμένος. Θκιαβάζω στον τύπον ότι φκάλλουν βίρα πλάσματα που τους νεκατόλακκους τζιαι ανατρισιάζω.
Σκέφτουμε την ώραν που ένας άθρωπος αφαιρεί τη ζωήν κάποιου τζι αναγύρνεται η ψυσιή μου, θωρώ τον ομπρός μου να κουντά το πτώμαν του θύματος του μες τον λάκκον τζιαι ανακουτρέφκουνται τα μυαλά μου, θωρώ τον να φεύκει τζιαι να αφήνει έναν αγνοούμενον πίσω του τζιαι επαναστατώ. Για λλίον όμως, διότι μετά πουκουππίζουμαι μες την θλίψην ξέροντας ότι αν εγίνουνταν έτσι πράματα σήμερα, θα είμουν τζιαι γώ ποτζιείνους που τζιαι να έξεραν, τζιαι να εθωρούσαν, ήταν να σσιωπίσουν. Δεν είναι δυνατόν να είμαι καλλύττερος που έναν ολόκληρον λαόν, που μισόν εκατομύριον αθρώπους από τους οποίους δεν εβρέθην ένας να καταγγείλει έναν εγγληματίαν, έναν έγκλημαν. Γιατί να ήμουν εγώ που θα ήμουν διαφορετικός; Τζιαι βρίσσω. Τζιαι πονώ παραπάνω μαζίν με τζιείνους που εκαρτερήσαν 47 ή 37 χρόνια να έβρουν το λείψανον τζιείνου που αγαπούσαν.
10 σχόλια:
Ασέρα,
ούτε εσύ είσαι χειρότερος από το μισό εκατομμύριο ούτε το μισό εκατομμύριο κύπριοι είμαστε οι χειρότεροι άνθρωποι. Νομίζω για το θέμα που θίγεις, ακριβώς το αντίθετο.Οι κυπραίοι έχουν μιαν έντονη σύνδεση με το θέμα του θανάτου,εγώ διαπιστώνω,πως το θέμα αυτό εχει περάσει πάρα πολύ έντονα στο συναισθηματικό μας dna,ίσως διαφορετικά και εντονότερα από άλλους λαούς.Έχουμε ένα ιδιαίτερο τρόπο να αγαπούμε και να εκτιμούμε τη ζωή,την ώρα που αντιμετωπίζουμε τον θάνατο του διπλανού μας, του αγαπημένου μας ή την σκέψη του δικού μας.
Αν φτάσαμε στο σημείο,να βλέπουμε τις ειδήσεις για τους μαζικούς τάφους και την αναγνώριση λειψάνων,χωρίς να συνταράσσεται η ψυχή μας και κατ΄επέκταση,χωρίς αυτό να αναδιαμορφώνει και την πολιτική μας στάση και αντίληψη, δεν οφείλεται στην έλλειψη συναίσθησης, οφείλετε στον χειρισμό του θέματος από τους πολιτικούς και από τα μμε.
Είναι γι αυτό που χρειάζεται και η επιμονή,στο να μη χαθεί αυτή η συναίσθηση μας και για τους τ/κ ούτε αυτών για μας.Δεν είναι θέμα πολιτικής "προτίμησης".Είναι θέμα του δικού μας πολιτισμού, η έγνοια για τον "γείτονα".
...σκέφτου,πως ο κυπραίος εν ένας άνθρωπος, που αν επάθενεν κάτι για παράδειγμα ο Ματσούκας, που μας εστόλισεν που πάνω ως κάτω, τζαι εβλέπαμεν την μάναν του να κλαίει,ήταν να της συμπαρασταθούμε...
Διδαιμόνα, ο Ματσούκας εστόλισεν τον εαυτόν του, όχι κανέναν άλλον. Εγώ τον βρίσκω τζιαι συμπαθητικόν που την έννοιαν ότι έχει την αφέλειαν να με κρύφκει τίποτε που το τί είναι, όπως θα εκάμναν άλλοι "έγκριτοι" "καλλιεργημένοι" που σκέφτονται σαν τούτον αλλά μιλούν έτσι σε στενόν κύκλο τζιαι όχι δημόσια. Μπορεί ο ματσούκας έξω που τα λόγια ναν τζιαι έναν ευαίσθητον κοπελλούιν που σιαίζεται μπροστά στην αγάπην τζιαι μη ξέροντας πως να χρησιμοποιείσει τες ενιάμισι ίντζες πράμαν που του έδωκεν η φύση για να αγαπήθει με έναν πλάσμαν. Μη ξέροντας τι να κάμει άλλον ίσως να θαρκέται πως εν ματσούκα για την την ιμπήει μες τα σκατά αυτών που θεωρεί εχθρούς του.
Για τους 500'000 βριχτούς, αναφέρουμουν για αυτούς που εζήσαν κατά την διάρκειαν των γεγονότων. Όχι για αυτούς που τα ζουν τωρά που την τηλεόρασην.
Μάτσουτζιε μου απάντησα στο σχόλιο σου στην σχετικήν ανάρτησην. Σε τούτην έν εν τόπος για έτσι κουβέντες.
tragiko...
asxeto: alwpws en pou tote pou efkhken h kouventa "to stoishion tou lakkou"
εν μεγάλο υπόθεση ο φόβος..
Ξέρω ότι μιλάς για τους αγνοούμενους του 63 τζιαι 74 ,αλλά προχτές ενας σαρανταπεντάρης εβίασε μια κορού έντεκα χρονών τζιαι ύστερα επέταξε την μέσα σε ένα λάκκο του νερού ζωντανή τζιαι άφηκεν την να πεθάνει.
Οι λάκκοι τελικά ακόμα συνεχίζουν να κρύφκουν τραγικά μυστικά.
Stalamatia kai mena afto irthe sto mialo mou..Ethimithika tziai ta mwra pou ekountisen i fonissa tou papadiamanti mesa sto pigadi gia " na ta glitwsei" pou ta mellontika vasana. Genika, simfwnw me ton Aceras alla fkainw llion ektos thematos gia na prosthesw oti telika thanatos-pigadi-lakkos pane mazi arhetypika kai stin poiisi. Piase pou to " tessera tziai tessera" tziai pienne ws to ena to xelidoni me to swma tou magiou pou parthiken ap' tous magous kai einai mes to vathi to pigadi pou aromatizei thn avisso. As vrei anapafsi i psihoula oswn rihtikan se pigadia, stin avisso tou polemou kai ohi mono..
Ναι. Την Κριστίν Κωσταντινίδη έκλαιεν την η Μάνα της που τον Ιούνην μέχρι τον οκτώβρην μέχρι να την έβρουν διαλυμένην μες τον λάκκον που την εριξεν ο ήρωας Αλ Καπόνε. Τον Άλ Καπόνε, έναν ανώμαλον ψυχοπαθήν εκαταδίκασεν τον η δικαιωσύνη σε ισόβιαν κάθιξην. Μπορεί το πένθος της μάνας της κοπέλλας να είναι αβάστακτον, η συνείδηση της όμως εν ήσυχη διότι απονεμήθηκεν το δίκαιον.
Για τα πλάσματα που φκάλλουν τωρά στον Παρισσινόν, για όσους εφκάλαν στην Ασσιαν, στο Τζιάος, ποτζιεί, ποδά, για τζιείνους που δεν θα φκάλουν ποττέ, οι εγγληματίες ούτε θα δικαστούν, ούτε θα καταδικαστούν ποττέ. Ονομάζονται πιλέ ήρωες τζιαι άλλοι είχαν ή έχουν υψηλόβαθμα πόστα στην Κυβέρνησην, άλλοι έχουν προτομές τζιαι δοξάζουν τους με στεφάνια δάφνης.
Στην Ελλάδα είναι γνωστή η "πηγάδα του Μελιγαλά" όπου το ιατροδικαστικό συνεργείο του Καψάσκη ξέθαψε το 1945, 708 πτώματα (ενώ υπάρχουν ανατριχιαστικές αναφορές για 1500 κυριολεκτικώς σφαγιασθέντων) εκτελεσθέντων ταγματασφαλιτών και συνεργατών των Γερμανών. Αν δει κανείς τα γεγονότα του τότε με το συναίσθημα του τώρα, είναι η πιο αιμοσταγής, ανατριχιαστική και μαύρη σελίδα της ελληνικής αριστεράς - αλλά είναι πράγματι έτσι;
Αν και κατανοώ (και συμφωνώ με) το αίσθημα πόνου και αποστροφής, θεωρώ πως είναι τεράστιο (και απολύτως αντιιστορικό) λάθος να κρίνει κανείς γεγονότα του χθες με κριτήρια του σήμερα.
Α και μιλώντας για ήρωες - με ή χωρίς εισαγωγικά: επικεφαλής της δύναμης του ΕΛΑΣ και σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες (και των ίδιων των αγωνιστών του ΕΛΑΣ) αυτός που έδωσε την εντολή για την εκτέλεση (σφαγή) ήταν ο Άρης Βελουχιώτης. Τον κάνει αυτό το γεγονός λιγότερο "ήρωα" άραγε;
Δημοσίευση σχολίου