Να μιλήσεις.
Μα που να βρεις όμως λόγια να γράψεις τον πόνον του μωρού, που κρυμμένον πουκάτω που την καρκόλαν τρέμοντας που τον φόον του, θωρεί την μάναν του να τες τρώει;
Πού να βρεις λόγια να το καθυσηχάσεις που τες ενοχές που το βασανίζουν επειδή νώθει αδύναμον να ποσπάσει που τα σιαίρκα του άγριου το πλάσμαν που αγαπά παραπάνω στον κόσμον;
Που να βρεις λόγια να του δώκεις μιαν ανάσαν αέραν που πνίεται που το άδικον, όταν η ίδια μάνα του, που την προηγούμενην ήταν θύμαν του πατέρα, ξισπά τζαι φκάλλει τα ποθυμένα της πας το αδύναμον τζιαι τρυφερόν κορμούιν του, το οποίον συνάει τες ττοππουζιές επειδή... "κάμνει πελλάρες";
Που να βρεις λόγια να πεις τον τρόμον που νώθει η κορούα όταν ο τζιύρης της, ο θείος της, ο δάσκαλος της, ο γείτος της, ποταβρίζει την ξιμαρισμένην του την ξερούκλαν να της ιντζισει πας το βυζίν που μόλις εφάνην πας το εφηβικόν κορμιν;
Που να βρεις λόγια να γράψεις την αγωνίαν του αγοριού ή της κορούας που εβρέθην πάλε μόνον του τζιαι απροστάτευτον μαζίν του άλλου, ο οποίος μάσιεται να ανοίξει την βρακοθυλιάν του τζιαι να το δολοφονίσει ακόμα μιαν φοράν;
Που να βρεις λόγια να γράψεις την πίκραν που νώθει να πνίει την κορούαν άμαν ο συνήγορος του βιαστή της προσπαθεί να την πείσει ότι τζιείνη φταίει;
Πού να βρεις λόγια να συνεφέρεις την όμορφην κοπέλλαν που τα έχει εντελώς χαμένα μη ξέροντας πως να διαφύγει που τα ψυχολογικά βασανιστήρια στα οποία την υποβάλλει μια θεόπελλη τζιαι ταραμένη μάνα που της κόφκει τα φτερά τζιαι την εμποδίζει να αξιωθεί να νώσει γεναίκα άμπα τζιαι "της φάει της το βασίλειον" της μάταιης δικής της χαμένης νιότης;
Που να βρεις λόγια να πεις του μωρού ζήσε, τζιαι η μάμμα σου δεν έσιει τίποτε τζιαι δεν θα πεθάνει όπως σε πελεκά κάθε μέρα, λέοντας του ότι τάχα την έσπασες. Να του πείς ότι άμαν οι ενήληκες ισπάζουν εν δικόν τους πρόβλημαν τζιαι όχι των μωρών τους.
Που να βρεις λόγια να δώκεις δύναμην στην κοπελιάν που θωρεί να πλησιάζει η ώρα πον να σκολάσει ο άλλος τζιαι να την υποβάλει σε άλλον έναν εξευτελισμόν;
Όσα δεν λέγονται με τα λόγια, μπορεί ίσως να ειπωθούν καλλύττερα με πορείες
32 σχόλια:
Αcera, ενα κομματι της "συνειδητότητας" μου διαμορφώθηκε στην Κύπρο και καταλαβαίνει καλύτερα στα Κυπριακά κάποια πράγματα...
ποτε προηγουμενως δεν άκουσα πιο ευστοχα τα "του" εξηγουν με λόγια το θεμα της βίας κατα παιδιων και γυναικων...
τα λογια που δεν βρισκεις σημερα, με βρηκαν εμενα...
και νιωθω πολλους άντρες, γυναικες Κύρπιους, απευθείας σε εκεινο το κομματουι που αναγιώθηκε με γλύκα λίγο πριν πάει σχολείο, πριν την τοπολαλια την σκεπάσει κατι άλλο..
σαν πρωινή καλημερα απο τον παππά, σαν ιστορια απο την στετέ, σαν νανουρισμα απο τη μάμα...
ετσι λογια καμια πορεία δεν θα πει.. ετσι λογια μονο εσυ και οσοι άλλοι μπορουν...
και μιλουν κατευθειαν στην καρδια μας...
[βρες μας ενα συνθημα στα κυπριακα αν μπορεις]
Εχω συγκινηθεί ακόμη περισσότερο με τα γραφόμενα σου αγαπητέ Αδέρουμ.
Κάποτε είδα τζιαί εγώ την μάνα μου να τις τρώει,(ευτυχώς δεν του ήταν συνήθειο) όπως τις τρώαμε τζ'εμείς,όχι επειδή ο πατέρας μας ήταν κακός ή φρενοβλαβής ,ή άρρωστος.
Δεν συγκρατούσε τα νεύρα του.....
Εμείς όσες φορές τις φάγαμε,είχε δίκιο παρ'όλο που δεν ήταν σωστός ο τρόπος που ασκούσε τη "εξουσία" του.
Εμείς θα είμαστε εκεί την Κυριακή,για την μάνα μου.
Δεν έχω τίποτα να προσθέσω παρά μόνο να πω πως χαίρομαι που διάβασα αυτήν την ανάρτηση.
Άσερα μου δεν έχω λόγια τα είπες ΟΛΑ.Σε φιλώ.
Ασερα μου, φωνη της ψυχης μου, μολισ περιεγραψες ενα μερος των παιδικων μου χρονων. Και ξερεις κατι; Ηταν πολυ καλο που το διαβασα γιατι με αγγιξε αλλα εκει που τα θυμηθηκα ειπα: γουοτ δε φακ; λαιφ γκοουζ ον...Να κρατηθουμε με το ζορι στο παρελθον δεν μας βγαζει πουθενα. Αλλα ουτε και να ξεχνουμε.
Τα φιλια μου
Aσέρας,
λαλίστατο κείμενο!
Rose αν μου έρτει σύνθημα να σου το γράψω. Δεν νομίζω όμως να είμαι τόσον καλός. Στα συνθήματα στην Κύπρο φωνάζονται στα ελληνικά. (ενδιαφέρον n'est pas?).
Koutso εν πιό εύκολο να μιλούμε για την βία άμα έχει σχέση με τους άλλους.
Βησά Αμαθούσιε σε χαιρετώ.
Γρικστόρη έτσι τζιαι αλλιώς ο καθένας εν αναγκασμένος να συνθέσει στην ζωήν του με ότι του έδωκεν τζιαι με ότι του διά το περιβάλλον του. Καλά κάμνεις που θωρείς μπροστά, τζιαι ίσως ο καλύττερος επίλογος για έναν θύμαν της βίας είναι η να μπορέσει να φτάσει σε μιαν συναισθηματικήν αδιαφορίαν. Ας μη ξεχνούμεν ότι πέραν του 90% των ανθρώπων που εξασκούν βίαν ήταν οι ίδιοι θύματα βίας. Ευτυχώς που το 90% των θυμάτων βίας δεν γίνονται βίαιοι. Αν δεν μπορέσεις να αδιαφορίσεις, έχεις πολλές πιθανότητες να βρεθείς στην πρώτην κατηγορίαν των θυμάτων.
Φιλε μου Aceras, γραψε ενα κυπριακο συνθημαν να χαρεις.
Όποιος δέρνει γεναίκαν, δέρνει την αδρωπιάν.
Αν τες έφαες τζιαι έβριξες λόγω αγάπης, λόγω ελπίδας, λόγω φόου,
Μίλα να χαρείς λόγω τιμής. Ίσως αύριον δεν θα μπόρεις να το κάμεις.
Όποιου του έλειψεν η αδρωπιά δέρνει την γεναίκαν του
Σταμάτα να δέρνεις την γεναίκα σου γάδαρε. Σκοτώννεις την αυτοεχτίμησην του γιού της.
Κόρη, αν τες έφας τζι αντρέπεσαι να το πεις, θα τες φάεις τζιαι αύριον.
Αν νομίζεις ότι μόνον οι ττόππουζοι ττοππουζιάζουν ππέφτεις έξω. Είναι τζιαι ούλλοι οι άλλοι.
Αν επόνησες που τες έφαεν η μάνα σου, σεβάστου την γεναίκα σου να κόψεις την αλυσίαν του πόνου.
καλημερα
απο το στομα σου και στου τηλεβοα το ...αυτι
τα τυπωσα για να τα δώσουμε στον Κώστα και την Βαλια που θα δίνουν το συνθημα
:-)
:-)
Ήρτεν μου τζιαι έναν που λέγεται φωναχτά. Ίσως εν που εν η ώρα της διαδήλωσης τζιαι σκέφτουμαι σας που μακρυά:
Όποιος δερνει την γεναίκαν
Λείπει του η αδρωπιά
Όποιος δέρνει την γεναίκαν
Λείπει του η Λέβεγκιά
Ακερα, μάσσιαλλα τούτον το τελευταίον εσήκωσεν μου την τρίχα μμου.
Γαδαροι! Γαδαροι! Με το μακρι ζοναρι!
που δερνουν τες γεναιτζες τους τζαι εχουν το καμαρι!!
(kyriakos-eshe3i3i)
θα μας κανετε να διοργανωσουμε κι αλλη πορεια συντομα με τουτα τα συνθηματα
Ξέρω κι εγώ πολλές και οδυνηρές ιστορίες. Η χειρότερη περίπτωση ήταν κάποιας γνωστής μου, που ξεκίνησε με όνειρα και προσδοκίες και έφτασε να φοβάται ακόμη και τη σκιά του άντρα της. Όταν ύψωνε τη φωνή του, έμοιαζε με κουταβάκι που έψαχνε μέρος να κρυφτεί. Ναι, ήταν δούλα και κυρά.
Δεν ειναι δημιουργημα του κακου η γυναικα αλλα φοβερα επιρρεπης σ’αυτο.Ο διαολος εχει την συνηθεια να κανει επιδειξη δυναμης και η γυναικα γοητευεται απ’αυτο.Υπαρχει τροπος να εμφανιστει μπροστα σου δαιμονας αλλα δεν μπορω να σου πω γιατι θα σε καταστρεψει.Να’σαι απολυτα σιγουρος οτι αυτα που γραφω θα τα δεις μπροστα σου,μετα θανατον
οταν πεθανεις θα δεις οτι,οσα γραφω ειναι αληθεια,εχεις δεν εχεις γυναικα
καλάν, εσύ επέθανες τζιαι ξέρεις;
Καλό!
Δεν πιστεύκω. Θέλω να μάθω τον τόπον, την μέραν τζιαι ώραν της ανάστασης επιβεβαιωμέντην από τρείς μάρτυρες αρσενικού γένους (η μαρτυρία των γεναικών δεν παρπατεί όπως στο Ιραν)
εμ τζιαι γιω που νομιζα οτι φταιμε για ουλλα τουτης της ζωής!
τωρά μας φορτώνουν και της επομενης...
Τι μαθαίνει κανείς, πρωϊνιάτικα...
Πάντως, δε διαφωνώ τελείως με τον Κρις29, το ήξερα ανέκαθεν ότι είμαι διαβολοθήλυκο, με την καλή έννοια, φυσικά.
:)
Μ' έκανες και γέλασα, νά' σαι καλά.
Βρε! τα διαβολοθηλυκα δεν το παραδεχονται ποτε δημοσίως.. με ακουσες εμενα να λεω ποτέ τίποτα??
:-)))
Να πάμεν ούλλοι στο Άγιον Όρος να πνάσουμεν που λόου σας.
Κριςς αθθημίζεις μου έναν καλόηρον που εγνώρισα τζιειπάνω. Είχεν τες ίδιες θεωρίες. Θα κάμνατε ίσως το καλόν μαζίν. Αν είσαι ευτυχής γιατί όχι. Νομίζω όμως ότι αν έβρεις τον κωδικόν της γλύκας τζιαι της τρυφεράδας της γεναίκας εν να περάσεις καλλύττερα παρά με τους καλοήρους. Θα σου δώκω 4 που τα 5 γράμματα του κωδικού. Α Γ τζιαι Π Η. Το άλλον γράμμαν έβρε το μόνος σου. Διότι εσύ μπορεί να μεν επέθανες για να ξέρεις, εγώ όμως για αυτόν που σου λαλώ ξέρω όπως το έζησα το τζιαι όπως το ζιώ.
Ας αφήσουμε το παιδί να κάνει λίγη χαρά, Ρόουζ...
Με τέτοιο πηγαινέλα από τα εγκόσμια στον Άδη και τούμπαλιν, θα έχει κουραστεί..
:)))
Acera στο άγιο όρος υπάρχει ίντερνετ καθώς ξέρεις..
Και μάλιστα γρήγορο ίντερνετ. Την ίδια ώρα που ολόκληρα χωριά στην Ελλάδα ούτε στα όνειρα τους δεν θα πάει ο ΟΤΕ να τους βάλει DSL.. (…)
Λες να είναι ο φίλος σου ο καλόγερος?
Δημοσίευση σχολίου