Που μωρόν είχα κόλλημα με τα ρολόγια. Προχτές εθκιανεύκουμουν στην Βορόκλινη τζιαι έδωκα μετά που χρόνια πάνω σε έναν αρκογεράνιο (μάλλον πελαργόνιο) που μου εχάδεψεν την παιδική νοσταλγία των ρολογιών που γυρίζουν ανάποδα που τα ρολόγια τα κανονικά.
Ο σπόρος του πελαργόνιου έχει στρατηγηκήν πως να πετύχει τον στόχον του: να πα να βλαστήσει τζιείττε μέρου που την μάνα. Άλλα φυτά, όπως τες ορχιδέες τζιαι οι παπαρούνες, κάμνουν σπόρους μικρούς να τους παίρνει ο αέρας, άλλοι, όπως τους παππούες, φκάλλουν αλεξιπτωτούιν πάλε για να πετήσουν, άλλοι, όπως τους σσιννους, κάμνουν σκληρόν τσόφλιν να τα τρων τα πουλιά τζιαι να τα σιέζουν τζιείττε μέρου, άλλα, όπως το καππάριν, ελκύουν τους λιμπούρους να τα παίρνουν στη φωλιάν τους τζιαι γελούν τους τζιαι βλαστούν με την υγρασίαν του εδάφους. Άλλα ξέρουν τζιαι κορακούν πάνω στα μαλιά των χτηνών που θα περάσουν που δίπλα τζιαι παίρνουν τα τζιείττε μέρου. Έτσι συμπεριφέρεται τζιαι ο σπόρος του πελαργόνιου.
Μόλις εν ώριμος, αννοίει τζιαι καρτερά μεταφορέαν. Μπορεί να είναι μια τσούρα που περνά που δίπλα τζιαι ντζίζει πάνω στον σπόρον που καρτερά, μπορεί να είναι έναν κοπελλούιν που παίζει ρολόγια τζιαι θα το καρφώσει πας το μανίτζιν του.
Τα ρολόγια παν τζιαι ομπρός τζιαι πίσω. Η ζωή όμως τζιαι η οικονομία πάει μόνον ομπρός. Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής ορίζει το σήμα της κίνησης της ζωής. Για περαιτέρω συνεχίστε να θκιαβάζετε, όσοι δεν το έχετε ακόμα θκιαβάσει, την προηγούμενην ανάρτηση που έβαλα πολλή κόπο για να φκάλω. Τζιαι τα σχόλια προτιμώ τα σε τζιείνην την ανάρτηση που συνοψίζει την ουσία της πολιτικής οικολογικής μου σκέψης παρά σε τούτην.
Μόλις εν ώριμος, αννοίει τζιαι καρτερά μεταφορέαν. Μπορεί να είναι μια τσούρα που περνά που δίπλα τζιαι ντζίζει πάνω στον σπόρον που καρτερά, μπορεί να είναι έναν κοπελλούιν που παίζει ρολόγια τζιαι θα το καρφώσει πας το μανίτζιν του.
Τα ρολόγια παν τζιαι ομπρός τζιαι πίσω. Η ζωή όμως τζιαι η οικονομία πάει μόνον ομπρός. Ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής ορίζει το σήμα της κίνησης της ζωής. Για περαιτέρω συνεχίστε να θκιαβάζετε, όσοι δεν το έχετε ακόμα θκιαβάσει, την προηγούμενην ανάρτηση που έβαλα πολλή κόπο για να φκάλω. Τζιαι τα σχόλια προτιμώ τα σε τζιείνην την ανάρτηση που συνοψίζει την ουσία της πολιτικής οικολογικής μου σκέψης παρά σε τούτην.
8 σχόλια:
Άααχ, βάχ κουμπάρε ξέρεις πόσα χρόνια έσιει να δώ μπροστά μου τούντο ανοιξιάτικο μαγικό ρολόι των παιδικών χρόνων? Τζιαι διερωτούμουν πάντα ΤΙ εναι, πώς το λαλούν. Χίλια ευχαριστώ.
Πέραν όμως που το δεύτερον νόμον της θερμοδυναμικής, εν οι κβαντικοί νόμοι, που επιτρέπουν να γυρίζουν πίσω τα ρολόγια. Αλλά ο νούς μας έν μας αφήνει να λειτουργήσουμεν έτσι, ούτε η ύλη μας.
Tούτον το ρολόι εν το έξερα εν έναν άλλο που αθθυμούμε.
Όπως πάν οι δείκτες του ρολογιού έτσι πάμε τζιαι εμείς καταστρέφοντας χωρίς να δικλούμε πίσω ,γιαυτό τζιαι η γη στο τέλος εκδικείτε μας .Εν εκαταλάβαμεν ότι στο τέλος χωνεύκει μας τζιαι νικά ότι τζιαι να της κάμουμε.
Γειά σου Σταλαματιά,
Γειά σου Ασέρα,
τζιαι γώ εν έναν άλλο ρολόι που έξερα με μωβ λουλουδι που το ανοίγαμε και ρουφούσαμε το μέλι του σαν τες μελισσούλλες.
Το συγκεκριμένον πιάστηκε πολλες φορές στα ρούχα μου, αλλά δεν ήξερα το όνομά του.
Ο δεύτερος νόμος διάσπορε είναι ακριβώς νόμος διότι ισχύει σε όλες τες κλίμακες της ύλης, από την μηχανήν του Καρνό, μέχρι τα μόρια του ατμού που την κινούν, μέχρι τα κβάντα των ατόμων του υδρογόνου τζιαι του οξυγόνου. Όλα προς την αταξία βαίνουν σε έναν κλειστόν σύστημα που δεν έχει input επιπλέον ενέργειας. Τζιαι το input του κλειστού συστήματος γαία είναι η ηλιακή ενέργεια. Εσού που ξέρεις τη γλώσσα, αρώτα την καστανιά ή ποιοδήποτε άλλο φυτό τζιαι θα σου πεί.
Γιάσας κορούδες ίων τζιαι Σταλαματιά. Εχαθήκετε.
Aceras,
Μα είσαι Κύπρον;
Ωραία η φύση, ωραίες τζιαι οι αναμνήσεις που μας εξύπνησες φίλε. Νάσαι καλά!
Πόσα που τούτα τα ρολόγια εγυρίσαμεν...κατ' ακρίβειαν ελαλούσαμεν το λουλούδι "ρολοάν", έτσι μας το έμαθε ο τζύρης μου θυμούμαι!
Είδα λλία προχτές στην περιοχή που μεινίσκω τζι εχάρηκα πολλά, εθθυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια.
Τζαι που την άλλη ανησυχώ τζαι παρακαλώ να μεν έρτει ή να αρκήσει η ώρα που εννά έρτει η "Ανάπτυξις", το "Developing" να ποσπάσει τζαι τούτα τα λλία πομεινάρκα της φύσης...
:))άσιλα παιδική μνήμη.. εθυμηθηκα τωρά κάτι λουλουδάκια μπλε που τα έβρισκα πάστην πλαγιά του βουνού... ετράβουν τα σιγά σιγα, που την πίσω τους μερκά ερουφούσα το μελούιν που είχασιν τζαι όπως μου εμαθεν ο παπάς μου επέρνουν τα που εναν ξυλουί τζαι έκαμνα τα στεφάνι τζαι εφόρουν το..εν έτυχε να τα ξαναδω που τότε..ξέρεις ποια μπορεί να ενι?
Δημοσίευση σχολίου