Διαχήμιση

Η λέξη του τίτλου δεν φκαίννει που το μόριον "διά" τζιαι την λέξη "χημεία". Είναι μεν σύνθετη, αλλά που το "διά" τζιαι τη λέξη "φημίζομαι". Στην τοπολαλιάν του χωρκού μου, πολλές φορές όταν νοιώθεις άβολα να πεις κάποιαν λέξην, χρησημοποιάς την γλώσσαν ή την διάλεκτον κάποιου άλλου τόπου, ή ακόμα χρησιμοποιάς άλλην λέξην. Λες για παράδειγμαν του άλλου "ασσιχτίρ" ή "φακόφ" παρά τα αντίστοιχον ελληνικό. Λες «έφυγε» «ή εκλώτσισεν της σίκλας» αντί να πεις "επέθανε". Τα συναισθήματα, στην πρώτην περίπτωσην ο θυμός τζιαι στην δεύτερην ή λύπη, φκαίννουν πιο "τορνεμένα", άρα πιο αποδεκτά που τον άθρωπον που τα νοιώθει.

Νοιώθοντας άβολα να διαφημίσω την δουλειά μου (είθισται άλλοι να σε διαφημίζουν), χρησιμοποίησα την προφοράν γειτονικού χωρκού, όπου λεν το φφου χχου. Φίλος - χίλος, κοφίνα - κοχίνα, φορτικό - χορτικό (χορτικό με τους τροχούς, όι χορτικόν με τα φύλλα πράσινα).

Σήμμερα έβαλεν μου ο Πολίτης ιστορίαν. Είναι η δεύτερη ιστορία που με εσυγκλόνισεν βαθκειά την ώραν που τη έγραψα. Η πρώτη δεν θα σας πω πια είναι διότι έκαμα 6 μήνες να ξαναγράψω μετά που τζιείνην την δοκιμασία. Θα την έβρετε στην σελίδαν 72 στες στήλες παράθυρον του σημερινού Πολίτη 12 του Απρίλη.

Την ιστορίαν έστειλα την σε τρεις εφημερίδες αλλά μόνον ο Πολίτης ανταποκρίθην. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ. Όσοι δεν εμπορέσαν να βρούν το κείμενον στην εφημερίδα, μπορούν να το βρούν αν κάμουν κλικ εδώ.

Επειδή κάθε φοράν που δημοσιεύκει εφημερίδα γραψίμια μου έρκουνται καμπόσοι νέοι αθρώποι πας το μπλογκ μου επωφελούμαι να κάμω μιαν σύντομην ξενάγησην.

Γράφω μπλογκ διότι είναι ο πιο φτηνός τρόπος να δημοσιέψεις. Έρκουνται τακτικά 50 άτομα την ημέραν τζιαι άμαν κάμω νέαν ανάρτησην από 70 μέχρι τζιαι 350. Έσιει περίπου 1000 με 1500 διαφορετικά άτομα που έρκουνται σε έναν μήναν να επισκευτούν το μπλογκ. Έχει εφημερίδαν στην Κύπρον που βάλλει απλά μιαν σε κάθε περίπτερον τζιαι στρέφουνται οι μισές. Αναλογικά είναι καλή ακροαματικότητα. Στο μπλογκ επίσεις ξέρεις λλίον πολλά πόθθεν έρκουνται οι αναγνώστες σου τζιαι μπορουν να επικοινωνήσουν μαζίν σου. Κάμνω αναρτήσεις που τον Γεννάρην του 2007 περίπου κάθε μήναν.

Στην αρκήν έβαλλα τα παραμύθκια που έγραψα πριν το μπλόκκιν. Έναν αντιπροσωπευτικόν είναι ο Δράκος που το νερόν. Τζιείνον όμως που μ΄αρέσκει παραπάνω είναι το τελευταίον που έγραψα τζιαι είπα ότι δεν θα ξαναγράψω. Η ιστορία της τριδρακούνας.

Μετά άλλαξα στύλ τζιαι έγραψα μερικές ιστορίες μεταξύ παραμυθκιού τζιαι πραγματικότητας. Η ιστορία της κυρίας Αγγέλας μιλά για μιαν καθαρίστριαν των ξενοδοχείων που απελευθερώθηκεν, το βοσκαρέτιν για μιαν ιστορίαν έρωτα τζιαι το καβενούιν της Αρνάκας που διαγράφει την σύχρονην ιστορίαν ενός αθρώπου τζαι ενός χωρκού.

Τωρά γράφω τέλια ρεαλιστικές φανταστικές ιστορίες. Η πρώτη εν η προηγούμενη ανάρτηση με την πόρταν που τρίζει, τζιαι η δεύτερη εν αυτή που έβαλεν ο Πολίτης.

Γράφω τζιαι μερικά οικολογικά λόγω επαγγέλματος. Βοηθώ τους αρχιτέκτονες να σχεδιάζουν βιοκλιματικά κτήρια. Κάμνω τζιαι έρευναν για την οικολογίαν του δομημένου περιβάλλοντος. Διδάσκω περιστασιακά τζιαι σε τεχνολογικόν πανεπιστήμιον σε κάτι μάστερ τζιαι κάτι διδακτορικές σχόλες για ότι έχει σχέσην με την θεωρίαν της απόφασης. Αυτός ο τεμέας είναι ο μυστικός μου πνευματικός κήπος τον οποίον ποττέ δεν άννοιξα που τα μπλόγκς. Μια οικολογική ανάλυση είναι τα οικολογικά χρέη για παράδειγμαν τζιαι μια άλλη για τα πετρέλαια.

Ο έρωτας μου ο μεγάλος, εκτός από την αγάπην μου τζιαι τα μωρά μου είναι η άγρια φύση. Μερικά κομμάθκια της ανάρτησα εν είδει φωτογραφιών. Αρέσκει μου η χλωρίδα των Άλπεων όπου ζω (είμαι ξενιτεμένος που το 91). Ασχολούμαι τζιαι με την προστασίαν της. Παραπάνω όμως ντζίζει μου το συναίσθημαν μου η φύση του Μεσογειακου κατσάβραχου που μου λείπει όσον τζιαι οι καλοί φίλοι που θωρώ μόνον όποτε έρτω Κύπρον.

Θκιανεύκουμαι πας τα άλλα μπλογκς τακτικά. Τζιείνα που αξίζουν τελικά εν τζιείνα που αντέχουν στον χρόνο. Η στιγνή πραγματικότητα του αναγνώστη κάμνει όσα μπλογκς είναι άχρηστα να πεθανίσκουν γλήορα. Ελάχιστους μαζόχες έχει να κάθουνται να γράφουν δημόσια για να τα θκιαβάζουν μόνοι τους. (έχει όμως). Μιαν παρουσίασην διαφόρων φκιόρων της μπλογκοσφαίρας που επισκέφτουμαι θα βρείτε δαμαί.

Πολιτικά αποφεύγω να γράφω πας το μπλογκ μου διότι λόγω απόστασης δεν έχω πλήρην ενημέρωση. Πως μπορεί να υπάρξει διαλεκτική χωρίς πλήρην, ακριβήν, πολύπλευρην τζιαι αντικειμενικήν ενημέρωση; Ότι κόψει ο νους μου πολιτικά γράφω το είται σε σχόλια άλλων μπόγκερς, είτε αναρτώ το στο μπλόγκ προεδρικές.

Το μεγαλλύττερον μου όνειρον είναι να ενωθεί η Κύπρος.