- Παπά θέλω να μάθω φκιολίν.
- Πως σου ήρτεν έτσι ιδέα; Ποιά φίλη σου άρκεψεν να κάμνει φκιολίν;
- Καμιά. Εγώ θέλω.
- Καλά που άκουσες φκιολίν.
- Άκουσα τον Vivaldi να παίζει.
- Ποιόν;
- Τον Vivaldi
- Ποιον Vivaldi, τον γείτονα
- Παπααααα. Τον Antonio Vivaldi.
Τζιαι αρκέφκει να μου τραουδά την Άνοιξη του Αντόνιο Βιβάλντι.
- Τζιαι που άκουσες τούτην την μουσική;
- Στη μουσική. Στο σχολείο. Τζιαι θέλω να παίζω βκιολί σαν τον Αντόνιο Βιβάλντι.
- Τζιαι πως παίζει φκιολί ο Αντόνιο Βιβάλντι;
- Παπαααα. Βαρ το Youtube να δεις.
Βάλλουμεν το Youtube.
- Κλίκαρε πάνω στο χειμώνα. Αρέσκει μου παραπάνω.
Τσιλλώ:
Έξερεν την κάθε μελωδία, τον κάθε ρυθμό λες τζιαι ετραούδαν "δεν παιρνάς κυρά Μαρία..."
- Θωρείς; Θέλω να παίζω τζιαι γω σαν τον κύριο Vivaldi που παίζει πάνω στο βίτεο.
- Μα μωρό μου, ο Vivaldi έζησεν τον τζιαιρόν που εκτίστην το σπίτι μας. Έχει πάνω που 300 χρόνια που εγεννήθην. Τζιείνος που παίζει, απλά παίζει την μουσικήν του.
- Αααα. Εν αρχαίος δηλαδή.
- Ναι. Πάμε πας την wikipedia να μάθμουμεν παραπάνω. Εγενήθην το 1678 τζιαι επέθανεν το 1741.
- Μα εγώ είμαι μόνον του 2003. Πάντως εν πολλά συμπαθής ο κύριος Vivaldi να μας αφήκει την φωτογραφία του για να δούμεν πως είναι.
- Εν συμπαθής που μας άφηκεν την μουσικήν του.
- Α νναί! Είντα μαννή που είμαι. Αν δεν είχαμεν την μουσικήν του, είνταν που ήταν να κάμουμεν την φωτογραφίαν του. Εγώ θέλω να πάζω φκιολί σαν τον κύριο που παίζει την μουσικήν του Vivaldi... Παπά, ο Vivaldi ήταν κκέλης σαν εσέναν τζιαι έβαλλεν περούκαν;
- Έτσι φαίνεται.
- Την νύχταν που ετζιοιμάτουν έφκαλλεν την περούκκαν;
- Μάλλον
- Εσύ γιατί εν βαλλεις περούκκαν παπά; Εν να είσαι πιο όμορφος. Δε τον Vivaldi που εν πιό όμοφρος με την περούκκαν παρά να ήταν κκέλης σαν εσέναν.
Λαλείται να πα να γοράσω τζιαι γω καμιάν περούκκαν;
Πάντως σιαίρουμαι που οι δασκάλοι του μωρού μου καταφέρνουν να το κάμνουν να αγαπά τζιαι να τραουδά τον Vivaldi πριν την πρώτην του δημοτικού. Εμας εμαθαίνναν μας "ήταν πρώτη, άπριλλίου, της εόκα η αρχή..."
44 σχόλια:
Μπράβο τους!!! αλλά εν νομίζω στην Κύπρο να τους βάλλουν να ακούουν Vivaldi. Αλλά η μουσική της 1ης απριλίου εν σχεδόν του ίσιου επιπέδου εν μπορείς να πεις.
Αφού δείχνει ενδιαφέρον βάρτης πιο πολλή μουσική για να μάθαινει που μικρή. Επειδή τυχαίνει να διδάσκω κιθάρα σε μικρά παιδιά, ομολογώ ότι εν εντυπωσιακό το ότι η κόρη σου δείχνει τόσο ενθουσιασμό μιας και, παρόλες της προσπάθειές μου, τα πλείστα μου μωρά ξέρουν μόνο το Χατζηγιάννη.
Αξιολάτρευτη η κορούλα σου, πραγματικά!
Σε θέματα μουσικής και τέχνης,η κυπριακή εκπαίδευση όντως απέχει έτη φωτός από τις αντίστοιχες της κεντρικής Ευρώπης.
Φυσικά δεν είμαι σίγουρη αν όλα τα παιδάκια στο σχολείο της ενθουσιάστηκαν το ίδιο, οπόταν για να της εμίλησε η μουσική του Βιβάλντι σε τόσο μικρή ηλικία,σημαίνει πολλά. Θα σου τα πούνε και οι μουσικοί.
:)))))))))))))))))))))))))))))))))
Όμως να μου επιτρέψεις να θεωρήσω άτοπη τη σύγκριση που γίνεται με το τραγούδι της ΕΟΚΑ. Μου κάνει εντύπωση η επιλογή σου,της πιο απλοϊκής ίσως εκτέλεσης του τραγουδιού.
Εξάλλου η αξία του δεν βρίσκεται στη μελωδία ή στον στίχο αλλά υπηρετεί ως μνήμη και φόρος τιμής ενός Αγώνα, στον οποίο πίστεψε,κι έδωσε το αίμα του, το μεγαλύτερο μέρος των συμπατριωτών μας.
Αν μη τε άλλο, υπήρξε θυσία. Και είναι σημαντικό να διδάσκεται στα παιδιά η θυσία σε όλες τις μορφές της. Ίσως πιο σημαντικό μάθημα από το να διαβάζεις Munch,Oppenheim oder Rubens ή Mozart, Verdi und Chopin.
Acera πιαστο και τουτο που μενα
http://www.youtube.com/watch?v=SSrH_oqnrl0&feature=related
Εμάς εμαθέναν μας τραούθκια που τες ταινίες της Βουγιουκλάκη. Στο γυμνάσιο μας εβάλαν Μέντελσον κλπ, τζαι είχαμε συμμαθητές που εν εξέραν τι ένι τούτη η μουσική.
Πέρσι, συνάδελφος μας είπεν μας ότι πονοτζεφαλιάζει επειδή εβάλαμεν στο γραφείο Τσαϊκόφσκι (γνωστά πράματα, εύθυμα...)
Πάσχουμεν, εν αλήθκεια...
me afti tin kivernisi sintoma tha kopsun kai tin eoka kai to 21 kai ta panta.
sta plesia tis kulturas irinikis simviosis opos lei kai o ipurgos pedias.
Εδωκαν ετσι εντυπωση?
Το δηκο εκυβερναν και με τον συναγερμο και ετσι πραμα εν εγινε.
Γιατι να γινει τωρα?
Νομίζω εχάσατε το νόημα της σύγκρισης το οποίο δεν είναι να μειώσει απαραίτητα το τραγουδάκι της ΕΟΚΑ σαν μουσικό πράμα. Ο άθρωπος μιλά για τη φιλοσοφία μιας εκπαίδευσης που έσιει το θράσος να υπάρχει για να μαθαίνει στα μωρά νέα πράματα αντί για να κάμμει κατήχηση.
Τζαι σιγά μεν αλλάξει το ΑΚΕΛ την εκπαίδευση. Αφού ουδέποτε μια κυβέρνηση είσιε άμεση επιρροή πάνω στα κατεστημένα του Υπ. Παιδείας τζαι στην άρχουσα τάξη των εθνοφιλόλογων.
Java01 δεν είναι που τον ουρανό που έππεσε να είναι θετικόν το μωρόν προς την κλασσική μουσική. Εντάξει, κάτι έχει τζιαι το μωρόν, αλλά...
Παρόλον που σπίτι ακούουμεν κυρίως ethnic, ρεμπέτικο, τζιαι νέο κύμα, (ο μεγάλος αδερφός ροκ τζιαι ρεγκε), άμα πάει στην στετέ της την γερμανοελβετίδα, το ράδιο παίζει συνέχεια κλασσική μουσική. Άρα δεν είναι εντελώς ουφο ήχοι. Επίσεις, δεν άκουσεν αρνητικήν κρίση για την κλασσική μουσική. Εμέναν ο τζιύρης μου άμαν άκουεν που στο ράδιον κλασσικήν, έφκαλλεν έναν ήχον Ουυγκχ, τον ίδιον που έφκαλλεν άμαν εξιντιλίζαν βόθρον στην γειτονιάν.
Μετά, έκοψεν τζιαι δασκάλαν καλή. Στο μάθημα της μουσικής, κάμνουν παιχνίθκια με support κλασσική μουσική (τζιαι όχι μόνον, ξέρει τζιαι διάφορα αφρικάνικα τραούθκια που δεν εκατάφερα ακόμα να έβρω τες πηγές).
Για το συγκεκριμένον αρώτησαν την διότι επαραξενέφτηκα που έξερεν κάθε νότα, κάθε αλλαγή. Έβαλεν η δασκάλα να κάμνουν παντομίμα να παίζουν βιολί πάνω στες τέσσερεις εποχές. Ξέροντας ότι το φτίν θέλει καλλιέργειαν για να συνηθίσει μια μουσική, έκαμεν την τέχνην με την παντομίμα τζιαι έπιασεν. Τουλάχιστον πας την κόρη μου.
Εξαναβάλαμεν το σήμερα τούτο
http://www.youtube.com/watch?v=nGdFHJXciAQ
Το παιχνίδιν με τες μάσκες την εμαγνήτισεν. Έξερεν κάθε σημείο τζιαι στο σημείο 2.55 είπεν μου, άκου να δεις δαμαί είντα ωραίον πον να ναι... Σημαίνει ακούσαν το πολλές φορές.
Δύσκολον πράμαν η παιδεία. Θέλει ενθουσιασμόν, πονηρκά, ιδέες, δημιουργηκότητα. Όρεξη να σιεις τζιαι θα έβρεις τον δρόμο. Που τζιειαμαί τζιαι τζιεί, όποιος πιάσει ας πιάσει.
Θαλασσαμώβ εσύ που γράφεις έτσι ωραία ποιήματα τζιαι το μόνον που είδες παιδαριώδες εν η εκτέλεση;
Κοίτα δαμαί
http://www.youtube.com/watch?v=nzCSTMWix3g
Ακόμα τζιαι τον ύμνον της οργάνωσης τους εκλέψαν τον που αλλού
Τούτον εν πιό κυπριακόν;
http://www.youtube.com/watch?v=9umTAPrt9HY
Έβαλα τα της κόρης μου για να δώ την αντίδρασην. Ξέρεις τι μου είπεν το μωρόν που δεν έχει πλημμένον εγκέφαλον;
Μα πρέπει να ήταν πολλά βίαια πράματα τούτα για σας παπά. Εν για τους μεγάλους οι σκοτωμοί τζιαι οι πολέμοι. Δεν πρέπει να ήταν gentils οι δασκάλοι σας για να σας βάλλουν έτσι πράματα.
Εγώ συμφωνώ με την κόρη μου ότι δεν χρειάζεται να πλυννίσκεις τα αθώα μυαλά των εξάχρονων μωρών με τη βία για να τα βάλεις στην σωστήν στράταν άμπα τζιαι ξηστρατήσουν πον να μεγαλώσουν.
Αυτόν που κάμνει το κυπριακόν σχολείον είναι αυτόν που οι Ελβετοί ονομάζουν maltraitance. Κακομεταχείρηση της παιδικής αθωότητας, των μωρών που ακόμα καλά καλά δεν εκαταλάβαν τι εν ο θάνατος τζιαι πως αντιμετωπίζεις την γνώσην ότι τζιαι συ σαν άτομον μιαν ημέραν θα πεθάνεις.
Είμαστιν έναν έθνος perverse πουριτανών νεκρόφιλων αγαπητή thalassamov τζιαι είμαι πολλά ευχαριστημένος που εγλύτωσα τα μωρά μου που αυτήν την συστημικήν βίαν.
Aνωνυμε έβαλα το της κόρης μου παρόλον που δεν είναι του στύλ μου. Είπεν μου ότι αρέσκει της όσον αυτόν ο Βιβάλντι. Θα της αρέσκει ο ρυθμός, διότι εν δύσκολο να κολλήσει ένα φτί πάνω σε μιαν άγνωστη μουσική που την πρώτη.
moonlight φαίνεται ότι τα τραούθκια της Βουκουκλάκη δεν αλλάξαν που πριν τον πόλεμο.
Μια φορά και εναν καιρό, βκήκ΄η γάτο στο χορό
Και κουνούσε την ουρά...
Μούζη να σιει ο Μέντελσον.
Ανώνυμοι, νομίζω ότι η εκπαιδευτική μεταρρύθμηση θα έχει την ίδιαν τύχη με τες συνομιλίες. Δεν ηφτάννει η σσιεπεθκιά της αριστεράς μέχρι την ρίζαν του κακού που διαστρέφει την κυπριακήν αθρώπινη σκέψη.
Νομίζω ότι με έτσι ανεπαρκή πολιτική, τα πράματα μόνον μόνα τους μπορεί να ελπίσουμεν ότι μπορεί να αλλάξουν πλέον, όπως μόνο του μπορεί να λυθεί τζιαι το κυπριακό άμαν εν να πεθάνουν όλοι τούτοι που κυβερνούν, τζιαι οι πρώτες τρεις γεναιές που εδιαστρέψαν με τραγουδάκια όπως την πρώτην απριλλίου.
Ως πολλάτε που εμπήκαμεν στην Ευρωπην τζιαι επιβάλλουν μας τζιαι κάποια προοδευτικά πράματα. Τζιαι εγλυτώσαμεν ίσως τζιαι τους μελλοντικούς πολέμους που προετοιμάζουν τα σχολεία τζιαι η παιδεία μας. Σας, δηλαδή, διότι εγώ έριξα πέτραν πίσω μου.
Μπράβο της κορούς σου που εκτιμά την κλασική μουσική, που εμείς ούτε στον ύπνο μας εξέραμε τον τζιαιρό μου.
Εσύ το θέμα του φκιολιού εν μας είπες το σκέφτηκες καθόλου;
Ο πατέρας μου ακόμα τζιαι μεγάλος που ήταν έθελε φκιολί γιατί είχε ακούσματα που ενα θκιό του που έπαιζε άλλο αν δεν μπορούσε να αγοράσει ,ευτυχώς ένα που τα πολλά αγγόνια του μαθαίνει φκιολί.
Σταλαμαθκιά, μπράβο για τι; Έτο, άκουσεν μιαν μουσική το μωρό τζιαι αντίδρασεν σωστά σε μια σωστή παιδεία που της έδωσεν ένα σωστό κρατικό σχολείο τζιαι μια έξυπνη τζιαι δημιουργική δασκάλα. Αυτά έθελα παραπάνω να δείξω παρά την μοναδικότητα της κόρης μου. Έτσι τζιαι αλλιώς η κόρη μου εν μοναδική διότι εν η κόρη μου. Για τη δασκάλα της είναι έναν μωρό που τα 20.
Για το φκιολί δεν ξέρω. Εν πολλά δύσκολο όργανο τζιαι θέλει πολλή δούλειά τζιαι χαρακτήρα επίμονον για να φτάσεις στο αποτέλεσμα. Επρότεινα της να αρκέψει με την μέθοδο Willems που θεωρεί σαν πρωταρχικό στόχο της ασχολίας με την μουσική τo ν΄αθθίσει η ψυσιή του πλασμάτου ανεξάρτητα από το μουσικόν του ταλέντο. Θκυό χρόνια εισαγωγή στην μουσική έτσι τζιαι μετά το βασανιστήριο του σολφέζ.
Πρώτα είπε ναι, αλλά τωρά πάλε ήρτε τζιαι μουρμουρά ότι θέλει βασανιστήριο του σολφέζ. Φοούμαι ότι είναι που δεν ηξέρει τι είναι. Δεν είναι γερμανούδιν το μωρό μου να το έχει μες το γαίμαν του. Σκέφτουμαι το διότι δεν θέλω να την αποκαρδιώσω τζιαι να αντιπαθήσει την μουσική.
Οι δασκάλοι της μουσικής τί νομίζουν; Τί νομίζεις φίλε μου διάσπορε εσύ που είσαι δάσκαλος μάστρος;
Να πώ το δικό μου αφού είμαι δάσκαλος της μουσικής, τζιαι αφού επέρασα που το "σύστημα" της κύπρου της μουσικής πρώτα.
Στην κύπρο, στα σχολεία δέν μαθαίναμε μουσική (η οποία είναι η πρώτη έκφραση που μαθαίνει ο άνθρωπος, η πιό σημαντική!!). Μαθαίναμε κυρίως τραγούδια πολιτικής-θρησκευτικής προπαγάνδας για να τα λέμε στες γιορτές. Δέν σχολιάζω αν συμφωνώ με το μύνημα, απλά λέω πώς είχαν τα πράματα.
Το ότι εν σημαντικό για ένα λαό που επέρασε κακά να θυμάται τον πόνο και τις θυσίες μέσα που τη μουσική, το σέβουμαι.
Αλλά το να μεγαλώνεις με μουσική παιδεία μονόπλευρη, που αγνοά τη γνώση του μεγαλείου της μουσικής και την παραμερίζει χρησιμοποιώντας την μόνο ώς εργαλείο προπαγάνδας, είναι για μένα λάθος.
Η μουσική είναι όσο σημαντική όσο τα μαθηματικά. Βοηθά τον άνθρωπο να απαλύνει, να είναι λογικός, να σκέφτεται νιώθωντας.
Δέ μάθαμε την παραδοσιακή μας βαθειά.
Δέ μάθαμε την ευρωπαϊκή (που οι ρίζες της είναι ούτως ή άλλως αρχαίες ελληνικές, βυζαντινές!).
Και τα αποτελέσματα φαίνουνται.
Στους λαούς που δίνουν τεράστια σημασία στη μουσική, βγάζω το καπέλο.
Ας πάρουμε την Περσία για παράδειγμα. Η παραδοσιακή τους μουσική διδάσκεται στα σχολεία, έντονα. Γι αυτό, αντί να πεθάνει, προχωρά, είναι ζωντανή στον καθένα. Πάν σε ρεσιτάλ παραδοσιακής ξέροντας τη φόρμα της μουσικής, ξέρουν να μιλήσουν κριτικά. Αγοράζουν, ακούν.
Σε άλλες χώρες τα παιδιά παίζουν όλα σε ορχήστρες, μαθαίνουν να εκφράζονται.
Κουμπάρε acera, συμβουλεύκω σε να αρκέψει η κόρη σου πρώτα πιάνο. Εν το βασικότερο όργανο. Τζιαι να της παίζεις μουσική, να τη ρωτάς.
Ο σωστός άθρωπος παίζει μουσική.
Τζιαι τούτο άμα θέλετε, αναπτύσσουμεν το ιστορικά, κοινωνιολογικά.
Να κάμω καμιά ανάρτηση άραγες για την αξία της μουσικής ώς κοινό παρονομαστή τους ανθρώπους?
Στην αρκή που έβαλα να ακούσω τη μουσική του Βιβάλντι ένε μπορούσα να ακούσω τελικά ηταν τα ακουστικά,τωρά που την άκουσα μου θύμησε όταν πήγαινα και γώ στα μελίσσια για να τα φροντίσουμε και να τρυγίσουμε το μέλι.Όσο και να σου φανεί παράξενο ειδικά όταν δεν ήταν αγριεμένες και ακουγόταν το βουητό τους και καμιά φορά όταν καμιά ερχόταν καταπάνω μου ήταν σαν το βιολιστή που παίζει μόνος του.
Εγώ πάλι έκαμα κύκλο.
Ξεκίνησα ακούγοντας μόνο ξένη ροκ μουσική τώρα όμως αρέσκουν παραπάνω οι μπαλάντες και ορισμένα ποπ και ρομαντικά κυρίως κομμάτια.
Πριν πολλά χρόνια όμως με έπιασε μια μεγάλη μανία με την κλασσική μουσική και άρχισα να ακούω συνεχώς κλασσική.
Ανακάλυψα όλα τα κλασσικά κομμάτια από την αρχή και δεν χάνω ούτε και όπερες!
Η έκπληξή μου όμως είναι ο μικρός μου γιος που ξεκίνησε με την teen metal έκανε το γύρο στους παλιούς της π.χ. Bob Dylan και τώρα κόλλησε στον Bach.
Μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική και αν δεν με έδιωχνε από την τάξη η δασκάλα μου όταν μαθαίναμε μαντολίνο επειδή ήμουν άτακτος, τωρά ήταν να τραγουδάτε όλοι τα τραγούδια μου που θα ακούγατε από το ραδιόφωνο ! [έτσι πάει στο όνειρο μου πάντως :) ]
Διάσπορε εξέθεσα την κατάστασην της κόρης μου με το πνεύμαν που λες. Είπα της επίσεις ότι αν πιάσει πιάνο, πολλά γλήορα θα μπορεί να παίζει κάτι που φκάλλει μιαν κάποια μελωδία. Αν πιάσει βιολίν θα φάει έναν χρόνον να μάθει να κρατεί το δοξάριν τζιαι να το τραβά πας τες χορδές απλά για να φκάλει νότα. Είπα της ότι άμα μάθει τα βασικά πας το πιάνον, μετά, αν της αρέσκει η μουσική, εν να μάθει ότι θέλει.
Αρώτησεν με αν μπορεί να παίξει τον χειμώναν του Βιβαλντι πας το πιάνο (ατού ο Αβρίλης), είπα της ότι πας το πιάνον ότι θέλεις παίζεις, τζιαι εκατάληξεν:
Bye bye violon, Bonjour le pianon!
Επίτροπε, παρόλον που εγίνης πολλά φρόνυμος, φαίνεται ότι η βάση εν που άτακτη πάστα. Εγώ εγνώρησα σε τζιαι μιτσήν που εφαίνετουν παραπάνω. :)
Τελικά με τα μωρά, όπου τζιαι να τραβήσουν, η ουσία ενι να τους διάς το δικαίωμαν για έναν πλούσιο περιβάλλον με ερεθίσματα, τζιαι ελευθερίαν να δημιουργήσουν τζιαι να επιλέξουν.
Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να δεις με άλλο μάτι και πάνω σε άλλη βάση κάποια γεγονότα ; Είναι σαν να ξεριζώνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, να σε τρώει η αμφιβολία για το ποιό είναι το σωστό και το λάθος, λαμβάνοντας υπόψη και τη χρονική στιγμή που διαδραματίστηκαν κάποια γεγονότα. Προσπαθείς να το κάμεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται, γκρεμίζεις ένα κόσμο και στη θέση του βάζεις κάποιο άλλο, όμως υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις σαν Εφιάλτης.
Δεν είσαι σίγουρος αν αυτό που βλέπεις τώρα είναι η αλήθεια. Είσα παγιδευμένος ανάμεσα στην αλήθεια σου και στις αλήθειες τους. Κάτι σαν τις σκιές του Πλάτωνα....
Ίων σαν να τζιαι άρκεψες να ανακαλύπτεις τον κονστρουκτιβισμό του Jean Piaget. Go ahead. Reconstitution - reconstruction τζιαι προχωράς, εξελίσσεται τζιεί που σε οδηγούν οι ανάγκες σου.
Σε σχέση πάντα με το περιβάλλον σου τζιαι το feedback που σου διά που τη δράση σου.
Μα πρέπει να ήταν πολλά βίαια πράματα τούτα για σας παπά. Εν για τους μεγάλους οι σκοτωμοί τζιαι οι πολέμοι. Δεν πρέπει να ήταν gentils οι δασκάλοι σας για να σας βάλλουν έτσι πράματα.
Τα είπε όλα το καθαρό της το μυαλό.
Και ναι, η μουσική είναι Όλα. Τι να πω, τι να προσθέσω, τα είπατε όμορφα όπως είναι...
Εγώ πάντως το πρωί, λίγο πριν φύγω για το γραφείο, βρέξει χιονίσει, θα κάτσω ένα τεταρτάκι στο πιάνο ή θα πιάσω την κιθάρα, για να τα βασανίσω λίγο και να "χαθώ". Εχει ήδη φύγει η Ελένη για τη δουλειά κι έτσι δεν υποφέρει κανείς εκτός από τον σκύλο μου που είναι ανεκτικός.
Αλλά αν καμιά φορά το αμελήσω αυτό το τεταρτάκι, δεν πάει τίποτα καλά , όλη την ημέρα.
...Και καλό Μήνα :-)))
"Αυτόν που κάμνει το κυπριακόν σχολείον είναι αυτόν που οι Ελβετοί ονομάζουν maltraitance. Κακομεταχείρηση της παιδικής αθωότητας, των μωρών που ακόμα καλά καλά δεν εκαταλάβαν τι εν ο θάνατος τζιαι πως αντιμετωπίζεις την γνώσην ότι τζιαι συ σαν άτομον μιαν ημέραν θα πεθάνεις."
Το Κυπριακόν σχολείο κάνει brainwashing και για Θρησκεία και Ιστορία...big time !!
Μου έβαλες άγνωστες λέξεις και έψαξα στο google. κονστρουκτιβιστές = εποικοδομιστές κλπ. Θα τα μελετήσω εκτενέστερα. Ευχαριστώ.
http://el.wikipedia.org/wiki/Ζαν_Πιαζέ
http://en.wikipedia.org/wiki/Jean_Piaget
Tζαι αν σε ενδιαφέρει απο κλίκ σε κλίκ θα εύρεις πολλά.
Για εκλαΐκευση έχει το και τούτο γραμμένο μάλιστα τζιαι που Κυπραία
http://www.ebooks.gr/book/181815
Γιώργο Πίττα, σαν να τζιαι έξερα το αυτόν που γράφεις. Φαίνεται με δίχα να το ξέρεις.
Selene, η μόνη ελπίδα είναι ότι όλοι επεράσαμεν, τζιαι σε μερικούς τίποτε δεν εκόλλησεν. Έτσι τουλάχιστον νομίζουμεν. Πολλές φορές νομίζω ότι είμαι ο χειρότερος ορθόδοξως των ορθοδόξων πανάθεμαν τους, τζιαι μένα μαζί (το ορθόδοξο μέρος δηλαδή).
Κάποια μέρα θα σου πώ για τα δικά μου πιστεύω. Εν μεγάααααλη ιστορία!
Re pittas poso gay eisai?
Έ ανώνυμε, πόσον βολίτζιην απελέτζιητον είσαι;
Πολλά αισιόδοξα τα μουσικά σημάδια της κόρης. Ακου τί να κάμουμεν τη φωτογραφία του αν δεν μας άφηνε τη μουσική του; (χαχα!)
Στο φινάλε όμως διαφωνώ: γιατί να μεν μαθαίνουμε τις εθνικές μας γιορτές τζιαι την ιστορία μας; τωρά αν εφαρμόζεται λανθασμένα άλλο θέμα.
κατι σχετικό που αξίζει το χρόνο σας. Vivaldi ο χιώτης ;-)
http://www.youtube.com/watch?v=J3ONZWgIMV4
και
http://www.youtube.com/watch?v=9FSUg1LXPoM
@κουλλούριν μουσσιεμένον...
Κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει το σχολείο να διδάσκει την ιστορία "μας", αλλά Ιστορία.
Η Ιστορία είναι επιστήμη και μέθοδος για την κατανόηση του κόσμου και των κοινωνιών και με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να είναι ιδεολογικοποιημένη.
Αντίθετα, πρέπει να δίνει στον νέο άνθρωπο όλες τις εκδοχές, όλες τις options ώστε να παράγει Σκέψη και Κρίση.
Το μάθημα της ιστορίας μπορεί να είναι το πιο αντιπαθητικό ή το πιο γοητευτικό μάθημα...
Το ενδιαφέρον είναι πως όσο πιο απαλλαγμένο από ιδεολογικές κορώνες (μαύρες-κόκκινες-γαλάζιες δεν με ενδιαφέρει το χρώμα) τόσο πιο συνειδητούς πολίτες παράγει που είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τη χώρα τους και την αξιοπρέπειά της κάθε στιγμή.
Ενώ το αντίθετο δημιουργεί, εύλογα, αδιάφορους που αργότερα είτε θα παραμείνουν αδιάφοροι ή θα ακολουθήσουν διάφορες στρεβλότητες , βλέπε εθνικισμούς από τη μια, ή το άλλο άκρο, ανθρώπους χωρίς ταυτότητα και σπονδυλική στήλη από την άλλη.
Η γνώμη μου, απλά :-)
@Ανώνυμε: Όσο δεν φαντάζεσαι! Ικανοποιήθηκες;
Ε, να μεν συχχίζουμεν κουλλουρούιν την μάθηση με το κατηχητικό. Άλλον να μαθαίνεις πολιτικά τζιαι ιστορικά γεγονότα τζιαι άλλον να δοξάζεις μιαν πολιτικήν επιλογή.
Η κόρη μου στο εξωτερικό θα έχει την δυνατότητα να μάθει παραπάνω για την ιστορίαν του τόπου του παπά της παρά τα μωρά των συμπατριωτών του στην χώραν τους.
Εγώ εγίνηκα σαράντα χρονών να μάθω ότι κάποιοι συμπατριώτες μου που γειτονικόν χωρκόν εσφάξαν τρία χωρκά γυναικόπαιδα τζιαι ότι άλλοι πριν, επετάξαν εκατοντάδες κορμιά αθρώπων μες του νεκατόλακκους.
Αυτός δε που εδόξαζα μικρόν παιδάκιν 6 χρονών τραγουδώντας του μπροστά που την προτομήν του "της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό", έμαθα πάλιν μετά τα σαράντα μου είντα έγγλημαν έκαμεν τζιαι εσκοτώσαν τον οι εγγλέζοι. (διηγούμαι το εδώ http://proedrikes.blogspot.com/2009/04/blog-post_11.html ).
Το σχόλιο έγραψα το πριν τον Πίττα, τον οποίο επαναλαμβάνω κάπως, τζιαι με τον οποίο συμφωνώ 100%
@ politispittas
Κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει το σχολείο να διδάσκει την ιστορία "μας", αλλά Ιστορία.
Συμφωνώ μαζί σου και το ίδιο ισχύει και για τις θρησκείες. Δεν γνωρίζω σήμερα τί μαθαίνουν στα θρησκευτικά, όμως το πιο σωστό είναι να μαθαίνουν τα παιδιά τα βασικά για τις κυριώτερες θρησκείες. Και δεν θα γίνει κάποιος μουσουλμάνος ή εβραίος γιατί έμαθε δυό πράγματα.
Για την ιστορία, ανακάλυψα την τασιηνόπιττα, περί τα τέλη της πέμπτης δεκαετίας της ζωής μου, βλέποντας ένα ντοκυμαντέρ απο το History Channel. Συνειδητοποίησα ότι οι Πέρσες δεν ήταν οι βάρβαροι, οι απολίτιστοι που πήγαν να κατακτήσουν τον κόσμο και την Ελλάδα. Ηταν ένας λαός με πολιτισμό, πλούτο, γιαυτό και λέγονταν και "χρυσοφόροι μήδοι" και γνώσεις. ΄Εμαθα με έκπληξη ότι μεταξύ άλλων, ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν καράβια, τα έβαλαν στη σειρά και έκαμαν τον Βόσπορο πλωτή γέφυρα. Δύσκολο, και πολύ απαιτητικό εγχείρημα για τα μέσα της εποχής.
Να είμαστε περήφανοι για τους προγόνους μας, όμως παράλληλα να γνωρίζουμε και προπαντός να κατανοούμε ότι δεν είμαστε μόνοι μας πάνω στη γή, ούτε ανώτεροι από άλλους. ΄Αμα κυριαρχήσει ο σεβασμός προς τους άλλους ανθρώπους, τότε ο κόσμος θα κάμει ένα βήμα προς το καλύτερο.
Ιων, έτσι είναι τα πράγματα...Οι Πέρσες ε; Και να σκεφτείς πως ακόμα ο μέσος όρος στην αντίληψη που έχουμε για αυτόν σπουδαίο λαό της αρχαιότητας είναι πως ήταν "άξεστοι και βάρβαροι". Είναι χαρακτηριστικό πως στα βιβλία της ιστορίας (του σχολείου) ακόμα συσκοτίζουν την πυρπόληση της Περσέπολης από τις δυνάμεις του Αλέξανδρου, και δεν αναφέρουν καν την καταστροφή που προκάλεσε σε εξαιρετικά αρχιτεκτονήματα και αμέτρητους παπύρους με γνώση που αφορούσε σε επιστήμες όπως η Αστρονομία.
Η διδασκαλία των "Θρησκευτικών" είναι άλλη μία τραγωδία με τον τρόπο που γίνεται στα δημόσια σχολειά μας, μιας που δεν έχει καμια σχέση με την επιστήμη της Θρησκειολογίας και της Συγκριτικής των Θρησκεών -comparative religion. Είναι μία στεγνή κατήχηση στην οποία ο χριστιανισμός ήρθε εξ ουρανού λουσμένος στην αγάπη και την ανέκτικότητα. Μόνο που αυτό απέχει τόσο από την αλήθεια όσο και η Κύπρος από την Ανταρκτική.
Ευτυχώς που πρόσφατα, τα τελευταία χρόνια, ο κινηματογράφος μέσα από σοβαρές παραγωγές άρχισε να "σκαλίζει" κριτικά την περίοδο της επικράτησης του χριστιανισμού. Πρόσφατο παράδειγμα-παίζεται αυτή τη στιγμή στην Κύπρο- η ταινία Αγορά - που περιγράφει τη ζωή και το φρικτό τέλος της Φιλοσόφου Υπατίας στην Αλεξάνδρεια. Ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της χριστιανικής επικράτησης που συστηματικά η "Παιδεία" μας θάβει χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Και φαντάσου, πως όταν βγήκε η ταινία, στα μέρη μας ακόμα και δημοσιογράφοι και κριτικοί κινηματογράφου άνοιγαν λεξικά και εγκυκλοπαίδειες για να βρουν αν η Υπατία είναι....υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο...ενώ στη Βρετανία και αλλού, η υποδοχή ήταν με τίτλους όπως "At last the real story" " History in its own words" "The revenge of truth" και άλλα ανάλογα.
Η πραγματική τραγωδία είναι πως "εξοπλίζουμε" τα παιδιά μας με συναισθηματικές φούσκες στις οποίες επενδύουν ως γνώση και μετά, πολλά από αυτά τα παιδιά πάνε στα πανεπιστήμια της Ευρώπης ή της Αμερικής, έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τις αλήθειες και ο κόσμος τους γίνεται κομμάτια.
Αν αυτό είναι "υπηρεσία" προς την πατρίδα, τότε πραγματικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας και των αδιεξόδων μας.
Συμφωνώ με τούτα που λαλείτε, ευχαριστώ για τη διευκρίνιση. Σίουρα η ιστορία "μας" εν σημαντική για ένα νεαρό μαθητή γιατί έτσι καταλαβαίνει πρωτίστως την κοινωνία στην οποία μεγαλώνει. Τις εμπειρίες των γονιών του, των γειτόνων του κλπ. Θέλουμε έν θέλουμε η πρώτη απριλίου εστιγμάτησε το πρόσφατο "μας" παρελθόν.
Τωρά η εθνική πόλωση, εννοείται πως είναι λαθος. Ένα θετικό τούτου του λάθους εν ότι μαθαίνεις να χρησιμοποιείς και το "σβηστήρι". Πολύ σημαντική ικανότητα.
http://proedrikes.blogspot.com/2009/04/blog-post_11.html ).
@ Ασέρα, δεν κατάφερα να το ανοίξω. Μου φέρνει μύνημα, ότι δεν υπάρχει.
Και επίσης το ΟΙκογενειακόν Κέντρον η Νέα Κύπρος δεν υπάρχει.
΄Ομως θέλω πολλά να μάθω. Μπορείς να μου το στείλεις σε email;
Εντάξει επήα που άλλον δρόμον τζιαι ήβρα το Κέντρον, το συγκεκριμμένο κείμενον πως θα εβρω τωρά; Ούφφου,
εμένα αννοίει μου το μια χαρά. Που το archive πάεις 2009, Απρίλλη. Είναι το κείμενο στες 11.4 "Πε μου εν σύμπτωση!"
Acera εφκαριστώ σου πολλά για την απάντηση στο blog μου, επεψα σου ένα email.
οκ έφυα το ). τζιαι ήβρα το
Δημοσίευση σχολίου