Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Αγαπημένη Μου Παρασκευή


Άμαν η καρκιά μου πλημυρίζει με χαράν ή με θλίψην νοσταλγίας, έρκεται μου ο πόθος για μιαν αγαπημένην παρασκευήν. Πηγάζει που τα νάματα των παιδικών αισθήσεων ευτυχίας πάνω στα οποία εκτίστην η αγάπη για την ζωήν.

Τη στετέ μου αγάπουν την όπως κανέναν άλλον πλάσμαν. Ότι έκαμνεν ήταν άγιον. Έμαθα να κάμνω πολλά άγια πράματα που λλόου της. Έμαθα να σέβουμαι την Ζωή.

Η αγαπημένη μου παρασκευή που με κάμνει να σιαίρουμαι σαν το μωρόν θέλει αλεύριν, νερόν, τζιαι λλίον άλας. Θέλει τζιαι αέραν που διά την ζωήν. Τζιαι βράστην. Τζιαι αγάπην. Τζιαι πίστην ότι αυτόν που κάμνεις είναι καλόν.

Πκιάννεις έναν φεντζιανούιν αλεύριν τζιαι βάλλεις τζιαι λλίον άλας. Βάλλεις τόσον νερόν όσον να κάμεις έναν σφικτόν ζυμάριν.

Φυλάεις το ευλαβικά τρεις ημέρες στον αέραν σιεπασμένον με υφάσματα καθαρά.

Ξαναβάλλεις λλίον νερόν τζιαι συμπληρώννεις το αλεύριν που χρειάζεται για να ανατζινήσεις το ζυμάριν. Φυλάεις το άλλες τρεις ημέρες.

Κάμνεις το τρεις ή τέσσερις φορές μέχρι να εμφανιστεί αυθόρμητα η Ζωή μες το ζυμάρι. Τα βακτηρίδια πον να συσσωρευτούν πολλαπλασιάζουνται τζιαι διούν μιαν όξυνην μυρωθκιάν γλυτζιάν σαν την Κύπρο. Έχεις προζύμιν.

Άμαν το ανατζινήσεις, μπορείς να ζυμώσεις όσα ψουμιά θέλεις. Αφήννεις μετά έναν κομματούιν που το προζύμιν το ανατζινησμένο τζιαι έχεις για την επόμενην φοράν.

Έτσι είναι τα ψουμιά τα γνήσια. Θέλουν αγάπη. Θέλουν εμπιστοσύνην πως η ζωή θα κάμει μόνη της την δουλειάν. Θέλουν λεπτά ισοζύγια για να πιάει το προζύμιν τζιαι να έχεις τζιαι για την επόμενην φορά. Θέλει πομονήν, σεβασμόν στους ρυθμούς των ζωντανών οργανισμών. Θέλει μαστορκάν τζιαι αίσθησην του αβάντζου. Δεν θέλει φουτούλληκες πράξεις, ούτε υπερβολές.

Σήμερα ανατζινησα το προζύμην που έκαμα με πολλήν αγάπην. Έβαλα του λλίον νερόν τζιαι λλίον αλεύριν. Εψήλωσεν αφράτον. Η Ζωή μέσα επήρεν φώκον. Είναι ζωντανόν όπως το πρώτον που εγίνην που το τίποτε.

Πόψε θα κάμω χαλλουμόπιττες του προζυμιού τζιαι θα φάω έναν κομάτιν στην εείαν της Ζωής. Αυτή είναι η παρασκευή που αγαπώ.

7 σχόλια:

Εράνισμας είπε...

Η καλύτερη συνταγή που είδα σε blog! Το μυστικό που και γω πιστεύω είναι ¨μια πρέζα αγάπη¨!
Πόσο όμορφες οι στιγμές με τις γιαγιάδες! Δυστυχώς οι δικές μου δεν ζουν, αλλά ζωντανεύουν σε κάθε τέτοια στιγμή, σε κάθε μπουκιά, με κάθε μυρωδιά...

stalamatia είπε...

Θα τη δοκιμάσω τη συνταγή σου για προζύμι.Καμιά φορά που ζυμώνω βάζω μαγιά φούρνου.Ευχαριστούμε Ασερα εν που τις σπάνιες συνταγές που μπορείκάποιος να έβρει εδώ.

Aceras Anthropophorum είπε...

Μπορείς να το κάμεις τζιαι να το αφήκεις μέσα σε ένα πιάτο όσο τζιαιρό θέλεις να ξεράνει σαν το κούκκουρο. Πάλε διατηρήται το συμβιωτικό σύμπλεγμα από μαγιά τζιαι λακτικά βακτηρίδια που δημιουργεί την όξυνη γεύση τζιαι μυρωθκιά (λακτικό τζιαι οξικό οξύ). Όταν θέλεις να το χρησιμοποιείσης, σπάζεις μικρά λουβούθκια με το χτίν τζιαι το χτοσιαίρι τζιαι βάλλεις σε λλίο χλιαρό νερό να διλυθούν λλίην ώρα πριν να ζυμώσεις το διάλυμμα σου με νέα φαρίνα να το ανατζινήσεις. Έτσι (ξερό) φκαίννει πιο όξυνο τζιαι πιο δυνατό. Έχει που το βάλλουν στον θάλαμο της κατάψυξης. Εδοκίμασα το τζιαι πάλε εδούλεψε. Αλλά ξερό άρεσεν μου καλλύττερα. Θέλει βραστό περιβάλλον για να μπεί καλά.

ιων είπε...

Προζύμιν, άλας τζιαι λάδιν δεν εδανείζαν ποττέ τους νύκταν.

Ακόμα τόσον σημαντικόν ήταν το προζύμιν στην ζωήν των γιαγιάδων μας που δεν το εδανείζαν σε γυναίκες που πίστευαν ότι πιάννει το μάτι τους.

Κριτήριο της άξιας νοικοκυράς ηταν να έσιει δικό της προζύμιν τζιαι ψουμιά στην κοφινιάν της.

Ανώνυμος είπε...

English text at the end!
Στις 20 Ιουλίου η ώρα 22:00, μετά το τέλος αντικατοχικής πορείας, 15 άτομα μέλη του ΕΛΑΜ κρατώντας ρόπαλα και σιδερολοστούς επιτέθηκαν σε ένα νιγηριανό φοιτητή επειδή δεν τους άρεσε το χρώμα του δέρματος του. Έπειτα από κυνηγητό ο άτυχος νέος κτυπήθηκε από διερχόμενο όχημα και οι διώκτες του τον ξυλοκόπησαν και έσπασαν και το αυτοκίνητο που τον κτύπησε.

Αυτό δεν ήταν το πρώτο παρόμοιο περιστατικό αφού τα τ...ελευταία χρόνια παρατηρείται έξαρση τον νεοφασιστικών στοιχείων και ως εκ τούτου τα αποτελέσματα είναι ξυλοδαρμοί, τραμπουκισμοί, ψυχολογική και λεκτική βία εναντίων ανθρώπων που δεν εμπίπτουν στο αρρωστημένο πρότυπο των ατόμων αυτών: μετανάστες, ακτιβιστές, φοιτητές, ομοφυλόφιλοι κτλ. Άλλα παρόμοια περιστατικά αποδεικνύουν πως το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο:


· - Τραμπουκική επίθεση 20 ατόμων σε 12χρονους Τ/Κ μαθητές στην Αγγλική Σχολή, Νοέμβρης 06

· - Φασιστικό πογκρόμ εναντίων μαγαζιών μεταναστών στην Παλιά Λευκωσία, Δεκέμβρης 08

· -Επίθεση 40 ατόμων σε αφρικανή μαθήτρια σε σχολικό αγώνα βόλεϊ, Δεκέμβρης 08

· -Επίθεση και τραμπουκισμοί στο κοινωνικό κέντρο «Φανάρι του Διογένη», Γενάρης 09

· -Μετά από αντικατοχική πορεία τον Ιούλη του 09, 3 άτομα κτυπήθηκαν από ομάδα 15 ροπαλοφόρων.

· -Στις 9/10/09 άτομα που κάθονταν στο προαύλιο της εκκλησίας Φανερωμένης, δέχτηκαν επίθεση από άτομα που φώναζαν «αυτή είναι η εκκλησία μας».

· -Ουκ ολίγες φορές, μετά από αγώνες του ΑΠΟΕΛ, τραμπούκοι προκάλεσαν ζημιές σε Τ/Κ αυτοκίνητα.

· -Στις 13/12/09, 2 άτομα δέχτηκαν επίθεση με σπρέι και ρόπαλα στην περιοχή Φανερωμένης.

Αυτές οι ομάδες, ακόλουθοι των Ναζί, πιστεύουν στη φυλετική καθαρότητα (η λεγόμενη Άρια Φυλή) και την ανωτερότητα της απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Πιστεύουν στο μιλιταρισμό-στρατικοποίηση της κοινωνίας. Στην περίπτωση της Κύπρου, το ιδεολογικό πρότυπο του φασισμού εν μέρει αποτελείται από την πολιτική προϊστορία του τόπου (Γρίβας, Ομάδα Χ2, ΕΟΚΑ Β και την βρετανική πολιτική επιρροή) σε συνδυασμό με τον Ευρωπαϊκό νέο-φασισμό και την «Ευρώπη Φρούριο» (ρατσιστική μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε).

Θεωρούν τους μετανάστες υπεύθυνους για την ανεργία και την κρίση. Με αυτόν τον τρόπο ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, κάνοντας τον να νομίζει πως για τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος ευθύνονται οι μετανάστες. . Σε συνδυασμό με τον θεσπισμένο ρατσισμό (η καθεαυτή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, το «διαίρει και βασίλευε») δικαιολογείται έτσι και η πολιτική τους ύπαρξη και καταφέρνουν να διεισδύουν στον κοινωνικό ιστό, διαβρώνοντας τον και προκαλώντας κοινωνικές εντάσεις. Το κράτος και το σύστημα ευνοούνται από αυτήν την κατάσταση αφού συγκαλύπτονται οι δικές τους ευθύνες για την κοινωνικό-οικονιμική κρίση.

Η πρόταση για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης είναι να κτυπηθεί το πρόβλημα στη ρίζα του ούτως ώστε να μην έχουν τα στοιχεία αυτά πολιτικό υπόβαθρο να δρουν. Δηλαδή, για να επιτευχθεί η απομόνωση αυτών των στοιχείων, χρειάζεται να αντιμετωπιστεί παράλληλα και ο θεσπισμένος ρατσισμός αφού το κράτος και το σύστημα εκ της φύσης τους προκαλούν τη σύγκρουση ανάμεσα στην κοινωνία. Αυτό είναι υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας και μόνο αυτής.


ΚΑΘΑΡΟΙ ΛΑΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΒΡΩΜΙΚΑ ΜΥΑΛΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ


Ένωση Αναρχικών

Enosi_anarxikon@riseup.net

Mirmiona είπε...

Η γιαγιά μου είσιεν πάντα προζύμιν τζαι νομιζω ποττέ της εν εγόρασεν ψουμίν που τον μπακάλην. Εγώ πάντα είχα την απορία πώς κάμνουν το ΠΡΩΤΟ προζύμι (διότι η γιαγιά μου ελάλεν 'φυλάεις λίον ζυμάριν'). Η απορία ήταν του ίδιου είδους με την απορία, 'καλά, τον θεόν ποιος τον έκαμεν;' Καλή η συνταγή σου, αλλά για να πετύχει θέλει να δοθείς σε τούτο που κάμνεις, τζαι μένα η ζωή μου εν σαν το εργοστάσιο. Θυμούμαι μια φορά ΄που εξαγρυπνήσαμε για να 'φκάλουμεν τον αρκάτην' (για μένα, 8 χρονών τότε, ήταν σαν να συμμετείχα σε μια διαδικασία αλχημείας). Τελικά ο αρκάτης εν εφκήκεν τζαι ακάμαμεν απλώς τα συνηθισμένα σισαμένα. Η αγωνία όμως ήταν τόσο μεγάλη και η αγρυπνία τόσο γλυκειά που στο τέλος ούλλοι ελέναν ότι τα σισαμένα εμυρίζαν σαν τα αρκατένα.

Blackbeard είπε...

Φίλε ευχαριστώ για τη συνταγή, εν όντως πολύτιμη. Πιστεύκω ότι το να ζυμώνεις ψουμίν είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της επιβίωσης μας, τζιαι μια τέχνη που έν την κατέχουν πολλοί. Θα το κάμω πόψε....