Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021

Γη απείραχτη

 

Μέσα σε τούτον το απέραντον παζάριν, ακόμα τζ̆αι το χώμαν εγίνην προϊόν να του καθορίζει την τιμήν η αγορά.

 

Οι φιλελεύθεροι οικολόγοι, που θεωρούν ότι η αγορά “με το σωστό περιεχόμενο” θα σώσει την γην με πράσινην ανάπτυξην, πράσινες επενδύσεις, πράσινα κοντράτα, θα έθελα να μου εξηγήσουν τί αξίαν διούν οι νόμοι της σε αυτόν το βουνάριν το χώμαν στην φωτογραφίαν κάπου στα κοτσ̆ινοχώρκα. 

 

Το χώμαν άτε εν τόσα εβρά το αυτοκίνητον.  Στο χωράφιν που ετιτσιρώσαν για να φκάλουν το εμπόρεύμαν τί αξίαν διά η αγορά; Τζ̆αι τί αξίαν έσ̆ει τούτη η αξία;

 

Εντάξει θα σου πουν, έχει νόμους που βάλλουν όρια στην οικονομικήν ανάπτυξην άμα πειράζεται πολλά το περιβάλλον. Μα είντα αγορά είναι άμα θέλει κράτος να την ρυθμίζει. Τι νόμος εν το θεσφάτον της προσφοράς τζ̆αι της ζήτησης; Που τελειώννει ο νόμος τζ̆αι που ξεκινά η ρύθμιση;

 

Το κείμενο τούτο δεν θα το γράψω για να πω πόσον χάζιν κάμνω με τους θρησκευόμενους της οικονομίας της αγοράς, πράσινους, ροζ, γαλάζιους ή μαύρους, γράφω το για να πω πόσο θλίβομαι να βλέπω την ασυδοσία του καπιταλισμού στην Κύπρο που τίποτε δεν σέβεται. Στα χρόνια των θρησκειών, τα σοβαρά για την ζωήν των ανθρώπων, σωστά η λάθος αξιολογημένα, εταξινόμαν τα η κοινωνία τους στην κατηγορίαν των ιερών τζ̆αι κανένας άνθρωπος, κανέναν εμπόριον, κανέναν αλίσ̆ι βερίσ̆ι δεν εμπόριεν να τα ντζ̆ίσει.

 

Έναν απείραχτον έδαφος, έσ̆ει μέσα ζωήν. Επειδή λλίοι εκάτσαν να την μελετήσουν κανένας ατζ̆έττης της αγοράς δεν πεϊντίζει την αξίαν της. Χωρίς γαιοσκώληκες, χωρίς βακτηρίδια, χωρίς μύκητες, μια γή πεθαμμένη γίνενται τάκκος. Δεν αερίζεται. Ιδίως το κοτσ̆ινόχωμα τζ̆αι κάθε αργιλώδες έδαφος, κόννος που λαλούμεν. Για να ξαναγινεί το οικοσύστημαν του εδάφους άμα το πειράξεις θέλει 500 χρόνια. Ετιτσιρώσαν τα μισά κοτσ̆ινοχώραφα για να κάμουν κήπους των ξενοδοχείων πας τα κάκκαφα. Πάαιννε να φυτέψεις δεντρά στο τιτσιρωμένον χωράφι που του αφήκαν 10, 20, 30 πόντους χώμα. 10-20 πόντους παράγει κιρτάριν, 30 πόντους μπορεί να κάμεις τζ̆αι πατατερόν με πολλήν νίτρον τζ̆αι φωσφόρον. Δεντρά όμως; Οι επόμενες γενιές που θα κληρονομήσουν το τιτσιρωμένον χωράφιν, εκτός που δεν πρόκειται να ξανάβρουν κοτσ̆ινόχωμαν να γεμώσουν τον λούκκον, θα θέλει αιώνες για να ξαναδούν βιοσύστημαν απείραχτης γης μέσα.

 

Ούλλες τούτες τες αμετάκλητες αλλαγές που φέρνει η οικονομική δραστηριότητα εν με πολιτικές αποφάσεις που αποτρέπονται άμα εν ανεπιθύμητες για τον ανθρώπινον πολιτισμόν. Καμιά αγορά δεν έχει την παραμικρήν λύσην να προσφέρει. Άρα εν η δημοκρατία που θα δώσει τες κοινωνικές συναινέσεις να αφαιρέσει το “δικαίωμαν” που τζ̆είνον που κρατεί το κοτσ̆ιάνιν να κάμει ότι θέλει. Άσε που στην Κύπρο τζ̆αι νόμους να έχει λλία αλλάσσουν. Παλιά μιαν τσένταν αγγούρκα έκλεφτες που το ποστάνιν του άλλου, άρπασσε σε ο Τουρκόπουλλος. Τωρά τιτσιρώννουν έναν χωράφιν που το κοτσ̆ινόχωμαν του τζ̆αι την ζωήν του, κανένας εν τους είδεν να εφαρμόσει τον νόμον, να προστατέψει τον εθνικόν πλούτον. Φτέρη ολόκληρα φορτώνουν τα πας τα φορτηκά να πουλήσουν την χαβάραν, εξαφανίζοντας χλωρίδαν τζ̆αι πανίδαν που έζ̆εν πάνω χωρίς να δρώσει το φτιν κανενού μουχτάρη. Δεν είναι μόνον το λαϊκιστικόν να σσιωπά για να εν αρεστός τζ̆αι να τον ξαναψηφίζουν, κατά βάθος θεωρεί δίκαιον να “αξιο”ποιήσει κάποιος το μάλιν του.

 

Ποιόν μάλιν του βρε γάρε μουχτάρη, βρε γάρε ιδιοκτήτη, βρε γάρε που νομίζεις ότι οικονομία είναι άπου αρπάξει; Κοτσ̆ιάνιν σημαίνει δανείζει σου η προηγούμενη γενιά έναν προνόμιον πας έναν κομμάτιν γην να ζήσεις πάνω της τζ̆αι να την παραδώσεις στην επόμενην γενιάν. Να την παραδώσεις στην επόμενην γενιάν. Τζ̆αι αν αγαπάς την επόμενην γενιάν, (“αχ τα παιδάκια μου”), θα την παραδώσεις καλλύττερην, όι τιτσίρικην, να πουλήσεις το χώμαν να γοράσεις μερσεντές.

 

Η γη η απείραχτη εν γη ιερή. Αλλά πουν την πνευματικότηταν των ανθρώπων να την εβλοήσει; Αφούτις ο αγιασμός των ρασοφόρων δεν κανεί καν για να εβλοήσουν τα όπλα τους, τα στρατόπεδα τους, τα συρματομπλέγματα τους, τα αγάλματα όσον πέμπουν στον τάφον...

 

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα, και βγάζει η γης το πρώτο της κυκλάμυνο… Έγραφεν τα ο Γκάτσος που το 76, εμελοποίαν τα ο Χατζ̆ιδάκης, ετραούδαν τα η Φαραντούρη, αλλά ποιός άκουσεν; Ποιός ακούει. Αφού το δάσος θα καεί.



3 σχόλια:

stelios papalagi είπε...

μακάρι το πρόβλημα της διάλυσης της κυπριακής γης να ήταν μόνο ο καπιταλισμός.


Όπου δεν μπορούν να κτίσουν και η γη εν γεωργική, το κράτος για χρόνια επιδοτά το όργωμα (αντί το φύτεμα).

για να πιάσουν τη γαμημένη την επιδότηση, καταστρέφουν τη γη τους.


σε μια χώρα μάλιστα που μαστίζεται που ξηρασία

και με οποιον μιλήσεις στο υπουργείο γεωργίας ξέρει το!
και κανένας δεν κάμνει τίποτε.

περιμένουν την ΕΕ το 23 να αλλάξει το τρόπο επιδοτήσεων με τρόπο που να πιάνεις επιδότηση αν βάλεις άνθρακα στο χωράφι σου αντί να το θκιώχνεις.

γιατί αν με το καμει η ΕΕ , κανένας δεν τολμά να τα βάλει με τον κυπραίο που έμαθε τόσα χρόνια με το τσεκκιν των εκταρικών επιδοτήσεων

Aceras Anthropophorum είπε...

Ναι Στέλιο. Ξέρεις ότι στα Κοτσ̆ινοχώρκα δεν έμεινεν περβόλιν. Εμείναν όλα γέρημα τζαι ξιριζώννουν τα. Έχει στοιχεία το υπουργείο Γεωργίας, τα έψαξα παλιά πόσο φθίνουν οι καλλιέργειες εσπεριδοειδών είναι κάτι το τρομακτικό. 10, 20, 30 σκάλες περβόλια ξιριζόνονται σε μιαν εφτομάδα. Μαζεύκουν τα πορτοκάλια τζ̆αι τα έσσοδα δεν κανούν να πληρώσουν ούτε καν τους Βούλγαρους που δέχουνται να δουλέψουν με 5 την ώρα (παλιά ήταν αρκάτες που τα χωρκά αλλά δεν δέχεται κανένας πκιον τόσον κόπο για 5). Τζ̆αι μετά βουρά ο Φούλλης να κάμνει Green washing να φυτέψει 1000 000 καλλωπιστικά δεντρούθκια στο πούποτε. Τζ̆υνηούν οι οικολόγοι τους τζ̆υνιούς. Ξέρεις πόσα δεντρά ξιλίφκουνται άμα ξιριζωθεί έναν περβόλι; Όλα για το θεαθήναι, τζ̆αι ο ακτιβισμός ακόμα. Να βλέπει γαίματα ο λαός να εξιτάρεται τζ̆αι να ακολουθεί στα σόσ̆ιαλ.

Aceras Anthropophorum είπε...

Περβόλια βέβαια μπορεί να ξαναφυτέψουν, αλλά όχι μες το τιτσιρωμένον το χωράφιν. Πουκάτου που το κοτσ̆ινόχωμα συνήθως έχει καφκάλλαν τζ̆αι δεν παν οι ρίζεις. Τα περβόλια εφυτεύκαν τα στα πασ̆ιά τα χώματα..