Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Ερωτήματα για την κυπριακή διάλεκτο

Πρόσφατα έγραψα μιαν ιστορία που εδημοσιεύτηκε στον Πολίτη. Η Λεμεσία δεν εκατάφερεν να την θκιαβάσει τζιαι έθεσεν έναν πρόβλημαν που με προβληματίζει που την ημέραν που επήρα την απόφασην να εκφράζουμαι στην διάλεκτον. Η δυσκολία να θκιαβάσεις μιαν λαλιάν, της οποίας ο εγκέφαλος δεν εκπαιδεύτηκεν να φωτογραφίζει τες λέξεις, είναι αντικειμενικόν πρόβλημαν. Τες πρώτες φορές που εθκιάβαζα τα ποιήματα του Λιασίδη εσσυλλοβαρκούμουν, όχι λόγω του περιεχομένου, αλλά λόγω τεχνικού προβλήματος που έκαμνεν την ανάγνωσην δοκιμασίαν.

Σαν απδοδειξη ότι ο εκγέλαφος διαβάζει τις λείξες φωτοφαγρίζοντας τις είναι αυτό το μιρκό κείνεμο. Το διαζάβεται με πεσιρότερη ευκολία από τα κείνεμα μου αν το δαβιαζεται γρήρογα - γρήρογα. Είναι διότι ο εκγέλαφος σας αποκηθεύει φωτοραγφίες λέξεων και όχι σειρές γαρμάτων.

Αινο αφτώ το κοιμαινω του ωπείου τις λαιξοις γνοροίζαιται φονυτοικά αλλά που ύνε γραμαίνω με λάθως ωρθωγραφοία θα δοισκωλαιφτοίται πωλοί να το δοιαβάσαιτε.

Είναι τζιαι η δυσκολία που έρκεται που το ότι δεν υπάρχει τυποποίηση της κυπριακής γραφής τζιαι ο καθένας τα γράφει όπως του δόξει καλλύττερα. Εγώ γράφω πραγματικά όπως μου έδοξεν διότι δεν έχω καλύτερη λύση. Θέλω όμως να τα δκιαβάζουν οι αναγνώστες μου με την μεγαλλύττερην δυνατόν ευκολίαν. Η γραφή της πιό κοντικής διαλέκτου με αυτήν που έμαθα που τους παππούδες μου τζιαι μιλώ, δεν είναι αυτοσκοπός. Προτιμώ να μιλώ χωραϊτικα τζι ας με περιπαίζουν για π…. (ξέρεται πως λαλούμεν τα χωραΐτικα στον στρατόν) παρά να μιλώ ατόφια κοτσινοχωρκάτικα τζιαι να δυσκολεύκεσται να καταλάβετε. Ποιό κάτω βάλλω σας το ίδιον κομμάτιν δε 4 παραλλαγές. Αφού το θκιαβάσετε, τζιαι τες 4 φορές θα σας παρακαλούσα να μου απαντήσετε στες ερωτήσεις στο τέλος της ανάρτησης.

Α. Αρχική ακερίσιμη γραφή

"Εβούρησα σαν την πελλήν εις την φουντάναν να θκιακλίσω το σιέριν μου να φύει η ξημαρισιά του γαιμάτου. Το νερόν ήταν κομμένον. Έπιαεν με πανικός. Βουρώντας να βρω την βάτταν με το νερόν, ένωθα το δαχτύλιν μου σαν να τζι εβούττησα το μες το ασίτ της παταρίας τζι εκατάτρων μου το. Έρκετουν εις τον νουν μου το χτηνόν την ώραν που του έμπηεν ο γιος μου το μασιαίριν μες τον βούρκουραν. Εθώρουν το να σπαρταρά νώθοντας το κορμίν του να φτζιερώννει που το γαίμαν του. Εθώρουν το γαίμαν να πυτά που το κόψιμον του λαιμού τζιαι να πιτσυκλιάζει το χώμαν τζιαι τα ρούχα που έπρεπεν να πλύννω. Εκόφκουνταν τα πόθκια μου που το ανακάτσιασμαν. Εθώρουν το χτηνόν να τρεμολοά τζιαι να πορτοκλωτσά παλεύκοντας με τον θάνατον, τσυλλημένον χαμέ που τέσσερις αδρώπους. Ένόμιζα πους ήταν να φκει η ψυσιή η δική μου. Οι εικόνες εβουρούσαν μες τον νουν μου αλλά δεν εκολλούσαν η μια με την άλλην."

Β. Γραφή αλά Joshoua

"Εβούρησα σαν την πελλή στην φουντάνα να θκιακλίσω το σέρι μου να φύει η ξημαρισά του γαιμάτου. Το νερόν ήταν κομμένο. Έπιαε με πανικός. Βουρώντας να βρω την βάττα με το νερό, ένωθα το δαχτύλι μου σαν να τζι εβούτησα το μέσα το ασίτ της μπαταρίας τζιαι κατάτρωε μου το. Έρκετουν στο νου μου το χτηνό την ώρα που του έμπηεν ο γιος μου το μασαίρι μες τον βούρκουρα. Εθώρουν το να σπαρταρά νώθοντας το κορμίν του να φτζερώνει που το γαίμα του. Εθώρουν το γαίμα να πυτά που το κόψιμο του λαιμού τζαι να πιτσυκλιάζει το χώμα τζαι τα ρούχα που έπρεπε να πλύνω. Εκόφκουνταν τα πόθκια μου που το ανακάτσιασμα. Εθώρουν το χτηνό να τρεμολοά τζιαι να πορτοκλωτσά παλεύκοντας με το θάνατο, τσυλλημένο χαμέ που τέσσερις αδρώπους. Ένόμιζα πως ήταν να φκει η ψυσή η δική μου. Οι εικόνες εβουρούσαν μες το νου μου αλλά δεν εκολλούσαν η μια με την άλλη."

Γ. Με παραπάνω φωνητική ακρίβεια.

"Εβούρησα σαν τημ πελλήν εις την φουντάναν να θκιακλίσω το σιέριμ μου να φύει η ξημαρισιά του γαιμάτου. Το νερόν ήταν κομμένον. Έπιαεμ με πανικός. Βουρώντας να βρω τηβ βάτταν με το νερόν, ένωθα το δαχτύλιμ μου σαν να τζι εβούττησα το μες το ασίτ της παταρίας τζι εκατάτρωμ μου το. Έρκετουν εις τον νουμ μου το χτηνόν την ώραν που του έμπηεν ο γιος μου το μασιαίριμ μες τον βούρκουραν. Εθώρουν το να σπαρταρά …"

Δ. Αλα καλαμαρέ

"Έτρεξα σαν την τρελλή στην βρύση να ξεπλύνω το χέρι μου να φύγει ο λεκές από το αίμα. Δεν είχε νερό. Με κυρίεψε πανικός. Τρέχοντας να βρω τη στάμνα με το νερό, ένοιωθα το δάκτυλο μου λες και το βούτηξα μέσα σε ασίντ της μπαταρίας και μου το κατάτρωγε. Ερχότανε στο μυαλό μου το ζώο όταν του μπήγε ο γιος μου το μαχιαίρι στον λαιμό. Το έβλεπα να σπαρταρά και ένοιωθα το κορμί του να αδειάζει από το αίμα. Έβλεπα το αίμα να πετιέται από το κόψιμο του λαιμού και να σκορπιέται στο χώμα και στα ρούχα που έπρεπε να πλύνω. Μου κόπηκαν τα πόδια. Ανατρίχιασα. Έβλεπα το ζώο να τρέμει τζιαι να τινάζει τα πόδια του παλεύοντας με τον θάνατο πατημένο χάμω από τέσσερεις άνδρες. Νόμιζα πως θα μου βγεί η δική μου η ψυχή. Οι εικόνες έτρεχαν στο μυαλό μου και δεν ταίριαζαν η μια με την άλλη. "

1. Ποιά γραφή σε εσυγκίνησεν παραπάνω;
2. Ποιά γραφή εν η πιό εύκολη να διαβάσεις;
3. Μπόρεις να εκφράσεις τι διαφορετικό συναίσθημα σου προκαλεί κάθε γραφή;
4. Είναι σημαντικό η γραφή να είναι κοντά στην προφορά;
Όταν δκιαβάζεις την γραφή Β, στο νού σου ακούονται τα κυπριακά όπως τα μιλάς;
Η καλλύττερα, με ποιά γραφή ακούεις τα κυπριακά πιό κοντά όπως τα μιλάς;
Τα τελικά ν είναι σπαστικά στη γραφή;
Όταν διαβάζεις εσσίστην εποσσίστην ακούεις εshίστην εποshίστην ή εσίστην εποσίστην;
Θα έπρεπε να υπάρχουν κατσουνούθκια πουπάνω που το σ για sh, που το ζ για το j, που το ψ για το psh κλπ ή νομίζεις ότι στην ανάγνωσην εννοούνται;
Έχεις γεννικά πρόβλημα να θκιαβάζεις την κυπριακή γραφή;
Ποιού κύπριου blogger που γράφει κυπριακά δκιαβάζουνται τα κείμενα πιο εύκολα (ανεξάρτητα αν σου αρσέσκει ή αν συμφωνείς με το περιεχόμενο)

Σε ευχαριστώ για τες απαντήσεις επώνυμες, ψευδόνυμες, ή ανώνυμες.

37 σχόλια:

Τράγος είπε...

Γράφε όπως σου δόξει.

Aeriko είπε...

xaxaxaxaax i ala kalamare efirtika pou to gelio

tolipo genika pistebw afti pou grafis twra einai i pio katanoiti alla na pistebw oti an eballes pio lio N sto telos tha itan kaliteron :P P.X sierin emporouses na grapsis sieri m

kati allo " bourondas na brw " emporouses na pis
"san ebouroun na ebrw" i
"bourondas na Ebrw"

i grafi pou me esigginise parapano kai itan kai poli efkoli en i proti

P.S to theman einai oti i kathe perioxi mila lio polla ta dika tis kipriaka
ara an eshi metro siggrisis

firfiris είπε...

Εμέναν άρεσε μμου το δεύτερον περίτου που το πρώτον, όμως το πρώτον εν πκιόττερον κατάλληλον διότι ο καθένας που το δκιαβάζει προσαρμόζει το στην λαλιά που έμαθεν που την μάναν του. Έβαλες μου την ιδέαν τωρά να αρκιέψω γιω να γράφω όπως το δεύτερον.
Το τρίτον που έγραψες άμπα τζιαι γελαστείς να μας ξαναγράψεις έτσι τζι εννά κάμω τέττε! Καλήν άναστασην ρε μαϊφρεν

Drapetis είπε...

Επειδη το ζητημα ενδιαφερει με τζαι μενα, τζαι επειδη ειχαμεν τζαι μια 5ωρη συζητηση με κατι φιλους για ακριβως τον χαρακτηρα της κυπριακης διαλεκτου-ιδιωματος-γλωσσας (διαλεγεις και παιρνεις)

1. Το θεμα συγκινησης εν σχετικον με το νοημα που δια καποιος σε τζεινα που διαβαζει αλλα τζαι με την γνωση του τι εννοουν οι λεξεις. Τελοσπαντων δαμαι επιλεγω Β και Δ.

2. Πιο ευκολη να διαβασεις εν η Δ, ομως για τον λογο οτι ειμαστεν ανεκπαιδευτοι στο διαβασμα ειτε του Α ειτε του Β. Τζαι πας τουτο να σου πω οτι που τον τζαιρο που διαβαζω μπλογκς που εν γραμμενα στα κυπριακα (τζαι τες ιστοριες σου), μπορω πολλα πιο ευκολα να διαβασω το Α κ Β. Οποτε πλεον ειναι θεμα να ξερει κανεις το νοημα των λεξεων.

3. Ισως η πιο δυσκολη ερωτηση που βαλλεις. Ειλικρινα, οχι :)

4. Οντως η γραφη Β ειναι πιο κοντα στα κυπριακα οπως τα μιλουμε (οχι ομως στα κοτζινοχωρκα, δαπανω εχουμεν δικην μας διαλεκτον χεχε).

Τα τελικα Ν πρεπει να χρησιμοποιουνται με φειδω, σιουρα οχι σε καθε λεξην

Όταν διαβάζεις εσσίστην εποσσίστην ακούεις εshίστην εποshίστην μονο αν
εισαι Κυπραιος, ομως καποιο συστημα
που να διευκρινιζει τον ηχο σιουρα θα ηταν βοηθητικο. Οχι στα κατσουνουθκια με καμια δυναμη ομως!!

Εχω προβλημα να διαβαζω την κυπριακη γραφη οπως ειναι στο Γ.
Φυσικα νομιζω και αυτο θεμα συνηθειας και μαθησης ειναι.

Τα δικα σου τα κειμενα ειναι ευαναγνωστα, του Λινοπαμπακου, του Ξενυκτικου Μιραμπελλα..και αλλων φυσικα που απολογουμαι που τους ξιχαννω τωρα.

Ελπιζω οι παρατηρησεις μου να σε βοηθησουν, συνεχισε με τουντο θεμα γιατι εν πολλα ενδιαφερον.

Και Καλη Ανασταση σε ολους !!

Aceras Anthropophorum είπε...

H άλλη ερώτηση εν για τα διπλά γράμματα. Πρεπει να γράφουμε εσσιυλλοβαρκούμουν ή εσσυλοβαρκούμουν; Αππωμένος ή απωμένος, αναστέννει ή αναστένει, μαννός ή μανός; πιττώννω ή πιτώνω;

Aeriko είπε...

mx touto me ta dipla gramata pistefkw en analogos tis periptosis kai poso polla 8elis na to ekfrasis

to allo pou pistefkw pou en polla simandiko en me to SH Aspoume sioni , shioni pistefkw me ta egglejika grafis kalittera kypriaka :P

ashoile :P

papoutsosiko είπε...

μεγαλο θεμα ανοιξες. εννεν αναγκη να χρησιμοποιουμε το ελληνικο αλφαβητο μονο. Η λεξη 'κοκκινο' να γραφεται 'κοchινο' τζιαι η λεξη χερι 'shερι'.Το 'σιερι' τζιαι το 'σερι' εν μου αρεσκει καθολου. Ιντα διπλα γραμματα;εshει λεξεις που για να φκαλεις τον σωστο ηχο θελεις 3 τζιαι 4 συμφωνα η 1 η 2 κατσουνουθκια. Ας κατσουν στο πανεπιστημιο Κυπρου τζιαι ας προτεινουν ενα 'κυπριακο αλφαβητο'. ξερουμε φυσικα οτι τουτο δεν θα γινει ποττττε(δαμε χρειαζονται πολλα 'τ' για να αποδοσεις το νοημα) λογω πολιτικης.Αφου ειμαστε ελληνες , ινταλως γινεται να εχουμε ενα αλφαβητο που δεν θα εινα 100% ελληνικο.Επισης που την στιγμη που υπαρχουν παμπολλες λεξεις αραπικες τζιαι τουρτσικες ποια ειναι η σωστη ορθογραφια τζεινων των λεξεων; εshεξιξι ,εshαιξιξη ,αιshεξηξη;δαμε τα κυπριακα χανονται τζιαι εμεις μαχομαστε να βρουμε τροπους να τα γραφουμε. Ετο σε καποια χρονια εννα καλαμαριζουν τα παιθκια τζια τα εγγοννια μας τζιαι εμεις ενναμαστε οι πελλογεροι που εννα μιλουμε παραξενα . Α τζιαι σβησε το Δ να χαρεις εν οπως την τατσα.

Έλατο Χελιδόνι είπε...

Να πω τζιεγιώ τα δικά μου μιας τζιαι είμαι φάν της κυπριακής. Προτιμώ το ορίτζιναλ ακερικό γράψιμο παρόλο που εν κάπως πιο ευανάγνωστο το δέυτερο(για τα αλλα εν τίθεται θέμα). Μέν ξιάνεις οτι ανάλογα τζιαι με το στύλ που γράφεις σχηματίζουμεν τζιαι μιαν εικόνα για σένα.

Κατα την γνώμη μου, να γράφεις ακριβώς οπως σου έρκουνται στο νου. Αν κάποιος έν καταλάβει, να ρωτά τζιαι να μαθαίνει, έτσι εννα βοηθούμε στην εξάπλωση της κυπριακής τζιαι όι στην εξαφάνιση της.

Εγώ προτιμώ να τα γράφω ακριβώς οπως τα ακούω, δηλαδή ήγιος αντί ήλιος, πκοιος αντι ποιός κτλ. Το sh γράφω το ση (σηέριν έσηει) επειδή το h εν το ή στο κκίπορτ τζιαι να βάλλω τζιαι διπλά τζιαι τριπλά γράμματα τζιαμέ που χρειάζουνται.



Θα ηταν πκιό χρήσιμο αν έκαμνες κανένα πόστ ιδιαίτερα μαθήματα κοτσιηνοχωρκάτικα. Να εξηγήσεις την λογική του "Έχει ενα αγρέλλι εκεί και ρέμπει" τι σημαίνει βουννώ τζιαι ρίχνω κτλ. Εντομεταξύ έχω την εντύπωση οτι εσύ μιλάς πολλά διαφορετικά κοτσιηνοχωρκάτικα που τους συνομίλικους μου

Μετανάστης είπε...

Αφού είμαστιν στο blog του φίλου μας του Παραμυθά του Aceras, εγιώ έννα σχολιάσω παραμυθηστί. Με τον τρόπο που θα χρησιμοποιήσω την κυπριακή διάλεκτο απαντω στα ερωτήματα που έθεσε ο Aceras.

Μιάν φοράν τζι’ έναν τζιαιρόν, αποφασίσασιν ούλλα τα ζώα του δάσους (αφού επολλύναν τζιαί δεν τους εχώρεν το δάσος πκιόν) να συναχτούσιν στο κέντρο του δάσους τζιαί να κάμουν συμβούλιο τζιαί να αποφασίσουν τί θά κάμουσιν να λύσουν το πρόβλημα.

Πέρνει το λόγον πρώτα το Λιοντάριν. Λαλεί τους: ‘Εγίώ είμαι ο πιό δυνατός. Εχω τα πιο μεγάλα δόνκια, τζ’ άν πεί κανένας τίποτε έννα τον κατασπαράξω τζιαί να τον φάω’. Εκατουρήσαν γαίμαν ούλλοι. Εσούσαν ούλλοι την κκελλέν τους πάνω-κάτω νέφκοντας ένα μεγάλο ‘ναί’, (αφού εξέραντο ότι αυτό που τους είπεν ένν αληθινό).

Μετά εσύντιshεν ο Λαός. Δέτε ίντα γλήορα που βουρώ λαλεί τους. Που να με πιάετε. Εθαυμάσαν ούλλοι τη γρηγοράδα του τζιαί ενέψαν ο ένας του άλλου, ‘έshει δίκιον ο λαός’.

Ύστερις εσύντιshεν ο Αετός. Λαλεί τους πετώντας έτσι που ψηλά: ‘ Θωρείτε με ? Εχω κάτι νύshia τζι’ έναν ράμφος, άμα με θωρείτε να πετώ έτσι που ψηλά τζιαί νά με τζιαί νηστικός σάστε την ράshιν σας. Πάλε εσυφφωνήσαν ούλλοι τζιαί εδεχτήκαν τζιαί τζείνα που είπεν ο αετός.

Εμίλησεν τζι’ η πέρτικα, είπεν για τη όμορφκιά της. Τζιαι πράγματι εθαυμάσαν ούλοι την ομοφκιά της.

Είπεν τζιαί η αλεπού, τζιαί ούτω καθεξείς.

Στο τέλος ήρτεν η σειρά του γαδάρου (συμπτωματική η σχέση με τη Κύπρο !). Ο γάρος, αντί να τους πεί τα καλά του όπως ούλλοι οι άλλοι (ήταν λλίον ξενομανής η αλήθκεια να λέγετε), εσκέφτετουν πκιόν να προσποιηθεί. (είshιεν τζιαί αίσθημα κατωτερότητος η αλήθκεια να λέγετε). Εσκέφτην να τους προσποιηθεί τη πέρδικα με τη καλή της λαλιά, δλδ το περδικίζειν ( σύμπτωση το καλαμαρίζειν !). Ακούουν τον οι άλλοι, με δυσκολίαν εσυγκρατούσαν τα χαχανιτά τους για τη προφορά του (συγνώμη, ‘λαλιά’ του έθελα να πώ). Θωρεί ποτζιεί, θωρεί ποδά ο γάδαρος, με μάθκια γουρλωμένα τζιαί απελπισμένα, είδεν τα δόνκια του Λιονταρκού. Σκέφτεται που μέσα του, ‘έχω τζιαί γιώ δόνκια, να τους μιλίσω λλίον εγγλέζικα (ού, συγνώμη να τους τα ‘δείξω τζιαί γιώ τα δόνκια μου’ έθελα να πώ).

Ενν έπεισεν κανέναν. Ο λαός εκόπην του βούρου πρώτος τζιαί εγλυτωσεν. Η αλεπού εχώστιν πίσω που έναν δέντρον να δεί ίντα πόννα γινεί. Το Λιοντάρι εμούνταρεν τζιαί έφαν τον γάδαρο. Ο αετός επέταν που πάνω τζιαί εμυρίζετουν τα νύshια του, τζιαί επερίμενε να χορτάσει το λιοντάρι, να shύσει τζιαί τζείνος να φάη ότι μείνει που το γάρο. Στο τέλος ένν έμεινεν ούτε σημάδιν που τη κυπριακή προφορά (ού, που το γάδαρο, έθελα να πώ).

Η γραφή Α κατά την άποψη μου είναι η καταλληλότερη. Προτιμώ όμως και το ‘sh’

Ποτέ δεν αναγνωρίσαμε ότι η κυπριακή διάλεκτος, και στη συντακτική της, και στο λεξιλόγιο της, αλλά και στη προφορά της είναι η πλησιέστερη γλώσσα προς τα Αρχαία Ελληνικά. Είναι ποιητική γλώσσα ομηρική. Καταχράστηκα το χώρο εδώ με τα τόσα που έγραψα και δεν θα παρουσιάσω τα επειχηρήματα μου. Το μελέτησα αυτό το θέμα της κυπριακής διαλέκτου για πολλά χρόνια.

Μόνο κάνα δυό παραδείγματα. Η λέξη ‘αντζιά’ (πίατα) που ντρεπόμαστε να την πούμε προέρχεται απο τα αρχαία ελληνικά ‘αγγεία’. Η λέξη ‘ατζία’ , όπως ‘ατζία του ψωμιού’, η πρώτη φέτα που κόβουμε απ το ψωμί, προέρχεται απο το Αρχαίο Ελληνικο ‘ακίδα’, το οποίο σημαίνει ‘άκρη’. Το γνωστότατο πάω ‘έσσω’, μέσα στο σπίτι δλδ, απο το Αρχαιότατο ‘έσω’. Η ευρεία χρησιμοποίησης του απαρέμφατου, δλδ, το ‘δείν’ της, το ‘πείν’ της, είναι χαρακτηριστικό της Αρχαίας Ελληνικής. Οπως και το διπλο ‘σσ’ στο ‘χαράσσω’ και ‘ταράσσω’ , έτσι γράφοντε αυτές οι λέξεις στα αρχαία ελληνικά. Επίσης η σύνταξη στη κυπριακή διάλεκτο διαφέρει απο την νεοελληνική σύνταξη. ‘έδωκα σου το’ έναντι ‘σου τό δωσα’.

Πρέπει να είμαστε περήφανοι για τη κυπριακή διάλεκτο και να μην την αφήσουμε να χαθεί. Κι’ άς την χρησιμοποιούμε μόνο στο σπίτι μας.

kkai-Lee είπε...

Καλημέρα τζιαι καλήν Ανάσταση
σε ούλλους

Aceras,

Εγιώ νομίζω ότι η καλλύτερη γραφή εν τζιείνη που γράφεται όπως ακούεται. Δηλαδή τζιαμαί που χρειάζεται να μπουν θκυιό ννου για θκυιό κκου να μπαίννουν. ( εμέναν λαλούν με Κκαϊλή τζιαι όι Καϊλη. Ο Καϊλής εν άλλος ). Τζιαι το τελικό ν να μπαίνει για να μεν ιμπαίννει ανάλογα του ήχου


Τζιαι επειδή οι τοπικές λαλιές εν πολλές, πρέπει να υπάρχει ελευθερία στον καθένα να γράφει όπως ιξέρει, αλλά πάντα με ειλικρίνεια τζιαι σεβασμό στες ίδιες τες λέξεις.

Πιστεύκω στην αυθεντικότητα των λέξεων τζιαι διαφωνώ με το " φτιάξιμο " λέξεων που δεν υπάρχουν παραδοσιακά στο κυπριακό λεξιλόγιο αλλά δημιουργούνται. Έίναι σαν να ντύννομεν μιαν καλαμαρούν με την σαγιάν για έναν καλαμαράν με κυπριακήν βράκαν. Καλλύττερα αν δεν ξέρουμεν την λέξην στα κυπριακά ή να ρωτήσουμεν τζιαι να μάθουμεν, ( που εν το καλλύττερον ) ή να την γράψουμεν στην καθομιλουμένην.

Σιέρουμε πολλές φορές αμαν ακούω κοπελλούθκια να χρησιμοποιούν λέξεις κυπριακές που για χρόνια εξηχαστήκασιν τζιαι τωρά επανέρχονται. Ακόμα τζιαι τα κυπριακά έργα στην τηλεόραση βοηθούν σε τούτο. ( Κάποτε όμως πετυχχαίνουν το ανάποδο).

Που λαλείτε με τους μιτσιούς, είναι σαν να τζιαι βρίσκω έναν σπάνιον φκιόρον μες τον κάμπο, για, τον παππού μου ζωντανόν ξανά. Είναι σαν να τζιαι θωρώ έναν πλιθθαρένον τοίχον φρεσκοσιυλομένον, για, " έναν βοσκόν με την μαγκούραν στο γλεπιόν " για έναν αγαπημένον όρομαν των παιδικών μου χρόνων.

Όπως εκατάλαβες φίλε Aceras, εμένα εκφράζει με η Α γραφή. Βρίσκω σε πολλούς που γράφουν κυπριακά, πολλά καλά στοιχεία τζιαι προσπαθώ να μαθθαίννω.

Ούλλα τα γραφούμενα μου στην νέαν ελληνικήν νώθω ότι υστερούν. Νομίζω ότι, ότι τζιαι να κάμουμεν εμείς οι κυπραίοι, πάντα εννα υστερούν τα γραφόμενα μας, έναντι των ελλαδιτών, έστω τζιαι αν δεχούμαστιν καταιγισμόν που τα Μ.Μ.Ε. Αλλά στο τέλος - τέλος είμαστεν ( έλληνες μεν αλλά ) κυπραίοι τζιαι πρέπει τούτον το ιδιαίτερον στοιχείον να το κρατήσουμεν. Θα είναι καλόν τζιαι για τον τόπο μας τζιαι για τον ελληνισμόν τζιαι για την οικουμένην.

Κάποιος είπεν ότι μετά τον Βασίλη Μιχαηλίδη τζιαι τον Λιπέρτη ( τζιαι ακόμα λλίους μεγάλους κύπριους ποιητές ) εν μάταιο να γράφουμεν στην κυπριακή διάλεκτον. Εγιώ διαφωνώ. Έχουμεν υποχρέωση να γράφουμεν, ( όπου, ότι, τζιαι όσο μπόρουμεν ) στην κυπριακή διάλεκτο. Εν ακόμα ένας τρόπος να βοηθηθούν τζιαι τζιείνοι που λαλούν πως έχουν πρόβλημα στο να θκιεβάζουν τζιαι να κατανοούν την τοπολαλιάν μας.

Καλόν Πάσκα να φτάσουμεν.

( Ειλικρινής, κυπριακή ευτζιή που φκαίννει που μέσα στην ψυσιήν ).

Ανώνυμος είπε...

Τα Κυπριακά είναι ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ. Καμία διάλεκτος δεν έχει συνατακτικούς γραμματικούς κανόνες, οπόταν γράφεται όπως θέλετε. Η διάλεκτος μας είναι ένα αδιάψευστο στοιχείο της ελληνικότητας μας, έτσι τζίνοι οι ΠΑΝηλίθιοι που λαλούν ότι μιλούν κυπριακά τζαι οι ελληνικά εν θα μπορούσαν να ήταν πιο άκυροι. Αν θέλετε να μεν μιλάτε ελληνικά είναι προτιμότερο να μιλάτε στην νεο"ελληνική" όπως τους καλαμαράδες παρά κυπριακά που είναι πιο Ελληνικά. Έστω και λίγη γνώση των αρχαίων ελληνικών το επβεβαιώνει περίτρανα.

Aceras Anthropophorum είπε...

Είται την επισημην καθομηλουμένη, είται διάλεκτο γράφεις, άμα ξητιμάζεις δείχνει την έλλειψην αγωγής. Δείχνει ότι τα ελληνικά (ιδίως τα αρχαία) έμαθες τα αλλά εκατάριψες τα. Κρίμας τον κόπον των φιλόλογων σου άνωθεν ανώνυμε τζαι αν έχεις ποθημένα να πάεις να τα φκάλεις αλλού, όχι εδώ.

andreas f.stavrou είπε...

Διαφωνώ με τους κανόνες και τα γραμματικά και τα συντακτικά. Η τυποποίηση δε θα περισώσει την κυπριακή αλλά θα την καταστρέψει στα πλαίσια μιας φτιαχτής γλώσσας.
Η κυπριακή είναιέκφραση και ελευθερία, έχει κανόνες, όλοι τους κατέχουμε εδόσον επικοινωνούμε. Δεν είναι ανάγκη να τους καταγράψουμε, να κάνουμε δάσκαλους, να διδάσκεται στα σχολεία και να γίνει στο τέλος μια γλώσσα φτιαχτή , όχι του λαού αλλά των διαφόρων ειδικών που θα μας την εμφυτεύσουν.
Ο καθένας λοιπόν ας εκφράζεται όπως νιώθει και νομίζει. Φτάνει οι λέξεις να έχουν μια σημασία κατανοητή από όλους, όταν απευθύνεται σε όλους. Ή ας βάζει των αγνώστων λέξεων τη σημασία τοςυ από κάτω. Και ας έχουμε 1000 κυπριακες διαλέκτους παρά μια ψεύτικη και δοτή.

Μαππατζιης είπε...

Προτιμώ το 1. Το Δ τζαι το Γ να χαρείς πως αγαπάς ΌΙ.

2. 1/2/4

4. Νναι ένι, το ένα.
Τα τελικά ν είναι σπαστικά στη γραφή;
Όι

Όταν διαβάζεις εσσίστην εποσσίστην ακούεις εshίστην εποshίστην ή εσίστην εποσίστην;

Ακούω εσσίστην. Εγώ θα το έγραφα εσσιυστην. Το h βάλω το μονο αμαν εν μπορω να βαλω η/υ για να καμω τον ηχο(πχ πουσhτης)

Έχεις γεννικά πρόβλημα να θκιαβάζεις την κυπριακή γραφή;

όι.

Αμαν θκιεβαζω, θέλω να σε ακουω τζαι οπως αμαν σε ακουω, ακουω σε με το τροπο που μιλας, με τες λεξεις που ξερεις, τη προφορα τζαι τους τονους ... έτσι θέλω να σε θκιεβάζω. πχ οι βαρωσιώτες λαλούν ερκούνταν αντί έρκουνταν, αν είσαι βαρωσιώτης λάλε ερκούνταν. το πκιον εγω λαλω το πκιον τζαι οι πιον οποταν γραφω το πκιον. Τα ννου τζαι μμου στο τελος έρκουνται φυσικα αμαν θκιεβαζεις στα κυπριακα πιστευκω, έννεν αναγκη να τα γραφεις. Για τα κοτσουνουθκια πιστευκω πως τα ι/η/υ εν η πιο ευκολη λυση (ζιω/κατσιαβιδι/σιεφταλλια/σιακατουρι/τζιυκλα etc).

Ούτε να μιλάς κυπριακά κονσέρβας/σειρών του σίγμα για να καταλαβαίννουν ούλλοι εν ανάγκη(πράμα που ασπούμε κάμνω συχνά εγώ).

Eólica είπε...

1. Η γραφή Α και Β, που είναι και αρκετά κοντά. Η Δ ούτε που μου έτζισεν.
1. η Α. Η Γ πολλά δύσκολον να θκιαβαστεί. Έτσι γράφει ο Νέαρχος Κληρίδης τα παραμύθκια του τζιαι, μιαν φοραν που έκατσα να θκιαβάσω έναν στις αδερφότεχνές μου, εκόντεψα να στραβωθώ.
3. Να προσπαθήσω.... η Α τζιαι η Β, όπως είπα, εν κοντά. Εν πιο αυθεντικές, εν σαν να τζιαι θωρείς μπροστά σου τι έγινε. Στο Γ αναλώνεσαι πολλά στο να προσπαθείς να θκιαβάσεις τι λαλεί τζιαι πρέπει να γυρίσεις πίσω για να φκάλεις νόημα, άρα θα έλεγα ότι το συναίσθμα που μου προκαλεί είναι ένας ελαφρύς εκνευρισμός. Το Δ δεν μου αρέσει γιατί είναι σαν να προσπαθεί να 'μεταγράψει' τα κυπριακά σε καλαμαρίστικα. Αν ήταν γραμμένα σε άσυλα καλαμαρίστικα μερικές προτάσεις θα έπρεπε να ήταν εντελώς διαφορετικά διαμορφωμένες, όπως το 'ένοιωθα το δάκτυλο μου λες και το βούτηξα μέσα σε ασίντ της μπαταρίας και μου το κατάτρωγε'. Έχω την εντύπωση ότι το 'λες και' ή το 'σαν να και' που λέμεν δαμαί στην Κύπρο εν χρησιμοποιείται τόσο στην Ελλάδα.

όταν θκιαβάζω τη γραφή Β, ναι έρκεται μου στο νου η προφορά της λέξης, αλλά το ίδιο μου συμβαίνει και με το Α. Επίσης, εννοείται πως αν δεν ήμουν Κυπραία δεν θα εμπορούσα να θκιαβάσω με το πρώτο με το δεύτερο (για το τρίτο εν το συζητούμε καν). Τα τελικά ν έννεν ιδιαίτερα σπαστικά, αλλά ισχύει τζείνο που έγραψες στη δεύτερη παράγραφο του κειμένου σου. Επειδή ξέρουμεν ότι εν τζαμέ, εν χρειάζεται να το γράφουμεν συνέχεια, μπορούμεν να το συμπληρώνουμεν τζιαι μόνοι μας.
Όταν διαβάζω εσσίστην εποσσίστην ακούω εshίστην εποshίστην.
Τα κατσουνούθκια εν μεγάλη υπόθεση, εννά διευκολύνουν τους μη κυπριομιλοούντες να θκιαβάζουν κυπριακά αλλά εμάς τους ίδιους νομίζω εν μας κάμνουν διαφορά.
Δεν έχω πρόβλημα να θκιαβάζω κυπριακή γραφή, ίσια-ίσια. Επίσης, είναι μεν μια λύση στο ch, sh κλπ που είπεν το παπουτσόσυκο αλλά εν πολλά εκνευριστικό να αλλάσσεις πληκτρολόγιο κάθε θκιο λέξεις, άρα και διόλου πρακτικό. Σιαίρουμαι πάντως με μια στήλη στο Φιλελεύθερο που μια κοπέλα γράφει στα κυπριακά περί κυπριακής τηλεόρασης. Εν ό,τι πιο αυθεντικό έσιει να επιδείξει τζιείνη η εφημερίδα.
Τζιαι όσον για το τελευταίο ερώτημα, αρέσκει μου να θκιαβάζω τα γραψίμια της Κέικ τζιαι της Αχάπαρης, τα κυπριακά τους έννεν καθόλου επιτηδευμένα, εν όπως τα μιλούμεν οι άθρωποι της ηλικίας μας τζιαι όι όπως θα τα εμιλούσαν οι παππούδες μας πριν πόσα χρόνια. Εννοείται ότι είμαι υπέρ της διατήρησης της κυπριακής διαλέκτου τζιαι της αναβίωσης, αν θέλετε, ορισμένων λέξεων που χάνουνται. Έσιει άλλη μυρωθκιάν η μητρική η γλώσσα. Ο ρόλος της τηλεόρασης πολλά μεγάλος. Θυμάστε πριν λλία χρόνια με τη σειρά 'Βουράτε Γειτόνοι' που ούλλα τα μωρά (τζιαι κυρίως οι κορούδες) ελαλούσαν 'αυτό είναι πολύ χωριάτικο' τζιαι σχεδόν εκαλαμαρίζαν για να φτάσουν τα γελοία κυπριακοκαλαμαρίστικα της 'Ναστάζιας'; Τζιαι πώς αλλάξαν ούλλα τούτα τωρά με την έλευση της 'Αίγιας Φούξια', α!

Όσο για τον Ανώνυμο που λέει για την ΔΙΑΛΕΚΤΟ. Κυκλοφορεί ένα γνωστό ρητό αναμεσα στους γλωσσολόγους (έψαξα, αλλά δεν βρήκα ποιος το είπε, νομίζω ότι έτσι κι αλλιώς απλώς αποδίδεται σε κάποιον'). Λέει λοιπόν το ρητό: μία γλώσσα δεν είναι τίποτ'άλλο παρά μια ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ που διαθέτει στρατό, ναυτικό και σχολεία. Τα πάντα είναι θέμα εξουσίας, αγαπητέ. Δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες γλώσσες και αυτό είναι μια αρχή της νεότερης γλωσσολογίας που σχεδόν όλοι οι γλωσσολόγοι σέβονται. Το θέμα είναι ποια διάλεκτος κέρδισε τον αγώνα για την πρωτιά. Έσιει πολύν ψουμίν τούτη η υπόθεση τζιαι θα έπρεπε οι γλωσσολόγοι μας στο πανεπιστήμιο κύπρου να το ψάξουν λλίο. Μερικά ενδιαφέροντα κείμενα μπορείτε να έβρετε δαμέ: http://www.komvos.edu.gr/glwssa/odigos/odigos_n.htm

Τες εφτζές μου για Καλόν Πάσκαν!

Ανώνυμος είπε...

γεια σου acera,

ερωτησεις 1-2-3: για να σου πω την αληθκειαν εθκιεβασα τες τζαι τες 3 γληορα τζαι εν μου εκαμαν ιδιαιτερη διαφορα [αφου για να εβρω την διαφορα 1/Α-2/Β εκοιταζα το λεξη προς λεξη στην δευτερη αναγνωση]..
νομιζω εσιει σημασια τζαι το συναισθηματικο πλαισιο..ιντα που ταυτιζουμεν [ιντα που αθθυμουμαστεν συναισθηματικα] με την καθε εκδοχην..η δικια σου εκδοχη εσιει αναποφευκτα το βαρος της - για οσους σε ξερουμεν/θκιεβαζουμεν/απολαμβανουμεν..τζαι αναλογα η 2/Β για οσους απολαμβανουν τες ιστοριες του joshua..
η τριτη [3/Γ] αθθυμισεν μου κυπριακη ποιηση..οποτε εισιεν τζηνην την ιστορικην [τζαι οϊ μονον] γλυκαδα - που ισως να θελει καποιαν εξοικειωση/εκπαιδευση [οπως καθε γλωσσικος κωδικας]..

τελικο συμπερασμα 1/Α,2/Β,3/Γ, ντζιζουν μου το ιδιο αναλογως του πλαισιου που εν να τες δω..
η 4/Δ εν αλλη γλωσσα...:)..που λαλει τζαι ο μ. χριστοδουλου..

4. γραφη-προφορα..εν σημαντικο νομιζω..αλλα παλε εξαρταται που το πλαισιο..οι γραπτοι κωδικες εχουν τες δικες τους "ιστοριες" [τζαι υπαρχουν κωδικες γραφης της κυπριακης] τζαι τες δικες τους μορφες συγκινησης -εκτος που την λειτουργια τους σαν μορφες μνημης, τεχνης κλπ κλπ..αλλα υποψιαζομαι επισης οτι ιστορικα [μεχρι προσφατα με την ηλεκτρονικη τεχνολογια] ο γραπτος λογος εισιεν τζαι μιαν ταξικη/ιεραρχικη διασταση...για τουτον τζαι η εννοια "καλαμαρας"/"καλαμαριστικα"..
σημερα [υστερα που την μαζικην εκπαιδευση της μοντερνας εποχης] συνυπαρχουν τζαι οι ιστορικοι γραπτοι κωδικες τζαι μορφες καταγραφης/επικοινωνιας του προφορικου λογου που εν κολλουν με τους επισημους κωδικες..μπορει να ζιουμεν μιαν διαδικασια διαμορφωσης νεων κωδικων - ιδιαιτερα με την χρηση της νεας τεχνολογιας..τζαι η ταση σημερα φαινεται να ενι ο γραπτος λογος να κοντεφκει τον προφορικο..
τζαι σε τουτον βοηθα τζαι το ανακατωμα λατινικων τζαι ελληνικων χαρακτηρων/γραμματων [τουλαχιστον στην κυπριακη περιπτωση]..
αλλα σιουρα εν να υπαρχουν παντα τζαι οι κωδικες του γραπτου λογου με την δικη τους "σεβασμια ακολουθια"..
απλα εν να γινει πιο δημοκρατικο το πλαισιο εκφρασης/επικοινωνιας νομιζω..

- αμα θκιεβασω την Β/2 χωρις το πρωτο το δικο σου τζαι την αναφορα στον joshua, εν να μου φανει "κυπριακα" ιδιαιτερα σε συγκριση με την εφηεμριδα που μολις εθκιεβασα..εν θεμα πλαισιου τζαι δαμαι νομιζω...συγκρισης..
-οπως τα γραφω, οπως μου φκαινουν οι λεξεις..καπου μεταξυ του 1/Α τζαι του 2/Β..
ο λιασιδης φερνει μου στον νου την εκφραση "καθαρευουσα της κυπριακης"..οϊ γιατι εν "καθαρη" [μη κακον του] αλλα γιατι τα νοηματα της τζαι η δημιουργια λεξεων που τον λιασιδη καμνουν την σαν εναν ειδος γλωσσικου κωδικα που θελει εξασκηση [οϊ μονο γλωσσικη αλλα τζαι εννοιολογικη - ιδιαιτερα την μεταλλαγη των εννοιων στην ροη του χρονου]..
αρεσκει μου τζαι το ταξικον του πεισμα/γινατιν..

- τα τελικα "ν" αθθυμιζουν μου την αρνηση υποταγης..αθθυμουμαι τον δασκαλο που εδισπυρκαν στο δημοτικο...η "γερημη" ορθογραφια για να παραφρασω τον παυλη..

- ναι νομιζω χρειαζουνται 2 "σσ" στο εποσσιστην..λογικα το καλλιτερο εν το εποshiστην..αλλα πιανει παραπανω χρονο να το γραψεις, γιατι πρεπει να αλλαξεις κωδικα στο κομπουτερ..αμα σιγα σιγα βαλλουν τζαι γραφικους κωδικες με ελληνικους τζαι λατινικους χαρακτηρες στα κομπουτερ τζαι στα φορητα, εν να εν το πιο πρακτικο..διοτι εν να περνα η σκεψη απευθειας στην εκφραση τζαι εν θα διαμεσολαβειται με την αναγκη του "ορθογραφικα" σωστου..

- τα κατσουνουθκια εχουν μιαν γλυτζιαν αισθηση μνημης για οποιον θκιεβαζει κυπριακα κειμενα...θα εβοηθουσαν, αν τα εξεραν οι χρηστες...αλλα ατε να τα εβρεις στους κωδικες των κομπουτερ τζαι των τηλεφωνων..

- οϊ εν εχω προβλημα..[θκιεβαζω τα κυπριακα ανετα χωρις να με ενδιαφερει/ενοχλει η γραπτη αποδοση]

- αρεσκει μου που στα μπλογκς υπαρχουν κυπριακα..εν εχω προτιμηση..νομιζω ο καθενας/καθεμια εν καλα να γραφει οπως νοιωθει, οπως του/της φκαινει..τζαι γιατι εν ανοικτος κωδικας η κυπριακη, αλλα τζαι γιατι υπαρχουν ηχοι τζαι εννοιες που μπορει να χαθουν στην προσπαθεια να γινουμαστεν πιο κατανοητοι..εν θεμα ισοροπιας αναμεσα στην γραφη τζαι την αναγνωση..
αλλα γενικοτερα..ακομα τζαι στην ροην τζηνων που γραφουν ελληνικα, εναν "τζαι", εναν εξτρα "ν", εν μνημη τζαι σημαϊν...
γιατι υπαρχει τζαι εναν ιστορικον πλαισιο..καταπιεσης τζαι αντιστασης..
αλλα ατε αλλον φκιολιν τζηνον...
τωρα το οτι καποτε εννα κωδικοποιηθουν μορφες της κυπριακης για να γινουνται κατανοητα τα ιστορικα της κειμενα, εν λογικον..η μπορει [που ξερεις;] να ππεσει/προκυψει τζαι κανενα κομματιν αξιοπρεπειας στα σχολεια τζαι να μαθαινουν καποιες ωρες κυπριακα κειμενα/λογο..
σε ετσι περιπτωσεις εννα χρειαστουν να δουν τες ηδη υπαρχουσες μελετες για την κυπριακη συνταξη κλπ..τζαι να δουν τζαι τες μεταμορφωσεις που επερασεν η κυπριακη με την αστικοποιηση τζαι την χρηση της στον ηλεκτρονικο λογο [αφου αποκλειστηκεν που τους θεσμους του τυπογραφικου λογου]..

αλλα στα μπλογκς εν αλλο...
αθθυμιζει μου την "επιστροφη του απωθημενου"...

"..που τον τζαιρον των καντουνιων"

nekatomenos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
nekatomenos είπε...

Εσυγκίνησεν παραπάνω;
-Το παραπάνω εν ξέρω, μάλλον η Α. στην οποία εξαναθκιάβασα την ιστορία. Λλιότερο μου εμίλησε η Γ. επειδή προσπαθεί πάρα πολλά να αποδώσει το φωνητικά σωστό, το οποιό εν τζαι ίσως υποκειμενικό.

Πιό εύκολη να διαβάσεις;
-Η Α, νομίζω εν μια χαρά έτσι. Τζαι η Β εν εύκολη, αλλά αποσπά μου την προσοχή το οτι εσυνήθισα [όι μόνο που εσένα αλλά γεννικά] το "σιέρι" αντί το "σέρι".

Διαφορετικό συναίσθημα;
-Εν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη διαφορά μεταξύ τους σε επίπεδο συναισθήματος γιατί τζείνο φκαίννει που την ιστορία την ίδια. Αλλά το Γ για κάποιο λόγο εκνευρίζει με, θυμίζει μου καλαμαράες που νομίζουν οτι μιλούν Κυπριακά άμα κοτσάρουν ένα ν στο τέλος κάθε μα κάθε λέξης. Αλλά τζαμέ φκαίννει μου προσωπικό απωθημένο.

Κοντά στην προφορά;
-Ε ναι, ειδικά άμα μιλούμε για διάλεκτο όπου εν έχουμε εδραιωμένους κανόνες γραφής.

Με ποιά γραφή ακούεις τα κυπριακά πιό κοντά όπως τα μιλάς;
-Με την Α, τζαι παραδόξως με την Γ. Την Β είμαι σίουρος οτι εννά μπορούσα να την συνηθίσω αλλά νομίζω οτι επειδή συνειδητά αποφεύγει κάποιες που τις άτυπες μεθόδους γραφής της διαλέκτου [όπως τις καταλάβω εγώ τουλάχιστον] εννά ήταν δύσκολο να επικρατήσει.

Τα τελικά ν είναι σπαστικά στη γραφή;
-Ναι γιατί όσον αφορά εμένα εν παν παντού. Εννά μου πεις εμεγάλωσα Λευκωσία τζαι τα κυπριακά μου έννεν των προτινών... Αλλά όπως είπε τζαι ο/η Εόλικα πριν "εν όπως τα μιλούμεν οι άθρωποι της ηλικίας μας τζιαι όι όπως θα τα εμιλούσαν οι παππούδες μας πριν πόσα χρόνια".

Εshίστην εποshίστην ή εσίστην εποσίστην;
-Εshίστην εποshίστην φυσικά. Αλλά τούτο νομίζω εννά το ακούσουν ούλλοι όσοι μιλούν τα κυπριακά.

Κατσουνούθκια;
-Εννοούνται αλλά εννά μου άρεσκεν να υπήρχαν. Εννά κάμμαν την γραφή πιο εύκολη για τον μη-Κυπραίο τζαι εννά την εδραίωνναν παραπάνω.

Πρόβλημα να θκιαβάζεις;
-Όι, οι συμβάσεις που εδημιουργηθήκαν τόσα χρόνια έρκουνται μας πιόν αυτόματα νομίζω.

Ανώνυμος είπε...

Ε τζαι πε μας ρε Ακέρα σε ποιό σημείο του προηγούμενου σχολίου έβρισα;
Μόνο τζίνους τους αγράμματους που φαντασιώνονται κυπριακή "γλώσσα" είπα πανηλίθιους,αν βάλλεις τον εαυτό σου μέσα σ'αυτούς τότε απολογούμαι!
Α και σ΄ένα σημείο έγραψα για την ελληνικότητα μας, κι'αυτό μεγάλη ύβρις για σας, σορρυ.

Ρε Εόλικα μα τι μου λαλείς; ποιός σου εμίλησε για γλωσσολογίες, ανώτερες ή κατώτερες γλώσσες τζαι πράσινα άλογα; Εγώ είπα απλώς ότι επειδή η κυπριακή είναι διάλεκτος ένεν ανάγκη να το φιλοσοφάτε πολλά για το πως εννα γράφετε κτλ.
Νομίζω έσιεις τζαι συ απωθημένα...

Aceras Anthropophorum είπε...

Αν κάμω ένα πολλά περιληπτικό απολογισμό θα έλεγα ότι ο λαός προτιμά κάτι μεταξύ Α τζιαι Β (τζιαι όι μεταξύν, παρόλο που άμα το θκιαβάζω χωρίς ν το ακούω μεταξύν λόγω του ότι αναγιώθηκα κοτσινοχωρκάτης). Βάλλω λοιπόν το ν στα ρήματα, άμαν υπάρχει φωνήεν που ακολουθεί τζιαι όποτε θέλω να τονίσω το ν (διότι π.χ στον διάλογο μιλά μια κοτζιάκαρη ή ένας κοτσινοχωρκάτης με βαρετή προφορα).

Φαίνεται πολλά καθαρά ότι τα ν τζιαι τα πολλά διπλά γράμματα βαρινίσκουν το θκιάβασμαν διότι αποκλείνουν από τη φωτογραφία της λέξης που έχουμεν αποθηκέψει στο μυαλό.

Συμφωνώ να γράφω ηγιος (αν είμαι Χωραϊτούι, Σκαλιοτούι ή Λεμεσιανάκι) ή νήλιος αν είμαι από συγκεκριμένο χωριό των κοκκινοχωρίων (όπως τζιαι νεκκλησιά). Αποδίδει πολλά πιο σωστά αυτόν που θέλεις να γράψεις τζιαι γιατί θέλεις να το γράψεις στην διάλεκτο.

Έχω μεγάλο πρόβλημα με τα Tj, tsh, ksh, psh, shsh (eshshistin tjai poshshshistin δεν προφέρεται όπως λέμεν γαμοshistis). H ιδέα του Ελατοχελίδονου να γράψουμε γαμοσηίστης κατ αρχήν άρεσεν μου αλλά άμα γράφω εσηιστην δεν μου φκαίννει αισθητικά στο μάτι. Να γράψω εσιίστην όπως έγραφα κάποτε, πάλε εν αντιαισθητικόν. Το εσhιστην απορρίπτω το κάθετα διότι θέλεις να αλλάσσεις πληκτρολόγιο που είναι πολλά βαρετό για αυτόν που γράφει. Θεωρώ επίσεις μεγάλην ασέβειαν το να πιάννεις arbitrarily ξένα γράμματα τζιαι να τα βάλλεις στο αλφάβητο. Άλλωστε το ίδιον πρόβλημαν έχουν τζιαι οι καλαμαράες όταν γράφουν Ζισκάρ Ντεστέν τζιαι Ζακ Σιράκ, ή ακόμα σιειρόττερα Μπαλαντύρ. Βάλλω προσωρινά εσσίστην τζιαι ποσσίστην μέχρι νεωτέρας πιο ικανοποιητικής λύσης. Βάλλω γιώτα πριν που ούλλα τα άλλα φωνήεντα εκτός που το γιώτα. Πριν που το γιώτα διπλάζω το σίγμα.

Δεν θέλω να πολιτικοποιήσω το ζήτημα, όι γιατί εν είναι πολιτικό, αλλά γιατί σε αυτόν το στάδιο θα έθελα να κουβεγκιάσουμεν το πρακτικό τζιαι το τεχνικό.

Παρόλον που συνήθως το στύλ του κ. Ανδρέα Σταύρου με εκνευρίζει, σε αυτήν την περίπτωση μου άννοιξε τα μμάθκια μου. Είχα λάθος εκτίμηση ότι έπρεπε να νεκατωθεί η πολιτεία στην τυποποίηση της γραφής. Εγαμήσαν μας τα φκιά στο σχολείο με την τυποποίηση της φτιαχτής αθηναικής διαλέκτου τζιαι να χάσουμε την ελευθερία έκφρασης που μας διά αυτή η απουσία τυποποίησης. Άλλωστε αν αθθημηθούμε το τι στραβάρες εκάμαν στο υπουργείο παιδείας όταν επροσπαθήσαν να τυποποιήσουν τες Ταπέλλες, ή αν δούμε τι πελλάρες λαλούν με την τυποποίση των επιθέτων, μαρκά τα ρούχα σου.

Η γλώσσα που γράφω είναι αλήθκεια ότι είναι λλίον διαφορετική που αυτήν που χρησιμοποιώ άμα μιλώ με τους φίλους μου από πόλην. Δεν θέλω να με πέρνουν για τέλια χωρκατούιν. Έχασα μιαν γκόμεναν στα κοσπέντε μου για αυτόν το λόγο τζιαι μου έμεινεν μου ψυχικό τραύμα. Άμαν μιλώ όμως με την μάνα μου δεν διαφέρει τζιαι πολλά, όταν δε εζούσεν η γιαγιά τζιαι ο παππούς δεν είχα κανέναν κκόμπλεξ να μιλώ σαν τζιείνους μαζίν του. Νομίζω ότι παίρνω πολλά στοιχεία που τον τρόπον που εμίλαν η στετέ μου η Γριστινού τζιαι η στετέ μου η Χατζιήνα η μακαρισμένες. Άμα γράφω "λογοτεχνικά" εν λλίον "καθαρεύουσα" η κυπριακή μου γραφή. Όταν επικοινωνώ με ιμέιλ για τεχνικά θέματα, το γράψιμο μοιάζει με αυτόν της αχάπαρης, του Joshoua, της Roam, του παπουτσόσυκου, ή του φίλου μου του καντουνομέτρ που είναι φρέσκο γράψιμι νέων αθρώπων που τους σιαίρουμαι. Αρέσκει μου πολλά ο Φιρφιρής σαν λογοτεχνική έκφραση της κυπριακής διαλέκτου. Εν ίσως λλίον καθαρεύουσα σαν την δική μου γραφή (δηλαδή κοντά σε μιαν πραγματικότητα του παρελθόντος που αναπολούμε, όπως αναπολούμεν την αθωότηταν των χαμένων παιδικών μας χρόνων). Ο διάσπορος είναι μια ξεχωριστή ποικιλία που την θεωρώ λογοτεχνική ή καλλύττερα λογοπλαστική τζιαι όχι τεχνική.

Ξαναθκιαβάζοντας το σχόλιο μου βλέπω ότι τελικά το νί φκαίννει μου αυθόρμητα παρόλο που προσπαθώ να μιμηθώ τον joshoua για να γινώ ευκολοθκιάβαστος (ο παππούς μου θα ελάλεν ευκολοδκιάβαστος, όπως ελάλεν επίσης δκυό αντίς θκυό που ελαλούσαμεν στο Βαρώσιν).

Τελικά, τα πάντα ρει. Δις εν τω αυτώ ποταμώ ουκ αν εμβέεις. Η γλώσσα τους παππούδες μας επέθανεν μαζίν τους, όπως εν να πεθάνει τζιαι η δική μας που θα κλωτσίσουμεν της σύκλας. Ας την μιλήσουμεν τζιαι ας την γράψουμεν τωρά που ζιούμεν τζιαι είμαστιν καλά. Η γλώσσα του Μιχαιλίδη επέθανεν μαζίν του. Εμείς όμως ηζιούμεν τζιαι θέλουμεν να ζήσουμεν τζιαι να μιλήσουμεν, να χαρούμεν, να παίξουμεν, να εκφραστούμεν, να δημιουργήσουμεν με την γλώσσα που μας έλαχεν.

Ανώνυμος είπε...

Χαίρετε :)

Να καταθέσω τζι εγώ την αποψη μου.

'Οταν διαβάζω ένα κείμενο, προσπαθώ να 'αναπαριστώ' στο μυαλό μου, κατά κάποιον τρόπο, τη φωνή τζιαι το ύφος του συγγραφέα. Γι' αυτό κάθε γράμμα, κάθε τόνος, κάθε κόμμα, εν πάρα πολλά σημαντικά. Άρα στην ερώτηση (4), ναι. Λαμβάνω τα ούλλα υπόψη τζιαι προσπαθώ να αποδίδω ηχητικά όσο το δυνατόν καλύτερα το κάθε κείμενο όταν το διαβάζω.
Τζιαι πάλε, όμως, προσαρμόζω το στα δικά μου ακούσματα.Για παράδειγμα, το 'Έπιαεν με πανικός.', όσες φορές τζι αν το διάβασα,πάλε 'Έπιαν με..' το διάβασα.

Τα κείμενα Α,Β,Δ,εδιάβασα τα με ευκολία. Το Δ όμως εν μου έφκαλε κανένα συναίσθημα. Μόνο γέλιο, γιατί έφερα στο νου μου πολύ κόσμο που προσπαθεί να καλαμαρίσει ανεπιτυχώς. Το Γ εκούρασε με.

Εν έχω πρόβλημα να διαβάζω την κυπριακή γραφή. Αντιθέτως απολαμβάνω το. Έσιει φορές, όμως, που συναντώ λέξεις άγνωστες τζιαι όσο τζι αν προσπαθώ να φκάλω το νόημα που τα συμφραζόμενα, εν τα καταφέρνω τζιαι απογοητεύκουμαι. Ένα γλωσσάρι στο τέλος λύνει το τούτο το πρόβλημα, δεδομένου ότι οι λέξεις εν υπερβαίνουν κάποιο αριθμό.

Όταν διαβάζω εσσίστην εποσσίστην, εννοείται πως το διαβάζω εshίστην εποshίστην. Όπως τζιαι το 'ψυσιή' άμα το δω γραμμένο 'ψυχή' σε ένα κατά τα άλλα κυπριακό blog, πάλε 'ψυσιή' εν να το διαβάσω, επειδή έτσι μου ακούεται σωστό. Τα κατσουνούθκια εννοούνται.

Τα τελικά 'ν' εν καλό να μπαίνουν τζιαμέ που χρειάζεται. Χωρίς υπερβολές επειδή τότε γίνεται σπαστικό.

Απάντησα λλίο μπερδεμένα τζιαι μάλλον όι σε όλα τα ερωτήματα, αλλά δυστυχώς εν έχω παραπάνω χρόνο. Ενδιαφέρον πάντως το θέμα σου.
Αναμένουμε συμπεράσματα :)

stelios papalangi είπε...

ωραία το θέμα σου ακέρα σήμερα.

εθύμισε μου μια συζήτηση που είχαμε πριν λίο τζαιρο, με μια γνωστή που έκαμε μια έρευνα παρόμοια με τα ερωτήματα που έθεσες. αν θυμούμαι σωστά εθκιέβασεν την ίδια ιστορία σε μωρά του δημοτικού, στην νεαν ελληνικήν και στη κυπριακή τζαι τους ερώτησε λίγο πολλά τα ίδια ερωτήματα.

εσύ βεβαίως αρωτάς για το οπτικό μέρος της κυπριακής διαλέκτου ενώ η μελέτη αφορούσε το ακουστικό κομμάτι.

στες ερωτήσεις σου:
1. το Α και Β
2. η γραφή που είναι πιο εύκολη να θκιεβάσεις είναι τζίηνη που μας εμάθαν να θκιεβάζουμεν. θυμούμαι που εθκιέβαζα το λεόντιο μαχαιρά, τζαι ενώ εκαταλάβενα τι έγραφε, μου ήταν πολλά πιο εύκολο να θκιεβάσω τη σελίδα με τα νέα ελληνικά

3. είναι σημαντικό εφόσον θέλεις να τη διατηρήσεις.

τα τελικά ν είναι σπαστικά γιατί ενώ ναι μεν τα χρησιμοποιούμεν, δεν σημαίνει ότι ότι πούμε βάλουμεν του τζαι τελικό ν. εγώ δεν θύμουμαι να είπα ποττέ, εννά πάω στην Τζύπρον. πάντα ελάλουν ένα πάω στη κύπρο.

παρά τα λατινικά, προτιμώ τα κατσουνούθκια.

.......
σε άλλα που ελεχθήκαν:

το θέμα διαλέκτου - γλώσσας. Πραγματικά ολίγον με απασχολεί. τούτο είναι κάτι απασχολεί τους γλωσσολόγους. ούτε καν έχω τις γνώσεις για να πω τι είναι γλώσσα και τι διάλεκτος (αν και όντως, γλώσσα είναι η διάλεκτος με στρατό). εμένα δε με πολλοκόφτει. πόσο μάλλον αν τούτη η συζήτηση εννα καταλήξει πάλε , αν είμαστεν έλληνες ή κυπραίοι.(μα καλά τούτος ο κόσμος εν βαρκιέται κάθε φοράν τα ίδια;!!!)

τζίηνο που με ενδιαφέρει είναι αν τούτο που μιλώ πρέπει να διασωθεί (που πρέπει), αν πρέπει να το μιλώ τζαι να είμαι περήφανος ή τουλάχιστο να μην νιώθω κομπλεξ,
τζαι αν πρέπει να μάθω να τη γράφω (που πάλε πιστέφκω πως πρέπει)

@ ανδρέας φ. σταύρου
σωστό τούτο που λαλείς, αλλά
με τούτη τη λογική εννά χαθεί. δε μόνον πόσες λέξεις τζαι εκφράσεις εχαθήκαν μέσα σε θκύο γενίες. στο τέλος εννά μας μείνει μόνο το "τζαι" τζαι διαφορετική μουσική της γλώσσας σε σχέση με τους καλαμαράες.

τζαι αν αποφασίσουμεν να τη διδάσκουμε, εν τζαι πρέπει να γίνει με σκοπό να υπάρχει μια κοινή κυπριακή. γιατί πάλε εν μια διάλεκτο με στρατό τζαι εκπαιδευτικούς που εννα κάμεις. αν πούμε να τη διδάξουμε, πρέπει να αφήκεις την διαφορετικότητα του παφίτη, του πίτσιλου τζαι του κοτσινοχωρκάτη να υπάρχει τζαι όι να την καταπιέσεις ή να την ομογενοποιήσεις.

αλλά να του δώκεις την ευκαιρία να γράψει. Να τη δει γραμμένη. να τη θκιεβάζει τζαι να νιώθει άνετα. τζαι αν υπάρχουν τζαι κάποιοι γενικοί κανόνες γιατί να μεν τους μάθει ;

Aceras Anthropophorum είπε...

Πον να αποκτήσει η κυπριακή διάλεκτος στρατόν τζιαι ναυτικόν εν να λαλούμεν τα Λατσιά Λακκιά, τα Τζιελιά Κελιά, την Κοφίνου Καλάθου, τζιαι τον μάστρε Σιηστρήν κύριο Σχιστρή. Σε κάποιον χωρκόν που γνωρίζω, είδη το Σιοιρήν εγίνην Χοιρίδου τζιαι μια Σιονού εγίνην Χιονάτη. Ο δε υπουργός Λιλλίκκας εγίνην Λιλίκας (όπως την Λιλίκα στην βεράντα που έχει το γατάκι της κοντά).

Ευτυχώς που προς το παρόν η κυπριακή λαλιά έχει εθνική φρουρά τζιαι όχι στρατό τζιαι ναυτικό. (Να ζήσεις μεγάλε Φοίβο Παναγιωτίδη που το είπες διότι αν εκαρτερούσαμεν που τους Κυπραίους γλωσσολόγους ήταν να μιλούμεν ακόμα καθαρεύουσαν).

Νομίζω ότι ο κ. Ανδρεάς Σταύρου δεν είπε να μην έρκουνται τα μωρά επαφή με την κυπριακή διάλεκτο. Είπε να μην γίνει τυποποίηση, κανόνες τζιαι συντακτικά για να διδάσκεται όπως διδάσκονται τα νέα ελληνικά. Αυτόν δεν σημαίνει ότι τα μωρά τζιαι οι νέοι δεν πρέπει να θκιαβάζουν κυπριακές δημιουργίες. Άλλωστε άμα θωρώ το τι φκαίννει στα μπλογκς, νομίζω ότι δεν έχουν πρόβλημα να δημιουργήσουν στη διάλεκτο.

Ά, προηγουμένως εξίχασα τζιαι το Τσαρτελλούι που γράφει πολλά ωραία κυπριακά, τζιαι την Candy, τον διώ ππουνιές, τον Μάγον τζιαι τον μέγα Στρατή που ίσως ήταν ο πρώτος. Του Στρατή εν πολλά τζιυλητά τα γραψίμια του. Πρέπει να τα γράφει ακριβώς όπως τα μιλά. Τέλια χωραΐτικα.

Ε Χωραϊτούθκια, λαλείται ακόμα Χωραΐτες οξά τωρά εγινήκετε Λευκωσιάτες; Οι δε Μάντηες που ήταν Σκαλιώτες μέχρι τζιαι το εβδομήντα - ογδόντα, τζιαι τωρά τελευταίως αλλάξαν το τζιαι γινήκαν Λαρνακείς!!! Μπρίο ρε!!! :))))

(όι εμείς δηλαδή που από Βαρωσιώτες εγινήκαμεν Αμμοχωστιανοί είμαστιν καλλύττεροι αρχοντοχωριάτες...)

Ανώνυμος είπε...

Γρόνια πολλά αέρφην

Aceras Anthropophorum είπε...

Τα πολλά εν πίσω μας. Λλία τζιαι καλά αέρφιν.

Γριστός ανέστη...

λαλούμεν!!!

Αθθημάσαι την στετέ που έπιαννεν Άγιον Φώς τζιαι έφερνεν το να άψει την καντήλαν της Παναΐας τζαι επροσπάθαν να το κρατήσει ούλλον τον χρόνον που το έναν άναμμαν ώς το άλλον;

Ανώνυμος είπε...

Χριστός Ανέστη!

Ο τρόπος που γράφεις είναι πολύ κοντά στην κυπριακή διάλεκτο. Ο τρόπος Β. είναι περισσότερο δημοτική με λέξεις κυπριακές, όπως μιλούμε οι περισσότεροι σήμερα. Ο τρόπος Γ. φαίνεται πολύ "ψεύτικος"¨. Ο Δ. τρόπος σίγουρα διαβάζεται πολύ πιο εύκολα αλλά δεν αγγίζει. Αν κάποιος ήθελε να γράψει την ίδια ιστορία με τον τρόπο Δ. θα χρησιμοποιούσε άλλες λέξεις, άλλες προτάσεις.

Δυσκολεύει κάπως ο τρόπος γραφής σου. Χρειάζεται να είμαι συγκεντρωμένη για να διαβάσω κάποια από τις ιστορίες σου.

Ο σκοπός όμως ποιος είναι; Να διαβάσω μια ιστορία γρήγορα; Αν ήταν αυτός ίσως να επέλεγα έναν άλλον blogger.

Κατέχεις την κυπριακή διάλεκτο και αφού μπορείς να γράφεις σε αυτή, γιατί όχι; Προσφέρεις σε εμάς με αυτό τον τρόπο.

Νεράιδα.

Ανώνυμος είπε...

1. Άρέσεν μου το πρώτο τζιε το δεύτερο.
2. Για μέναν ήτουν ούλλες εύκολες σχετικά, αλλά λόγο του ότι εμάθαμεν να θκιαβάζουμεν τα καλαμαρέ τζιλούν πιο εύκολα, πιστεύκω όμως θέλει διαφορετικές φράσεις για να περάσεις τζίνο που θελεις.
4. Μάλλον ναι. Αλλά εν μπορούμε να έχουμεν ούλλοι την ίδια προφορά. Έτσι πρέπει η γραφή νομίζω να αντικατοπτρίζει την πιο διαδεδομένη προφοράν.
Τα 'ν' εν με χαλούν, αλλά εννα ήταν καλό να έχουμεν στίξη για τα σιήστην τζιε ποσιήστην, διότι εννα χρησιμέψει στην ανάγνωση. Όπως για παράδειγμα οι ισπανοί που έχουν ερωτηματικό στην αρκή τζιε στο τέλος της ερώτησης. Εν κάτι που βοηθά στην ανάγνωση του κειμένου τζιε στο να περάσεις τζίνο που θέλεις. Γενικά πιστεύκω όμως η γραφή υστερεί πολλά της ομιλίας όσον αφορά τες εκφράσεις τζιε τον τόνο που λαλείς τες λέξεις, στες παραπάνω γλώσσες.

Avevaios είπε...

Για μέναν εν καθαρόν ότι η μόνη γραφή που δκιεβάζεται εύκολα που ούλλους εν η Α. Το Β πραγματικά εδυσκολεύτηκα τζαι το Γ, αν τζαι άρεσέν μου δέχουμαι ότι μπορεί να δυσκολεύκει μερικούς.
Το Δ απλώς αποδεικνύει τι έχαννα τόσα χρόνια που επροσπαθούσα να γράψω σε σωστά ελληνικά. Τζαι πόσο δύσκολο είναι να μαθαίνουν τα μωρά να γράφουν σε άλλη γλώσσαν που τζείνην που μιλούν. Εν αναγκαίον κακόν όμως νομίζω. Η κυπριακή διάλεκτος επιβιώννει τζαι θα επιβιώννει με τες αλλαγές που της γινίσκουνται που μας ούλλους.

Όσον αφορά τα διπλά σύμφωνα, χρειάζουνται τζαι εν απαραίτητα.

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ Aceras,
Έστω και καθυστερημένα θα ήθελα να καταθέσω κι εγώ (ερωτηματική) σκέψη μου: Δεν νομίζεις ότι η παραλλαγή Δ δηλ. η “Αλα καλαμαρέ”, είναι παρατραβηγμένη καθώς είναι απ’ ευθείας μετάφραση από τα κυπριακά. Ένα λογοτέχνημα γραμμένο στην καθομιλουμένη ελληνική δεν θα ήταν διαμορφωμένο/διατυπωμένο διαφορετικά;
Επίσης η κυπριακή “Με παραπάνω φωνητική ακρίβεια” (παραλλαγή Γ), νομίζω ότι χρησιμοποιείται πιο πολύ στην κυπριακή λαϊκή ποίηση (Καρνέρας, ας πούμεν).
Γενικότερα για την κυπριακή διάλεκτο (ή γλώσσα) ίσως γράψω κάποια πράγματα (που έχω κατά νουν όχι λόγω σπουδών, αλλά εμπειρικά) στου Λινοπάμπακου, γιατί εδώ θα είναι ετεροχρονισμένα. Πάντως έχω την άποψη ότι μια τοπολαλιά (που η γνώση της αποκτάται με το προφορικό λόγο) δεν μπορεί να καλουπωθεί! Πάντως οι Σκοπιανοί (ή Μακεδόνες όπως αυτοπροσδιορίζονται κατάφεραν να μετατρέψουν μια διάλεκτο σε επίσημη γλώσσα (οι βούλγαροι λενε ότι τα μακεδονικά είναι διάλεκτος της βουλγάρικης – συνεννοούνται άνετα μεταξύ τους).

Anef_Oriwn
Πέμπτη 23/4/2009 – 11:36 μ.μ.

stalamatia είπε...

Αν και δεν είμαι ειδική τα Κυπριακά πρέπει να γράφουνται όπως τα γράφεις εσύ βαριά όπως τα μιλούμαι.Βέβαια η κάθε περιοχή έχει δική της τοπολαλιά .Όμως χρειάζονται και τα δυο ττ και τα δυο κκ και τα δυο νν .Δεν γίνετε να μιλούμε Κυπριακά με καλαμαρίστηκη προφορά..Γράφε όπως γράφεις για να δίνεις και το πάθος ,το πολύ πολύ στο τέλος να εξηγείς μερικές λέξεις που τις λέτε στη περιοχή του Βαρωσιού.

Ανώνυμος είπε...

Μετά από τόσα σχόλια εγώ τι να πώ;
΄Υστερις που τόσον λακκιρτίν εγιώ ήντα μπου έχω να πώ άλλον;
Οταν πάω στην Ελλάδα, ή όταν μιλώ με Ελληνες εξ Ελλάδος και είμαι αναγκασμένη να σκέφτομαι πριν να μιλήσω για να τα πω όπως τα καταλαβαίνουν, εκνευρίζομαι αφάνταστα!!
΄Ομως αμα συντυχάννω με την φιλενάδαν μου ή με τους συναδέλφους στο γραφείον τζια λαλούμεν τα κυπριακά μας, τζιαι κάθε λέξη έχει άλλη σημασία, έχουν τζιαι οι κουβέντες παραπάνω νόημαν, τζιαι το γέλιον εν πιο κατσιαριστόν.
Τον τρόπο γραφής που δυσκολεύομαι να διαβάσω είναι ο τύπος της γραφής ελληνικα ή κυπριακά όπως θέλετε πέτε τα, το ίδιον πράμαν ένι, με λατινικούς χαρακτήρες, όπως π.χ. γράφει ο anathemame, τζιαι ανάθεμά με αν τα θκιαβάζω γλήορα τζια καταλάβω αμέσως. Φίλε / φίλη μου συγνώμη άλλά εν σαν την σούπαν την αυκολέμονην χωρίς αυκά τζια λεμόνιν. Αφού άμα μου στείλουν οι κόρες μου κανέναν μύνημαν στο κινητόν τζια γράφουν με τέθκιον τρόπον τζια βάλλουν τζια κάτι κιρκιλλούθκια, εν τους απαντώ γιατί εν τα καταλάβω. Ενώ τα γραψίμια του ασέρα θκιαβάζω τα όπως το νερόν. Αφού πριν το 1976 που επήεννα σε ένα γυμνάσιο Θηλέων, άμα είχαμε στα Ελληνικά να κάμουμεν κείμενο στη Κυπριακή διάλεκτο, ήμουν αλόπως η μόνη που εμπορούσα να το θκιαβάσω όμορφα τζια κανονικά, τζιαί με προφοράν εννοείται. Τζιαί έκαμνα μιαν χαράν.
Φίλε ασέρα μου άρεσε η Α γραφή, τα ν στο τέλος χρειάζονται σε κάποιες περιπτώσεις, τα διπλά σύμφωνα ναι εν αναγκαία ανάλογα με τον τονισμό της λέξης, όμως τα σύμφωνα πριν την λέξη δυσκολεύουν την ανάγνωση και είναι νομίζω αχρείαστα(π.χ. τηβ βάττα) Τα κατσουνούθκια για να τονίζουν τα σύμφωνα εν χρήσιμα, εμένα δεν με δυσκολεύουν καθόλου. (Βλέπεις γράφων αβίαστα δυσκολεύουν, αντί δυσκολεύκουν, η γλώσσα είναι ζωντανή, δεν μπαίνει σε καλούπια) Το εσσίστην εποσσσίστην, θα το έγραφα εσιήστην, εποσιήστην, γιατί τα δύο ιη, τονίζουν το σίγμα. Η γιαγιά μου ελάλεν έννα πλύννει τα αντζιά, (τα αγγεία), εννα μαειρέψει στην νησκιάν (εστία) ακατάχνωτα τζια αναγιέλαστα ( α στερητικό και καταδεικνυω , α στερητικό και καταγελώ) και πολλά άλλα κατευθείαν από την Ομηρική εποχή.
Εκείνο όμως που δεν μου αρέσει είναι που σε κάποιες κυπριακές υποτίθεται σειρες, διακωμωδούν τους χωρικούς (κατοίκους των χωριών) με την έννοιαν χωριάτες, χώρκατος, δηλ. ακαλλιέργητος, αξεστος, αγενής. Ή παρουσιάζουν τους χωριάτες σαν ανθρώπους, αμόρφωτους, ραδιούργους, κουτσομπόληδες, πολλές φορές χωρίς ηθικούς φραγμούς και γενικά τονίζουν κάποια ελαττώματα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Εγώ όμως που μεγάλωσα και ζώ σε χωριό, γνωρίζω πολλά καλά, ότι οι παππούδες μας και οι γονείς ήταν άνθρωποι τίμιοι, δουλευταράδες, νοικοκυραίοι, που κρατούσαν τον λόγο τους, είχαν μια τάξη στην ζωή τους, ήξεραν να σέβονται τον καθένα.

ALm είπε...

άρκησα πολλά να χαπαρίσω παρ' όλ' αυτά να πω τζαι γω ότι αρέσκει μου πολλά η Α και ύστερα η Β με πολλά λλίην διαφοράν.
βασικά όμως δκιαβάζοντας τες "ασκήσεις ύφους" σου εθυμήθηκα το ομώνυμο βιβλίο του Κενώ τζαι εσκέφτηκα ότι πολλά θα μου άρεσκεν να σε δκιαβάσω ένα τεθκιο πείραμα, τζαι ελπίζω ότι εννα σου αρέσει η ιδέα τζ' εννα κάμεις μιαν τεθκιαν ανάρτησην...

thalassamov είπε...

καταρχάς, εξαιρετική ιδέα!
Προσωπικά, εδυσκόλεψε με παραπάνω το θέμα της περιγραφής-μπλιααααξ!

Θα έλεγα η δεύτερη γραφή με άγγιξε περισσότερο αλλά είχα πρόβλημα με μερικές λέξεις (πχ βάτταν-έπρεπε να διαβάσω το κείμενο στη νεοελληνική για να καταλάβω τί είναι).
Επίσης η λέξη "χτηνόν" έχει κάποια "αισθητική" δυσκολία ας πούμεν. Οι παππούγες/γιαγιάδες μου σπάνια την εχρησιμοποιούσαν και συνήθως σε φάσεις που ήθελαν μάλλον να δώσουν αρνητική έμφαση στη λέξη.

Και οι 3 βερσιόν κυπριακής γραφής είναι μάλλον άγνωστες σε μένα αλλά διαβάζονται με μεγάλη ευκολία, προς Θεού! Κυπραίοι είμαστεν!
Συνήθως αν γράφω αυτά τα γερά ή τα γεμάτα σύμφωνα, τα γράφω με εντελώς διαφορετικό τρόπο: την πρόσθεση του χ,ζ κλπ. Σχύλλος, σχέρι.
Δεν θυμάμαι γιατί μάλλον συμβατική μέθοδος τζαι τούτη.

Αυτά και πάλε συγχαρητήρια για την ιδέα!

DaisyCrazy είπε...

για μενα το (β) είναι πιο κοντα στα κυπριακα που ειναι πιο ευκολο να διαβασω και να καταλαβω. νομιζω τα ν στο τελος ειναι οντως κουραστικα. και το sh δεν χρειαζεται γιατι αν διαβαζεις κυπριακα εννοειται οτι δεν θα το προφερεις σ απλο αλλα σσσ κυπριακο. τουλαχιστον για μενα εννοειται.
ειναι παντως προβλημα το πως θα γραψεις κυπριακα και εχεις δικιο στις επισημανσεις σου. δεν εχει ασχοληθει κανενας με το θεμα αραγε; δεν υπαρχει καποιο λεξικο κυπριακων πχ;

kafouroutsos είπε...

Μεγαλο θεμα ανοιγεις φιλε μου. Η πιο λογικη γραφη για οποιαδηποτε γλωσσα ειναι η φωνημικη δηλ η γραφη εκείνη που ακολουθεί πιστά τον προφορικό λόγο, και δεν περιέχει αμφισημίες ή και τρισημίες - τετρασημίες, οπως ηταν καποτε και η αρχαια ελληνικη. Δυστυχως, η γραφη δεν μπορει να παρακολουθησει την εξελιξη της γλωσσας και ετσι σημερα τα νεα ελληνικα (οπως και ολες οι διαλεκτοι εν μερει) μιλιουνται αλλιως και γραφονται αλλιως (το γεγονος οτι υπαρχουν 5 αλφαβητικα συμβολα για εναν ηχο 'ι' ειναι περιτρανη αποδειξη αυτου). Οσον αφορα τους κανονες των διαλεκτων, φυσικα και υπαρχουν δεν υπαρχουν γλωσσες χωρις κανονες. Η καταγραφη αυτων των κανονων με βαση τις διαισθησεις φυσικων ομιλητων ειναι κατι αναγκαιο στις μερες μας για καθε διαλεκτο, ιδιως για αυτες που βρισκονται υπο κινδυνο (πχ κατωιταλιοτικα). Οποτε μην βλεπετε προσπαθειες καταγραφης των γραμματικων κανονων της κυπριακης ως το μεσο καταστροφης της διαλεκτου. Η διαλεκτος καταστρεφεται μονο οταν οι ομιλητες σταματησουν να την μιλανε. Σκεφτειτε καποιον που θελει να μαθει τα κυπριακα και δεν εχει προσβαση σε φυσικουτς ομιλητες. Αν καθησετε να σκεφτειτε λιγο τη διαλεκτο της και τον τροπο που λειτουργει σε ολα τα γλωσσολογικα επιπεδα τοτε μονο θα καταλαβαιτε ποσους και ποσο αυστηρους κανονες εχει. Εγω σαν αδαης καλαμαρας π.χ εμαθα οτι οι αδυναμοι τυποι της αντωνυμιας 'με,σε,τον κλπ') μπαινουν μετα το ρημα στα κυπριακα π.χ ειδα τον. Με βαση αυτον τον κανονα θα κανω λαθος οταν πω εν ειδα τον. Ενας φυσικος ομιλητης της κυπριακης σεν προκειται να το κανει ποτε λαθος. Πως το γνωριζει; Γιατι ασυνειδητα κατεχει ολοκληρο το δομικο συστημα της κυπριακης διαλεκτου, δηλ μια σειρα συντακτικων κανονων. Εν ολιγοις, γλωσσολογικη μελετη της κυπριακης μονο καλο μπορει νακανει στη διαλεκτο. Οασον αφορα τη γραφη θα προτιμουσα την Α εκδοχη. Η εκδοχη Γ ειναι παρατραβηγμενη και δυσκολευει τα πραγματα χωρις λογο. Π.χ η τροπη του την πελλην σε τημ πελλην ειναι ενα φαινομενο που δεν χρειαζεται να σημειωθει αφου υπαρχει φωνητικος κανονας στα κυπριακα και στα νεα ελληνικα που ηχηροποιει το αρχικο αηχο μιας λεξεις οταν η προηγουμενη τελειωνει με ηχηρο συμφωνο. Με την ιδια λογικη στα νεα ελληνικα επρεπε να γραφουμε πεζ μου και οχι πες μου αφου κατα παρομοιο κανονα εχουμε ηχηροποιηση του σ. Περα απο τις λεπτομερειες, αυθτο που χρειαζεται ενα κοινο συστημα γραφης που θα το ασπαζονται ολοι και θα διευκολυνει την επικοινωνια. Για το πως θα ειναι ακριβως αυθτο το συστημα, υπαρχουν ειδικοι που θα μπορουσαν να βοηθησουν

Ανώνυμος είπε...

Στα κυπριακά η λέξη "σπαρταρώ" λέγεται "λανγκουέρνω". Το ελάχιστον έτσι λέγεται στη Πάφο.
π.χ. να σπαρταρά = να λανγκουέρνει

Ανώνυμος είπε...

Ego prosopika theoro to 2ero lathos giati to epitheto mou ine Πισιήλης (sh) je ematha oti to giota prin to foniento kamni to sh pou 3eroume epomenos ta dio sigma fkaloun m ena pio s para sh ixo..