Η Λίλη τζιαι ο δράκος ο Στεφανής

...Προχωρόντας μέσα στο σκοτεινό δάσος, η νεράιδα η Αλφέα δείχνει στην μάμμαν της Λίλης το σαρκοφάγον αγριολούλλουδον μέσα στον νεραϊδόκηπο. Η Λίλη παρατηρώντας το κάθε αξιοθέατον μες το μαγικόν μονοπάτιν, εξίκοψεν πίσω τζιαι έπιασεν την κουβένταν με έναν βατραχούδιν που την κοιτάζει με περιέργειαν. Μια πεταλλούδα αποφέυγει το καρνιβόρον μικροτέρας, ενώ δκυό μουγιούθκια ναρκωμένα που το κολλατσιαριστόν υγρόν που επικαλύπτει το φκιόρον διαλύονται τζιαι μετατρέπονται σε κουνουποχυμόν.

Η Αλφέα μαγέυκει τα μμάθκια μάμμας τζαι κόρης τζαι μετατρέπει τα σε φακούς που μεγενθύνουν τα πάντα, τα φύλλα, τα βρύα, τες λιχύνες, τα έντομα, τα φκιόρα, την ομορκιάν. Η μάμμα θωρεί έναν κουνούπιν που φαίνεται τωρά τεράστιο να κοντεύκει του σαρκοβόρου φκιόρου για να καταλύξει τζιαι τζιείνον χυμός. Η Λίλη βλέπει μέσα στα γιαλλούρικα μεγενθυμένα μμάθκια του βάτραχου μιαν σκοτεινιασούραν. Εν ο ήλιος που προσπαθεί να την προειδοποιήσει να τρέξει να πάει προς την μάναν της. Το βατραχούιν σταματά να αναπνέει. Μέσα στα γυαλιστά μμάθκια εμφανίζεται η τζιεφαλή ενός δράκου. Η Λίλη νοιώθει τέσσερα δάκτυλα μουττερα να της σφίγγουν το κάθε της πλευρόν. Πριν να προλάβει να μπίξει την τσιριλιάν, εβρέθην μεσούρανα μέσα στα σιέρκα του δράκου του Στεφανή...



Είπα ότι δεν θα ξαναγράψω παραμύθιν. Είχαμεν 4 ώρες πορείαν μες το δάσος τζιαι έπρεπεν να αντέξει η Μελίνα μου την ανάβαση χωρίς να βαρεθέι. Έφκηκεν μας η ιστορία της Λίλης τζιαι του δράκου του Στεφανή.