Κύπρος 1. Ξερά τζαι καμένα του νήλιου

Επέστρεψα από την Κύπρο με πολλές εικόνες τζαι άλλα τόσα συναισθήματα.

Ξεκινώ μιαν παρουσίασην κατά ενότητες. Το θέμαν της σκέψης μου ήταν η ζωή στο περιθώριον. Όι μόνον το κοινωνικόν. Ιδίως το φυσικόν.

Παραδόξως, η άγρια φύση είναι πολλά πλούσια τζει που ο άνθρωπος δεν ήβρεν ακόμα κάποιον οικονομικόν ώφελος, τζει που δεν ήβρεν ακόμα την όρεξην, την ώραν ή το κοντύλιν για να επιληφθεί της οργανωσης του. Πέρα που τα δάση τζαι τες καφκάλλες που δεν αναπτυχθήκαν ακόμα, στην Κύπρο, τέθκοιοι χώροι είναι τα χαντάτζια, οι νάκρες των ππάρκιν, τα βουνάρκα με τα ποσκούπιδα, τα παγκέττα των δρόμων. Ολες οι φωτογραφίες που θα παρουσιάσω σε αυτήν τζαι στις επόμενες ενότητες θα είναι από έτσι τόπους. Θα προσπαθήσω ο φακός μου να κόψει έξω ότι άνοστον μου ετάραξεν την ψυχήν, της οσμήν ή όποιανδήποτε άλλην αίσθησην.

Την ενότηταν αυτήν με τα ξερά, τα καμένα της πυράς, την αφιερώννω στην Roam που της αρέσκουν οι ξερότοποι της Κύπρου (όπως τζαι μένα). 

Σιταρόχορτα στο πανγκέττον του δρόμου Διερώνας-Αρακαπά.

Βουνάριν άμμου που αρτήρησεν δίπλα που τα γήπεδα μπίτς βόλλεϋ στον ΚΟΤ Δετζιέλιας

Απόβλητα που λυμπουρκάν στην νάκραν του ππάρκιν στην παραλίαν Δετζιέλιας

Κατσαρούθκια από χόρτα πο βλαστήσαν μετά που το καθάρισμαν της παιδικής χαράς πας τον άμμον στην παραλία το ΚΟΤ

Φύλλα αγγαθκιού  που παίζουν τα ψοησμένα μες το χαντάτζιιν του δρόμου Λοφού-Αγίου Θεράποντος

Αγκάθκια κάποιου είδους καυλόχορτου (δεν εμπόρεσα να το αναγνωρίσω ίσως circium ή cardus) που βλαστά πας την επιχωμάτωσην διαπλάτυνσης του δρόμου έξω που την Διερώνα

Σπόροι αρκομάρουλλου (lactuca seriola) πριν να πετήσουν

Όσοι νομίζουν ότι μόνο ξερά έσιει κατακαλότζαιρα στο περιθώριον αναμένετε την επόμενην ενότηταν.