Στο επόμενον ποστάτζιιν θα είναι χόρτα που χαντάτζιην του βουνού
Αγρινόν που θέλεις νερά τζαι φαρράες για να χορτάσει το μμάτιν σου περίμενε το 4ον ποστάτζιιν που θα σου δείξω φωτογραφίες που την ζούγγλαν.
Αυτόν είναι το περιβόητον σουμμάτζιιν (hypericum ?, της οικογένειας των guttiferae). Άμαν δακκάσει η κουέλλα σουμμάτζιην ερεθίζεται το στόμαν της τζαι πανικοβάλλουνται οι κτηνιατρικές υπηρεσίες που δεν εβοσσιήσαν ποττέ τους κτηνόν μες τον κάμπον τζιαι κουρτίζουν τους υπουργούς να κάμνουν τα ρεζιλέματα που είχαμεν πέρσι που εσκοτώσαν τα κτηνά του κόσμου. (Τότες που έγραψα το Βοσκαρέτιν)
Αυτός ο Φλώμος (verbascum sinuatum της οικογένειας των scrophulariaceae) εκουρέφτην που μηχανήν καθαρίσματος των αυλατζιών (κοιτάξετε το κλονούιν του). Στο άψε σβήσε επόλησεν τζαι άθθησεν να αφήκει κανέναν σπόρον άμπα τζαι έρτει πάλε το σύρμαν τζαι διαλύσει τον τέλεια.
Μελισσόχορτον (heliotropium europeum τζαι heliotropium hirsutissimum της οικογένειας των boraginaceae) εν γεμάτοι οι τόποι
το περιμπλοκάιν (convunvulus arvensis της οικογένειας των convunvulaceae) βλαστά επίσεις παντού. Εν έχετε την ατυχίαν να βλαστά μες τον κήπον σαν είναι αξίληφτον σαν τον αρκάστην.
Γνωστή οικογένεια, άγνωστον είδος.
Τα καττούθκια (echium vulgare της οικογένειας των boraginaceae) τραβούν τες μέλισσες. Άμαν παρπατάς ανιπόλιτος τζαι ντζίσεις του φυτού με τα πόθκια σου γεμώννεις αγγαθθουθκια παραπάτω που την παπουτσοσιτζιάν.
Αθθός τσακροπιτίλλας (ecballium elaterium). Εν πιό ωραία η κυπριακή ονομασία παρά η λατινική έννεν; Μόλις ποροβίσει ο αθθός φκάλλει έναν αγγουρούιν αγκαθθωτόν. Άμαν ωριμάσει τζαι αρκέψει να αλλάσσει χρώμαν προς το κίτρινον, μόλις του ντζίσεις πιτά τους σπόρους του με μιαν δύμαμην όπως μια μικρή πομπούα. Ήταν το αγαπημένον μου παιχνίδιν μες τα χαντάτζια που επήεννα σκολείον. Μόλις έδειξα την τέχνην της κόρης μου πον 5 χρόνων, έπαθεν σαν την πελλήν.
Άγνωστον μου φυτόν που μοιάζει σαν γλαύκιον.
Echinops spinossisimus: Γεμάτα τα χαντάτζια. Στην Ελβετίαν φυτέφκουντα με τον σούζον τζαι τον πούζον μες τους κήπους τζαι είναι περήφανοι που καταφέρνουν να αναγιώσουν φυτά της μεσογείου. Εμιλούσαμεν για κάτι ξηρικά πας τα ράνταπαου... Ίσως αν τα εφυτεύκαν οι αθρώποι του δήμου τζαι εβάλλαν τα κατταρκαστά εκτιμούσεν την ομορκιάν τους ο κόσμος καλλύττερα. Γιατί δηλαδή πρέπει να φέρνουμεν φυτά που την Costa Rica για να καλλοπίζουμεν τον τόπον μας;
Μαρουλλόχορτον (lactuca seriola) φκάλλει αθθούς τζιίτρινους τζαι σπόρους με αλεξίπτωτον (όπως στην τελευταίαν φωτογραφίαν του προηγούμενου ποστακίου).
Αυτόν είναι το περίφημον κλαΐν (convolvulus linearifolius). Παλιά που αναγιώνναμεν μεταξοσκόληκες, άμαν αρκέφκαν να κουκκουλιάζουν, επηαίνναμεν τζιαι κόφκαμεν κλαΐν ή σουμμάτζιν τζιαι βάλλαμεν τους να κάμνουν ωραία μεάλα κουκκούλια μέσα.
Άγνωστον μου πράμαν που βλαστά πας την άμμον (εν τέλια πελλόν τούτον το φυτόν, αργά η γλήορα θα το φάει η σβάρνα που καθαρίζει τον άμμον).
Τα άγνωστα μου αρκόχορτα, αν έχει κανέναν που τα ξέρει ας μας τα συστήσει.
Είδετε ότι έχει φυτά πελλά που δεν φοούνται τον λάλλαρον τζαι ντύννουνται τα ωράια τους κατακαλότζαιρα που τα υπόλοιπα παίζουν τα ψοησμένα; Τι σου είναι η φύση. Τα φυτά που αθθίζουν μες την πυράν εκμεταλλευόμενα το ότι τα πολλά τα φυτά ξερανίσκουν που τον νήλιον τζιαι φτζιορόννουν τον τόπον, αντί για νερό κατασκευάζουν γαλούιν κολλατσιαριστικόν, αιθέρια έλαια, πράματα που δεν εξατμήζουνται εύκολα τζιαι αντέχουν καλλύττερα την πυράν. Έχουν έτσι λλιόττερον ανταγωνισμόν τζαι αντίς να εκμεταλλεύκουνται το νερόν, τζυέφκουν το τζαι επωφελούνται του πολλήν νήλιου.
11 σχόλια:
Όμορφες φωτογραφίες μάστρε Aceras. Είμαι Κύπρον ακόμα, τζιαι έκαμες με να σσιύφκω χαμέ όπου πάω για να έβρω αγριόχορτα. Η τσακροπιτήλλα είναι το αγαπημένον μου χόρτον. Εμείς λαλούμεν το πετράγγουρον.
αρεσε μου Aceras
ιδιαιτερα το τελευταίο, πως σαν δεν έχεις αναταγωνισμό κάνεις ότι μπορείς με εκεινο που βρίσκεις σε αφθονια (ομορφα πραγματακια μας μαθαινεις)
Γιά σου Διάσπορε. Χάρου τον νήλιον διότι οι μέρες στον παράδεισον πάσιν γλήορα.
Rose ότι έγραψα για το περιθόριον του δρόμου, θα το έβρεις τζαι στο περιθόριον της κοινωνίας. Θα έθελα πολλά να φωτογραφίσω όμορφες εικόνες σε παρέες μή καθώς πρέπει "αλητουθκιών", σε παρέες Φιλιππινέζων τζαι Πακιστανών στην παλιά Λευκωσίαν, σε στεκκούθκια αχαμάκκηδων άνεργων αμπελοφιλοσόφων, σε ερωτικά κατατόπια κκερχανετζιήων όπου υποδειόμενοι ότι αγοράζουν ηδονήν ερωτέφκουνται σφόδρα με τες πουλημένες καλλονές, σε παράνομους μη καθώς πρέπει κρυφούς έρωτες μεταξύ παντρεμένων, μή παντρεμένων, γέρων, παπάδων, καλοήρων, σε στέκια χασιικλήων, γεννικά, όπου η νόρμα της κοινωνίας δεν κλαδεύκει την ζωήν, τα πρόσωπα, τους χαραχτήρες σύμφωνα με το γεννικώς αποδεκτόν καλούπιν που σε κάμνει να πεθανίσεις από ανία. Τζειαμέ που βλαστά το τζιουνούρκον, το φυσικόν, το μη παραμορφωμένον που την έννομην αγοράν. Τζειαμέ που εβλάστησεν παλιά το ρεμπέττικον του Μάρκου, η ποίηση του Καβάφη ή του Καβαδία. Τζειαμέ που βρίσκεις το ωραίον ανόρποστα, όπως μες το χαντάτζιιν του δρόμου Δεκέλειας-Λάρνακας, φτάννει να κάμεις τον κόπον να σιύψεις να δείς το μικρόν τζαι το ασήμαντον (για τους άλλους), το ανάφεντον τζαι το αδέσποτον.
Οι αθρώποι εκαταντήσαν να αφήννουν ύσηχον να εξελικτεί όπως θέλει μόνον ότι είναι μικρόν τζαι ασήμαντον. Το περιθόριον είναι χώρος ελευθερίας. Είναι για αυτόν που το αγαπώ τζαι το παρατηρώ να έβρω τα πολύτιμα κοσμήματα που εξεφύγαν των χρυσοθύρων.
ειναι ο ιδιος λογος που αγαπώ τις πουτανες, τους ποιητές, τους αλητες, τους άστεγους, τους ηλικιωμενους, τα παραμελημενα παιδια που τρεχει η μυξα τους και κανεις δεν θελει να αγκαλιασει,
ειναι ο λόγος που αγαπώ την ανθρωπινη αδυναμια και δεν με παραξενέυει τιποτα
μοναχα η εκμεταλευση και βια με αγριευουν
αρεσκεις μου ασερας, μακαρι η ματια σου μεσα απο τουτο το μπλοκ να μπολιασουν τη ματια όλο και περισσοτερων ανθρωπων...
μακαρι το περιθωριο να μεγαλώσει και μέσα μας
Aceras
θυμάμαι εκεί που έμενα κάποτε στη Λεμεσό, πως εκεί που σήμερα κτίστηκε το Τσίριο ήταν ένα τοπίο που τον Φεβρράρη γέμιζε λαλέδες. Λαλεδες άσπρες, κίτρινες, λιλά. Όπου εκοίταζες έβλεπες λαλεδες και που και που μαργαρίτες και μερικές παπαρούνες. Εκεί τα έχουν κτίσει όλα. Δεν άφηκαν πιθαμή γης. Αν πας λιγο πιο πάνω, το ίδιο. Έφτιαξαν τον παρακαμπτήριο, επεκτάθηκε η Αγία Φύλα, πρέπει να πάς πιο πάνω να δεις χώμα. Αλλά οι λαλέδες εχάθηκαν εκεί. Πριν λίγα χρόνια που είχα πάει λιγο πιο κει, προς την Παλώδια, μπας και δω καμιά, δεν είδα ούτε μια για δείγμα. Είδα όμως σακούλια του τσιπιτος, ελαστικά, παπούτσια πεταμένα, τενεκεδάκια της κόκα κόλα, ψυγεία, φυσίγγια. Όλα πεταμένα.
Τελικά ίσως να είναι τυχερές οι λαλέδες που δεν βλέπουν έτσι πράματα.
Πολλά όμορφα τα πελλοχορτούθκια σου που συνήθως εν τους διούμε σημασία.Εσπασα την τζιεφαλή μου να θυμηθώ ίντα λόϊς ελαλούσαμε εμεις τζιήνο που λαλείς κλάϊν εν αθθυμοίμε,φακκά μου άμαν εν εθθυμούμε λέξεις που τη Κύπρο.
Πάντως Ασερα έκαμες τα να φαίνονται πολύ σπουδαία από την άποψη της εμφάνισης.
Κανένα σφοδύλι εν έβαλες. Εν πειράζει, εν ούλλα ωραία
μια ερώτηση για τον aceras:
http://andreasfstavrou.blogspot.com/2008/08/blog-post_10.html
Αν εν' για χορτασhιάν τρώω τζιαι τα ξερά, τι σκατά Αγρινόν είμαι...
eστορών, καλλύττερα να μεν επεθανίσκαν οι λαλέδες τζαι ας εθωρούσαν τα ποσκούπιδα. Αργά η γρήγορα τζιείνα ήταν να λύσουν ενώ οι λαλέδες δεν θα επανέλθουν ΠΟΤΕ. Όπως δεν θα επανέλθουν ΠΟΤΕ οι oprys Kotschyi που ισοπεδώσαν οι μπουλτόζες για να κάμουν ππάρκιν στον Κόννον. Εθώρουν τες ρίζες τες ανακουτρεμένες πριν καμιάν δεκαρκάν χρόνιαν τζιαι εδέρνετουν η ψυσιή μου. Εσκέφτουμουν να γράψω έναν γράμμαν στον δήμον Κουλλουφίας για να του πώ πόσον πολύτιμα τζιαι πόσον μοναδικά είναι τούτα τα πράματα, πως ότι μια ορχιδέα για να έρτει σε έναν τόπον θέλει πολλά μοναδικές συνθήκες, ότι δεν έχει την δύναμην να θρέψει έναν σπόρον τζαι συμβιώννει με κάτι μύκιτες οι οποίοι πρώτα αρκέφκουν να τρών το κέλυφος του σποριδίου τζαι μετά έναν από τα εκατομύρια σπορίδια που μπορεί να φκάλει ένας αθθός μπορεί βλαστήσει τζαι με την σειράν του να φάει τον μυκιταν ώς που να νεωθεί να γινεί αυτόνομον. Ότι θέλει 8 χρόνια το φυτόν για να φκάλει φκιόρον, τζαι ότι επίσεις είναι τόσον φτωχόν (ζιει με τόσον λλία πας τες καυκάλλες του κόννου) που αντί να παράγει γύρην, προσποιείται ότι την αρκομέλισσαν για να παραπλανεί τα πρωτάρικα αρσενικά να προσπαθούν να την γαμήσουν διαδίδοντας που το έναν φκιόρον στο άλλον την γύρην ώς που να μάθουν να ξιχωρίζουν τους ψεύτικους έρωτες που τους αληθινούς. Έθελα να του γράψω του δήμου ότι έτσι συνθήκες, με τες αρκομέλισσες, τους μύκιτες, την κατάλληλην χημικήν σύστασην του χώματος είναι μοναδικές τζαι σπάνιες τζιαι είναι κρίμαν να τες σιεπάσει ο κατράς ενός ππάρκιν. Εσκέφτηκα όμως ότι θα με φκάλουν πελλόν τζαι αντίς για γράμμαν έγραψα τους έρωτες των υμενοπτέρων λλία χρόνια μετά για ενθύμιον, τζαι όποτε ξαναθκιεβάσω την ιστορίαν αθθυμούμαι τες ξιμπαρρωμένες ορχυδέες τζαι κλαίω.
Σταλαγμαθκιά αθθυμήθηκες πως ελαλούσατε το κλαϊν;
Λάκη νομίζω οι Ασφόδελοι (σπουρτούλλες) αθθίζουν που τον Γεννάρην ως το πολλήν πολλήν τον Ιούνην. Εκτός που αν μιλάς για άλλον φυτόν.
Αγρινόν κλάθκια να τρώεις, που το σουμμάτζιιν να προσέχεις άμπα τζαι φκάλεις φουσκούες πας τα σιείλη τζαι σκοτώσει σε η κρατική εξουσία τάχα πους έπιασες αφθώδην πυρετόν.
Έβαλεν μας ο ακακομούτσουνος κάτι ωραίες φωτογραφίες του κρίνου του γιαλού (pancratium maritimum) τζαι αξίζει τον κόπον να πάτε να τες δείτε (πανγράτιον που δεν θα κρατήσει τζαι πολλά αν δεν το προστατεύσει κανένας, έφκαλλεν τζαι στην αγιάνναπαν στου Κουννά κάποτε ποτούτον).
Για το επόμενο ποστ θα σας βάλω τι ζιεί (τζαι παρπατεί) μες τα χαντάτζια.
Ασερα υπάρχει πιθανότητα να το μπερδεύω με το περιμπλοκάιν ,σε λίγες μέρες που θα πάω Κύπρο θα το ψάξω .Ευχαριστώ για τη θέση στα δεξιά.
Δημοσίευση σχολίου