Γεύσεις της παιδικής ηλικίας

Λαλούν πως ότι γεύσην γευτείς που είσαι μωρόν τζιαι νώσεις γλύκαν, ποθείς την ως την τελευταίαν ώραν πον να πεθάνεις.

Άμα έρτω Κύπρον, κουβαλώ πίσω με το αεροπλάνον εν είδει επιπλέον μύλλας ότι πιο απίθανα πράματα ήταν η γλύκα του φτωχού στο Κάτω Βαρώσι. Κουαμέ, πασατέμπο, αστραγάλια. Να φανταστείται ότι οι κούννες δεν μου αρέσκουν διότι ήταν ακριβές τζιαι δεν επολλοτρώαμεν. Κατεΐφκια, ππακλαβάες μελωτούς, καλόν πράμαν, πόμπες. Με τούτα τζι΄αν καταβάζεις μύλλες. Μέχρι τζιαι παστελλούιν ήβρα την περασμένη φορά που ήρτα Κύπρο, αλλά δεν μου άρεσεν διότι δεν εκολλατσιάριζεν όπως τότε που εδάκκαννες τζιαι εκόλλαν πας τα δόγκια σου. Πάνω που ούλλα είναι βέβαια το μαχαλλεπίν με το τριαντάφυλλον.

Τσά τζι αμπροού (έτσι ελάλεν η στετέ μου για να πει «πριν λλίες ημέρες») ετράβαν η όρεξη μου γλυτζιστικόν. Επήα στην λαϊκήν αγοράν τζιαι έπιασα τα υλικά για έναν νέον γλυτζιστικόν που με υοθέτησεν. Υιοθέτησεν με τόσον πολλά, που ακόμα τζιαι να είχα όλα τα γλυτζιστικά της παιδικής μου ηλικίας, δεν θα εδίκλουν να τα δω μπροστά του τούτου.

Παρόλον που αγαπώ την μεσογειακήν μακείαν παραπάνω που το αλπικό βουνό, εντούτοις, τα traditional της κοιλάδας που κατοικώ εμπήκαν φαίνεται παραπάνω μες το πετσί μου παρά τες φλαούνες τζιαι τα ποξαμάθκια.

Αννοίεις λοιπόν το πακκετούιν με τες μερέγγες.



Σιγά σιγά να με τες ησπάσεις διότι είναι πολλά εύθραυστες. Είναι αφρός ασπραθκιού με ζάχαρην άχνην που εξεράναν τζιαι εκάμαν έναν αφράτον πράμαν όπως την πολυστερίνη.

Βάλλεις τα με ευλάβεια σε έναν όμορφον πιάτον. Να μεν τρώμεν τζιαι σαν τους σιοίρους. Η ομορκιά τζιείνου που τρώεις κάμνει την γεύσην πιό λεπτή.


Πιάννεις διπλήν κρέμαν φρέσκαν (κρέμαν της κρέμας, που μόνον στην Γραβιέραν, την παραδίπλα κοιλάδαν, ξέρουν να την κάμνουν τόσον θεϊκήν). Πιάννεις χωρκάτικην που εν πιο πασιά. Αν εν τζιαι βιολογική εν καλλύττερα. Στρώννεις κατά βούλησην πας τες μερέγγες.


Κόφκεις κομμάθκια καλή σιοκολάτα σε έναν μπολ. Chocolat Villars που το Fribourg εν τέλειο. Λαλούν ότι όσον γειτονικά είναι τα υλικά που βάλλεις, τόσον παντρέφκουνται καλλύττερα μαζίν.



Βάλλεις την δίπλα που την νισκιάν με τα ξύλα τα αφτούμενα να λύσει (γίνεται τζιαι στον φούρνον σε 60°C).



Σιονώννεις το πουπάνω τζιαι αν έχεις τζιαι εικαστικά τελέντα, κάμνεις τζιαι σκεδιούθκια πάνω στο γλυκό τζιαι πάνω στο πιάτον για να τα κάμεις πιό όμορφα.



Μετά ανασαίνεις, τζιαι απολαμβάννεις.



Μούζιν να χουν οι παιδικές γεύσεις μπροστά σε τζιείνες που εν να σε οδηγήσει η ελεύθερη σου αναζήτηση να ανακαλύψεις σαν ενηλικιωμένον άτομον.

Ο Φρόυντ ελάλεν ότι γυρίζεις στον παιδικόν παράδεισον (ή κόλασην) σε στιγμές ανασφάλειας, σε στιγμές θλίψης τζιαι πένθους, σε στιγμές φόβου. Προχωράς στη ζωή σου τζιαι πάεις αλλού σε στιγμές που ο έρωτας διά σου φτερά τζιαι θέλεις να κάμεις τον κόσμο δικό σου.