Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2009

O Kai-lee

Πρίν να γράψω θα ήθελα να καθυσηχάσω αυτούς που παρακολουθούν το κεβενούιν της Αρνάκας. Το 5ο τζιαι τελευταίο μέρος θα έρτει αύριο Κυριακή σε ακαθόριστην ώρα όπως τζιαι τα άλλα επισόδεια.

Αναμένοντας μπορείτε να πάτε στου Κάι-λή. Δεν είναι πολλά γνωστό μπλογκ αν κρίνω που τους συνδέσμους από άλλα μπλόγκ. Έτσι είναι. Οι πολύτιμοι ανθρώποι είναι όπως τα πολύτιμα μέταλλα, τους πολυτιμοι λίθους, τα πολύτιμα φυτά. Είναι σπάνιοι τζιαι δεν τους βρίσκεις όπου δικλίσεις.

Απο ποίησην λλία καταλάβω. Στο σχολείον εβαρκούμουν τες αναγνώσεις τζιαι τες αναλύσεις των ποιημάτων. Μπορώ να πώ ότι ήταν η χειρότερη ώρα που επέρνουν στην τάξην.

Της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό, και στη μέση χαραγμένο ένα κάτασπρο σταυρό
κυματίζει με καμάρι, δεν φοβάται τον εχθρό ...εξίχασα το υπόλοιπο.

Πάντως απάγγηλα το στο Βαρώσι όταν ήμουν μωρόν μπροστά στην μαρμαρένην προτομήν ενός κοπελιού που εσκοτώθην σε κάποιον πόλεμον.

Τα ποιήματα συνήθως με αφήνουν αδιάφορον. Βαρκούμαι τα. Είμαι προκαταλελημμένος εναντίον τους. 

Η ποίηση εκατάφερεν να μπεί στην καρκιάν μου από την πίσω πόρτα. Μέσω των τραουθκιών.

Κράτησα τη ζωή μου...
Εισ΄ωραία, σα φυσικό φαινόμενο, Ίρις, Μαρία Νεφέλη...
Αερίων επαίων άρχω μέλον άδω..
Ομνυεί κάθε τόσο να αρχισει πιο καλη ζωή...
Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό...
Πρωτο ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο, δυσκολες βάρδιες κακος ύπνος και μαλάρια...
Αυτά τα κοκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί ναν και από αίμα, όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα.
Τον έλεγαν Κερέμ, κι αγάπησε πολύ, κι απ΄τον βαρύ σεβντά, τον άρπαξε η φωτιά...

Άμαν ταξιδεύκουν πας τες νότες καταφέρνουν τζιαι διαχέουν την ύπραξην μου. Θκιαβαστά όμως σσιυλλοβαρκούμαι τα. Μπορεί πάλε τζιαι να τα φοούμαι τζιαι απλά βρίσκω δικαιολογίες για να προφυλάσσουμαι. Άμαν με ντζίσουν μπορεί να κάμνουν την ψυσιήν μου να ευφρανθεί. Μπορεί όμως να της ιμπίξουν τζιαι μασιαίριν, ή να την διαπεράσουν σαν την σφαίρα. Υπάρχει κάτι μέσα μου που μου λαλεί "φυλάξου που τα ποιήματα". Ξέρεις εσύ τι θα γράφει ο επόμενος στοίχος; Τα ποιήματα μπορεί να σε σκοτώσουν, είται από ανία, είται από δύναμη.

Που την άλλην οι λατινοαμερικάνοι λαλούν
si se calla el cantor , calla la vida porque la vida misma es como un canto
si se calla el cantor , se quedan solos los humildes



του Κάι-Λή τα ποιήματα είναι ποτζιείνα που με ντζίζουν κέντρον. Αφήννω τα να με διαπεράσουν διότι με έχουν εξημερώσει τζιαι δεν τα φοούμαι ότι θα με μασιαιρώσουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: