Ποστάτζιμ που τηθ θάλασαν.

Ταξιδεύκω που την Πάτρα στην Βενετία. Ο αέρας επέλλανεν τζαι το πλοίον σούζει λαλείς τζαι εθύμωσεν ο Ποσειδώνας τζαι μάσιεται να φκάλει το άχτιν του πάνω μας. Στέλλω το ποστάτζιν τούτον που την μέσην της Αδριατικής σαν ενθύμιον του ποθαμμασμού μου για τον πολυμήχανον άνθρωπον. Άκου εσού να μπορείς που το πλοίον να επικοινωνείς με άλλα ψηφιακά πλάσματα στην Κύπρον, στην Ελλάδαν, στην Αγγλίαν. Αν έζιεν ο Οδησσέας, ίνταν που είσιαν να λαλεί άραες σου θωρώντας το Supperfast να κόφκει με έτσι τζαιρόν το κύμμαν μες τες θάλασσες του. Εγώ πάντως θωρώ τι εκάμαν οι απόγονοι του τζαι μεινίσκω ξιστικός. Ο άθθρωπος ώραν ώρα μοιάζει του θεού. Τζειαμέ που δεν του μοιάζει, τζαι τζειαμέ εν το πρόβλημαν, είναι που δεν ιξέρει τα όρια της δύμαμης του. Ίσως να αυτόν του το χούιν που τον σπρώχνει ολοέναν τζαι παραπάνω να τα ξεπεράσει με κίνδυνον να φάει τα μούτρα του.

Άυριον θα διασχύσουμεν σε 4 ώρες ολόκληρην την Βόρειαν Ιταλίαν. Βενετία, Πάντοβα, Βερόνα, Μιλάνο, Κοιλάδα της Αόστας. Σε 1 ώραν θα σύρουμεν τες Άλπεις του νώμου μας περνώντας που το Τούνελ του Γκραν Σαν Μπερνάρ είτε βρέξει είτε σιονίσει. Η ώρα 7 θα είμαστιν έσσω αν θέλει ο θεός τζαι δεν μας πέψει καμιάν αναποδκιάν μες το δρόμον όπως έπεψεν του Οδησσέα δεκάδες.

Ο Μάστρε ΤΤοφής με την Μαρικκούν εκάμαν περίπου την ίδιαν διαδρομήν μες το πεήντα πααίννοντας να δουν το γιον τους, ξένον εργάτην στο Λονδίνον. Εποθαμμαζουνταν τζαι τζείνοι την σιερόστραταν τζαι το τραίνον που εβούραν ίσια με τέσσερεις αππάρους τζιαι ετράβαν ίσια με σιίλιους έξη βόρτους. Θέλεις εν Βερόναν, θέλεις εν Φλωρεντίαν, θέλεις εν Μιλάνον, αλλάσσαν τραίνον. Είχαν τζαι τον κουρελλόν που τα χαλλούμια. Φκαίννει ο Μάστρος πας το τραίνον, ποταβρίζει του τον κουρελλόν η τζυρά, ως που να πεις τζαι να δεις το τραίνον εγίνην καπνός τζαι άφηκεν την Μαρικκούν να χάσκει πας το καρτερίμην. Ως άξιον τέκνον της Αφροδίτογενείου νήσου, η Μαρικκού δεν επτοήθην. Έπιαεν το επόμενον τραίνον που επέρναν, μόνον που το επόμενον δεν επάεννεν εις το Καλαί, αλλά στην Βαρκελλώνην. Στα σύνορα με την Γαλλίαν, ζητούν της Μαρικκούς πασαπόρτην, που να το ΄βρη. Εκράτεν το ο ΤΤοφής. Ρε μιλούν της Γαλλικά, ρε Ιταλικά, ρε Εγγλέζικα, τίποτε. Κανένας δεν εμπόριεν να συνεννοηθεί με την μυστηριόδην γυνήν που εχάθην περιπλανώμενη στην Ευρώπην. Η περιπέτεια της Μαρικκούς ετέλειωσεν τζιαμαί που ετέλειωσεν τζαι η κράτηση της στο τμήμαν δεκαπέντε μέρες ύστερα, όταν ήρτεν ο γιός της που την Αγγλίαν για να την εύρη.

Οι τζαιροί αλλάσσουν. Τζείνον που δεν αλλάσσει είναι το σφιλικούντριν που έδωσεν ο Προμηθέας στον άθρωπον να χρησημοποιεί την φωδκιάν για να πραγματοποιεί τζείνον που θα του μπει στην ιδέαν. Το κκομπιούτερ που κρατώ πας τα γόνατα μου τζαι που θα με συνδέσει με τον κόσμον να πέψω που τες θάλασσες πέρα τα γραφτά μου, καταλιεί μερικές χιλιάδες καντήλες φωθκιάν για να λειτουργήσει.. Η πηγή της φωθκιάς που αποθήκευσεν η βιοσφαίρα για εκατομύρια πάει να λείψει. Τον άθρωπον της γενιάς μου θα τον ποθαμμαστώ ολοκληρωτικά άμαν καταφέρει να έβρει για τα 6 δισεκατομύρια αθρώπους την ίδιαν άνεσην, την ίδιαν χαράν που έσιει σήμερα ο μέσος ευρωπαίος, κάμνοντας χρήσην την διαθέσιμην φωθκιάν που διά ο νήλιος συν, άτε 17΄000 κιλοβατώρες τον χρόνον ανά κκελέν, που την διαθέσιμην αποθηκευμένην φωθκιάν σε μορφήν υδρογονάνθρακα. Σε αυτές τες συνθήκες θα έχουμεν τζαι τον σσιήλλον χορτάτον τζαι το ψουμίν γερόν. Μέχρι τότε θα τον ποθαμμάζουμαι αποσπασματικά.