Τα δεντρά βλαστούν μόνα τους.

Κάθε Νιόβρην γεμώννουν τα όρη τζ̆αι τα πάρκα γραβατωμένους να φκάλλουν σέλφι ότι  «φυτεύουν δένδρα ». 

« Φυτέψτε δέντρα, στην πλαγιάν εκεί, να πρασινίσει όλη γή », ετραουδούσαμεν στο δημοτικόν. Που τον τζ̆αιρόν τζ̆είνον η ανάπτυξη, ο τουρισμός, η εμπορευματοποίηση της άγριας γής επλούτισεν σ̆σ̆ιλλιάες τυχερούς, όσους εξέραν να τρέξουν την τύχην ποπίσω μες τα κόμματα που κυβερνούν τζ̆αι κόφκουν-ράφκουν πολεοδομικές ζώνες τζ̆αι τες ζώνες ανάπτυξης. Είδα τον Κάππαρην να γίνεται πόλη, είδα τα σπερμένα που τα Λιβάθκι̮α, την Ορόκλινην, ως την  Πύλαν να γίνουνται appts for rent, είδα ούλλην την περιφέρειαν της Λευκωσίας μέχρι το Δάλιν, την Νήσου τον Αστρομερίτην να γίνουνται βιομηχανική, οικιστική, μολ, γήπεδα. Είδα την ζώνην που την Κάτω Πάφουν ώς την Πέγιαν να ανοστίζει, την ζώνην που τα Λουτρά ως την Αρκάκαν να γίνεται κακαουσκιά. Έκρουσεν ο Σαϊττάς το 7 όι που πόλεμον. Έκρουσεν πέρσι η Σολιά εν ειρήνη. Τα μούτρα της ανάπτυξης σας είναι μαύρα σαν τον σταχτόν που αφήννει πίσω της, είναι άνοστα σαν τους ακαλλαίσθητους κούλες που στήννετε στην θέσην της γόνιμης ή της άγριας γής για να πουλήτε να φκάλλεται ριάλλια.

Η Σολιά το 11

Η Σολιά το 17

Φυτέψτε δέντρα στην πλαγιά εκεί. Εκεί ναι.

Την περασμένην εφτομάδαν ο θκειός μου ο Κωστής εξιρίζωσεν 50 ελιές. Όσα έτρωα πας τα ψεκάσματα δεν εκάνεν το λάιν να τα καλύψω, τι να κάμεις τα δεντρά άμαν σου μεινίσκει ο κόπος; Η τελευταία εικόνα που μου έμεινεν που τον μακαρισμένον τον θκειόν τον Γιαννήν ήταν η πίκρα πας στο ογδονταπεντάχρονον πρόσωπον όταν τον ήβρα στον καφενέν τζ̆αι έπιαννεν την απόφασην να ξηριζώσει το περβόλιν 300 πορτοκκαλιές. « Πέρσι είπα τους Βούλγαρους, ελάτε ρε, κόψετε τα τζ̆αι πιάστε ότι αφήκουν ». Δεν επατήσαν, τζ̆αι άφηκα τα πορτοκκάλλια τζ̆ι εππέσαν στρομάτσιν πουκάτω που τα δεντρά. Που τουν΄το περβόλιν ενίωσα τζ̆αι εσπούδασα πέντε παιθκι̮ά τζ̆αι τωρά θωρώ το άχρηστον τζ̆αι κρούζει η ψυσ̆ή μου. » Έφκαλεν το πριν να πεθάνει να το έβρουν τα παιθκι̮ά του τζ̆αι τ΄αγγόνια του πελάν. Τα περβόλια του χωρκού μου επόσπασεν τα η ελεύθερη αγορά που σας επλούτισεν τζ̆αι δεν εβρέθην κανένας να συγκινηθεί.

Φυτέψτε δέντρα στην πλαγιάν εκεί. Εκεί ναι.

Ο Σαϊττάς το 03

Ο Σαϊττάς το 08

Κάμνω ζουμ πας τες φωτογραφίες των σέλφι σας τζ̆αι θκι̮αβάζω την αμορφωσ̆ι̮άν σας πας τες εξωτικές ποικιλίες καλλωπιστικών που σας πουλούν τα φυτώρια της αγοράς. Είχαμεν τους Εγγλέζους αποικιοκράτες που εξορατίζαν τους « άχρηστους » αοράτους, τες παλλούρες, τους πέφκους, τους αγγαθερούς ασπάλαθους τζ̆ι εβάλαν ακακίες προσεκτικά επιλεγμένες να νιώννουνται γλήορα, ευκάλυπτους να ξερανίσουν τα έλη, ήβραμεν σας εσάς με τους φίκους Australis τζ̆αι τες αροκάριες της Νέας Καλιδονίας, τες βιρμανικές μπαουχίνιες, τες αυστραλιανές κοκκονιές, ή τες λατινοαμερικάνικες μαστισ̆ιές.

Προσέχετε τζ̆ι εν να ξιμαρίσετε!

Φυτέψετε τα τουλάχιστον μες τα πάρκα σας, δίπλα που τους κούλες σας, να ομοφρίσετε τα μούτρα της ανάπτυξης σας, όπως τον πολιτισμόν σας, όχι στην πλαγιάν εκεί. Φυτέψετε τα μες την έρημον που εχτίσετε μέσα τα παλάθκι̮̮α της άξεστης αρκογκι̮άς σας.

Την πλαγιάν εκεί αφήστε την ήσυχην. Τα δέντρα εκεί βλαστούν που μόνα τους αν με τους καταστρέψετε το οικοσύστημαν για να φκάλετε ριάλλια ή για να πολλύνετε τζ̆είνα πο σ̆ετε.

Έναν δεντράκιν για κάθε μωράκιν πον να κάμετε! Άι στο δκι̮άολον! Ότι ανοησίαν σας κοττίσει ο κάθε επικοινωνιολόγος  της πρασινίλλας θα το πείτε που το μεγάφωνον. Να κάμετε την Κύπρον έρημον τέλλια. Αυτόν της έλειψεν. 340 000 παιδάκια που εγεννηθήκαν τα τελευταία 40 χρόνια στην Κύπρον, ερούφησεν τα η φωθκιά της ανάπτυξης σας σε δέντρα πέρσι έναν βούκκον.

Τα δεντρά τα μόνα τους, είναι σαν την μοναξ̆ι̮άν που γεννούν τα πλούτη σας. Τα δεντρά θέλουν πουλιά, θέλουν μύκητες να συμβιώννουν μαζίν τους, θέλουν έντομα να μάχουνται μαζίν τους, να πολεμούν, να συμμαχούν, να επωφελείται το έναν που τό άλλον, θέλουν άλλα φυτά να τους νοσσιάζουν τες ρίζες να κάμνουν οικοσυστήματα. Τα οικοσυστήματα που καταστρέφει ο πολιτισμός σας δεν θα τα αποκαταστήσει καμιά δεντροφύτευση. 

Οι δεντροφυτεύσεις σας δεν είναι καν φερετζ̆ές να κρύφκει την βίαν της ανάπτυξης σας πας την άγριαν φύσην, πας την παραγωγική γην. Όποιος θέλει να κάμνει δεντροφύτευσην, ας το κάμνει για κκέφιν του τζ̆αι να φήκει τον κόσμον ήσυχον ότι μάσ̆αιται τάχα μου για να τον σώσει. Ο τόπος δεν θέλει σωτηρίαν που λλόου σας εσάς. Που λλόου σας ο τόπος θέλει να τον αφήκετε στην ησυχίαν του τζ̆αι να σταματήσετε να τον καταστρέφετε.