Άμα έρτω Κύπρον, κουβαλώ πίσω με το αεροπλάνον εν είδει επιπλέον μύλλας ότι πιο απίθανα πράματα ήταν η γλύκα του φτωχού στο Κάτω Βαρώσι. Κουαμέ, πασατέμπο, αστραγάλια. Να φανταστείται ότι οι κούννες δεν μου αρέσκουν διότι ήταν ακριβές τζιαι δεν επολλοτρώαμεν. Κατεΐφκια, ππακλαβάες μελωτούς, καλόν πράμαν, πόμπες. Με τούτα τζι΄αν καταβάζεις μύλλες. Μέχρι τζιαι παστελλούιν ήβρα την περασμένη φορά που ήρτα Κύπρο, αλλά δεν μου άρεσεν διότι δεν εκολλατσιάριζεν όπως τότε που εδάκκαννες τζιαι εκόλλαν πας τα δόγκια σου. Πάνω που ούλλα είναι βέβαια το μαχαλλεπίν με το τριαντάφυλλον.
Τσά τζι αμπροού (έτσι ελάλεν η στετέ μου για να πει «πριν λλίες ημέρες») ετράβαν η όρεξη μου γλυτζιστικόν. Επήα στην λαϊκήν αγοράν τζιαι έπιασα τα υλικά για έναν νέον γλυτζιστικόν που με υοθέτησεν. Υιοθέτησεν με τόσον πολλά, που ακόμα τζιαι να είχα όλα τα γλυτζιστικά της παιδικής μου ηλικίας, δεν θα εδίκλουν να τα δω μπροστά του τούτου.
Παρόλον που αγαπώ την μεσογειακήν μακείαν παραπάνω που το αλπικό βουνό, εντούτοις, τα traditional της κοιλάδας που κατοικώ εμπήκαν φαίνεται παραπάνω μες το πετσί μου παρά τες φλαούνες τζιαι τα ποξαμάθκια.
Αννοίεις λοιπόν το πακκετούιν με τες μερέγγες.
Σιγά σιγά να με τες ησπάσεις διότι είναι πολλά εύθραυστες. Είναι αφρός ασπραθκιού με ζάχαρην άχνην που εξεράναν τζιαι εκάμαν έναν αφράτον πράμαν όπως την πολυστερίνη.
Βάλλεις τα με ευλάβεια σε έναν όμορφον πιάτον. Να μεν τρώμεν τζιαι σαν τους σιοίρους. Η ομορκιά τζιείνου που τρώεις κάμνει την γεύσην πιό λεπτή.
Πιάννεις διπλήν κρέμαν φρέσκαν (κρέμαν της κρέμας, που μόνον στην Γραβιέραν, την παραδίπλα κοιλάδαν, ξέρουν να την κάμνουν τόσον θεϊκήν). Πιάννεις χωρκάτικην που εν πιο πασιά. Αν εν τζιαι βιολογική εν καλλύττερα. Στρώννεις κατά βούλησην πας τες μερέγγες.
Κόφκεις κομμάθκια καλή σιοκολάτα σε έναν μπολ. Chocolat Villars που το Fribourg εν τέλειο. Λαλούν ότι όσον γειτονικά είναι τα υλικά που βάλλεις, τόσον παντρέφκουνται καλλύττερα μαζίν.
Βάλλεις την δίπλα που την νισκιάν με τα ξύλα τα αφτούμενα να λύσει (γίνεται τζιαι στον φούρνον σε 60°C).
Σιονώννεις το πουπάνω τζιαι αν έχεις τζιαι εικαστικά τελέντα, κάμνεις τζιαι σκεδιούθκια πάνω στο γλυκό τζιαι πάνω στο πιάτον για να τα κάμεις πιό όμορφα.
Μετά ανασαίνεις, τζιαι απολαμβάννεις.
Μούζιν να χουν οι παιδικές γεύσεις μπροστά σε τζιείνες που εν να σε οδηγήσει η ελεύθερη σου αναζήτηση να ανακαλύψεις σαν ενηλικιωμένον άτομον.
Ο Φρόυντ ελάλεν ότι γυρίζεις στον παιδικόν παράδεισον (ή κόλασην) σε στιγμές ανασφάλειας, σε στιγμές θλίψης τζιαι πένθους, σε στιγμές φόβου. Προχωράς στη ζωή σου τζιαι πάεις αλλού σε στιγμές που ο έρωτας διά σου φτερά τζιαι θέλεις να κάμεις τον κόσμο δικό σου.
12 σχόλια:
Ό,τι θέλει ας λέει ο Φρόυντ...Οι μερέγγες είναι υπέροχες, αλλά θα συνεχίζω να φέρνω πάντα γλυκό καρυδάκι από την Κύπρο. Μια φορά μάλιστα, άνοιξε το βαζάκι και σορόπιασε αρκετές γειτονικές αποσκευές κατά την πτήση. Ακόμη και ο περιστρεφόμενος ιμάντας κολλούσε και τον κοίταζαν όοολοι απορημένοι...Πήρα το σακκίδιο μου κι εξαφανίστηκα με ελαφρά πηδηματάκια...
:)))
Υ.Σ. Τώρα προσπαθώ να θυμηθώ τι είναι ο κουαμές...
Γίνεται να παντρέψεις τα δύο άν τρίψεις παστελλάκι τζιαι κουαμέ πάνω στη θεϊκή σου σιοκολάτα τζιαι να το τελειώσεις με μιά ριγούα χαρουπόμελο.
Άνοιξες μας την όρεξη ρε.
Φάε γλυτζί να παν τα φαρμάτζια κάτω φίλε..
Απαναΐα μουυυυυ άνοιξες μου την όρεξην... τζιαι έτσι ώραν πού εννα βρω γλυτζιστικό?!!? φαίνεσται μου ότι εννα φάω μιαν κουταλιά που το χαρουπόμελον που μου έστειλεν η μάνα μου που την πατρίδα!
Κάμνει η μάνα μου έναν τέθκιον, λαλούν πως εν τέλειον, εγώ εν το τρώω. Καραμελλώννει αθάσια τζαι άμα στεχνώσει η καραμέλλα σπάζει την με το χτιν τζαι κάμνει έναν πράμαν στρώσεις στρώσεις με μαρέγγες, καραμελλωμένες κούννες, κρέμαν, τζαι νουτέλλαν νομίζω. Τζαι πάντα κάμνει λίες παραπάνω καραμελλωμένες κούννες τζαι φυλάει τες για τες δύσκολες ώρες. :p
Εγώ πάλε, που τον τζαιρόν που ήμουν Γαλλία έπαθα πόρωση με τα macarons τζαι καταρκούμαι που δεν μπορώ να τα κάμω μόνη μου σπίτιν.
Ασερα εγκληματεις διοτι τωρα εννα φαω τους τοπους να εβρω τις μερενγκες που λαλεις στην Αχαρη Πολη που μεινισκω τζιαι εννα μεινω με τα σιηλη καμενα, ξερω το.
Αμάνα μου μάνα μου, τί μας κάμνεις Κυριακή πρωί με τα καταστήματα κλειστά και το σπίτι χωρίς αυγά ή σοκολάτα!!!
Έχεις απόλυτο δίκαιο...όση περισσότερη ομορφιά, τόση περισσότερη και η απόλαυση, κι εσύ το έκανες καταπληκτικό!
Εμείς των επόμενων γενιών, έχουμε αυτά τα γλυκά στις παιδικές γεύσεις. Σπιτική μαρέγκα, εύθραυστη, με κρέμα και φράουλες, μου θυμίζει περισσότερο Κύπρο παρά Παγόχωρα... :))))))) σλουρπ μιάμι μιαμ!
ΥΓ: Ο κουαμές τί είναι;
ΥΓα: Οι φωτογραφίες σου είναι απίθανες!
Μόλις είχα ολοκληρώσει το πρωινό μου με καφέ και φρέσκια μαλακιά δροσερή αναρί χτυπημένη με μέλι. Και πάνω που ένιωσα "πλήρης" ήρθα εδώ και...αναστατώθηκα :-)
Η ευλάβεια βέβαια στις ηδονές -όποιες κι αν είναι αυτές- είναι θεμελιώδης ανάγκη για να πετύχει η κάθε ηδονική τελετουργία. Οι δε φωτογραφίες σου, τι να σου πω, εξαίρετες και σε οδηγούν κατ' ευθείαν στη φαντασίωση.
Κάνε μια βόλτα από τη γωνιά μου, το χθεσινό άρθρο σε αφορά, προέκυψε ως θέμα από ανάγκη γιατί χτες κυριολεκτικά παίχτηκε η τύχη και το μέλλον του Μεγάρου Πολιτισμού. Όταν το έμαθα έψαχνα έντονα να βρω πως θα προσεγγίσω ξανά ένα θέμα για το οποίο έχω ήδη γράψει 4-5 άρθρα με το τελευταίο να είναι πρόσφατο.
Τελικά μου "βγήκε" νομίζω καλά, πρέπει να σου πω όμως, πως πηγή έμπνευσης στάθηκε το δικό σου "Θέλω να μάθω φκιολίν".
Καλημέρα!
Ναι, Κύριε Ασέρα, τζ' ύστερα βουρώ να βρώ Lescol, Lipidol, Crestor, Pravachol και τα τοιαύτα...
kala re tin katsoura me to zaxari pou mas ekamnen kathe dilis h mana mas eksiases tin.
Α μάνα μου Ασέρα, άμα έρτω Ελβετίαν δεν γλιτώνεις. Θα ξανακάμεις τες μαρέγκες. ¨: ))))
Τζείνην την κουταλιάν την κρέμα γιατί την άφηκες μέσα στο πιάτον σου;
Τωρά θα πάω κατευθείν στην φίζαν με το καρυδάκιν. Τέθκιαν ώραν τέθκια λόγια.
Λεμέσια κουαμές είναι τα στραγάλια τα ανάλατα.
Διάσπορε, άλλον που να τα παντρέφκω δεν κάμνω. Εχτές έφαα τσιορβάν γνήσιον, σήμερα πατάτες au gratin daufinois α λα γρκέκ (βάλλω τζιαι φέτα μεσα). Διάσπορε εσύ να προσέχεις να μεν πασιύνεις. Ξέρω σε.
Κυριάκο τα φαρμάτζια για τους φαρμακωμένους.
Μαθητούι και moonlight, τζιαι το τερατσόμελο ωραίο, τζιαι τα macarons. Στην κύπρο έχει παστίτσια :)
Θαλασσαμώβ ξέρω. Η κόρη μου θα έχει τα παγωτά της Νεστλέ όπως εγώ έχω το τριαντάφυλλο του Σαβούλλη.
Κυπρολέοντα, έβρε πάνω στο ίντερνετ τζιαι κάμε τες μόνος σου. Αυκά τζιαι ζάχαρη σίουρα βρίσκεις παντού. Τζιαι κρέμα διπλή (ντάξει δεν είναι της Γραφιέρας) τζιαι καλή σιοκολάτα.
Πίττα τα είπαμε. Έβαλα τζιαι άρθρο πάνω στο προεδρικές
Αντικακομούτσουνε εν για τη χολιστερόλη τούτα ούλλα;
Αδερφέ η κατσούρα ήταν το κάτι άλλο.
Ίων, έφαα την μετά την φωτογραφία. Είνταν που ενόμισες;
Δημοσίευση σχολίου