Είπατε τω βασιλεί χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μαντίδα δάφνην, ού παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και λάλων ύδωρ.**
Αυτή η ήττα είναι η ύστερη. Η δαίδαλος αυλά της επαναπροσέγγισης έππεσεν κάτω τζι ετσακίστην. Η ιδέα της επανένωσης εν έσιει πιον καλύφην, ούτε τζαι η μαντείδα του ονείρου έσιει δάφνην. Η λαλέουσα πηγή της αλήθκειας εν υπάρχει πιον. Εστράντζισεν τζαι το λαλών ύδωρ της ορπιδας.
24 του Απρίλη. Η μέρα της απαρχής της αποδοχής της διχοτόμησης που τους ρωμιούς.
24 του Απρίλή. Η μέρα της απαρχής του τέλους της αριστεράς όπως την εξέραμεν.
Νενίκηκας με ενωτικέ.
Σε αυτόν τον τόπον πουλά μόνον όποιος έσιει για πραμάθκιαν την έχθραν, το μίσος, την κατζίαν, τζαι κυρίως τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Χάτε, τζαι όταν ύστερα θα φέρει ο φούρνος την πυράν, σε 10 χρόνια τζαι σε 20, να προσευχούμαστεν οι κατζοί τζαι οι λύκοι να μεν έχουν ανάγκη να χρησιμοποιούν τες σφαίρες τζαι τες πόμπες για να μοιράζονται την γην, το χρήμαν, το φίτσιον τζαι την αρχήν.
*Απόσπασμαν που έναν κείμενον που έγραψα σε μέρες θλιψης την 24ην του Απρίλη ένα χρόνον μετά που το δημοψήφισμαν
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Ω ναι...
:-(
Ακόμα έχουμεν βάσανα...
Αγρίνό Ηλίθιο
Οι ρωμιοί εδεχτήκαν την διχοτόμηση πολλά πριν τις 24 του Απρίλη. Τζιαι η αριστερά επέθανε ακόμα πιο παλιά.
Περαστικέ μπορεί να έχεις τζαι δίκαιον. Σίγουρα η 24 του Απρίλλη εν έππεσεν που τον ουρανόν. Έσιει που λαλούν ότι η διχοτόμιση άρκεψεν την ημέραν που ο Ζιαρτίδης ασσιχτήρισεν τα τουρτζιά που τες συντεχτνίες τζαι είπεν τους αν μεν τους αρέσκει η ένωση να παν έσσω τους. Έσιει που ορίζουν τζαι το τέλος της αριστεράς τζιείνην την ημέραν. Έτσι τζαι αλλοιώς όλα αυτά δεν έχουν τζαι πολλήν σημασίαν. Είναι ζήτημαν point of view. Ο Χριστόφιας λαλεί ότι η αριστερά δρατζιάζει αντιστέκεται στην νέαν τάξην πραγμάτων.
Η διχοτόμιση εν τόσον σκληρή πραγματικότητα που αρκετοί αφελείς δεν εθέλαμεν να δούμεν ότι ήδη ο τόπος την εδέχτην. Ακόμα τζαι σήμερα που κλαίμεν πας τον τάφον της ενωμένης Κύπρου, κάπου βαθκιά μέσα μας έχουμεν μιαν ψευδαίσθησην ότι κάπου τα πράματα δεν εν έτσι. Για αυτόν άλλωστε γράφουμεν τζαι καταρίφκουμεν τζαι την ενέργειαν μας.
Ας όψουνται που τα κάμασιν. Ας όψουνται που τα κάμνουσιν.
Πασεντζέρη... απορία... η κυπριακή ή η αριστερά γενικότερα πέθανε πρώτη;
Μου φαίνεται πως η κυπριακή πέθανε θανάτους δύο.
"Η διχοτόμιση εν τόσον σκληρή πραγματικότητα που αρκετοί αφελείς δεν εθέλαμεν να δούμεν ότι ήδη ο τόπος την εδέχτην."
Έτσι ακριβώς... έτσι.
Σας χαιρετώ.
Αγρινό, αν επέθανε θανάτους δύο σημαίνει ότι έχει την δυνατότητα να αναστηθεί. Εμπεριέχει μεγάλην ελπίδαν η κουβέντα σου τζαι λαλεί ακριβώς το αντίθετον που τες κουβέντες της Πυθίας που επρολάλησεν το τέλος του παλιού κόσμου.
Σε παρακαλώ Αγρινόν! δώσε μου ένα rational επιχείρημα να μου συντηρήσεις έστω τζαι ψεύτικα την ψευδέσθησην ότι αυτόν που υπονοεί η κουβέντα σου στέκει!
Αγαπητέ συμπατριώτη. Πόσο πραγματικά δίκαιο έχεις! Το ίδιο ακριβώς και εγώ ένοιωθα την επομένη του δημοψηφίσματος. Σκεφτόμουν επίσης ότι δεν θα είχα μέλλον ούτε εγώ ούτε κάποιοι πιθανοί απόγονοι μου σε τούτο τον 'καταραμένο' τον τόπο. Το εξωτερικό στο οποίο διαμένω προς το παρόν ήταν τότε η μόνη μου επιλογή (με κάποιαν ανακούφιση). Όχι μόνο γιατί το πολιτικό μέλλον του τόπου μου διαφαινόταν πενιχρότατων αλλά πάνω απ'όλα γιατί αρνούμουν να πρέπει να δεχτώ ότι έπρεπε να ζήσω με ένα 76% των ελληνόφωνων συμπατριωτών μου που είναι μάλλον σοβινιστές, ρατσιστές και κλειστόμυαλοι.
Όμως, έκατσα και σκέφτηκα πως σε τελική ανάλυση εγώ αγαπώ τον τόπο τούτο πολύ παραπάνω από όλους τούτους τους ψευτοπατριώτες. Και πως αν εμείς οι φαινομενικά λίγοι αφήσουμε 'την έχθραν, το μίσος, την κατζίαν, τζαι κυρίως τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα' να μας καταπατήσουν τότε δεν θα έχουμε στον ήλιο μοίρα πουθενά.
Γι’αυτό αποφάσισα να γυρίσω πίσω εκεί που ανήκω και να παλέψω για τις ανθρώπινες αξίες μαζί με ανθρώπους στην χώρα μου (έστω και λίγους) που ακόμα σκέφτονται ανθρώπινα και τολμούν να οραματίζονται.
Να’σαι καλά.
Ανθρωποφόρον...
Ο ένας θάνατος -πιστεύω -ήταν τότες που άρχισε να εδραιώνεται ο μηχανισμός γύρω από το ρωσσικό κομμουνιστικό κόμμα.
Ήταν που ήταν αυτή η χώρα η χειρότερη πιθανή επιλογή... δημιουργήθηκε και ένα ανθρωποφάγο κατεστημένο που απέρριπτε ότι απειλούσε την πρωτοκαθεδρία του... Αγνόησαν τους προγόνους της μετέπειτα "Ευρωπαΐκής Αριστεράς", την "Φροΰδική Αριστερά", τους διανούμενους της Δύσης (τους δικους τους δεν τους αγνόησαν, τους εκτέλεσαν)... και γενικά όποια φωνή μπορούσε να δώσει ανθρώπινο χαρακτήρα σε αυτό το πείραμα (κατα το "ο σοσιαλισμός ως ανθρωπισμός").
Μοιραία και οι ηγεσίες των κομμουνιστών εδώ δέχτηκαν αυτό το θάνατο της ελεύθερης σκέψης. Εκεί ο πρώτος θάνατος.
Αυτό που διακρίνω στην μετά τους Σέρβα / Φιφή ηγεσία του ΑΚΕΛ... είναι μια μπόχα βρωμερή... Π.χ. Ο φόβος της να ανοίξει το στόμα και να υποστηρίξει πράγματα που η Δεξιά θεωρούσε πως δεν πρέπει καν να λέγονται. Βασικά, χέζονταν μρποστά στους πιστολάδες και μεγαλομανιακούς της "αντίπαλης" παράταξης, χέζονταν μπρος στον κίνδυνο απώλειας της επιρροής τους στις αγροτικές & εργατικές μάζες, χέζονταν να διαφωνήσουν με την ΕΣΣΔ, χεζόντουσαν μπας και πάρει δύναμη η ενδοκομματική αντιπολίτευση... γενικώς ήσαν χέστηδες. Εξού και η βρώμα.
Δεν θα τους ήθελα πιστολάδες (όπως οι εκπαιδευμένοι υπό τον Γκαντάφι ΕΔΕΚιτες), θα τους ήθελα αρκετά θαρραλέους να προτάξουν γυμνά στήθια μπρος στα όπλα, αρκετά θαρραλέους να εκφέρουν απόψεις που θα δυσαρεστούσαν κόσμο και θα στοίχιζαν προνόμια και οφίκια ...έτσι τον καταλαβαίνω εγώ τον Αριστερό.
Αυτοί που "κληρονόμησαν" το ΑΚΕΛ σήμερα, σε μια εποχή όπου βασικά ο εργατικός και αγροτικός κόσμος της μοντέρνας Δύσης είναι στην ουσία τους ΑΣΤΟΙ, διακατέχονται από τις ίδιες και χειρότερες φοβίες.
Κάπου εκεί εντοπίζω τον δεύτερο θάνατο. Η δε ληξιαρχική πράξη πρέπει να φέρει ημερομηνία κοντά στον καιρό του ΜΙΝΙΜΟΥΜ.
Σε νεκραναστάσεις δεν πιστεύω...
Ίσως ... από τους νέους αριστερούς της Κύπρου να δημιουργηθεί μια νέα κατάσταση, αποστασιοποιημένη και απελευθερωμένη από τις αμαρτίες των προγόνων της. Δεν μπορώ όμως να την φανταστώ αυτή την κατάσταση να συμβαίνει μέσα σε κόμματα όπως το ΑΚΕΛ ή η ΕΔΕΚ.
@Incus
Μπορεί ο τροχός να μην γυρίζει όπως θα θέλαμεν εσύ τζαι γώ αλλά δε θα πεθάνουμεν τζιόλας. Ούτε τζαι θα εξωριστούμεν, ούτε φυσικά τζαι θα βρίξουμεν. Ο τόπος άντεξεν την πελλάραν της Ένωσης τζαι παρόλον το κακόν που επήλθεν βασικά επιβιώσαμεν. Τζαι γω λοιπόν θα έκαμνα ότι έμες τζαι συ, αν δεν ερωτεύκουμουν με την καλήν μου τζαι με την Ελβετίαν.
@αρκοτζεράμιον άνοιξες μεγάλες φάλιες.
Εξεκίνησα να σου απαντώ αλλά για να σου γράψω ότι θάθελα νασου πω πρέπει να γράψω βιβλίον. Φυλάω λοιπόν τους λόγους μου για να τα φιλοσοφίσουμεν καμιάν φοράν αν ιβρεθούμεν γυρόν που θκιό ποτήρκα πύραν. Πάντως στον δικό μου κόσμο τα σκατά αποτελούν μέρος της ζωής τζαι ίσως για αυτό έχω διαφορετικές απαιτήσεις που τον κόσμον που με περιβάλλει απο ότι εσύ.
Δημοσίευση σχολίου