Οι λυμπούροι του Στεφάν

Ο Στεφάν τζιαι η Μάγια ήταν γειτόνοι μου εφτά χρόνια. Απέμαντυ που το σπίτιν τους, δίπλα που τον δρόμο στο έμπα του μονοπαθκιού πα πάει στο χωράφι μου, ένα βουναρι ξύλα κρατεί το χώμα να μεν ππέφτει μες το δρόμο. Τζιείνο το ξύλινο τοιχαρούδι πιάννει το το καταλιάιν τζιαι άρεσεν μιας αποικίας λυμπούρων που αντί να προτιμήσουν το διπλανό δάσος, έκατσεν του καλλύττερα τζιαιμαί. Μπορεί να εθκιαλέξαν τζιαι τον Στεφάν που εν λάτρης των λυμπούρων. Ενώ δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την φύση, ξέρει τα πάντα για τους λυμπούρους. Εκάθετουν με τες ώρες τζιαι επαρακολούθαν την λυμπουρκάν του που εδούλευκεν. Έξερεν πως εστήνναν κόνους με φυλλούθκια που τον διπλανόν πεύκο για να κάμνουν καμινάδες ζεστού αέρα να ξηπουλιάζουν τα αυκά τους, έξερεν πως αντιδρούν με την πρώτη σταγόνα βροσιής, Έξερεν πότε αρκέφκουν να γεννούν, πότε φκαίνουν που την χειμέρεια νάρκη, πότε χάννουνται πάλαι για να περάσουν τον κρύο σιειμώνα.

Η ιδιοκτήτρια του σπιθκιού έθκιωξεν τον Στεφάν τζιαι τη Μάγια τζιαι έβαλεν άλλους ενοικιαστές με ψηλόττερον ενοίκιο.

Επήα σήμερα να θερίσω λλίο τα πόξω πόξω. Την τετάρτην έχουμε το μεγάλο θέρος τζιαι το Σάββατον το σύναμα του σανού τζιαι άρκεψα τες προετοιμασίες.

Περνώντας που δίπλα που την λυμπουρκάν του Στεφάν, είδα έναν τίποτε. Τα ίχνη της ψατζιής που εβάλασιν οι νέοι ενοικιαστές να την εξολοθρέψουν φαίνονται ακόμα.

Έτσι θα κάμουν άραγες σου οι μέλλουσες γενιές στο περιβάλλον που αγωνιζούμαστιν να προστατέψουμεν για να τους το αφήκουμεν παρακαταθήκην ; (που έστω ότι έμεινεν).

Ώρες ώρες λαλώ "όλα μάταια..."

Δεν θα το πω του Στεφάν. Μια λυμπουρκά εν μιά ολόκληρη κοινωνία. Τι τους επειράξαν μες τα κάκκαφα; Σαν να τζιαι υπήρξαν ποττέ.

Εσυνέχισα το δρόμο μου. Εκόνισα την δρεπάναν, τζιαι άρκεψα να κόφκω να μου φκαίννει το άχτιν. Άμα κόφκεις το χόρτο με το δρεπάνι, εκτός που μούχτιν φίτνες, δεν σπουρτάς τα έντομα τζιαι την μικροπανίδα που εν μες το χόρτον. Έκοφκα, έκοφκα ως το δύμμαν του νήλιου.

Τζιειαμαί που εποστάθηκα τζιαι έκατσα δρωμένος να πνάσω, άκουσα κάτι σαν τον σσύφφουνα να βουρά μες το αγριόχορτον του χωραφκιού. Το χωράφιν έχει μιαν κλίση κάπου 30°. Κρεμμός κανονικός τόπους τόπους. Παρατηρώ, έναν ελάφιν που εβούραν σαν την σφήνα. Θωρώ, πίσω του αλλό ναν. Εβουρούσαν τζιαι παίζαν σαν τα μωρά. Επαρακολούθησα τα κάπου 5 λεπτά. Σε μιαν στιγμή παρολίγο να δώκει πάνω μου. Εσουρούππιασεν τέλλια τζιαι δεν εφαίνουμουν φαίνεται. Η τζιαι αν εφαίνουμουν μπορεί να μεν ενοιώθαν πους τα απείλουν.

Έφυεν μου η κατάθλιψη των λυμπούρων του Στεφάν, τζιαι γέμωσεν πάλαι η ψυσιή μου χαράν.

Χα, τζιαι κάτι άλλο. Όποιος δεν εθκιάβασεν την ιστορίαν με τη σαύρα διότι εφάνην του μεγάλη..., τζιείνος χάννει.