Πέμπτη 14 Μαΐου 2009

Για την κυπριακήν διάλεκτο και πάλιν.


(αν δεν καταλάβετε γαλλικά αφήστε το να πάει μέχρι λλίον πριν που το μισό για να αρκέψει το τραούδιν που θα σας μάθει τες προσωπικές αντωνυμίες όπως τες ελαλούσαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τζιαι ίσως καταλάβετε γιατί το google φκάλλει 66'000 κομμάθκια στο αρχαίοι υμών ενώ στο αρχαίοι ημών φκάλλει 215'000)



Πριν λλίες ημέρες έβαλα μιαν ανάρτησην για τα την γραφήν της κυπριακής τοπολαλιάς. Έβαλα ένα κείμενο σε 4 διαφορετικά στυλ τζιαι αρώτησα σας ποιόν προτιμάτε. Υπήρξαν πολλές απόψεις τζιαι ούλλες λλίον πολλά επιδράσαν πάνω μου.


Αποφάσισα λοιπόν ότι θα γράφω όπως μου έρκεται καλλύττερα. Με δίχα κανόνες αυστηρούς. Αν γράψω κάποτε μίσιμου ή μίσσιμου ο αναγνώστης καταλάβει από τα περιφραζόμενα πως θα το προφέρει μες την σκέψην του.


Τα τελικά ν θα μπαίνουν. Αλλά όι όταν δεν προφέρονται ή όταν δεν αλλάσσουν το επόμενο σσύφφωνο. Θωρείται, δεν έγραψα το επόμενον σύφφωνον όπως έγραφα πρίν. Σίγουρα το ν του επόμενον διπλάζει το σσού του σσύφφωνο αλλά το ννού χάννεται.


Δεν θα βάλλω λατινικούς χαρακτήρες. Το να αλλάσσεις κκίπορ είναι το πιο σπαστικόν πράμα. Έχω ήδη πρόβλημαν όταν θα γράψω κανένα ξένον όρον, φαντάσου να το βάλλω κάθε φορά που θα γράψω shshού. Είναι νομίζω τζαι αντιδεοντολογικόν να σμίεις τα αλφάβητα. Αν εν να δανιζούμαστιν γράμματα στο κάτω κάτω γιατί να μεν δανειστούμεν 3 γράμματα τούρτζικα που εκφράζουν με απόλυτην ακρίβεια την παράξενην κυπριακήν προφοράν. Εντζιαιν θα μπορούσεν να γραφτεί Εcεν αφού c προφέρεται ακριβώς ntjου. Τζιαι çαττιστά θα προφερόταν ακριβώς τσιαττιστά με το tsioυ να γεμώννει το στόμα σου. Προτιμώ όμως να τα φκάλλουμεν πέρα με το ελληνικόν αλφάβητο, όχι για ελληνικές καθαρότητες τζιαι μαλακίες, αλλά για πρακτικούς λόγους. Αν ήταν να καθαρίσουμεν την κυπριακήν διάλεκτον που τα ξένα, θα εμείνισκεν το έναν τρίτον των λέξεων. Απλά, γιατί το να κάμεις νέον αλφάβητον είναι ολόκληρη επιχείρηση που cιζει (ντζίζει) τόσους κλάδους (τυπογραφία, πληκτρολόγια, κινητά τηλέφωνα…). Εδώ τα νεοελληνικά τζιαι έχουν πρόβλημα με τες γραμματοστοιχείες. Το να χρησημοποιείς αποστρόφους πάλε βρίσκω το αντιαισθητικόν (άκου ντζ΄ίζει για να ξεχωρίζει το J που το ζ). Νομίζω ότι μπορεί να έχεις εμπιστοσύνη στον αναγνώστην ότι θα εννοείσει σωστά την προφορά.


Θα βάλλω τζιαι επεξηγήσεις άμαν χρησημοποιώ καμιά βαρετή λέξη που δεν την ξέρουν οι μιτσιοί. Όχι όμως πολλές διότι είναι σπαστικόν να βάλλεις το ππόπαπ.


Εσταμάτησα να ζητώ τζιαι τυποίησην που το κράτος. Καλλύττερα έτσι όπως είμαστιν παρά να βάλουν τύπους σαν αυτούς που εστελεχώσαν την μόνιμην επιτροπήν τυποποίησης των τοπονυμιών να αλλάσσουν τες λέξεις για να τες κάμνουν σωστές (όπως εκάμαν με τα Λακκιά τζιαι την Αγλαγγιά τζιαι φκάλαν τους τραούδιν).


Θα συνεχίσω να χρησιμοποιώ βαρετά κυπριακά στα «λογοτεχνικά» τζιαι πιο αλαφρά στα κείμενα απλής επικοινωνίας.


Θα προσπαθώ να βελτιώσω την ορθογραφία μου γιατί βρίσκω το πολλά αντιαισθητικόν να γράφεις αντιεσθιτικόν απλά γιατί γράφεις διάλεκτο. Φυσικά τα λάθη σου εσύ δεν τα θωρείς, θωρεί τα όμως η Δοκησίσοφη τζιαι δεν είναι σωστό να βάλλεις έστω τζιαι έναν αναγνώστη στην δοκιμασία της ανωρθωγραφοίας. Αγόρασα το λεξικό του Γιαγκούλλή τζιαι του Ρόη Παπαγγέλου τζιαι όσες λέξεις δεν μπορώ να διορθώσω με τον διορθωτή του Aspell (πολλά καλό για τα μάκκιντος) τα αννοίω το λεξικό άμα δεν βαρκούμαι τζιαι άμα γράφω υποτίθεται λογοτεχνικά. Είναι σπαστική άσκηση αλλά τι άλλην επιλογή έχω. Ακόμα τζιαι με τούτην ούλλην την προσπάθειαν φέφκουν μου τουλάχιστον δέκα λέξεις την σελίδα. Το κείμενον τούτον δεν το εδιόρθωσα.


Να σας εξομολογηθώ τζιαι κάτι. Η κόρη μου καλαμαρίζει παρόλον που της μιλώ κυπριακά. Τα ντιβιντί με τα φίλμ, τα τραούθκια τζιαι τα παραμύθκια του Τριβιζά έχουν παραπάνω επίδρασην πάνω της παρά εγώ. Συντυχάννω της κυπριακά τζιαι απαντά ελληνικά. Όταν παίζει με τες κούκλες της μιλά τους πότε γαλλικά, πότε καλαμαρίστικα. Δεν της επιβάλλω όμως τίποτε (πέραν που το να μην μου απαντά γαλλικά). Όποια πικοιλία της ελληνικής θέλει ας χρησιμοποιεί. Κάμνω τζιαι κάτι άλλο. Όταν της θυμώννουμαι είναι πάντα στα γαλλικά. 


Αφιερώννω στον αρφό μου το πιό κάτω. Άτε να δούμεν αν αθθυμάσαι πως το εθκιάβασες την κυρίας Έλλης



5 σχόλια:

firfiris είπε...

Την κόρη σου ρε μαϊφρέν να την πέψεις κράσς κκορς στην Κύπρο το καλοτζαίριν να τα μάθει.
Ή να σου πέψω σε ντιβντί το Βουράτε Γειτόνοι (πρώτον σίζον) τζιαι την αίγιαν την φούξιαν...

Παύλος είπε...

Κάτι για τη γραφή. Αθθυμούμαι κάποτε που εμάθθαινα αρχαία ο καθηγητής είπεν μας ότι οι αρχαίοι αρχαίοι εν είχαν με οξείες με περισπωμένες με τίποτε. Τούτα ούλλα εφευρεθήκαν μετά που ο Αλέξανδρος εκατάκτησεν τον κόσμον ούλλον τζιαι επροέκυψεν η ανάγκη να μάθουν ελληνικά οι ξένοι. Βασικά ένας έλληνας πρέπει να ήταν παλαβός για να δκιαβάσει 'κοτά' αντί 'κότα', ο Πέρσης όμως ή ο Αιγύπτιος εδικαιολογείτουν άρα έπρεπε να του δώκεις τον τρόπον να καταλάβει. Ώσπου τα κυπριακά γράφουνται που κυπραίους για κυπραίους νομίζω ούλλες οι γραφές εν σωστές εχτός τζιαι αν είσαι ένας δυσκοίλιος κυβερνητικός που προσπαθεί να δικαιολογλησει τον μισθόν του επιμένοντας ότι 'το σωστόν' εν Αγλαγγειά...

Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous είπε...

Κόπιασε τζ' έσιεις τραούδιν!

stalamatia είπε...

Σελίδα 30 μετά στην 31
Νά τό γάλα,Μίμη.
Άννα,Έλλη, ελάτε (με περισπωμένη)
Καλό γάλα,ελάτε. (πάλι περισπωμένη στο ελάτε)
Πάμε ,λένε όλα (περισπωμένη στο πάμε)
Εχω και εγώ το βιβλίο της πρώτης.

kyriakos είπε...

Νομίζω ότι οι ταπέλλες με τα Λακκια και την Αγλαγγια είναι το αντίστροφο της τουρκοποίησης που επιχείρησαν οι Τουρκοι επι Ντεχτάsh στα κατεχόμενα ...

Εμεις γράψαμε τις ταμπέλες κυπριακών τοπωνυμίων όπως θα τις είχε φιλτράρει το ελληνικό υπουργείο ορθογραφίας και συντακτικών κανόνων (εδώ έκάνα χιούμορ για τον υπέρογκο αριθμών υπουργείων που έχει το ελληνικό δημόσιο) :)

By the way το A -Spell, coco spell είναι τέλειο για MAC!