Τουρ πακκαλούμ

Άτε να ούμεν! Άτζ̆απα γίνεται τίποτε, οξά εν τσ̆αλίμια τους τούτους τους κουρούπεττους τους επικοινωνιολόγους; Έσ̆ει που τον τζ̆αιρόν των συγκλίσεων του Γριστόφκια με το ΤΤαλάν να γινεί μια κίνηση της σύνεσης, μια κίνηση του χαϊρκού. Πάντως πρέπει να ένει στραός ένας, να με θθωρεί πρωτοφανούσιμα πολιτικά να συντελούνται τον τελευταίον τζ̆αιρόν. H βάση της αισιοδοξίας μου ένει η κουβέντα που έκοψεν τζ̆αμπροού ο Τταλάτ, πως ο κύριος λόγος που έν έλυσεν το κυπριακόν με τον Γριστόφκιαν, δεν ένι που δεν εθέλαν, ή που δεν τους αφήνναν, αλλά ότι δεν τους εκάνεσεν ο χρόνος. Μακάρι ο Έρογλου να ήταν η τελευταία παρένθεση που εκοψεν τον τόπον που την λύσην. Ίσ̆σ̆αλλα να εν όπως τα λαλεί ο Τταλάτ, τζ̆αι το αντρόσ̆ιν να μεν ήταν η Τουρτζ̆ιά τζ̆αι να ήταν που έκοψαν οι μέρες εξίκκιν. Αν εν μήλον εν ν΄αθθήσει πάντως, τζ̆αι την άννοιξην έτην που νεφανίσκει.

Πρώτην βολάν Κυπριακή εξουσία εσύναξεν τζ̆ι έβαλεν ττερπιέν εθνικιστές που ασκήσαν βίαν, για πολιτικούς λόγους, πας σε αθρώπους, επειδή εν Τούρτζ̆οι. Μακάρι να μεν γινεί ξανά ποττέ Τούρτζ̆οι να ασκήσουν βίαν πας σε αθρώπους επειδή εν Ρωμι̮οί. Τζ̆ι αν γινεί, μήκακον, ισ̆σ̆αλλα η ώρα πον να δούμεν ζαφτιέδες Τούρκους να κάμνουν το ίδιον που εκάμαν οι δικοί μας. Άμαν κρίνεις τζ̆ιόλας ότι εν δεξιοί που κυβερνούν την Δημοκρατίαν, τζ̆αι οι σ̆σ̆υλλομπαστάρτοι που εχουλιγκανέψαν, εν σπλάχνον που τα σπλάχνα τους, τούτη η πολιτική πράξη έσ̆ει περίτου πολιτικόν βάρος. Άτζιαπις σου αλλάξαμεν; Άτζιαπις σου εγίνην το θαύμαν τζ̆αι ίσ̆ιωσεν το νούρος του κκι̮οππέκκη; Είναι μεγάλη διασκέδαση πάντως για έναν αριστερόν να θωρεί τους χερκελέες να γλύφουν τζ̆είνα που εφτύνναν. Είναι μια ευκαρίστηση όπως άμαν θωρείς τα πράματα να κάθουνται στον τόπον τους που μόνα τους.

Πρώτην βολάν γίνουνται συνομιλίες τζ̆αι αλίσ̆ι—βερίσ̆ια τζ̆αι δεν γίνουνται διαρροές να σαβλαρίζουν τα μίτια για το τί παζαρεύκεται. Φαίνεται ότι συνομιλούν αθρώποι σοβαροί. Αυτού του Μαυρογιάννη είχα του εκτίμησην που τον τζ̆αιρόν του Χριστόφκια. Το ότι εν ηξέρουμεν λεπτομέρειες, εν καλόν σημάιν. Τζ̆αι σημάιν καλλύττερον, που αντίς να κάμνουν οι σταρλέττες που κυβερνούν παναΰρκα τζ̆αι λαφαζαννίκ—καρκασ̆αλλίκ, κάμμουν έργα. Τζ̆αι έργα δύσκολα. Διότι έργον πκι̮ό δύσκολον που το να βάλεις το φασισταρκόν να διδάσκει bariş τζ̆αι σεβασμόν της κουλτούρας της άλλης μες τα σκολεία της Κύπρου, δεν έσ̆ει. Είναι ενδιαφέρον θέαμαν να θωρείς την ανάγκην να αλλάσει τους κούλλουφους τζ̆αι να τους κάμνει τζ̆είνον που εφτύνναν. Είναι σαν να θωρείς την ψυσ̆ην αθρώπων Αγίων από γνώσην, Αγίων από σοφίαν, να κάθεται στον τόπον της. Έλακκι μου, είναι σαν να θωρείς την ψυσ̆ήν του Υπουργού Παιδείας Δημητρίου, που έκοψεν πολλής της κυπριακής παιδαγωγικής αθλιότητας, να κάμνει έφεσην, να ξαναδικάζεται, τζ̆αι από θαύμαν να δικαιώννεται. Είναι μεγάλη ευκαρίστηση να είσαι άθεος τζ̆αι να είσαι μάρτυρας θαυμάτων. Ίσ̆σ̆αλλα. Διότι δικαίωση θαύμαν είναι, στην χώραν που δικαιοσύνη εν η ακροδεξιά τζ̆αι οι ππεζεβέγκηες των τραπεζιτών.

Λαλούν ότι οι βαθκι̮ειές επαναστάσεις εν τζ̆είνες που αλλάσσουν τους συσχετισμούς των δυνάμεων που δεν φαίνουνται τζ̆αι που δρουν πουκάτω—πουκάτω. Όπως τζ̆είνων που αλλάξαν τους γονιούς μες τα χωρκά τζ̆αι δεν θωρούν την κόρην τους πκι̮ον πουτάναν, επειδή ερωτεύτην τζ̆αι με την σκέψην τζ̆αι με το σώμαν. Ήμουν μιτσής εις το χωρκόν, πρόσφυγας μετά την εισβολήν, τζ̆αι αθθυμούμαι που οι αριστερές εθεωρούνταν που τον Μιχαηλάν πουτάνες, επειδή εχορεύκαν πας την σκηνήν ζεϊπέκκικον στες εκδηλώσεις του Λαϊκού Κινήματος τζ̆ι εσούζουνταν τα βυζιά τους τζ̆αι δεν αντρέπουνταν. "Πιλέ μου να εχορεύκαν κανέναν συρτόν, κανέναν γεναιτζ̆ισιμον καρτζ̆ιλαμάν"... Πκιός αθθυμάται σήμμερα τον Μιχαήλάν; Αθθυμούμαι τον Κόκον τον συμμαθητήν μου, θρήσκον τζιαι εθνικόφροναν χερκελέν, που εντύθην Γκόλφω για να φκάλουν θέατρον του ΘΟΙ που απαγορέφκαν στες κόρες τους οι εθνικόφρονες να παίξουν δράμαν. Σήμμερα εν πρόεδρος της τοπικής επιτροπής του Δήκο. Πκι̮οιός σημμερινός δωδεκάχρονος θα αθθυμάται το Δήκο, τον Έρογλου, τον Παπαδόπουλλον το 2054 όταν θα ένει πεητάρης στην Ομόσπονδην Δημοκρατίαν της Ενωμένης Κύπρου;

Που ήμουν δωδεκάχρονος, αθθυμούμαι που εφωνάζαμεν οι αριστεροί στες διαδηλώσεις, όταν εκλέγην ο Κάρτερ, « έξω όλοι οι στρατοί, ανεξάρτητο νησί ». Άκκι πέττι, φαίνεται ότι γιάλι—άλι  έρκεται ο τόπος να κάτσει στον τόπον του. Έθελεν να έρτει τζ̆αι τούτου η ώρα του. Άσ̆σ̆ιοηλέ.

.

Σημείωση: η λαλιά εν κάπως παλιά, ίσως του εβδομήντα πριν τον πόλεμον, βαρωσιώτικη, όπως την άκουα που την στετέν μου. Εν ξέρω γιατί, αλλά τούτη η ελπίδα που ξαναννοίει για λύσην, έφερεν μου τζ̆είνην την διάλεκτον να φκαίννει αυθόρμητα πουπάνω.