20 Ιουλίου

Από φύσην τες ημερομηνίες δεν τες αθθυμάται ο νούς μου. Ουδέποτε έδωκα σημασίαν σε επετείους, γενέθλια, γιορτές αγίων. Όταν σε μιαν περίοδον της ζωής μου έτυχεν να ζήσω την πλήρην μοναξιάν, ούτε τα γενέθλια τα δικά μου δεν τα αθθυμούμουν, τζιαι επερνούσαν χωρίς να το πάρω χαπάριν.

Φέτη επεράσαν οι 15 του Ιούλη τζιαι δεν το εσυνηδειτοποίησα καν. Τον κυπριακόν τύπον δεν τον θκιαβάζω πκιον συστηματικά. Αλλά τζιαι να εθκιάβαζα, μόνον στην "παλιομοδίτικην" Χαραυγήν πκιον μπορεί να δεις κανέναν πρωτοσέλιδον για έτσι επετείους. Που τότες ήρταν τζιαι καινούριες "εθνικές εορτές" να απασχολούν τον εθνικόν τύπον τον Ιούλιον.

Οι 20 Ιουλίου φαίνεται εν πκιο τραυματικά γραμμένες μες το υποσυνείδητον μου. Ενσυνείδητα δεν αθθυμήθηκα τίποτε. Εχτές ενόμιζα πιλέ ότι επεράσαν. Μετροφυλλίζοντας ψυχαναγκαστικά ιστοσελίδες, έππεσεν τ΄αμμάτιν μου πάνω σε έναν τίτλον « Μας κουράσατε » τζιαι μου εκίνησεν την περιέργιαν σε σημείον που έβαλα τον εαυτόν μου να σκοτώσει μερικά λεπτά να το θκιαβάσει. Αντίς να παίζω ψυχαναγκαστικά υπομονήν στο τηλεφωνούιν για να κερδίσω την διακοσιοστήν τρίτην παρτίαν να χαλαρώσω, εψές εκατανάλωννα μερικά λεπτά ίντερνετ. Φαίνεται ότι ακόμα τζιαι στους ψυχαναγκασμούς έχουμεν ανάγκην που κάποιαν ποικιλότηταν για να σοζυάζουμεν πκιο αποτελεσματικά την έντασην που μας καταπονεί την ύπαρξην. Οι πηγές της υπαρξιακής έντασης, εν όπως τες σκνίπες στην Αγιάνναπαν σουρούπκια φου, όπως τα πεζούνια στην Πλατείαν Συντάγματος, όπως τους ζηθκιάνους στον σιδηροδρομικόν σταθμόν της Λυόν στο Παρίσσιν, όπως τα σπαμ στο μέιλμποξ. Μόλις γλυτώσεις που έναν, έρκεται άλλος, άλλη, άλλον. Το μόνον ισοζύγιον που δεν θέλει επίπονην διαχείρησην της έντασης εν ο θάνατος, τζιαι η ζωή εν γλυτζιά. Αλλά τζιαι η κούραση ή ο πόνος να διαχειρίζεσαι την έντασην, έσιει ώρες πον ασήκωτος χωρίς μιαν δόσην ψυχαναγκαστικής δραστηριότητας για να του διαφεύγεις μερικές στιγμές. "Μας κουράσατε" έλεγεν ο δημοσιογράφος στους πολιτικούς που εγγυούνται την ύπαρξην του επαγγέλματος του, τζιαι αναφέρετουν στες επετείους. Φέτη έσιει σαράντα χρόνια. Πφφ! εσκέφτηκα. Επέρασεν τζιαι δεν το εχαπάρησα.

Σήμερα εξύπνησα δρωμένος σούππα λούμαν. Δεν είναι που την πυράν. Στην κεντρικήν Ευρώπην που ζιώ, σήμμερα εν σιειμώνας, εν σκοτεινά που την ππούσην τζιαι βρέσιει. Συννεφιασμένη Κυριακή. Εξύπνησα σουππα λούμαν από αγωνίαν.

Ήταν ο εφιάλτης των επικοινωνιολόγων που εσυμμαχίσαν με τους φασίστες. Η αποστολή τους ήταν να φκάλουν εις την εξουσίαν έναν αδίσταχτον γέρον με υπέρμετρην φιλοδοξίαν, άρρωστον ναρκισσισμόν, τζιαι λεψόν χάρισμαν να πείσει μιαν πλειοψηφίαν Κυπραίων να τον ηψηφίσει. Ο ζάμπλουτος με κλεψιάν τζιαι απάτην γέρος, επλήρωσεν μιαν θκιαολεμένην ομάδαν επικοινωνιολόγων με αποστολήν να χειραγωγήσουν 1000 φασιστόπαιδα να του κάμουν την δουλειάν. Αντίς 1000, ήβραν 10΄000, διότι επικοινωνιακά εκαταφέραν να φέρουν μέσα εκτός που τους φασίστες, τζιαι τους οικολόγους, τζιαι τους κεντρώους, τζιαι τους σοσιαλιστές πιλέ. Είχαν ξεκινήσει που τζιαιρόν να προετοιμάζουν το έδαφος ξηφτιλίζοντας τους θεσμούς τζιαι απαξιώννοτας την πολιτικήν με μιαν χυδαίαν φρασεολογίαν που επεράσαν για μόδαν στον τύπον που επληρώνναν. Η έκρηξη εγίνην με μιαν ποδηλατοδρομίαν που οργανώσαν προς την Τζιερύνειαν χωρίς άδειαν που τον στρατόν κατοχής. Οι Τούρτζιοι εγυρίσαν το σε θέμαν γοήτρου για το κράτος τους τζιαι θέμαν τιμής προς τον τουρκικόν στράτον. Πίσω που το γόητρον φυσικά ήταν το φυσικόν αέριον, τζιαι ήβραν την αφορμήν να εισβάλουν. Όι τόσον για να πιάσουν την άλλην μισήν, θα τους εκούστιζεν πολλά ακριβά, αλλά για να φέρουν την Ελληνοκυπριακήν πλευράν σε άψε σβήσε διαπραγματεύσεις υπό την απειλήν της ολοκληρωτικής κατοχής τζιαι έξω που τα πλαίσια του διεθνούς δικαίου που εν το τελευταίον χαρτίν που έμεινεν στο κυπριακόν κράτος. Στόχος τους ήταν να μοιράσουν τζιαι τα κάζια ίσια μέσα. Εβάλαν τζιαι οι αμερικάνοι το δαχτυλάκιν τους, διότι ιεραρχίσαν το κυπριακόν σε προτεραιότηταν 2 από προτεραιότηταν 5 που το είχαν πριν να βρεθούν τα κάζια. Εκάμαν λοιπόν πλάτες στους Τούρκους με αντάλλαγμαν που τον Πούτιν να σσιωπήσει τζιαι να του μειώσουν την πίεσην για την Ουκρανίαν. Οι αθρώποι του επίδοξου γέρου επληρώσαν τον Μίταν που ήταν άρρωστος στο νοσοκομείον. Εδιέφυγεν τζιαι εκτέλεσεν τον Αναστασιάδην την ώραν της ποδηλατοδρομίας. Οι μισοί επικοινωνιολόγοι τζιαι οι μισοι φρουροί του προέδρου ήταν επίσης γορασμένοι τζιαι ευκόλυνεν την δουλειάν του εκτελεστή. Τες στρατιωτικές επιχειρήσεις εκατηύθυνεν ο Ομήρου. Οι επικοινωνιολόγοι είχαν πίσει τον γέρον που τους εργοδόταν ότι μετά τον πόλεμον θα ήταν η τζιείνος μόνη καθαρή επιλογή στες εκλογές.

Εγώ είχα φτάσει στην Κύπρο για διακοπές την ημέραν που εγίνην η έκρηξη της κρίσης. Στο όρομαν έμοιαζεν πολλά με τες 11 του Ιούλη το 11. Πάλε έφταννα για διακοπές. Τούτην την φοράν, μόλις έφτασα επιστρατεύσαν με! Ήμουν τουρίστας στρατιώτης. Εγώ έξερα πως ήταν ούλλα πουλημένα τζιαι πως δεν άξιζεν να πεθάνεις για κανέναν. Απόφυγα να ενταχτώ στον στρατόν τους τζιαι εξεκίνησα αγωνιωδώς πολιτικήν δράσην πως μπορεί να ξηλωθεί ο πόλεμος τους με άλλα μέσα. Είχα πάει στους Τούρκους τζιαι ήβρα κάτι συντρόφους τουρκοκύπριους για να κάμουμεν ειρηνικόν δικοινοτοικόν τοίχον μπροστά που τα τανκς. Εφκάλαν με πελλόν. Εμείς μπορεί να συνάξουμεν καμιάν εκατοστήν άτομα είπαν μου, εσείς να συναχτείτε ούλλοι κάμνετε γεννικήν συνέλευσην σε τηλεφωνικόν θάλαμον. Επήα στους ομοφυλόφιλους οι οποίοι έχουν τζιαι τζιείνοι κάτι δικοινοτικές σχέσεις τζιαι είπα τους να τιτσιροθούμεν ούλλοι, ομοφιλόφιλοι τζιαι μή, Έλληνες τζιαι Τούρτζιοι μπροστά που τες γραμμές μάχης. Μια κορού που έκοψεν πάνω στα γραφεία τους τζιείνην την ώραν (οι άλλοι επήαν στην επιστράτευσην πρώτοι για να δείξουν ότι εν επάξιοι άνδρες), είπεν μου ότι οι φαντασιώσεις έχουν τζιαι τα όρια τους, τζιαι ότι με έτσι βίτσια δεν νομίζει ότι θα εμπορούσαμεν να έβρουμεν πολλούς για να γινεί ειρήνη. Ήταν τζιαι το ίντερνετ κομμένον που τους βομβαρδισμούς. Εβούρησα κατευθείαν στην ΠΕΟ, που φέτη εκάμαν τζιαι δικοινοτικήν πρωτομαγιάν. Είπαν μου ότι για τα ταξικά συνδικάτα της Κύπρου, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας είναι υπεράνω του ταξικού, τζιαι ότι οι Κύπριοι συνδικαλιστές απαντήσαν ήδη παρόντες την γεννικήν επιστράτευσην με απόφασην του κόμματος. 

Όταν εξύπνησα καταϊδρωμένος, οι Τούρτζιοι επροελαύναν. Το ΡΙΚ, το Σίγμα, ο Αντένα, το Μέγα επαίζαν στρατιωτικά εμβατήρια τζιαι εμεταδίδαν στρατιωτικά ανακοινωθέντα. Το Σίγμα είσιεν τζιαι πάνελ με στρατιωτικούς ειδικούς που εσχολιάζαν τες θέσεις. Η Ορόκλινη, οι Τρούλλοι τα Λειβάθκια μέχρι τα διυλιστήρια είχαν ήδη καταληφθεί τζιαι κατά τους στρατιωτικούς αναλυτές, στόχος δεν ήταν η Λευκωσία αλλά το Μαρί όπου μέλλεται να γινεί ο τερματικός για τα κάζια. Ο Άστρα δεν είχεν εμβατήρια αλλά πολιτικές αναλύσεις για τον ρόλον του ιμπεριαλισμού στην ευρύτερην περιοχήν. Έβαλλεν τζιαι τραούθκια του Θεοδωράκη.

Ένοιωσα τόσην αδυναμίαν τζιαι τόσην απόγνωσην, όσην ένοινωσα τζιείνες τες 20 του Ιούλη το 74 η ώρα 4 το πρωίν. Επαίζαν οι σειρήνες τζιαι είδα τον φόβον για πρώτην φοράν μέσα στα μμάθκια του ατρόμητου μέχρι τζείνην την στιγμήν πατέρα μου. Την ώραν που εφορτώνναμεν τους ποξιάες με τα πράματα πρώτης ανάγκης να φύουμεν που το Βαρώσιν, έναν τουρτζικόν αεροπλάνον εβούττησεν πουπάνω μας να σύρει πόμπες. Εγώ δεν είχα φοηθεί το αεροπλάνον. Εφοήθηκα τον ΄φοον του παπά μου που ουρλιαζεν βουράτε, βουράτε, τζι εν πάνω μας που σσίζει. Επετάχτηκα πάνω στην κάσιαν του λαντρόβερ τζιαι επήρεν μας στο χωρκόν πριν να παρουσιαστεί στην επιστράτευσην.

Όταν άννοιξα τα μμάθκια μου απελευθερωμένος που τον εφιάλτην, άννοιξα το κκομπιούτερ τζιαι έκαμα κλικ πάνω στο σημείον που δείχνει την ημερομηνίαν να δώ πότε ήταν οι 20 του Ιούλη. Το καλοτζιαίριν χαλαρώννει ο νους μου τζιαι χάννει τον λοαρκασμόν. 

Eκατάλαβα ότι το υποσυνείδητον μου εν πιο ακριβές με τες ημερομηνίες που την μνήμην μου. 20 του Ιούλη 2014 εν σήμερα. Σαράντα χρόνια τωρά. Μια ζωή.