Αγαπητή Νεσιέ,
την ιστορία του δράκου θα μπορούσα να την είχα γράψει τζαι για σέναν. Μέσα στα γονίδια που είναι στην βάσην των λέξεων οι οποίες συνθέτουν την ιστορίαν, κάπου είναι νεκατωμένα τζαι τούτα:
Η δική μου η πατρίδα
έχει μοιραστεί στα δυό
ποιό από τα δυό κομάτια
πρέπει ν΄αγαπώ;
Είσαι η μάνα μας. Σε αγαπούμε τζαι στεκούμαστιν δίπλα σου,
γιατί σε θέλουμεν δίπλα μας να γινούμαστιν πιό μεγάλοι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Αγαπητέ Aceras,
Σε καλησπερίζω!
Και επειδή θεωρώ την αναγραφή 0 (μηδέν) σχόλια σε ένα post ως αντιπαραγωγική, αντισυναδελφική και μοναχίστικη, γράφω λίγα λόγια ως συμβολή και στην έκκληση για στήριξη της Neşe Yaşin, στην πάλη της ενάντια στους φασιστικούς κύκλους που προσπαθούν να την ταπεινώσουν, να την φιμώσουν και να την περιθωριοποιήσουν.
Αισθανόμενος του στίχους του γνωστού ποιήματος της “Η δική μου η πατρίδα” και τη μουσική του Μάριου Τόκα να αγγίζουν ακόμα την καρδιά μου και να ξυπνούν μέσα μου συναισθήματα συντροφικότητας και αλληλεγγύης και αντιδρώντας στις επιθέσεις των φασιστικών κύκλους στα κατεχόμενα να την διαβάλουν και να εξοντώσουν ψυχολογικά, έχω υπογράψει την έκκληση για στήριξη του δικού της αγώνα.
Παράλληλα έχω υπογράψει και την διεθνή έκκληση για αλληλεγγύη και στήριξη των Ούγγρων Κομμουνιστών, (που κυκλοφορεί σ’ άλλα blogs). Η ουγγρική κυβέρνηση σε ένα νέο κυνήγι μαγισσών και υιοθετώντας τα αντικομουνιστικά μνημόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει προβεί σε ενέργειες (επιθέσεις, συλλήψεις, διώξεις, καταδίκες) ενάντια σε μέλη του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος. Αυτή είναι η δημοκρατία της “δημοκρατικής” Ευρώπης;
Οι υπογραφές μας σ’ αυτές τις δύο εκκλήσεις συντείνουν στον αγώνα κατά των φασιστικών και ρατσιστικών μεθοδεύσεων και δυσμενών διακρίσεων που παρατηρούνται στις μέρες μας και παράλληλα αποτελούν και τρόπο υπεράσπισης της ελευθέριας σκέψης, έκφρασης και δράσης, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που δυστυχώς όμως βρίσκονται συνεχώς υπό αμφισβήτηση.
Εδώ και με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να μεταφέρω κάποιους στίχους του Μπέρτολντ Μπρεχτ (που αποδίδονται και σε κάποιο γερμανό πάστορα ονόματι Μάρτιν Νιμέλερ, που πέθανε στο Άουσβιτς) και που περιγράφουν πως ΔΕΝ να αντιδρούμε σε τέτοιες περιπτώσεις:
"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους,
δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα,
γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους,
ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό,
δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα,
αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ..."
Το ποίημα μιλάει από μόνο του!
Anef_distagmou
29/10/2007 – 10:42 μ.μ.
Υ.Γ.:
Aceras,
Σ’ ευχαριστώ πολύ για την φωτογραφία που μου έστειλες. Με παρέπεμψες σε κάποιες άλλες εποχές (πρέπει να ήταν το 1984-85), όμορφές και ζωντανές, γεμάτες ρομαντισμό, ανθρωπιά και διάθεση για προσφορά. Άσε που και τα μαλλιά και τα μούσια μας ήταν και κατάμαυρα (ακόμα)!
29/10/2007 – 10:52 μ.μ.
Φίλε άνευ δυσταγμού και ασέρα, θα ήθελα να σας μεταφέρω κάτι ευχάριστο. Μέσω του μπλογκ σου ασέρα, και μέσω του μηνύματος σου Άνευ δυσταγμού, μια φίλη διάβασε τα όσα γράψατε και έσπευσε να μεταφέρει το ποίημα σε μια παρέα, μέσα στην οποία ήμουνα κι εγώ. Απόδειξη πως μπορείτε, μπορούμε να μεταφέρουμε σωστά μηνύματα και εκτός μπλογκόσφαιρας! Συγχαρητήρια και συνεχίστε!
Η δική μου η παρτίδα
έχει μοιραστεί εδώ
( στα κατεχόμενα )
Σε ποιο από τα εννιά καζίνα
την τύχη μου θα βρω
( Ο δύστυχος που δεν τα βγάζω πέρα με τόσες δόσεις για αχρείαστα αγαθά ?? που με έπεισαν-τον αγαθό- να αγοράσω )
Τελικά αυτή φαίνεται να είναι η μόνη ΛΥΣΗ για μένα
Αφού το πολυδιαφημιζόμενο ΛΟΤΤΟ ( που με προτρέπουν 3 φορές την ημέρα να παίζω για να αλλάξει η μίζερη ? λένε ζωή μου ? )
δεν απόδωσε
Ένα μου έμεινε
Να πετύχω το τυχερό καζίνο
Τι πατρίδα - τι παρτίδα
Τι Ρουλέτα -
τι Ρώσσικη ρουλέτα
Μια ψυσιή που έννα φκει
ας φκει
Αμμα - χα
Acera, Nesie
σας χαιρετώ με αγάπη.
συνεχίστε να τα λέτε
Με τη βοήθεια της καθηγήτριας μου των αγγλικών μετέφρασα το κείμενο της της Nesie,για να μπορέσω να καταλάβω τι γίνετε. Είμαι μαζί της στον αγώνα εναντίων τέτοιων φασιστόμουτρων.
Εφκαριστώ σας ούλλους για τα μυνήματα που αφήκετε. Ελπίζω ότι το να επαναστατούμεν φακκώντας τα δακτύλια μας πας το κκίπορτ να βοηθά σε κάτι. Φαίνεται ότι κάτι βοηθά.
Σταλαματία γράφω αυτόν το σχόλιον που τα τταράφκια σου. Ήρταμεν να συνάξουμεν τες ελιές του πεθερού. Επέρασα την ημέραν με θκυό παράνομους εργάτες να φακκούμεν της τσατσάρας τζαι να μιλούμεν για την μακρυνή τζαι άγνωστην πιον γι αυτούς Αλβανία, για την πανέμορφήν για αυτούς, πατρίδαν πιά, Ελλάδα, για τα μεροκάματα, για τους κόπους, για το μέλλον. Σαν ένδειξην τσίππας σεβασμού δεν τους είπα ότι όταν κάμνω την άλλη μου δουλειά χρεώννω 26.66 φορές το μεροκάματον τους, άλλαξα κουβένταν όταν με αρωτήσαν "πόσα κερδίζεις τζεικάτω". Τους είπα περίπου ότι γράφεις Καιλή, ότι η ζωή εν ακριβή, ότι δεν τα φκάλλουμεν πέρα παρόλον ότι κερδίζουμεν πολλά... Άυριον βρέσιει. Θα χάσουν 30 € μεροκάματον. Ο ένας έσιει μωρόν 2 χρονών. Είναι ευτυχής για την τύχην που του έδωσεν ο θεός να έχει δουλειάν.
Ασερα
Δακάτω που είμαι έσιει πολλές ελιές, έσιει ολόκληρο ελαιώνα,τσιαι έσιει τσιαι πολλούς αλβανούς ,που μαζεύουν ελιές.Νομίζω όμως ότι παίρνουν μεγαλύτερο μεροκάματο από αυτό που λες,δεν έχω ελιές αλλά ακούω άλλους που λένε πόσα τους δίνουν.Πάντως οι φουκαράδες κάμνουν ούλλες τες βαριές δουλειές ,τι να κάνουν και αυτοί?Οι πιο πολλοί είναι νέα ζευγάρια που ήλθαν να βρούν τη μοίρα τους.
Aceras,
Στις δικές σου ιστοριούλες για τους μετανάστες (για τον Πακιστανό και τους ελιομαζώκτες εκεί πέρα στα λιοστάσια του πεθερού σου – όπως κάποτε λέγαμε σταχιομαζώκτρα από τον Παπαδιαμάντη) να προσθέσω και μια δικιά που μου έτυχε πριν λίγες μέρες. Τούτη η ιστορία μ’ έκανε να σκεφτώ (ξανα) πόσο μεγάλη είναι η συνεισφορά των μεταναστών στη δημιουργία του πλούτου και του καλούμενου εθνικού εισοδήματος.
Στην ουσία την ιστορία αυτή θα τη μεταφέρω εδώ από άλλο blog (του politispittas) όπου την κατάθεσα πριν λίγες μέρες:
Επίσης θα παραθέσω (από τον “Πολίτη” της 26ης του Οκτώβρη) ένα από τα παραπολιτικά σχόλια του που αναφέρεται στην Ελβετία!
1. Πριν μερικές μέρες ταξίδευα από τη Λευκωσία για το χωριό… Το σαραβαλάκι μου που χρησιμοποιώ για να διακινούμαι για τη δουλειά μου, έντονα παραμελημένο και απεριποίητο από μέρους μου, σε μια εκδήλωση έντονης διαμαρτυρίας είπε, “ως εδώ και μη παρέκει” και με άφησε στη μέση του δρόμου (ή πιο σωστά σε ένα αλτ εκεί στη Νήσου!).
Έτσι αναγκάστηκα να αποταθώ σε Εταιρεία Οδικής Βοήθειας για να μεταφέρει και τους δύο μας, το αυτοκίνητο στο γκαράζ (για επιδιόρθώση) κι εμένα σπίτι (για να διαλογιστώ). Ο οδηγός της πλατφόρμας που κατέφθασε για να μας μεταφέρει (οδηγό και αυτοκίνητο) ήταν ένας νέος Ρουμάνος (μεταξύ 25-30 χρονών). Με τα σχετικά καλά ελληνικά που μιλούσε ο Ρουμάνος, πιάσαμε κουβέντα. Έτσι έμαθα πως βρίσκεται στην Κύπρο οικογενειακώς δηλ. μαζί με τη γυναίκα του που εργάζεται σε φάρμα και τα δύο μικρά παιδάκια τους (δίδυμα) που πάνε και νηπιαγωγείο.
Τέτοιες περιπτώσεις οικογενειακών μετοικήσεων παρατηρούνται ήδη πολλές στη Κύπρο (κυρίως από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία). Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως απασχολούνται σε δουλειές δύσκολες ή σε δουλειές που δεν τις κάνουν Κύπριοι (σε φάρμες, στα χωράφια, στις οικοδομές) και πρέπει επιτέλους να αναγνωρίσουμε τη μεγάλη τους συνεισφορά στη δημιουργία και αύξηση του λεγόμενου εθνικού εισοδήματος της χώρας μας και ότι εύλογα δικαιούνται μερίδιο από αυτό το εθνικό εισόδημα.
2. Μαύρη Ελβετία
“Πάει και η Ελβετία... Το κράτος της τάξης, της ευδαιμονίας, της ευπρέπειας και του πολιτισμού. Το κράτος που αν εκεί που περπατάς, στο πάρκο ας πούμε, πατήσεις κατά λάθος κανένα ευγενές κοπρόσκυλο, που τραβολογά βασανίζοντας την τριτοκοσμική γκουβερνάντα του, μπορείς και να βρεθείς πίσω από τα κάγκελα. Πρώτο κόμμα λοιπόν, το ακροδεξιό του πολυεκατομμυριούχου, Ουέλι Μάουερ, που σύμφωνα με το προεκλογικό του πρόγραμμα, πέρα από το πετσόκομμα των κοινωνικών επιδομάτων θα καθαρίσει και τη χώρα από τους "κακούς" μετανάστες. Εξ ου και η περιβόητη προεκλογική του αφίσα, όπου κάτι άσπρα πρόβατα κλωτσούν και πετούν έξω από την ελβετική σημαία ένα μαύρο πρόβατο. Δηλαδή αν λόγου χάριν, κάποιος μετανάστης κλέψει κανένα καρβέλι ψωμί, δεν απελαύνεται μόνο αυτός αλλά και ολόκληρη η οικογένειά του. Στους υπόλοιπους, για να μάθουν, δεν τους φτιάχνουμε ούτε ένα μιναρέ, να μπορούν να προσεύχονται Ας πάνε να προσευχηθούν αλλού οι ψωριάρηδες...
Τι να πει κανείς; Ότι αρκετοί από τους μυστικούς λογαριασμούς των ελβετικών τραπεζών στάζουν το αίμα αυτών των "μαύρων προβάτων" και ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους που ξενιτεύτηκαν; Ότι δεν είναι και λίγοι οι δικτάτορες και οι σατραπίσκοι που κατάκλεψαν το λαό τους και έβγαλαν τα λεφτά στην Ελβετία, για να μην μπορεί να τους τα πειράξει κανείς; Ανόητε! Ακόμα μου φαίνεται να κατανοήσεις τη διαφορά μεταξύ μιας κλεμμένης φραντζόλας και μιας διακεκριμένης κλεπταποδοχής...”
Χρ. Χαλ. “ΠΟΛΙΤΗΣ” - 26/10/2007, Σελίδα: 12
Αλήθεια είν’ αυτά; Μάλλον ΝΑΙ! Άρα το κεφαλαίο λειτουργεί παντού με τον ίδιο τρόπο και σ΄ αυτή ακόμα την εξευγενισμένη Ευρώπη!
Καλό σας βράδυ και ότι ποθείτε να το πάθετε!
Anef_oriwn
08/11/2007 – 01:02 π.μ.
Αμ, έλα που δεν το παθαίνουμε αυτό που ποθούμε ,και οι άλλοι συνεχίζουν να αποταμιεύουν [στας Ελβετίας] .
Δημοσίευση σχολίου