Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Σαποκαλότζιαιρον.



Έτσι λέξη δεν μπορεί να υπάρξει στην κυπριακήν διάλεκτον. Είναι νεολογισμός για Κυπραίους μετανάστες σε γεωγραφικά πλάτη πάνω του σαρακοστού παράλληλου.

Φέτη ο τζιαιρός εσάπισεν μας, έσιει που την αρκήν του Ιούλη. Είναι περίπου όπως ένας βροσιερός Οκτώβρής στην Κύπρον που διαρκεί θκυό μήνες τζιαι βάλε. 

αριστερά η πρόγνωση του τζιαιρού / δεξιά η εικόνα ραντάρ με βροσιές όπου φαίνουνται χρώματα.


Είναι μια σκέττη αηδία. Μπορεί στην Κύπρον η βροσιή να εν χαρά θεού, δακάτω άμα εν ησταματά εν κατάρα. Εγεμώσαν οι τόποι μανιτάρκα, καραόλους, τζιαι ιδίως καραόλους τίτσιρους. Τα δεντρά εφορτωθήκαν περονόσπορους τζιαι άλλες μυκητιάσεις. Περονόσπορον έπιασεν τζιαι η διάθεση μου. Εβαρέθηκα τούτον τον τόπον που ούλλον σιειμώναν ψοφάς που το σιόνιν τζιαι ούλλον καλοτζιαίριν σαπίζεις που τα νερά. Θα μου πεις κάτω με τον καύσωναν τζιαι τους σαράντα εν καλλύττερα; 

τούτος ο τζιαιρός είναι η χαρά του σάλλιαρου

Δεν έσιει πατρίδαν για μέναν. Ούτε τους κρυφούς φασίστες που τραουδούν χαρούμενοι τραλαριραρίμ τραλαριραρόμ τζιαι μετρούν ασπρισμένα φράγκα, μες την υγρασίαν, μιλώντας πούτζιου-πούτζιου να μεν τους ακούσει κανένας, τους πάω, ούτε τους νότιους φανερούς, που τραουδούν πατριωτικά με στόμφον τζιαι μετρούν μαύρα ευρώ μες τον καύσωναν, κάμνοντας καρκασιαλλίκκιν να τους ακούσει όλος ο κόσμος, τους πάω. Ούτε τούτους δακάτω θέλω να ξέρω, ούτε τζιείνους τζιεικάτω να θωρώ. 

Έναν άνοστον σαποκαλότζιαιρον κάμνει με να ζιώ την ασσιήμιαν του κόσμου έντονα. Εμείναμεν τζιαι με δίχα παραμύθκια με όμορφες εικόνες, τζιαι το μέλλον φαίνεται όπως το τοπίον μες την ππούσιν του κεντροευρωπαϊκού καλοτζιαιρκού. Το χρήμαν εν μέτρον της αξίας των πάντων πόλα-σέλα. Τα επιτήδεια αρπαχτικά είναι πάντα winner. Έσιει που βρίσκουν τούτην την εικόναν τζιαι αισθητικήν. Καπιταλιστικός ρεαλισμός.

Εγώ εβαρέθηκα την. Εβαρέθηκα να λυπούμαι, εβαρέθηκα να κρυώννω, εβαρέθηκα να μουσσιέφκω, ανακάτσιασα τους μύκητες τζιαι τα αρπαχτικά, θέλω να ζήσω τζιαι δεν έχω τόπον, δεν έχω κλίμαν που να μου κάθεται τζιαι να του κάθουμαι. 


Έψαξα μέχρι τζιαι στο google τζιαι δεν ήβρα ουτοπίαν να γλυτώσω τζιαι που τους καύσωνες τζιαι που τα σαποκαλότζιαιρα. Τα έαρ κοντίσια, την θέρμανση τζιαι τες οργανωμένες εκδρομές δεν τα θέλω για οικολογικούς λόγους.

Η θκειά μου η Γιωτού ελάλεν μου "ότι έρτει κουντάς το τζιαι πάει" τζιαι ο νήλλιος μου, που ενέφανεν κάποιαν στιγμήν μεταξύ θκυό συννεφκιών, λαλεί "θα περάσει". Θα περάσει όπως περνούν ούλλα τα σαποκαλότζιαιρα. Θα περάσει, όπως περνούν ούλλες οι κρίσεις του καπιταλισμού. 

Αλή τον που δεν αντέχει τους περονόσπορους τζιαι δεν έχει προστασίαν που τους άρπαγες.



Με έτσι τζιαιρόν, ότι εγιώρκησεν το ποστανούιν ερημάξαν το οι καραόλοι οι τίτσιροι που δεν ελάλεν με η καρκιά μου, με οι αξίες μου να εξολοθρεύσω με χημικά μέσα. Επήαν τόσοι κόποι χαμένοι. Για του χρόνου ήβρα τζιαι θα πιάσω άλλα φυσικά μέτρα προστασίας, διότι οι κρίσεις του καπιταλισμού είναι κυκλικές τζιαι απρόβλεπτες. Σαν την μετεορολογίαν. Mπορεί η ύφαιση να έρτει περιοδικά σε μορφήν U, μπορεί να έρτει σε μορφήν V τζιαι να φύει γλήορα, μπορεί όμως τζιαι να έρτει διπλοφάτσιν σε μορφήν W ή ω. Αν τα έχουμεν τα ίδια τζιαι του χρόνου δεν θέλω οι κόποι μου να εν η χαρά του κάθε άρπαγα ή του κάθε αρπαχτικού.



6 σχόλια:

astronaftis είπε...

Γεια σου φίλε, Acera!

Η πολλή βροσιή εν πρόβλημα, η πολλή πυρά το ίδιο. Τωρά που σου γράφω τρέχουν τα δρώματά μου, εν καύσωνας στην Κύπρο.

Είχα την τύχη να μείνω τζαι φέτος λλίες μέρες στο Νέο Χωρκό της Πάφου, κοντά στο Λατσί, στην είσοδο του Ακάμα. Τζιαμέ εν το ιδανικό κλίμα, έτσι ένιωσα.

Μάριος είπε...

Φίλε μου δακάτω πουλούν κάτι pellets για τους καραόλους που έχουν βάσην τους το μαλλίν. Εν τους αρέσκει τους καραόλους να ρέσσουν πουπάνω, οπότε βάλλεις το γυρόν του φυτού τζιαι αποτρέπει τους. Εγώ έχω 2 κουππούθκια με στούππωμαν χαλαρόν να τους χωρεί, βάλλω μέσα (φτηνήν) μπύραν τζιαι γύρις ημέραν βρίσκω μέσα τουλάχιστον 10-15. Επίσης φκαίννω στον κήπον τζιαμαί που πάει να νυχτώσει τζιαι όσους εύρω ποσπάζω τους, τι να κάμω; Λαλούν επίσης ότι αν βάλεις σύρμαν χάλκινον γυρόν-γυρόν ότι εν ρέσσουν οι καραόλοι...

Aceras Anthropophorum είπε...

Μάριε οι καραόλοι οι τίτσιροι εν σιειρόττεροι που τους άρπαγες στην οικονομίαν. Θέλουν ότι το πιο τρυφερόν τζιαι ωραίον παράξεις για πάρτι τους, τζιαι όταν σου κατεβούν πολλοί μαζίν, τα πέρνουν ΌΛΑ, σου τρών τον κόπον σου τζιαι μένεις με θκυό σιειλη καμένα.

Εγώ έχω έναν λιβάδιν με φυσική βλάστηση τζιαι κατσέλλες πίσω που το σπίτι τζιαι κατεβαίννουν ορδές. Έκοψα χιλιάδες με το ψαλλίδιν του κλαδεμάτου αλλά δεν λλιανίσκει ο πλυθισμός. Τα ππελεττούθκια τρων τα τζιαι φκάλλουν κορτάτζιν. Έσιει που εν βιολογικά τζιαι δεν επιρεάζουν τες άλλες μορφές ζωής. Μέχρι πέρσι εχρησιμοποίουν τα, αλλά εσταμάτησα όταν εσυνειδητοποίησα ότι πρώτον πρέπει να βάλλεις κάθε φτομάδαν άμαν έσιεις πηγήν αστέρεφτην πίσω που το ποστάνι σου τζιαι άμα βρέσιει συνέχεια, τζιαι δεύτερον (τζιαι πιο κύριον) σκοτώννεις ΟΛΑ τα είδη σαλιγκαροειδών, τζιαι τζιείνα που δεν σε πειράζουν, όπως τον όμοφρον λεβέντην της φωτογραφίας.

Πέρσυ εδοτζίμασα τες παγίδες με την μπύραν αλλά κουβαλιούνται μου παραπάνω που έρκουνται να κάμουν γλέντιν. Φέτη είπα να τους πετσοκόφκω, αφού μένω ψηλά τζιαι δεν έσιει κατσόσιειρους να τρών καμπόσους να ισοζυγίζουν τους πλυθισμούς, αλλά μόλις φύω μιαν εφτομάδαν που σπίτιν, ο πλυθισμός αποκαθίσταται (γεννά εκατοντάδες αφκά ο καθένας). Τα μαρουλλούθκια τζιαι τον κόλιαντρον έσωσα τα με τούτον τον τρόπον μέχρι που αρκέψαν οι πολλές οι βροσιές. Έλειψα έναν σαββατοκυρίακον τζιαι ιδού...

Εμελέτησα ούλλους τους τρόπους που υπάρχουν. Τζιαι τζιείνον με το σύρμαν χαλκού που τάχα μου δεν τους αρέσκει. Εν αλήθκεια ότι δεν τους αρέσκει, αλλά άμαν το μαρούλλιν εν ττορφαντόν, τραβά τους η μυρωθκιά τζιαι σφίγκουνται τζιαι περνούν πουπάνω που το χάλκενον ττέλλιν. Είναι μεζεκλήες τζιαι δύσκολα τους σταματάς διότι έχουν δυνατήν όσφρυσην.

Ο μόνος τρόπος που δουλεύκει είναι να διπλώσεις λαμαρίνες σε σχήμαν ⨡ με το πάνω μέρος της γωνίας κάτι έτσι ⦮ όπου έσιεις δύο οξείες γωνίες την μιαν μετά την άλλην σε διαστάσεις πολλά μελετημένες που να απαγορεύουν στον καραόλον τον τίτσιρον να κάμει ζικ ζακ με το κορμίν του τζιαι να περάσει. Το ύψος της λαμαρίνας εν καμιάν εικοσαρκάν πόντοι. Αλλοι είπαν μου ότι έναν ⨅ με άννοιγμαν 8 mm στο πάνω μέρος της λαμαρίνας αρκεί (ούτε 10 - κάμνουν ζικ ζακ τζιαι περνούν, ούτε 6 - την τρασσιελούν) , ήβρα τελικά έτοιμες λαμαρίνες διπλωμένες με οξείες γωνίες έτοιμες.

Έκαμεν η Arte τεστ τζιαι εφίλμαρεν τους καραόλους τζιαι τελικά η μόνη μέθοδος που αποτρέπει πραγματικά είναι τούτη με τες λαμαρίνες. Φέτη η σεζόν ετέλειωσεν, σε λλίον θα εν πάλε σιειμώνας τζιαι δεν γιωρκά τίποτε πκιον. Θα σου πω για την επιτυχίαν του χρόνου. Μπορεί να κάμω καμιάν ανάρτησην.

Μάριος είπε...

Ωραίον τούτον με τες λαμαρίνες, θα το δοκιμάσω. Αν έχεις φωτογραφίες στείλε μου να δω.

Moonlight είπε...

Απλά να σου πω ότι μισώ τον καιρό τούτο, αγαπώ το καλοκαίρι, την ζέστη, τη θάλασσα, τη σκιά κάτω που δεντρά, σε βεράντες με βλάστηση τζαι σκιά που τα κτίρια, που εναλλάσσουνται σαν τοπούθκια ανάλογα την ώρα της ημέρας ("πίσω" βεράντα για πρωινό και εφημερίδα-reading, "μπροστά" βεράντα για το απόγευμα-βράδυ, δείπνο και ταινία.)
Καλό κουράγιο, θαυμάζω σας που αντέχετε σε έτσι τόπους, όταν εκλήθηκα να κάμω έτσι απόφαση, έκαμα πίσω. :/

stalamatia είπε...

Eγιώ νομίζω εν καλά στην Ελλάδαν ακόμα τζιαι το Καλοτζιαίρι τζιαι ο Σιειμώνας τζιαι σχετικά τζιαι οι άλλες θκιο εποχές.Ενεν όπως παλλιά όμως που είχαμεν 4 εποχές τωρά έχουμε θκιό οι ενδιάμεσες κρατούν λλίον τζιαι εν σαν τις αρρωστημένες .Πάλε καλά όμως παρά να βρεσιει ή να εσιει καυσωνας τον παραπάνω τζιαιρόν εν καλλύτερα δακάτω που ειμαι