Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Οι λυμπούροι του Στεφάν


Ο Στεφάν τζιαι η Μάγια ήταν γειτόνοι μου εφτά χρόνια. Απέμαντυ που το σπίτιν τους, δίπλα που τον δρόμο στο έμπα του μονοπαθκιού πα πάει στο χωράφι μου, ένα βουναρι ξύλα κρατεί το χώμα να μεν ππέφτει μες το δρόμο. Τζιείνο το ξύλινο τοιχαρούδι πιάννει το το καταλιάιν τζιαι άρεσεν μιας αποικίας λυμπούρων που αντί να προτιμήσουν το διπλανό δάσος, έκατσεν του καλλύττερα τζιαιμαί. Μπορεί να εθκιαλέξαν τζιαι τον Στεφάν που εν λάτρης των λυμπούρων. Ενώ δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την φύση, ξέρει τα πάντα για τους λυμπούρους. Εκάθετουν με τες ώρες τζιαι επαρακολούθαν την λυμπουρκάν του που εδούλευκεν. Έξερεν πως εστήνναν κόνους με φυλλούθκια που τον διπλανόν πεύκο για να κάμνουν καμινάδες ζεστού αέρα να ξηπουλιάζουν τα αυκά τους, έξερεν πως αντιδρούν με την πρώτη σταγόνα βροσιής, Έξερεν πότε αρκέφκουν να γεννούν, πότε φκαίνουν που την χειμέρεια νάρκη, πότε χάννουνται πάλαι για να περάσουν τον κρύο σιειμώνα.

Η ιδιοκτήτρια του σπιθκιού έθκιωξεν τον Στεφάν τζιαι τη Μάγια τζιαι έβαλεν άλλους ενοικιαστές με ψηλόττερον ενοίκιο.

Επήα σήμερα να θερίσω λλίο τα πόξω πόξω. Την τετάρτην έχουμε το μεγάλο θέρος τζιαι το Σάββατον το σύναμα του σανού τζιαι άρκεψα τες προετοιμασίες.

Περνώντας που δίπλα που την λυμπουρκάν του Στεφάν, είδα έναν τίποτε. Τα ίχνη της ψατζιής που εβάλασιν οι νέοι ενοικιαστές να την εξολοθρέψουν φαίνονται ακόμα.

Έτσι θα κάμουν άραγες σου οι μέλλουσες γενιές στο περιβάλλον που αγωνιζούμαστιν να προστατέψουμεν για να τους το αφήκουμεν παρακαταθήκην ; (που έστω ότι έμεινεν).

Ώρες ώρες λαλώ "όλα μάταια..."

Δεν θα το πω του Στεφάν. Μια λυμπουρκά εν μιά ολόκληρη κοινωνία. Τι τους επειράξαν μες τα κάκκαφα; Σαν να τζιαι υπήρξαν ποττέ.

Εσυνέχισα το δρόμο μου. Εκόνισα την δρεπάναν, τζιαι άρκεψα να κόφκω να μου φκαίννει το άχτιν. Άμα κόφκεις το χόρτο με το δρεπάνι, εκτός που μούχτιν φίτνες, δεν σπουρτάς τα έντομα τζιαι την μικροπανίδα που εν μες το χόρτον. Έκοφκα, έκοφκα ως το δύμμαν του νήλιου.

Τζιειαμαί που εποστάθηκα τζιαι έκατσα δρωμένος να πνάσω, άκουσα κάτι σαν τον σσύφφουνα να βουρά μες το αγριόχορτον του χωραφκιού. Το χωράφιν έχει μιαν κλίση κάπου 30°. Κρεμμός κανονικός τόπους τόπους. Παρατηρώ, έναν ελάφιν που εβούραν σαν την σφήνα. Θωρώ, πίσω του αλλό ναν. Εβουρούσαν τζιαι παίζαν σαν τα μωρά. Επαρακολούθησα τα κάπου 5 λεπτά. Σε μιαν στιγμή παρολίγο να δώκει πάνω μου. Εσουρούππιασεν τέλλια τζιαι δεν εφαίνουμουν φαίνεται. Η τζιαι αν εφαίνουμουν μπορεί να μεν ενοιώθαν πους τα απείλουν.

Έφυεν μου η κατάθλιψη των λυμπούρων του Στεφάν, τζιαι γέμωσεν πάλαι η ψυσιή μου χαράν.

Χα, τζιαι κάτι άλλο. Όποιος δεν εθκιάβασεν την ιστορίαν με τη σαύρα διότι εφάνην του μεγάλη..., τζιείνος χάννει.

9 σχόλια:

astronaftis είπε...

και στο νησί μας άμα παν λυμπούροι στο φαϊ πετάσσουν το τζαι πιτούν παντού aroxol. μα αφού εν καθαρά ζώα, εν το καταλάβω. οι μεγάλες ιστορίες μου αρέσουν πιο πολλά. εγώ εν μπορώ να γράψω, χάννουμαι. καλώς σε βρήκα.

Κασσάνδρα είπε...

Πάντα ανρωτιόμουν τί κάμνουν οι λίμπουροι όταν βρέχει..!

the Idiot Mouflon είπε...

Να σου πω το κρίμα μου, τους βουρβουλλάες κρατώ τους έξω που το σπίτι με άλας. Εν φρικτός θάνατος, ξέρω το αλλά... άλλο τρόπο να τους ποφεύκω δεν γνωρίζω...

Καλά να περνάς...

stalamatia είπε...

Που ήμουν μητσιά στο χωρκό μου άρεσκε μου να τους παρακολουθώ που επηένναν γραμμή κουβαλώντας ξυλούθκια τσιαι ότι ετρώετου,καμιά φορά έβαλλα ψύχουλλα μπροστά τους για να το πάρουν.
Η αλήθκια μες το διαμέρισμα εν τους αφήνω να μπαίνουν τζιαι αν μπουν καμιά φορά (σπάνια) τζιαι εν καταφέρω να τους σαρίσω ψεκάζω τους.
Αθυμάσε κάτι κότσιηνους μιάλους ;ελαλούσαμεν τους εγγλέζους ,άμαν σε αγκάναν επόνες πολλά τσιήνη τη στιγμή.

ιων είπε...

Το σύνδρομο του φονιά.
Σκοτώνουμεν ότι πετά, ότι κολυμπά, ότι σέρνεται, ότι φοβόμαστε, ότι νομίζουμεν ότι εν ξιμαρισμένον, ότι νομίζουμε ότι ενοχλεί την αφεντομουτσουνάραν μας. Σκοτώνουμεν για να φάμεν, για να περάσουμεν την ώραν μας, για χόμπυ, για να παρπατήσουμεν μέστα χωράφκια τζιαι το δάσος κρατούμεν τζιαι έναν όπλον τζιαι ότι ταράσσει.... πάρτο κάτω. Αμα εν έβρουν πουλιά τζιαι λαούς σκοτώνουν κουρκουτάες!!!

Εμάς τους χτιτζιάρηες που εκαταστρέψαν ούλλην την γην, εβρωμίσαμεν την, εκαταφάαμεν την, επληγώσαμεν την, ποιος εννα μας καθαρίσει;

Aceras Anthropophorum είπε...

εγώ

Aceras Anthropophorum είπε...

Σόρρι αλλά έφκην μου αυθόρμητα ;)

Νυχτερινέ ποδηλάτη καλωσόρισες.

Κασάνδρα να δεις το film microcosmos. Είναι ένα ποίημα τζιαι έχει μέσα τζιαι τη φάση που βρέχει. Εξερτάται που την ένταση της βροχής. Πολλοί σκοτώννουνται. Έχουν όμως μηχανισμούς προστασίας (ο τρόπος που εν κατασκευασμένη η φωλιά δεν πιάννει παντού νερό. Οι παραπάνω γλυτώννουν. Φαντάσου εσύ να παρπατάς αχάπαρη τζιαι να σου ππέσει έναν τηπόζιτο νερό μονοβόλικο. Σε αναλογία σώματος έτσι είναι για έναν λύμπουρον άμα αρκέφκει να ψυχαίζει. Φατάστου να φάει ττοππουζιά που χαλάζι.

Αγρινέ καλωσώρισες τζιαι σύ. Χρωστώ σου την ονομασίαν ενός φυτού που μ΄αρώτησες. Ισχύει ακόμα η ερώτηση ή δεν αξίζει να το ψάξω;

Σταλαμαθκιά άμα θέλεις να ποφύεις τους λυμπούρους χωρίς χημικά, βάλλεις κατακάθκια του καφέ τζιαμαί που περνούν. Χαντακώννει τους η μυρωθκιά τζιαι χάννουν τον δρόμον τους τζιαι σκορπίζουνται.

Εμένα σπίτι μου έχει λυμπούρους, αλλά το καλόν ότι δακάτω μόνον πεντέξι εφτομάδες εν ο κύκλος τους που κυκλοφορούν. Δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά έρκουνται μόνον την άννοιξη. Μετά χάννουνται μόνοι τους. Στην αρκήν έβαλλα φάρμακο. Έγραφεν πάνω biokill τζιαι ενίμιζα ότι ήταν βιολογικό. Ύστερα εκατάλαβα ότι εσήμαινεν βιοεξολοθρευτής. Τωρά αφήννω τους τζιαι προστατεύκουμαι με άλλα μέσα. Καθαρίζω να μεν έχει ψυχούθκια χαμαί, ούτε πας τους πάγγους για να μεν έρκουνται. Ούλλα τα φαώσιμα εν μέσα σε πότσες σφραγιστές (δεν πιάννουν ούτε πουμπουριούαν) ή μες το ψυγείον. Τα σκουπίθκια αλλάσσω τα συχνά. Το μόνον που έσπασα μέχρι να έβρω λύσην ήταν το φαίν του κάττου. Λατρέυουν το τζιαι συνάουνται εκατοντάδες. Τωρά βάλλω το μικρόν του πιατούιν μες σε έναν άλλον μεγάλον γεμάτον με νερόν. Έκλεψα την τέχνην που την στετέ μου που είχεν πάντα τα πόθκια των αρμαρόλλων μες σε έναν ττενεκκούιν του τόνου γεμάτον με νερόν.

Αγρινέ, οι καραόλοι οι τίτσιροι φοούνται τζιαι τον ασβέστη, όπως επίσεις τζιαι τον σταχτόν. Με τον σταχτόν όμως άμα βρέσιει πρέπει να τον ανανεώννεις. Ένας άλλος τρόπος ν μεν ανακατσιάς, είναι να βάλλεις ποτήρκα με μπύρα τζιαι να τα βάλλεις μες το χώμα με το στόμαν τους στο επίπεδον του χωμάτου. Παν σαν τους πελλούς τζιαι ππέφτουν μέσα.

Εγώ προσωπικά δεν έχω πρόβλημαν με τον θάνατο. Σταματώ στα pets τζιαι στους αθρώπους. Άμα χρειάζεται να καθαρίσεις τον ζωτικό σου χώρο, πολλές φορές χρειάζεται να σκοτώσεις. Εξάλλου τζιαι οι λυμπούροι έτσι κάμνουν άμα άλλα παρείσακτα επεμβούν μες το territory τους.

Είμαι εναντίον του να σκοτώννεις αθρώπους για οποιοδήποτε λόγο τζιαι πετς με τα οποία έχεις συναισθηματική σύνδεση.

Για τα υπόλοιπα, είμαι εναντίον του βασανισμού. Κάθε ζώον έχει δικαίωμαν για αξιοπρεπή θάνατο, είτε για να σου καθαρίσει τον τόπον, είται για να τιμήσει το στομάσιη σου. Τζιαι πρέπει να σέβεσαι το πτώμαν που τρώεις. Πράμαν που δεν κάμνει η μαζική ζωοτροφία. Όποιος έχει δυνατά δόγκια, ας πάει μιαν ημέραν εις την Κοφίνου, τζιαι μετά ας κάμει σούβλαν. Άλλον ο παλιός ο κασάπης που ακόμα τζιαι το κόψιμον της κκελλές ήταν ritual τζιαι άλλον οι μηχανές μαζικής σφαγής.

Κασσάνδρα είπε...

Πολλά ωραία η μουσική του Μicrocosmos.

Άρεσε μου.. Αν τζαι εσοκαρίστηκα λίο με το πόσο μεγάλα προβλήματ δημιουργούν ή πόσο χρήσιμα τζαι αναγκαία μπορούν να είναι στα ζωήφια (στα ζωντανά τελοσπάντων) πράματα τα οποία για εμάς εν πολλά απλά..

Ευχαριστώ Acera.

the Idiot Mouflon είπε...

Ισχύει.

Καλώς σας βρήκα πάλι.