Η κόρη μου είναι 4 1/2 χρονών. Εγενήθην σε μιαν χώραν όπου δεν επέθανεν πλάσμαν από πόλεμον τους τελευταίους 2 αιώνες. Στο νηπιαγωγείον δεν έχει γιορτές του πολέμου, της νίκης, της ήττας ή της ανδρείας. Δεν της έμαθεν ακόμα κανένας ποίημαν για να γνωρίζει την ελευθερίαν "από την κόψην του σπαθιού την τρόμερην". Εδώ οι αθρώποι την ελευθερίαν την γνωρίζουν από την σκέψην τζαι την κόψην του μυαλού την καθαρήν. Οι πλατείες έχουν κήπους με φκιώρα, χωρίς προτομές πεθαμμένων που τους έφαεν πόμπα, σφαίρα, μασιαίριν ή ξιφολόγχη.
Η κόρη μου έχει την τύχην τζαι την ατυχίαν να έχει γονιούς παράξενους που δεν εβάλαν τηλεόρασην έσσω. Τον κόσμον της τον γνωρίζει μέσα που τα βιβλία, που τα σχέδια, που τες ιστορίες, που την μουσικήν, που τες ταινίες που της θκιαλέουν οι γονιοί της τζαι όχι ο κάθε υπεύθυνος προγραμμάτων του οποιουδήποτε σταθμού. Αυτόν την καταδικάζει πολλές φορές να είναι πίσω που τον κόσμον.
Σήμερα η κόρη μου αρώτησεν με: "παπά c'est quoi la guerre";
Απάντηση: la guerre εν ο πόλεμος.
Ερωτηση: παπά, τι είναι πόλεμοθ;
Πως να της απαντήσω; Έχει κανένας καμιάν ιδέαν;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
47 σχόλια:
Otan hmoun peripou stin Ilikia tis koris sou akousa ton patera mou na leei stin mana mou mia mera: 'Fooumai oti anayionoumen arnakia tzai stelloume ta pros tous lycous'
Ontos se megalo vathmo eixe dikio giati kai egw kai o aderfos mou eprosgiothikame ligo anomala sthn zougla ths zwhs argotera.
H simvouli mou... dwse ths koris sou na dei gia ligo tzai thn allh ospi tou nomismatos thn pio alithini. to oti tha mathei na skeftete kai na prattei swsta kai anthropina fenete dedomeno pou tis arxes pou tis dineis. Apla o kosmos omws dystixws den einai pantou Elvetia.
Kales giortes
Ασερα εζήσαμεν ένα πόλεμο τζιαι κατάφερες τα με βραχυκυκλώσεις ,τι να πω σ'ένα μωρό απλά Ασερα μου το γιάλινο κλουβί που έβαλες το μωρό νομίζω ένεν η λύση.Εξάλλου σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ότι θα βρείς το τρόπο να δώσεις απαντήσεις στη κούκλα σου ,είναι πολύ τυχερή που σ'έχει πατέρα .Καλό νέο έτος και μια αγκαλιά στη κόρη σου από μένα.
Χρόνια Πολλά ρε Ασέρα! Να σιέρεσε τζιαι να γλέπεις την κόρη σου!
Όπου τζιαι νάσε εννα σου φέρνει έσσο τζιαι τους πόιφρεντ της. Τζιαι τζιαμέ εννα της κάμνεις εσύ πόλεμο...
Εξήγησες της πόθεν έρκουνται τα μωρά?
Σταλαματιά μεν φοάσαι τζαι δεν υπαρχει κίνδυνος υπερποστασίας. Η απουσία του πολέμου τζαι των συμβόλων του είναι η καθημερηνότητα του κόσμου στην κοινωνίαν που εθκιάλεξα να κάμω την ζωή μου, δεν είναι καμιά εξαιρετική κατάσταση. Ο δε λόγος της απουσίας του χαζοκουθκιού που το σπίτιν δεν είναι για την προστασίαν των μωρών. Είναι για καλλύττερην ποιότηταν ζωής των μεγάλων. Τα μωρά απλά προσαρμόζουνται.
Η ερώτηση δεν ήταν αν θα της πω ή όι τι εν ο πόλεμος. Τζαι φυσικά θα της πω, όπως της λαλώ για ότι αρωτήσει (άρα πετροσιελίονον μου ξέρει πως κάμνουν τα μωρά :). Η ερώτηση είναι πως θα εξηγούσατε εσείς σε έναν μωρόν που μεγαλώνει στο περιβάλλον που σας περιέγραψα. Άτε στο θέμαν, μεν το παίρνετε αλλού.
Εντάξει Ασερα εστρείμωξες με .Θα τόλεγα μέσα από ένα παραμύθι .
Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα περιστέρι και ένα κοράκι που ζούσαν σ'ένα δένδρο το καθένα είχε το δικό του κλαδί και δεν ενοχλούσαν το ένα το άλλο. Μια μέρα όμως ήλθαν για επίσκεψη ένας φίλος του περιστεριού και ένας φίλος του κορακιού και βάλανε λόγια στο κοράκι και στο περιστέρι με αποτέλεσμα να θέλει ο ένας να διώξει τον άλλο από το δένδρο για να μίνει μόνος του. Κάνανε μεγάλο καυγά τα δυο πουλιά και στο καυγά απάνω χαλάσανε τα φτερά τους και έτσι δεν μπορούσαν να πετάξουν και να ανέβουν ψηλά στο δένδρο εκει που είχε ο καθένας τη φωλίτσα του.Και έτσι τράβηξε ο καθένας το δρόμο του και δεν ξαναμίλησαν ποτέ ,χάσανε τα φτερά τους και δεν μπορούσαν να πετάξουν ξανά στη φωλίτσα τους γιατί αντί να κουβεντιάσουν και να βρούν μια λύση όρμησε ο ένας να κόψει τα φτερά του άλλου οι φίλοι τους αντί να τους βοηθήσουν γελάγανε εις βάρος τους.
Και τώρα Ασερα γέλα εσύ με τα μαραμυθούθκια μου
Μπορεί να είναι διακοπές ο άθρωπος. Μεν βιάζεσαι διότι ότι εγώ έχω δημοσιέυσει το έχει αφήσει να περάσει έστω τζαι αν ήταν τζαι πολλά επικριτικόν για τους οικολόγους. Από ότι γνωρίζω δεν είναι του τύπου "πολιτικάντης".
Απάντησε σου
Βρέ Δοκισόφη, ποιόν αγαπάς τόσον πολλά, για να προσπαθείς να δικαιολογίσεις / συγχωρέσεις που σε επέρριψεν, τζαι προκαλείς τον κόσμον όλον να σε απορρίψει;
Υπόθεση είναι, μιά από τες 1000 που θα μπορούσα να κάμω για να εξηγήσω τον τρόπον με τον οποίον πολλές φορές αντιδράς. Σου την κάνω δώρον για τες γιορτές. Αν είναι άτοπη, τόσον το καλλύττερον, κάμε άλλην.
Παραμυθά μου Χρόνια πολλά καταρχήν, σε σένα και στην οικογένεια σου.
Νομίζω ότι η ιστορία αυτή θα σε κάνει να φτιάξεις άλλο ένα παραμύθι για να εξηγήσεις στο μικρό σου λουλούδι τι είναι πόλεμος.
Ειλικρινά όμως δεν ξέρω αν εγώ ήμουν στη θέση σου τη θα έλεγα ή χειρότερα αν ήμουν στην θέση της ζουζουνας σου τι θα ήμουν έτοιμη να ακούσω. Γιατί ότι και αν πεις ότι ιστορία και αν πλάσεις αυτή δεν πρέπει να ωραιοποιηθεί με κανένα τρόπο. Σου εύχομαι καλή δύναμη και προπάντως καλή συνέχεια γιατί η μικρή σου μου φαίνεται ότι θα σε ταλαιπωρήσει πολύ με τις ερωτήσεις της.
Σταλαματιά ωραία η ιστορία σου αλλά δεν παρπατεί. Ο πόλεμος γίνεται από κράτη ή απο αμάδες που θέλουν να γίνουν κράτος. Εσέναν η ιστορία σου μιλά για άτομα. Την ιστορίαν σου θα της την πώ όταν θα έρτει καμιάν φορά δερμένη που το σκολείον για να μάθει να μεν μαλλώνει με τα άλλα μωρά. Αν ακολουθήσω την συμβουλήν του incus τζαι την δικήν σου να της δείξω την πραγματικήν όψην του νομίσματος, η ιστορία πρέπει να έσιει μέσα πόμπες, πιστόλια, ξιφολόγχες, γαίμαν να τρέσιει, πεθαμμένους, βιασμούς, λεηλασίες.
Evita καλά το εκατάλαβες για τες δύσκολες ερωτήσεις. Πρίν λλιες ημέρες αρώτησεν με τι είναι θεός. Παρόλον που της είπα ότι εν ιξέρω, σήμερα είπεν μου ότι η παναγίτσα που της έδωσεν η γιαγιά, πας σε μιαν εικονούαν, εβοήθησεν την να έβρει το γοβάκιν της Μπάρπυ της. Άρα εκατάλαβεν που μόνη της. Όι εν να καρτερά τον παπάν, που του έφαεν 40 χρόνια να αναζητά τζαι ακόμα εν ήβρεν τι σημαίνει.
vale tis apla to tragoydi ayto :
Another head hangs lowly,
Child is slowly taken.
And the violence caused such silence,
Who are we mistaken?
But you see, it's not me, it's not my family.
In your head, in your head they are fighting,
With their tanks and their bombs,
And their bombs and their guns.
In your head, in your head, they are crying...
In your head, in your head,
Zombie, zombie, zombie,
Hey, hey, hey. What's in your head,
In your head,
Zombie, zombie, zombie?
Hey, hey, hey, hey, oh, dou, dou, dou, dou, dou...
Another mother's breakin',
Heart is taking over.
When the vi'lence causes silence,
We must be mistaken.
It's the same old theme since nineteen-sixteen.
In your head, in your head they're still fighting,
With their tanks and their bombs,
And their bombs and their guns.
In your head, in your head, they are dying...
In your head, in your head,
Zombie, zombie, zombie,
Hey, hey, hey. What's in your head,
In your head,
Zombie, zombie, zombie?
Hey, hey, hey, hey, oh, oh, oh,
Oh, oh, oh, oh, hey, oh, ya, ya-a...
kai meta vale ayto to tragoydi :
Doo, doo, doo, doo, doo, doo, doo, doo...
Understand the things I say, don't turn away from me,
'Cause I've spent half my life out there, you wouldn't disagree.
Do you see me? Do you see? Do you like me?
Do you like me standing there? Do you notice?
Do you know? Do you see me? Do you see me?
Does anyone care?
Unhappiness where's when I was young,
And we didn't give a damn,
'Cause we were raised,
To see life as fun and take it if we can.
My mother, my mother,
She hold me, she hold me, when I was out there.
My father, my father,
He liked me, oh, he liked me. Does anyone care?
Understand what I've become, it wasn't my design.
And people ev'rywhere think, something better than I am.
But I miss you, I miss, 'cause I liked it,
'Cause I liked it, when I was out there. Do you know this?
Do you know you did not find me. You did not find.
Does anyone care?
Unhappiness where's when I was young,
And we didn't give a damn,
'Cause we were raised,
To see life as fun and take it if we can.
My mother, my mother,
She hold me, she hold me, when I was out there.
My father, my father,
He liked me, oh, he liked me.
Does anyone care?...
Doo, doo, doo, doo, doo, doo, doo, doo...
Παλε θκιαβαζω σε μολις εξυπνησα τζαι παλε εν πιανει ο νους μου στροφες. Ηθελα απλα να πω οτι η καταχωρηση αυτη ηταν ολα τα λεφτα. Καλη Χρονια...
Ασερά, καλή χρονιά και νασαι πάντα καλά. Εξύπνησα με πονοκέφαλο που το ποτό και το ξενύκτι και άνοιξα το ιντερνετ να δω τι γίνεται την πρώτη μέρα του χρόνου στον κόσμο. Παντού πολέμοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Πακιστάν, Κένυα, Ιράκ, τίποτε δεν άλλαξε και ας μπήκαμε στο 2008. Προστάτεψε το μωρό σου όσο νομίζεις ότι χρειάζεται. ΔΕν είναι ανάγκη να μάθει τι είναι πόλεμος. Θα το βρει κάποια στιγμή μόνη της και θα είναι σε θέση να το αντιληφθεί,να το επεξεργαστείκαι να το απωθήσει, αν θέλει. Νάσαικαλά και να την προσέχεις. Ευχές πολλές.
Υγ. Οι δικές μου οι κόρες (15 και 18 χρονών) τωρά ανακαλύπτουν την ζούγκλα. Διούν με τα μούτρα, φοούμαι να μην πάθουν κακό, αλλά νιώθω ότι έχουν τους μηχανισμούς να τα βγάλουν πέρα.
Να της πεις
« Ο Πόλεμος
Είναι καβαλάρης
σε μαύρο άλογο
Φοράει πάντα μαύρα
Κουβαλά μαζί του το πηκτό σκοτάδι
Κρατάει δρεπάνι
Ξεδιψάει με αίμα,
βρομάει η ανάσα του μπαρούτι και θειάφι
Η ματιά του παγώνει
Μισά το φως
Κατακομματιάζει κούκλες
και αυτοκινητάκια
Ζει εισπνέοντας μαύρο καπνό
Κόβει χέρια και πόδια
Λιώνει κόκαλα στις μυλόπετρες του
Διαλύει όνειρα
Αφήνει παραμύθια στη μέση
και τραγούδια ατραγούδιστα
Μοιράζει φλουριά στους
θαυμαστές του
Μολύνει τα δειλινά,
τις αυγές, τις θάλασσες και τα ποτάμια
Τρέφεται με σάρκες
Πείθει ανυποψίαστους,
υποσχόμενος δάφνες
Πουλάει το ψέμα χίλιες φορές
πιο ακριβά από ότι την αλήθεια
Παρουσιάζει το δυνατό ως αδύνατο
και την ειρήνη ανεμική
Αυτοανακηρύσσεται
ως ο αδιαμφισβήτητος
και ο πλέον απαραίτητος
Εγκαθίσταται στις συνειδήσεις
σαν παρασιτικός ιός
Παίρνει τον έλεγχο του νου»
Να της πεις ( να την προτρέψεις )
«Εσύ όμως μην προσκυνήσεις κόρη μου
ότι και να σου τάξει
Μόνο έτσι θάχει
μια ευκαιρία ακόμα το φως
Τα παιδικά σου όνειρα
μόνο εκείνα τρέμει
Από εκείνα μόνο μπορεί
να γκρεμιστεί ξανά στα τάρταρα
Συνέχισε να ονειρεύεσαι
γιατί η ζωή είναι τόσο όμορφη
Δεν έχει θέση δίπλα της ο τρόμος »
Αυτά να της πεις.
Πες της τα σαν ένα παραμύθι
Ξέρεις εσύ.
Με αγάπη και πολλές ευχές
για τη νέα χρονιά που μας ήρθε
Κκάϊ – Λι
Kai lee έναν μεγάλον ευχαριστώ. Το εθκιάβασα της κόρης μου τζαι επαρακολουθούσα τες συγκινήσεις που της εδημιουργούσεν ο κάθε στίχος. Σου τες παραθέτω μαζί με μερικούς διαλόγους που εσυνοδέψαν την απαγγελίαν:
Έβλεπα την έντασην να μεγαλώνει τζαι να γίνεται κάπου κάπου τζαι φόβος. Εδιάκοψεν με τζαι αρώτησεν με αν σάρκες είναι τα κρέατα του αθρώπου. Είπα της ναι, τζαι είδα τον φόβο να γίνεται πιό συγκεκριμένος στα μάτια της.
Εσταμάτησεν με ξανά τζιαμέ που λαλείς "να της πείς (τζαι να την προτρέψεις)" τζαι αρώτησεν με:
- "Εμέναν;",
- "Ναι εσέναν είπα της".
Εξαναδιέκοψεν με να με ρωτήσει αν τα "παιδικά της όνειρα" είναι τα ορόματα που θωρεί την νύχταν. Είπα της "όι τζείνα". Είπα της ότι "τα παιδικά της όνειρα εν η χαρά της άμαν μεταμφιέζεται με το ολόγυαλλον ρόζ πριγκηπικόν φόρεμαν της καλής νεράιδας τζαι πιάνει το σκύπτρον τζαι αλλάσσει τον κόσμον όπως τον θέλει".
Εχαμογέλασεν. Ο φόβος που της εδημιούργησες με το πρώτον μερος του ποιήματος σου εμετατράπην σε ευχαρίστησην με το δεύτερον. Εκατάλαβεν.
-Αφού μόνον τα μωρά φοάτε θα πιάσω έναν πιστόλιν τζαι θα του πέξω μιαν τζαι θα βουλιάξει όπως τον κακόν λύκον μες τον ποταμόν!!
- Ναί αλλά ο θείος ο Και λις εν να θυμώσεις που εν να πιάσεις τα παιχνίθκια του πολέμου για να τον φοητζιάσεις! Άλλωστε ο πόλεμος έν τζαι φοάτε τα όπλα, εν την χαράν των μωρών που φοάτε!
-Να του δώκω μιαν κλωτσιάν στον κώλον καλώ τζαι πάλε εν να κουλιάσει μες το νερόν.
-Εντάξει κλωτσιάν γίνεται.
-Μαμμά, ξέρεις το ότι ο πόλεμος μόνον τα μωρά φοάτε; Εν να φορήσω το φόρεμαν της καλής νεράϊδας τζαι εν να του δώκω μιαν κλωτσιάν στον κώλον να τον κάμω να βουλιάσει μες το νερόν να μάθει να μεν τρώει το γιαίμαν των μεγάλων. Γιατί ξέρεις, τους μεγάλους έν τζαι φοάται τους. Διά τους δεκαρούες τζαι βρίσσουν.
Κκαϊλή το ποίημαν σου είναι αριστούργημαν. Είμαι σίουρος ότι πον να μεγαλώσει τζαι άλλον τζαι θα καταλάβει τι σημαίνει "ανύποψίαστος", "απαραίτητος", "συνείδηση", θα το ξαναευχαριστηθεί διαφορετικά.
Δοκισόφη Aceras Anthropophorum είναι της οικογένειας των Orchidaceae. Αβρόσσιυλλος είναι η Urginea maritima ή αλλοιώς scilla maritima της οικογένειας των Liliaceae. Είναι παραπλήσιες οικογένειες αλλά όχι το ίδιον πράμαν.
Δοσισόφη μου επροσπάθησα να μιμηθώ τα αγκάθκια τα οποία διαμοιράζεις στους άλλους αντί ρόδων. Εγώ ουδέποτε έπιασα τα αγκάθκια σου για κατζίαν αλλά σαν τονωτικά τσιμπίματα για να μεν μας φάει το κουνοσσιυλιόν της σκέψης. Αν σε ετσίμπισεν πολλά αυτόν που σου είπα να ξέρεις ότι δεν σου το είπα για να σε πειράξει, ήταν μάλλον στο πνεύμα των δικών σου παρεμβάσεων. Αν σε ετσίμπισεν πολλά απολογούμαι διότι ο αβρόσσιυλλος σε μεγάλην δόσην είναι δηλητήριον. Σε μικρήν είναι πολλά ωφέλημος. Σου παραθέτω μερικά γιατροσόφκια από το βιβλίον της Ζανέττου:
"Τα κρεμύδια της πειέχουν δώδεκα είδη γλυκοζίτες με κύριο συστατικό την κλιλλαρένη, υδατάνθρακες, σινιτρίνη, καφεΐνη, λιπαρά στοιχεία, λιτοστερίνη, σκιλλιστερίνη, χολίνη, ... έχει τονοτικές , αντιπυρετικές, διουρητικές, αναληπτικές, ευστομαχες, αποχρεπτικές και τονωτικές για την καρδιά ιδιότητες.
Για τις ιδιότητές της συστήνεται για φλεγμονές του ουροποιητικού, του αναπνευστικού, όπως βήχα, πλευρίτη, πνευμονία, εμπύρετες καταστάσεις, για προβλήματα στομαχιού, και για τόνωση γενικά του οργανισμού.
Εξωτερικά χρησημοποιείται για περιποίηση σπυριών, πληγών και δερματικών προβλημάτων, για διάνοιξη αποστημάτων, αιματάδων, και για ρευματικούς κα αρθριτικούς πόνους.
Επίσεις αθθυμούμαι έναν γιατροσόφιν που μας είπεν ο Μάος της Πέγειας μιαν φοράν που τον επισκεύτηκα πριν χρόνια πολλά όταν είμουν εικοσάρης: "Πιάσε μιαν οκκάν κρομμύθκια τ΄αβρόσσιυλλου τζαι βράσε τα τζαι άλλαξε τους το νερόν τους 40 φορές. Το τελευταίον νερόν φύλαξε το τζαι πίνε λλίον τρείς φορές την ημέραν τζαι κάμνει καλόν για την επιληψίαν"
Στο ιατροσοφικό Μαχαιρά διαβάζουμε:
"Πάρε μια σκυλλοκρεμμίδα ψημένη στα κάρβουνα και κοπανισμένη με ξύδι κα μέλι και έτσι ζεστή βάλε την εις το δάγκωμα της κουφής κα ωφελεί θαυμασίως."
Χάτε τωρά ξέρεις τζαι πως να προφυλάσσεσαι τζαι που τα τσιμπίματα της κουφής, όι μόνον που τα δικά μου.
Monachus καλή χρονιά τζαι να χαίρεσαι τους θυσαυρούς σου.
Να σιέρεσαι την κόρη σου.
Να της δώκεις τζιαι ενα φιλί που τον Joshoua τζιαι να φροντήσεις να μεν την πέψεις σε Ελληνικό σχολείο ποττέ σου.
Ελληνικά μαθαίνει της ο Καζαντζάκης τζιαι ο Σαμαράκης.
Εμείς που εξέραμε τι εν τα όπλα τζιαι εγυρέυκαμεν τα που τα 5 μας για να παίξουμε τους Τούρκους τί εκαταλάβαμε;
Εγινήκαμεν σχεδόν 30 για να δούμε πίσω μας το καρναβάλι που μας εβάλαν μέσα να ζίουμε..
Joshoua αν ήταν σε καρναβάλλιν που μας είχαν βάλει να ζιούμεν θα ήταν όμορφα τζαι ωραία. Ίσως να μη έφευκα ποττέ που την Κύπρον άν ήταν έτσι διότι θα ήταν παράδεισος. Διστυχώς είναι σε ζούγκλαν που μας εβάλαν να ζιούμεν, με τα άγρια θηρία να έχουν για μόνην ένοιαν το πως θα μοιραστούν τα λάφυρα των πολέμων που εστήσαν.
Δοκησίσοφη έφκαλες πάλε τα αγκάθκια. Είναι λλίον άδικον να τα χαρίζεις στον joshoua αποκλειστικά. Εγώ δεν εκουράστηκα καν να ψάξω το ψευδόνυμο σου που έγραφα πότε Δοσισόφη, πότε Δοκισόφη τζαι εμούνταρες τον καημένον τον Joshoua που έγραψεν "φροντήσεις" αντί "φροντίσεις". Από ότι εκατάλαβα έχετε προηγούμενα.
Πάντως αυτόν που λαλεί για τα ελληνικά σχολεία εγώ δεν το εκατάλαβα όπως εσύ. Νομίζω ότι δεν θα ήθελεν να τα κλείσει αλλά να τα κάμει πιό ελληνικά. Εγώ Δοκησίσοφη μου ότι έμαθα το ευγενές για το ελληνικό παρελθόν μας, το έμαθα που τους ξένους, όχι από τους τους καθηγητές μου. Από τους καθηγητές μου έμαθα να μισώ τους Τ ούρκους τζαι να υποτιμώ την κουλτούραν τους, η οποία περιέχει τόσα χρυσάφκια (merci πάλε στους ξένους που κάτι μου εμάθαν τζαι δεν θα πεθάνω ξύλον κούτσουρον). Από αυτούς έμαθα επίσεις τζαι την χείριστην όψην της ελληνικής ιδιοσυγρασίας (που διστυχώς είναι η ίδια με αυτήν του κάθε εθνοκάφρου, είτε Έλλην είναι, είτε Τούρκος, είτε Οβραίος, είτε, Γάλλος, είτε Εγγλέζος είναι). Μιάν φοράν αρώτησα έναν Εγγλέζον που ήταν λλίον μεθυσμένος "Πέμου ρέ Ττόνυ, τωρά εν ώρα αλήθειας, πιστεύκεις πραγματικά ότι οι Εγγλέζοι δεν είναι ανώτεροι που τον υπόλοιπον κόσμον;". Μου επαραδέχτηκεν αυτόν που καφχιέται ο κάθε Έλλην που τελειώνει το γυμνάσιο ανάγωγος: "Νομίζω ότι κατα βάθος είμαστιν ανώτεροι!". Αυτή η ελληνικότητα ή ελβετικότητα ή οτιδήποτε άλλον (το μωρόν μου εν μισόν κυπραιούιν, έναν κάρτον ελληνούιν τζαι έναν κάρτον ελβετούιν) να λείπει των παιθκιών μου, συμφωνώ με τον Joshoua.
Για το ψευδόνυμον σου μπράβο, εκατάφερες να μου φάεις μισήν ώραν να μάθω ινταν που θέλει να πει, να σε εκτιμήσω παραπάνω για διάφορα σχόλια που άφησες δεξιά τζαι αριστερά τζαι στα οποία έπεσα πάνω ψάχνοντας, τζαι να θαυμάσω παραπάνω έναν λαόν που φκάλλει λέξεις όπως δοκησίσοφος, βρίσκοντας τελικά τι σημαίνει.
Φίλτατοι bloggers και συν-θαμώνες του blog τούτου,
Εγώ θα περιοριστώ απλά σε κοινότυπες ευχές για τη νέα χρονιά (παρ’ όλο που η πρόκληση να παρέμβω – έστω και απρόσκλητος - στα συζητούμενα είναι μεγάλη. Π.χ. για την τηλεόραση, για την ελληνικότητα ή την “ελβετικότητα” και δεν ξέρω κι εγώ ποια άλλη ιθαγένεια ή “κρατικότητα”, για την ωραιοποίηση κάθε τι ξένου (βασικά ευρωπαϊκού) και μηδενισμό οτιδήποτε ελληνικού και κυπριακού - πολύ Ραφαηλίδη διαβάζετε, ή για το DNA των κυπραίων (πόσο μπασταρδεμένοι απόγονοι κατακτητών είμαστε)!
Τελικά όμως οι ευχές (έστω και μπανάλ) αποτελούν και ένδειξη της έννοιας και της επιθυμίας του ευχόμενου για τον αποδέκτη (των ευχών).
Γι’ αυτό ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σ’ όλους, ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ και ΥΠΟΜΟΝΗ να έχουμε στις σχέσεις μας με τους συνάνθρωπους μας!
Και όλοι να είμαστε καλά και να χαιρόμαστε τα παιδιά μας και τον κόσμο γύρω μας!
Anef_oriwn
Πέμπτη 03/01/2008 – 00:18 π.μ.
Υ.Γ.1: Γιατί μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο Joshua είναι γνωστός “αναλυτής” της κυριακάτικης έκδοσης κυπριακής εφημερίδας; (Ίσως από τον καμουφλαρισμένο τρόπο που γράφει).
Υ.Γ.2: Συμπληρωματικά σε όσα ανάφερε ο Aceras για την αβρόσhιλλα να πω ότι λέγεται και σκυλλοκρομμύδα ή σπουρτούλλα. Είναι πλατύφυλλο φυτό με πολύ αψή (καυτερή) γεύση!!! (Το δοκίμασα όταν ήμουν παιδάκι και με τρέχανε στους γιατρούς! Είχαν πρηστεί τα χείλη μου).
Υ.Γ.3: Aceras, τελικά η Δοκισίσοφη σε είπε και γλείφτη; Μα αφού την έγλειψες κι εκείνη! (Γλείψιμο = καλόπιασμα – με Α και όχι Ω- για να μη παρεξηγιόμαστε και είναι και οι καιροί χαλεποί!).
12:37 π.μ.
Ασέρα μου, με συγκίνησες. Πραγματικά.
Συγχαρητήρια.
Για την ερώτηση σου απλά εγώ νομίζω ότι πρέπει να μάθει επακριβώς τι είναι ο πόλεμος, το μίσος, οι διακρίσεις, και να μάθει ΓΙΑΤΙ και ΠΩΣ να αγωνιστεί για την εξάλειψη τους. Όπως τον παπάκη της...
Αγαπητή Δοκησίσοφη,
όσον δεν αντρέπουμαι να λαλώ ποιός είμαι σε κάθε ιστορίαν τζαι σε κάθε ανάλυσην που γράφω, τόσο με ενοχλεί να μιλώ για τον εαυτόν μου απευθείας. Έχω δε έναν χούιν (που έχεις τζαι εσύ από ότι είδα), λέω πάντα τα ελαττώματα μου (τα οποία εντόπισες με ακρίβειαν σαν έξυπνον πλάσμαν που φαίνεται ότι είσαι). Δεν είμαι όμως μαζόχας τζαι δεν θέλω να τα απλώνω στον ήλιον να τα θωρεί ο κόσμος ούλλος όπως τα σεντόνια που στεγνώνουν στον αέραν. Ούτε τζαι θέλω να λαλώ τα ελαττώματα μου για να μου λαλούν οι άλλοι "έν πειράζει, εν πειράζει" για να μου λεν μετά "πράο πράο" για τα καλά μου. Άρα αν θέλεις να μάθεις τι είμαι, θκιάβας τες ιστορίες μου.
Τον Joshoua τον υπερασπίζομαι διότι τζιαττά ο νους μας, όχι γιατί είναι πελάτης.
Για τα διαπολιτιστικά μεν νομίζεις ότι θεωρώ ότι ο κόσμος είναι γαϊτανάκιν που θα χορεύουμεν όλοι με κορδέλλες, τραλαλί τραλαλά. Νομίζεις ότι δεν έχω μμάθκια να θωρώ πως ότι σκα..ά ρατσιστές ένι πολλοί τόπακαες, άλλον τόσον είναι τζαι πολλοί προσκεκλημένοι ή απροσκάλεστοι που απλά είναι αδύνατοι τζαι δεν έχουν κότσια να εξασκήσουν τον ρατσισμόν τους; Άμαν ζήσεις σε χώραν της Ευρώπης σαν ξένος τζαι άμαν ακούσεις πόσον ρατσιστές εν οι ίδιοι οι ξένοι που ήρταν πρώτοι πριν 5, 10, 20 χρόνια, δεν μπορεί να έχεις τζαι σε πολλήν υπόλυψην κάποιον απλά επειδή είναι ξένος κάπου. Σε μιάν συμπλοκήν όμως, ή μπροστά σε σχέσεις εξουσίας, κακά ή καλά είμαι πάντα με τον αδύνατον. (τζαι τούτον παιδικόν αΐπιν που μου έμεινεν)
Νομίζεις δε ότι επειδή έκατσα τζαι γνώρισα διάφορα για την οθωμανικήν αυτοκρατορίαν τζαι τον τουρκικόν πολιτισμόν δεν θωρώ την γαουροσύνην των Τούρκων τζαι των τουρκοκυπρίων (σαν σύνολο), που αν εβρίσκαμεν μιαν κλίμακαν θα της εδίουν βαθμόν 10 φορές παραπάνω που την γαουροσύνην των Κυπραίων ή των Καλαμαράων (σαν σύνολο);
Ότι γαδάροι όμως τζαι ναναι τζείνοι, ότι γαδάροι τζαι να είμαστιν εμείς (πάντα σαν σύνολο τζαι όχι σαν άτομα), δεν έχουμεν άλλην επιλογήν παρά να ζήσουμεν ειρηνικά διότι οι πολέμοι εκοστίσαν μας πολλά τζαι μάς τζιαι τζείνους, άσε που τωρά που έχουμεν περίπου παρόμοιαν δύναμην (βάλλω τζαι τους καλαμαράες μέσα) έναν conflict μόνον καταστροφήν θα φέρει για ούλλους τζαι κέρδος για κανέναν. Νομίζεις ότι οι Γερμανοί με τους Γάλλους ερωτευτήκαν ο ένας τον άλλον για να παραιτήσουν να σκοτώννουνται τζαι να κάτσουν να κάμουν ευρωπαϊκήν ένωσην; Απλά, εν έναν modus viventi που δεν ενοχλεί κανέναν τζαι διά κέρδη στους παραπάνω. Το ίδιον ισχύει τζαι για τους Γερμανοελβετούς με τους Γαλλοελβετούς τζαι τους Ιταλοελβετούς που βάλλουν ομπρός ότι κοινόν έχουν ο ένας με τον άλλον παρά ότι διαφοράν, τζαι ήβραν έναν τρόπον να ευημερούν ούλλοι είτε οι πολλοί είναι, είτε οι λλίοι, είτε πλούσιοι, είτε φτωσιοί. Ιδίως λύουν τα προβλήματα χωρίς να σκοτώννουνται ή να κάμνει κακόν ο ένας του άλλου.
Δεν λέω να αυτομαστιγωνόμαστεν σαν λαός αγαπητή Δοκισίσοφη τζαι να θεωρούμεν τον εαυτόν μας σκατά. Να ξέρουμεν τζαι την αξίαν μας τζαι το συφέρον μας, τζαι το κοινόν, τζαι το ιδιωτικόν τζιαι να μην χαριζόμαστιν σε κανέναν. Αυτόν όμως που γίνεται μες τα σκολεία είναι ο πιό ηλήθιος εθνοκεντρισμός που μπορεί να υπάρξει, κάτι ανάλογον με χαζοχαρούμενον εγωκεντρισμόν σε προσωπικόν επίπεδον. Όσον ιξέρω την αξίαν μου τόσον λλιόττερον χρειάζουμαι να κοκορεύκουμαι τζαι να θεωρώ τον εαυτόν μου ανώττερον που τους άλλους. Αίσθημαν ανωτερότητας δεν υπάρχει, είναι άλλη μορφή αισθήματος κατωτερότητας. Τζαι ότι νομίζω για τα διαπροσωπικά, νομίζω ότι ισχύει τζαι για τα δι-εθνικά. Άλλον γνώθι σ'αυτόν, τζαι άλλον η πατριδογνωσία που μας διδάσκουν πολλές αγράμματες δασκάλες του δημοτικού (όποιος ξέρει να θκιαβάσει δεν ξέρει κατ΄ανάγκην γράμματα τζαι συμφωνώ με το πορτραίτον που εζωγράφησες στο μπλογκ της δασκαλούας μιαν φοράν για την μάζαν των δασκάλων).
Είπα να μεν συζητήσω ποττέ πολιτικά στο μπλογκ μου (το κάνω στο proedrikes) αλλά νομίζω ότι είναι αδύνατον να μιλήσεις για τον πόλεμον χωρίς να μετατραπεί σε πολιτική συζήτηση. Κόφκω το δαμαί διότι πραγματικά δεν θέλω το μπλογκ να γινεί υποκατάστημαν του proedrikes ή των φόρμουμ πολιτικών συζητήσεων. Ξέρω ότι δύσκολα θα συμφωνήσουμεν για τα "εθνικά" αλλά τι πειράζει;
Να σαι καλά.
@proletarios
δεν ξέρω αν έσιεις κοπελλούθκια αλλά άμαν εν να ναι 4 χρονών εν να δούμεν πως θα τους επεξηγάς "επακριβώς". Αυτά που λαλείς μακάρι να είναι ικανή να τα ανακαλύψει μόνη της πον να σπουδάζει την ζωή. Τζαι αν θέλει να αγωνιστεί για κάτι, δική της υπόθεση, δεν θα γινούμεν εμείς φορείς άλλης θρησκείας. Εξάλλου αν εν πραγματική επαναστάτρια, ότι της μάθω εγώ εν να το απορρίψει για να βρει τον δικόν της δρόμον. Η συνταγή σου είναι ότι πιό efficient για να φκάλω μιαν καινούριαν Paris Hilton όχι μιαν λαϊκήν αγωνίστριαν ;)
Χρόνια πολλά σε σένα
Άνεφ, χρόνια πολλά.
Ελπίζω να μεν εν τα δικά μου τα λεγόμενα που να σε κάμνουν να σκέφτεσαι την ωραιοποίησην οτιδήποτε έρκεται που την Ευρώπην τζαι τον μηδενισμόν της ελληνικότητας. Δεν ήταν πάντως αυτή η πρόθεση. Η Ευρωλαγνία είναι η χειρότερη συνταγή για να ανακαλύψουμεν ότι καλλύττερον έχουμεν σαν λαός τζαι να να συμβάλουμεν καταθέτοντας το σαν δικήν μας συμβολήν στην ευρωπαϊκήν ολοκλήρωσην. Ο Κυπριώτικος αυτισμός όμως του τύπου της τωρινής κυβέρνησης, (τα ξέρω όλα, ξεγελώ τους χαζοφράγγους) οδηγά στην ίδιαν εθνικήν φτώχιαν, στην αποτελμάτωσην τζαι την απομόνωσην. Η καλή χημεία (ξέρεις ποιόν να ρωτήσεις) είναι να δούμεν τι καλόν έχουμεν τζαι να το αναπτύξουμεν πιάννοντας ότι καλόν έχουν να μας δώσουν οι φίλοι μας για να πάμεν ομπρός. Από τους Ελβετούς έχουμεν πολλά να μάθουμεν για την δημοκρατικήν οργάνωσην της κοινωνίας, για το πώς δουλεύκει καλά έναν ομοσπονδιακόν σύστημαν, για το πως προστατεύεται το περιβάλλον, για το πως λύνουμεν τες διαφορές μας δίχα να σκοτωννούμαστιν, για το πώς βάλλουμεν τον νούν μας να δουλεψει για να κάμνουμεν ανακαλύψεις που μας ομορφαίνουν τζαι ευκολύνουν την ζωήν. Έχουν τζαι τζείνοι να μάθουν που μας για τα οποία σας συστήνω να θκιαβάσετε έναν κείμενον του Joshoua εδώ http://new.ledras.com/index.php/archives/34.
Πάλε αρκέψαμεν τα πολιτικά. Σταματώ εδώ.
Δεν θέλω καυκάδες στο μπλογκ μου. Για καυκάδες πηγαίνετε στο proedrikes ή στου pousounefkopoupaeis που έχει βλάγκαν του καμήλου τζαι ανοχες υψηλών αντοχών.
Έχω τζιαι εγώ βαφτιστιτζίη τζιαι θωρώ να μεγαλώνει τζιαι να εν περίεργη για πράματα μέρα με την μέρα.
Τα μωρά,απορροφούν ότι τους πούν,επειδή εν όπως τα σφουγγάρκα.
Το ότι η κόρη του Acera,εν ξέρει τι εν ο πόλεμος,εν πραγματικά που τα ποιό όμορφα πράματα που άκουσα τα τελευταία χρόνια.Επειδή σκέφτουμε την Γεωργία (την βαφτιστιτζίη μου) που εν μόλις 19 μηνών,τζιαι ξέρω ότι τζίνον το αθώο το πλάσμα εννα πάει σχολείο μια μέρα,τζιαι εννα το πίαουν που την μούττη τζιαι να του μπήξουν μες τον νού του σκηνές που σφαγές,πολέμους,όπλα τζιαι πτώματα,ούλλα στο όνομα της θρησκείας τζιαι του Ελληνισμού.
Παραπάνω προβληματίζει με το ότι εν μπορώ να κάμω κάτι παραπάνω,απο το να προσπαθώ να της μεταδώσω την λογική ή τουλάχιστον την δύναμη να σκέφτεται τζιαι να επιλέγει.
Τα παραπάνω πλάσματα σκέφτουνται μεσα σε πλαίσια,επειδή εν ξέρουν ότι μπορούν να επιλέξουν κάτι άλλο,εν τους το εμάθαν.
Η κόρη του Acera έμαθε να σκέφτεται άλλοσπως,τζιαι τούτο εν απόδειξη ότι εν στο σίερι μας να αλλάξουμε τες επόμενες γενίες.
Η Δοψκσιφοφήξ,εν ξέρω ίντα ζόρι τραβά.Μάλλον στον ελεύθερο της χρόνο εν επιθεωρήτρια σε σχολεία τζιαι αποβάλλει μιτσίους επειδή τα μαλλία τους εν ποιό μακρια που το φτίν τους.
Εμείς την αγαπούμε και χαιρόμαστε που είναι στην άλλη πλευρά της ζυγαρίας και μας κρίνει.
@ Aceras,
1. “Σχόλιο διεγράφη - Αυτή η ανάρτηση έχει αφαιρεθεί από το διαχειριστή του ιστολογίου - 3 Ιανουάριος 2008 4:42 μμ”
2. “Ο/Η Aceras Anthropophorum είπε... Δεν θέλω καυκάδες στο μπλογκ μου. - 3 Ιανουάριος 2008 5:04 μμ”
3. “Ο/Η Joshoua είπε... “Η Δοψκσιφοφήξ,εν ξέρω ίντα ζόρι τραβά.Μάλλον στον ελεύθερο της χρόνο εν επιθεωρήτρια σε σχολεία τζιαι αποβάλλει μιτσίους επειδή τα μαλλία τους εν ποιό μακρια που το φτίν τους.”
Απολογούμαι για την αδιακρισία, την αγένεια και το θράσος μου να εκφράσω άποψη σ’ αυτό το blog (όπως την έχω εκφράσει – ίσως και ειρωνικά). Ως φαίνεται έχω διαταράξει την τάξη, την ηρεμία και την ασφάλεια του blog! (Είμαι και εκτός κυκλώματος και δεν έχω και το ελαφρυντικό του εντίμου προτέρου βίου!). Δηλώνω ότι δεν θα επαναληφθεί!!!
(Πάντως πόσο δίκαιο λέτε να είναι – σύμφωνα με τα ελβετικά δημοκρατικά πρότυπα, φέρ’ ειπείν να πούμε - όταν σχολιάζεται κάτι και αυτό το “κάτι” δεν είναι αναρτημένο – έχει διαγράφει!)
(Στη διαλεκτική απ’ ότι θυμάμαι υπάρχει μια αρχή που λέει ότι οι θέσεις προκαλούν αντιθέσεις (που μπορεί με τη σειρά τους να προκαλέσουν ακόμα και καυκάδες) αλλά μέσα από τις αντιθέσεις πρέπει να προσπαθούμε να επιτυγχάνουμε τη σύνθεση!
Καληνύχτα σας και ότι ποθείτε να το πάθετε!
Anef_oriwn
Πέμπτη 03/01/2008 – 10:32 μ.μ.
Υ.Γ.: Δεν θα εκπλαγώ αν και αυτό μου το σχόλιο διαγραφεί!
Απολογούμαι για την παραβίαση της δήλωσης που έκανα στο προηγούμενο μου μήνυμα, είμαι όμως αναγκασμένος να επανέλθω για καθαρά ενημερωτικούς λόγους (αλλά και για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας) και να πληροφορήσω την Dokisisofi ότι το διαγραφέν σχόλιο ήταν δικό μου και αναφερόταν στην τακτική της να διαγραφεί τα σχόλια της!
Anef_oriwn
Πέμπτη 03/01/2008 – 10:46 μ.μ.
Έσβησα ένα σχόλιο του άνεφ διότι δεν έθελα να αρκέψουν οι αλληλοξιτιμασιές τζαι να γινεί το μπλόγκ κάτι παρόμοιον με το proedrikes. Εκακοφάνησα τον φίλον μου τον άνεφ. Χάτε ξαναβάλλω σας το για να κάμετε διαλεκτικήν σύνθεσην. Να χαρήτε όμως παραιτάτε να ξιτιμάζεσται τζαι να ειρωνευκεστε ο ένας τον άλλον διότι δεν το βρίσκω διασκεδαστικόν.
Ο/Η anef_oriwn άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Ατιτλον":
Άει σιχτίρ!!! Χάσαμε την τελευταία απάντηση της Δοκισίσοφης στον Aceras!!! Δεν προλάβαμε και “Αυτή η ανάρτηση αφαιρέθηκε από το συγγραφέα”, μαζί με όλες τις άλλες! Πάλι μουγιάστηκε το κοριτσάκι μας!
Anef_oriwn
Πέμπτη 03/01/2008 – 5:41 μ.μ.
Ανάρτηση από τον/τη anef_oriwn στο Aceras Anthropophorum τη 3 Ιανουάριος 2008 4:42 μμ
Συγνώμη Ακέρας
δε θα επαναληφθεί
και παρεπιπτόντως εγώ καθαρίζω πίσω μου
εν αφήνω μια σκέτη γερημία όπως ο ανευ ορίων και ο τζόσουα!
καλημέρα
Ένας μικρός πόλεμος μάνι μάνι.
Α ρε Ασερά...
Εν καλά που λαλείς τζαι κάμνεις με τη κορούσου, μακάρι να μεν εγνωρίσει ποττέ πόλεμο, ούτε εγίω εγνώρισα, οι γονιοί μου όμως ναί. Τζαι ξέρετε να μπου μου λαλούν μακάρι να δόκει ο θεός τούτο το πράμα να ξυλιφτεί τζαι να μαστέ οι τελευταίοι που το εζήσαν.
Μακάρι λαλώ τζαι γίω. Να είσαι καλά τζαι ευχαριστώ για τα γραφούμενα σου, διούν φτερά στη πσυσχή μου.
“C’est quoi la guerre, papa..?”
Quelle question dure, non ? Je pourrais non plus l’expliquer à mes élèves, mon frère. Je leur montrerais peut-être quelques images – aussi dures que leur question – sur l’écran de l’ordinateur scolaire ; je leur lirais un extrait de Η Μυστική Παπαρούνα par Στρατής Μυριβήλης ou de Το Ποτάμι par Αντώνης Σαμαράκης, un extrait d'un livre d'Ηλίας Βενέζης...
Je leur raconterais surtout pourquoi j’ai refusé l’honneur que l’état m’avait offert, de me promouvoir au rang du Lieutenant, et pourquoi je préférerais de MOURIR au lieu de TUER un autre homme – qui serait en même temps le père, le frère, l'époux, ou le fils d'un autre, d'une autre.
J’espère que ta fille ne saura jamais dans sa vie quoi c’est la guerre, mon frère.
Δημοσίευση σχολίου