Έναν καυλόχωρτον το οποίον δεν εγνώρισα ποττέ στην πεδιάδαν. Μοιάζει με αγγιναρόχορτον αλλά δεν είναι. Τα φύλλα του είναι αγκαθθωτά αλλά ξερανίσκουν σαν το τσιαρόχαρτον. Αν κανένας μπορεί να το προσδιορίσει ας μου νέψει. Έχω παραπάνω φωτογραφίες αν είναι.
Αυτή που ακολουθεί είναι μια καρλίνα. Είναι η πιό όμορφη που είδα ποττέ. Η καρλίνες των Άλπεων είναι με άσπρα άθθη ενώ τούτη είναι με κίτρινα.
Εδώ έναν κίρσιον αν είναι κίρσιον (δεν ξέρω ποιόν, help!)
Εδώ είναι έτοιμον να ξανίσει τα σπορούθκια του.
Το επόμενον όποιος δεν το αναγνωρίσει είναι τέλια της πόλης.
Λαλούν ότι η πλειοψηφία των φυτών της Κύπρου εν αγγαθθωτά. Τα αγγάθκια εν ένας μηχανισμός άμυνας για όσα φυτά πρέπει να οικονομήσουν τα φύλλα τους. Επειδή δεν ιβρέσιει στην Κύπρον, έναν φυτόν δεν έχει φύλλα να δώσει στα διάφορα αγρινά ή άλλα θυλαστικά που θα το ορεκτούν. Τα αποτρέπει λοιπόν με τα αγκάθκια του. Φυτά που βλαστούν τον σιειμώναν που βρέσιει σε πασιά χωράφκια, δεν χάννουν την ώραν τους να κατασκευάζουν αγκάθκια. Αν τους φάει κανέναν κλωνίν κανέναν θυλαστικόν, θκυό ππαλιές πολιούν τζιείττε μέρου, τζιαι πάλε αθθίζουν.
Εν όπως τζιαι τους αθρώπους. Όσον ποιό ευαίσθητοι είναι, τόσον παραπάνω αγκάθκια φκάλλουν για να προστατευτούν. Άλλοι εν σκλερόπετσοι τζιαι δεν έχουν ανάγγην που αγκάθκια, άλλοι εν φτανόκαρτοι τζιαι παίζουν τους κακούς δείχνοντας τα αγκάθκια τους. Οι έφηβοι θα είναι μάλλον ούλλοι αγκαθθωτοί σαν τα φυτά της Κύπρου.
Άμαν δω πλάσμαν αγγαθθωτόν, αντί να το αντιπαθήσω μένοντας προσηλωμένος στα αγκάθκια, σκέφτομαι πόσην καλοσύνην τζιαι πόσην ευαισθησίαν προσπαθούν να καλύψουν τα αγκάθκια που δείχνει. Πολλοί καλοί μου φίλοι εν πολλά σιερρέττηες τζιαι αγκαθθωτοί. Η τέγνη για να πάεις κατευθείας στην καρκιάν, είναι να μην πιάννεις τα αγκάθκια καταμέτωπα. Θα σου τρυπήσουν τα δακτύλια.
Αν εκαθαρίσετε καμιάν φοράν καυκαρούες θα αντιλαμβάννεσται τι εννωώ. Οι τωρασινοί βάλλουν γάντια για να τες καθαρίσουν. Η στετέ μου όμως έμαθεν μου πως να πιάννεις τα αγκάθκια τους για να μεν σε τσιμπούν. Με γάντια θέλει με τίποτε. Μόνον τρόπον θέλει.
34 σχόλια:
Όσοι μου αφήκατε σχόλιον στο περασμένον ποστάκιον απάντησα σας ούλλους. Κάμετε κλίκ στο Παλαιότερες αναρτήσεις προς τα κάτω της σελίδας τζιαι θα δώκετε πάνω. Μπορείτε να πάτε επίσεις κατευθείας εδώ https://www.blogger.com/comment.g?blogID=8005158037233412510&postID=957130155191104597&isPopup=true
"...Επειδή δεν ιβρέσιει στην Κύπρον, έναν φυτόν δεν έχει φύλλα να δώσει στα διάφορα αγρινά ή άλλα θυλαστικά που θα το ορεκτούν. Τα αποτρέπει λοιπόν με τα αγκάθκια του..."
Πράγματι, χρειάζομαι δίαιτα.
Τούτον με τα αγκάθκια που εσυνάφερες θθυμίζει μου τον Αντουάν ντε Σεν Εξυπερί που έγραψεν στον "Μικρό Πρίγκηπαν" πως η τριανταφυλλιά του στον μακρινόν του πλανήτην είσιεν "μόνον 3 αγκαθάκια για να παλέψει την κατζίαν ούλλου του κόσμου".
καλημερα Αcera
μου άρεσε το παραδειγμα με τα πλασματα και τα αγκαθια.
Η διαφορά είναι ότι δεν χρειάζεται μονο εμείς να γνωρίζουμε τον τρόπο να τα πλησιασουμε.
Τα αγκάθια παραμένουν εκεί.
Δεν είναι παπουτσόσυκα που αμα θες να τα φας τα καθαρίζεις.
Και εκείνοι που τα έχουν, έχουν και τη διακριτική ευχέρεια να μας αγγίζουν με αυτα.
@ Φιρφιρη
καλημερα, το rose είναι και sore
Τζιαι πάλε όμορφα, φίλε μου. Έχω τζι εγώ πολλές φωτογραφίες, αλλά ένι ξέρω τα ονόματα των φυτών. Αδαής φωτογράφος με τα όλα μου...
Ασερα, κάποτε έφερε μου ένας φίλος μια τσέντα καυκαρούες. Έκατσα τζιαι εκαθάρισα τες χωρίς γάντια που γινάτι επειδή επέμενε ότι ή εννα βάλω γάντια ή εννα τες πετάξω. Στες πρώτες 2-3 ετσιμπίθηκα άσσιημα. Ύστερα επιαα το κολάϊ :)
Εξαιρετικός ο παραλληλισμός με τους ανθρώπους
Αγρινόν η κουβέντα του Αγρινού ήταν μιτσοκάμμημαν στο διαδυκτιακόν αγρινόν. Όσον για την δίαιταν, τρώε άγρια τζιαι θα παστίνεις. Παρέτα τα τσίπς τζιαι τες πυρούες :)
Φιρφιρή τωρά που το λαλείς εν αλήθκεια για τον petit prince. Δεν με εκπλήττει που αθθημάσαι τες λεπτομέριες αυτού ειδικά του βιβλίου.
Rose μου φαίνεσται ότι κάμνεις όπως τον λεξιπένηταν με τες 3 πρώτες καυκαρούες που εκαθάρισεν. Είπαμεν. Τα αγκάθκια όχι καταμέτωπα. Εκτός π΄αν δεν σε ενοχλεί τζιαι πολλά το τσίμπημαν. Εμέναν μες την αυλήν μου έχει τόσες πολλές ξαννίττες που εσταμάτισα να φοούμαι τα τσιμπίματα τους. Άιστες να τσιμπούν. Τονώνουν την κυκλοφορίαν του αίματος.
Λάκη, 2000 είδη στην Κύπρον, με όνομαν τζιαι παραόνομαν, φκάλλει 4000 λέξεις. Συν τες οικογένειες, τες ομοταξίες, τες συνομοταξίες, την περιγραφήν του κάθε μέρους του φυτού έτο φκάλλει κάπου 5000 λέξεις. Είναι δηλαδή μια επιπρόσθετη γλώσσα. Τζιαι όχι όπως τα Κυπριακά που μιλούν κάτι έφηβα στοιχειά που χρησημοποιούν ούλλες ούλλες 350 λέξεις στην καθημερινήν τους επικοινωνιαν.
Λεξιπένητα ούλλον το πνεύμαν της αντιλογίες παίζω τωρά τελευταία στο μπλόγκ σου :))) Δεν είναι που κατζίαν :)))
wraio post acera.
ti en oi kafkaroues omws?
Έχει ενδιαφέρον το πως -ενώ εσύ ο ίδιος ξεκινάς μεταφορικά -αδυνατείς να συλλάβεις και τη "δίαιτα" μου στο μεταφορικό επίπεδο.
Κάποιος μπορεί απλά να μεν πεινά ή/τζιαι να μεν ενδιαφέρεται να τρώει (κουτό)χορτο.
ΥΓ.: Ελπίζω να είστε όλοι καλά εκεί κάτω τζιαι να μεν σας έφαεν καμιά Μαύρη Τρύπα.
:-)
Όντος δεν εσυνέλαβα την μεταφοράν.
Η μάυρη τρύπα είναι ίσως έναν που τα πιό exciting πειράματα που έκαμεν ποττέ η φυσική. Γυρεύκουμεν τα θεμελιώδη στοιχεία της ύλης τζιαι φαίνεται ότι είμαστιν πολλά κοντά. Οι θεωρίες για την αντιύλην εν να επιβεβαιωθούν (ή όι) τζιαι πειραματικά.
Τούτη η ψύχωση για το τέλος του κόσμου εν πολλά ενδιαφέρουσα που ανθρωπολογικής πλευράς. Αφού εχάσαμεν την ευκαιρίαν για το τέλος του κόσμου το 2000 ακριβώς όπως τζιαι τες άλλες τες προηγούμενες που ανακοινώθησαν με μεγάλην σιγουριάν, θα έχουμεν ίσως την ευκαιρίαν να την παρακολουθήσουμεν τούτην. Άλλωστε αν την χάσουμεν, θα έχουμεν μιαν νέαν ευκαιρίαν σε έναν μήναν όταν θα αρκέψουν τα πειράματα με την δημιουργίαν αντιύλης.
Αν είναι λουβάνες, μην ανυσηχείς. Ίσως θα έχουμεν άλλες ευκαιρίες στο μέλλον. Τρύπα του όζοντος, κλιματικές αλλαγές, τέλος του πετρελαίου...
Εάν τες χάσουμεν όλες αυτές τες ευκαιρίες θα έχουμεν έτσι τζιαι αλλιώς μιαν που είναι σίουρη: Αντίς να πεθάνουμεν ούλοι μιάν ημέραν, θα πεθάνουμεν ένας ένας, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Μπορεί άλλωστε ναν τζιείνον που μας κάφκει τζιαι σαλαβατούμεν...
@ Κκάκε (Cake),
Επειδή ο παρέας ο Aceras έπιασεν άλλες κουβέντες (πιο επιστημονικές και πιο high)και δεν βλέπω να σου απαντά (και είσαι κρίμα), άκου δκυο κουβέντες που μέναν ως απάντηση στο ερώτημα σου “… ti en oi kafkaroues …”. (Γιατί όμως γράφεις σε greeklish;)
Οι καφκαρούες είναι έναν “αγγαθθωτόν” (φύλλα με αγκάθια) φυτό (του χειμώνα και της άνοιξης) όχι πολύ μεγάλο που αναπτύσσεται στο επίπεδο του εδάφους (απλώνεται χάμω). Άλλοι το λενε και αρκοτζιηνάραν (αγριαγκινάρα). Κάνει μικρούς καρπούς (τα λεγόμενα τζιλήντρικα – γιατί είναι ελλειψοειδή) που μοιάζουν με μικρές αγκινάρες. Τόσο τα φύλλα της καφκαρού(δ)ας (αφού αφαιρεθούν από πάνω τους τ’ αγκάθια και η εξωτερική φλούδα) όσο και οι καρποί τρώγονται, είτε ωμοί (με λεμόνι κι αλατισμένοι) είτε μαγειρεμένα (τα τζιηλίντρικα, τηγανιτά με τ’ αυγά). Καλή όρεξη!
Όσο για το λουλούδι για το οποίο ο Aceras λαλεί “… όποιος δεν το αναγνωρίσει είναι τέλια της πόλης …”, για όσους δεν το αναγνώρισα θα τους βοηθήσω και θα πω ότι είναι ανθός του καππαρκού (της κάπαρης).
Anef_Oriwn
Τετάρτη 10/9/2008 – 2:50 μ.μ.
Εν τέλειες οι φωτογραφίες σου Ασέρα, αντράπηκα που εγώ εσηει 3 μήνες και που είμαι δακάτω τζιαι ούτε μιάν έν έφκαλα αλόπως
Σιγά ρε φίλε. Δεν αποπήρα την κοπελλούαν (την Cake). Aπλά του αγρινού απάντησα του που την δουλειάν στα πεταχτά την ώραν που έκαμνα το διάλειμμα μου, τζιαι δεν είχα το κκιττάπιν μου με τα φυτά για να της εξηγήσω για τες καυκαρούες.
Αν κτυπήσεις λοιπόν αγαπητή Cake "cynara cornigera" πας το γκούγκολ τζαι θκιαλέξεις images, οι πρώτες τρεις είναι της καυκαρούας. Είναι είδος αρκοτζινάρας (αγριοαγγινάρας αν είσαι φρομ νικκόσια) η οποία βλαστά παντού πας τα φτέρη (όσα εμείναν). Αν δεις πάνω στες φωτογραφίες, πόρρω απέχει που την κανονικήν ήμερην αγγινάραν της οποίας τα αγκάθκια δεν φαίνονται καν.
Ελατοχελίδονον καλως ώρισες.
Σε ποια περιοχη της Κυπρου λενε την καππαρη, κουτρουβιν? Εδω που ειμαι τωρα (Οια) ακουσα κυπριακα απο ενα ζευγαρι ομορφων πολυ νεων παιδιων ,συγκινηθηκα τους μιλησα .Θα ηθελα ολοι να ηταν ετσι αλλα ξερω οτι θα τα βρω δυσκολα στον τοπο του ονειρου μου.
Μάλλον ήταν το υπονοούμενο του Acera για τα κιλά σου που δε σου άρεσε Αγρινέ.
Εχέστην.
Aceras
Δεν φοβαμαι τα αγκαθια..
:-)
Ευχαριστώ παίδες για τις επεξηγήσεις :-)
@ avidaviva,
Το κουτρούβιν δεν αποτελεί άλλο όνομα για το καππάριν (δηλ. την κάππαρη), αλλά είναι ο κλειστός ανθός της κάππαρης, ο οποίος γίνεται ξιδάτος ή τουρσί!
Anef_Oriwn
Πέμπτη 11/9/2008 – 8:36 μ.μ.
Παναΐα μου, επρολαβαν τζιαι ειπαν τα ουλλα οι υπολοιποι. Σε μενα γιατι εν ερκουνται τοσοι πολλοι τζιαν να γραψουν σχολια; Να αρχισω τζ εγω να φκαλλω αγκαθκια;;;;;
Ασερα σε ονομαζω δι΄αυτου τον αγαπημενο μου διαδικτιακο κολλητο γι' αυτο το χρονικο διαδτημα γιατι τα αρθρα σου και τα σχολια σου αλλου με αγγιζουν πολυ.
Πολυ θαθελα να μουν εκει και να παρακολουθησω τα πειραματα απο κοντα. Τρελλαινομαι για τετοια κουλά.
Ασέρα, άκουσα ότι το επόμενο τέλος του κόσμου θα μεταδίδεται απευθείας απο πολλά κανάλια σε ανοικτή προβολή.
Aceras σε χαιρετώ.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη στο blog μου
Καφκαρούες έφερνεν μας ο θκειός μου ο Σωκράτης.
Τωρά τζιαμαι που εβλαστούσαν εκάμασιν χωματερή. Μπορεί όμως να έσιει λλίες ακόμα στον γυρόν της.
Εννα πα να παρατηρήσω στον τζαιρόν της.
Εκαθαρίζαμεν τες τζιαι εκάμναμεν τες τιανητές με τα αυκά μαζί με μαύρες ελιές μες το τηάνι. Μούζιν να έχουν τα μαΐρκά της χώρας.
Αθθυμούμαι έντονα την γεύση της τζιαι την αλαφριάν μασσάδαν της.
Νομίζω, όπως τζιαι άλλα άγρια φυτά, η καυκαρούα εν φάρμακο που γιανίσκει πολλές αρώστιες χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Χαλάλιν της ο πόνος που εμπαίνναν πας τα δακτύλια μας τα αγκάθκια της.
( Αλόπως εκδικήτουν μας προκαταβολικά για τη χωματερή )
: )
ontws ta papoutsosika einai poli evaisthita kata vathos.
alla den kanei na to parakaneis gia stoppwnei o kwlos sou meta
To minima itan mia evgeniki prosfora tis Dokisisofis A.E
Χε χεεε! Η σχέση της ποσότητας παπουτσοσύκων με την αρμονίαν του πεπτικού συστήματος δεν είναι linear (γραμμική λέμε στα ελληνικά;). Στην αρχήν, άμαν φάεις έναν έως τρία ευκολύνει η πέψη. Οι κοκκόνες καθαρίζουν τα τοιχώματα του αντέρου τζιαι διεγείρουν τον μηχανισμόν χώνεψης. Από τα τρία τζιαι πάνω, εξερτάται από το άτομον, αλλά μπορεί να σου τύχει οι κοκκονούες να πάθουν σαν τα αυτοκίνητα στο κέντρον της Λευκωσίας σε ώρες αιχμής, τζιαι τότε, θα συμφωνήσω με την Δοκησίσοφη, σάστα τζιαι γύρασην. Για να γίνει αποσυφφόρηση... θέλει σφίξιμον.
an mou evreis ENAN pou na anteksei na faei monon 3 papoutsosika na tou fkalw egiw ta agkathkia me ta dontia mou.
ENAN!!!!
me!
@ Dok
Παλι εκ του ασφαλους στοιχιματίζεις
αυτος που δεν θα φαει δεν θα έχει αγκαθια
:-)
rose kali mou
osoi trome den simenei oti ta katharisame kiolas
sinithws alloi katharizoun kai alloi trone
opws kai sti zwh
kalinixtes!
Νομίζω ότι η Δοκησίσοφη ανακάλυψεν έναν πολλά καλόν δείκτην των κοινωνικών σχέσεων στην Κύπρον. Άμα παρατηρήσεις ποιός εκαθάρισεν τα παπουτσόσυκα τζιαι ποιός τα έφαν θα καταλάβεις πολλά πράματα.
efxaristw mastre....
:))
Δημοσίευση σχολίου