Μιαν ημέραν έτσι μέρες άννοιξα έναν παναχύριν τζ̆ι εντύχην ο κόσμος μου με πλουμιά του παονιού, τζ̆ι άθθισεν ο κήπος μου με ότι όμορφον ιφκάλλει ο κόσμος, τζ̆αι τα μμάθκια μου είδασιν την αγάπην μες την ομορκιάν, η καρκιά μου ένωσεν την μες την καλοσύνην τζ̆αι μες την αναπνοήν την πονεμένην.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου