Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Κάτι που χάννεις

Τα τελευταία 5 χρόνια επέρασα μια αρκετά δύσκολην οικονομικήν περίοδο. Δόξασοι ο θεός, επεράσαμεν. 5 χρόνια οικονομίες εν δύσκολον όμως. Οι φανέλλες μου ελύσαν τζιαι τα σόβρακα μου λουβούσιν. Αφούς εν πουμέσα τζιαι εν φαίνουνται, δεν τα άλλαξα τα τελευταία 7-8 χρόνια. Ηλεκτρονική συσκευή δεν εγόρασα που την ημέρα που επαντρεύτηκα τζιαι ο τελευταίος δίσκος που εγόρασα ήταν ο δίσκος του Λέκκα με τον Μαρκόπουλλο.

Τζιειαμαί που επήαμεν να εύρουμεν τα πόθκια μας, ήρταν μας οι πλύμηρες του 2005 τζιαι επήρεν ο ποταμός το μισό εισόγειο του σπιθκιού. Πάλε πρόσφυγας. Έχασα ούλλα μου τα βιβλία, τζιαι επήεν τζιαι ο δίσκος του Λέκκα. Τα πατώματα του εισογείου, η ηλεκτρική εγκατάσταση, οι σωνήνες επήαν του ποταμού. Η ασφάλεια επιόρωσεν μόνον τα μισά. Πάλε πουκάτω. Σαράντα σιηλιάες φράγκα του ποταμού.

Άμαν κόψεις τα μη απαραίτητα σιγά σιγά φκαίννεις πουπάνω. Επήαν καλά τζιαι οι δουλειές, φέτη αναπνεύσαμεν λλίον. Όι πους τρέχουν που τα ποϊνάρκα μας, αλλά τουλάχιστον δεν χρωστούμε πκιον τίποτε. Επιτέλους τζιοιμούμαι τζιαι δεν έχω εφιάλτες. 

Τα χριστούγεννα εγόρασα τζιαι 6 τζιουνούρκα σόβρακα. Επέταξα όσα ελύσαν τα λαστιχούθκια τους. Ενίωσα 5 χρόνια τζιαι τωρά έχω τζιαι σέξαπίλ.

Για πρώτη φορά μετά που το 2003 επρόσφερα του εαυτού μου δώρον. Αγόρασα έναν Άιπποτ Τάτς τζιαι εσιαίρουμουν το σαν το μωρό. Έβαλα όσους δίσκους είχα, τζιαι μου άρεσκεν να ταξιδεύκω μες το τραίνον τζιαι να ακούω ελληνικά τραούθκια.

Εχτές έπιασα το μηχανάκι να ακούσω τον Πέτρον Γαϊτάνον που ετραούδαν άξιον εστί. Δεν ξέρω γιατί είμαι σικκιρτισμένος, αλλά ακούωντας τα πάθη του Χριστού στην φωνή του Γαϊτάνου ένοιωθα πραγματικά μιαν ταύτηση με αυτόν που εκφράζαν οι ύμνοι. Όποιος τζιαι να έγραψεν αυτήν την μουσική, σίουρα εκατάφερεν να ταυτιστεί με τα πάθη του Γριστού. Τζιαι η φωνή του Γαϊτάνου άμαν λαλεί  "...τον εν τω σταυρώ τας χείρας εκτίναντα, και συντρίψαντα το κράτος του εχθρού..." σε βυθίζει στα τάρταρα να δεις τον Άδη. Δεν ξέρω γιατί οι αθρώποι έχουμεν ανάγγην να νοιώσουμεν πότε πότε πως επεθάναμεν. Ίσως γιατί η αναγέννηση μας τονώννει την ύπαρξη.

Τσιλλώ το κουμπούι, τίποτε. Ξανατσιλλώ, τίποτε. Με μηλούιν δακκαμμένον φαίνεται με τίποτε. Έμεινα με θκυό σιειλη καμένα τζιαι δεν άκουσα τους ύμνους να νοιώσω πως επέθανα. Εν να μείνω τζιαι ανανάστητος.

Βάλλω το άιπποτ πας το γιου ες μπι του κκομπιούτερ να φορτώσει, τίποτε. Δεν φορτώννει. Πάω πας το ίντερνετ να δώ είνταν που γίνεται, βρίσκω ότι τα άιπποτ άμαν τα αφήκεις να φτζιορώσουν τέλλια ποσπάζουνται. Άτε. εποσπάστην το μασκαραλλίκκιν, Ευτυχώς που έχει εγγύηση.

Σήμερα φτάννω σπίτι σκοτωμένος που την ποστασιάν, η κόρη μου ήταν πολλά ανύσηχη. Ρε μωρό μου τι έχεις. Μιαν υπερδραστηριότηταν που δεν εξαναείδα. Ανυπακοή, προκλητικότητα.

Σε κάποια στιγμή, κοιτάζει μες τα μμάθκια τζιαι λαλεί μου. "Παπά δεν το έκαμα σκόπιμα να ρίξω το άιπποτ σου μες το αποχωρητήριο. Έππεσε μου. Ζητώ σου συγνώμη".

"Σιαίρουμαι μωρό μου που ήβρες το κουράγιον να το πεις αλλά είμαι πολλά λυπημένος που δεν θα μπορώ τωρά να ακούω τα αγαπημένα μου τραούθκια.  Πραγματικά είμαι πολλά λυπημένος." (τζιαι είμαι)

"Μα παπά θα σου γοράσω άλλον. Δεν μπορώ να σε θωρώ να λυπάσαι"

"Η λύπη είναι μέρος της ζωής μας. Άμα χάσουμε κάτι που αγαπούμε λυπούμαστιν ώστι να μας περάσει. Εν πολλά λεφτά ένα άιπποτ. Δεν μπορείς να μου γοράσεις. Ο παπάς δεν θα έχει μηχανούιν να ακούει μουσική. Τζιαι άρεσκεν μου τόσον πολλά να ακούω μέσα στο τραίνο."

"Παπά, υπόσχομαι σου ότι μόλις μεγαλώσω, τα πρώτα λεφτά που θα πιάσω θα σου γοράσω έναν καινουριο άιπποτ"

"Εντάξει. Αλλά ώς που να μεγαλώσεις δεν θα μπορώ να ακούω μουσική τζιαι λυπούμαι πολλά"

"Να σου κάμω ένα σχέδιο καλό. Να σου κάμω το καλλύττερον σχέδιον που έκαμα ποττέ"

"Ναι αλλά με το σχέδιον δεν ακούεις μουσικήν. Ο παπάς δεν έχει πιά μηχανάκι να ακούει μουσική"

"Να σου κάμω ένα σχέδιο με ελληνικές νότες. Να σου σχεδιάσω "Μια φορά και έναν καιρό"

Εθώρουν το μωρό μου να συνειδητοποιά ότι δεν μπορεί να κάμει τίποτε για να διορθώσει το ατύχημα. Ίσως ναν η πρώτη φορά που καταλάβει την εννοια του μή ανατρέψιμου.

"Έχει πράματα που άμαν τα χάσουμεν δεν μπορούμεν να τα φέρουμεν πίσω όσον τζιαι να θέλουμεν. Σημασίαν έχει που δεν το έκρυψες τζιαι παρόλον που λυπούμαι για το μηχανάκι που έχασα, σιαίρουμαι που έκαμα κόρην που έχει θάρρος να λαλεί την αλήθκειαν χωρίς να φοάται."

"Μα παπά εγώ έχω διαπαιδαγώγηση"

Άμαν τζιαι είδεν με τζιαι χαμογέλασα, έγυρεν το μωρόν τζιαι ετζοιμήθηκεν ύσηχον



17 σχόλια:

Diasporos είπε...

Πολλά ομορφον το ποστάτζι σου πόψε φίλε. Πέ μου, τί θα πείς του μωρού για εξήγησην ποννα φέρεις το άλλον το άϊππο? Το μάθημα της συνεχίζεται.

ruth_less είπε...

Πήρε το πρώτο της μάθημα η κόρη σου. Ελαφριά όμως, μην πέσει και σε μαρασμό το μωρό που το βάρος της ευθύνης... τα υλικά πράγματα πάντα μπορούν να αντικατασταθούν - ακόμα και με κόπο. Η σοβαρότητα της προσωρινής έστω απώλειας τους φυσικά υπάρχει.

Να χαίρεσαι την θαρραλέα κόρη συ aceras και ελπίζω σύντομα να απολαμβάνεις και πάλι την μουσική σου.

Drapetis είπε...

Αμαν εσιεις ετσι κορατσα χαλαλι της τζιαι το ipod τζιαι μεν μαραζωνεις.
Πολλες φορες ειναι που τουτα τα μικρα πραματα που καταλαβαινουμε τι εσιει σημασια στη ζωη μας.
Ευχαριστουμε για την ομορφη μουσικη (αλλα και για τα λουλουδια της προηγουμενης αναρτησης)!

Greekstories είπε...

Αγαπημενε μου Ασερας, τζιαι εννοοω το αγαπημενε μου, γιατι εισαι πολλα μεσ την ψυσσιην μου αν τζιαι εν σε ξερω προσωπικα. Νομιζω ηταν ενα που τα πιο ωραια ποστς που εγραψες. Η κορη σου εν εναν θκιαμαντι κατα που φαινεται. Τζιαι εχω να σου εισηγηθω κατι: Εγω εχω θκιο αιποτς, το ενα παιρνω το γυμναστηριο τζιαι το αλλο καθεται. Μεν νομιζεις, τζιαι εμεναν εκαμαν μου τα δωρο, που να εβρω τα ριαλια να τα αγορασω τζιαι μαλιστα θκιο θκιο. Εννεν αιτατς, εν αιποτ αλλα την δουλεια του καμνει την. Εσσιει τζιαι 30κικαμπαιτς. Ηντα που λαλεις να σου στειλω το ενα; Εννα με καμεις να χαρω πολλα, αληθκεια που σου λαλω...

Τα φιλια μου σε σενα τζιαι στην οικογενεια..Τζιαι να σσιερεσαι την κορην σου

amerikanos είπε...

na kamw mian eisigisin na dokimaseis an den edokimases tziolas.

to dokimasa 2-3 fores auto pou tha sou pw me kinita filwn pou epesan se nero ktl kai panta edoulepsen. en ikserw an tha doulepsei me to ipod:

apse ton fourno stin pio xamili thermokrasia pou mporei, kai vale to ipod mesa tzai aisto kamposi wra (alla me ton fourno svisto, oi na to psiseis).

to allo pou edokimasa kai edoulepse, alla isws esi na min exeis tin euxereia autin, einai na to valeis se vacuum chamber.

i alli epilogi einai na perimeneis wspou na eksatmistei mono tou to nero. epeidi einai omws se kleisti siskeuasia auto tha perei kairo.

kkai-Lee είπε...

Ο Πλούτος εν μες την καρκιάν του πλασμάτου. Ξέρω το ότι το ξέρεις φίλε Aceras

Ωραία ( έστω τζιαι αν νεν λυπητερή ) η ιστορία σου, τζιαι με νόημα, όπως πάντα.

Ανώνυμος είπε...

Μα τι γλυκό τζιαι σωστό μωρό! Να σας ζήσει τζιαι να τη χαίρεστε τζιαι να συνεχίσετε την καλή διαπαιδαγώγηση. =)

Neraida είπε...

Μια που τες όμορφες στιγμές τις εβδομάδας μου:
Κυριακή πρωί...
Με το νυχτικόν μου ..
Να πίνω το νέσκαφέ μου...
τζιαί να θκιαβάζω άρθρο του acera...


Για το περιεχόμενο του άρθρου... εν θα πω τίποτε. Μόνον η σιωπή μπορεί να εκφράσει το δέος.

stalamatia είπε...

Να σιαίρεσε τζιαι να καμαρώνεις την κόρη σοτ Ασερα μου.

ρίτσα είπε...

ασέρα εσυγκινήθηκα, αν και εγώ νόμιζα πως ήταν μια από τις ιστορίες σου

αλλά πέμου, τζιστορίες πόθθε φκαίνουν

Ανώνυμος είπε...

Τελικά το άιποτ ήταν το μασκαρεμένο σου δώρο. Το πραγματικό εν η κόρη σου τζαι η διαπαιδαγώγηση της :)

Aceras Anthropophorum είπε...

Διάσπορε δεν εσκέφτουμουν να γοράσω άλλο. Τωρά με την πρόταση του Γρηκστόρη το μωρό θα μάθει ότι έναν πράμαν μή ανατρέψιμο το δέχεσαι τζιαι η ζωή συνεχίζεται. Τζιαι συνεχίζοντας φέρνει άλλα πράματα, παραδείγματος χάρην ένα απροσδώκητο δώρο που σε κάμνει να νοιώθεις όμορφά.

Ruth_less νομίζω ότι μόνο μπροστά την ευθύνη μαθαίνεις που τη ζωή. Διαφορέτικά εν λόγια του αέρα, τζιαι τα πολλά λόγια εν φτώσια.

Δραπέτη δεν λέω χαλάλιν το άιπο διότι δεν είναι η κόρη που το σιαίρεται. Εν ο απόπατος που το έπνιξε.

Γρηκστόρη είσαι ψυχούλα ρε φίλε. Μόλις είπα του μωρού ότι εβρέθην ένας θείος που άφηκεν έτσι μύνημα εχόρευκεν που τη χαράν της. Είδες παπά, εν που επροσευχήθηκα να σαστεί το άιππο σου τζιαι εβρέθην ο κύριος να σου χαρίσει άλλο.

Αμερικάνε, εφούρνησα το όπως μου είπες να κάμω αλλά νομίζω ότι εν ποσπασμένο. Το ότι ήταν αφτούμενο που έππεσε στο νερό νομίζω ότι τα εβραχυκύκλωσεν ούλλα.

Kai-lee ο πλούτος εν μες την καρκιάν αλλά το άιππο εποσπάστην.

Μπλιμ-μπλομ (είντα ωραίο παρατσούκλι!!!), Νεράιδα, Σταλαματιά, Ρίτσα, Ψυχία ένα μωρό διά τόση χαρά μες τη ζωή όπως τζιαι να είναι. Ακούοντας τα κομπλιμέντα σας τζιαι καμαρώννοντας, ήρταν στο νου μου τόσοι γονείς που έχουν διαφορετικά μωρά των οποίων το σύστημα αξιών της κοινωνίας δεν κατατάσσει την διαφορετικότητα στες θεμιτές. Ίσως να είναι το θέμα του επόμενου ποστ.

filipppos είπε...

Ομοιοπαθής και εγώ Acera, νιώθω τον πόνο σου.. Ο γιος μου (ο πελλός, όι ο άλλος) πρώτα έριξε το iphone κάτω τζιαι μετά έβαλε το imate μες στην γυάλλα με το ψάρι-κάτι εμάσιετουν να μου πει μάλλον. Εψοφήσαν και τα τρία. Εμέναν ο κότσιρος όμως εν ένιωσε τίποτε μπροστά στον παπά του που έκλαιεν, μάλλον ε χάζζι ποκαμνεν παρά εσύναεν τύψεις. Γιαυτόν θα γοράσω άλλο (και θα σβήσω το i που μπροστά πέρκι γλυτώσει) χωρίς να φοούμαι για την διαπαιδαγώγησή του...

DaisyCrazy είπε...

κριμας το το αιπποτ. τσιε μας το δικο μας εποσπαστηκε αλλα εν το εσυρεν κανενας μες τον αποπατο. απλα αφηκαμεν το αφορτιστον αλλοπως.
:))

DaisyCrazy είπε...

κριμας το το αιπποτ. τσιε μας το δικο μας εποσπαστηκε αλλα εν το εσυρεν κανενας μες τον αποπατο. απλα αφηκαμεν το αφορτιστον αλλοπως.
:))

DaisyCrazy είπε...

κριμας το το αιπποτ. τσιε μας το δικο μας εποσπαστηκε αλλα εν το εσυρεν κανενας μες τον αποπατο. απλα αφηκαμεν το αφορτιστον αλλοπως.
:))

Demetris είπε...

Thkiaole! En eshei pio wraio 'agapw se' pou touto.