Ο Πάμπος τα έφαεν.

Όι. Εν έκατσα να γράψω την ανάρτησην τούτην για να ξητιμάσω κανέναν δημόσιον υπάλληλον ότι εν αχαΐρευτος, κουνόσσιυλλος, κλέφτης, παραπόττης, μιζαδόρος που κάθεται τζιαι πληρώννεται βυζάννοντας το κράτος σαν το τσιβίτζιν. Έντζιεν πους εν έσιει ανώτερους δημόσιους υπάλληλους που με έναν μισθόν εβρεθήκαν μιαν ημέραν με περιουσίες αγύριστες σε Ελληνικά νησιά, με διαμερίσματα στον Προταρά, με μετοχές σε εταιρίες που είχαν να κάμουν με τα υπουργεία στα οποία δουλέφκουν. Έσιει.

Το να κάθουμαι όμως να κατηγορώ τον κάθε Πάμπον που δουλεύκει στην κυβέρνησην επειδή υπάρχουν μαφίες τζιαι αχαμάκκηες μέσα, εν απλός ρατσισμός. Τι φταίει ο δημόσιος υπάλληλος που κάμνει σωστά την δουλειάν του, αν έσιει άχρηστους τζιαι κουρούπεττους που δουλεύκουν μες την κυβέρνησην; Έστω τζιαι αν θεωρείται ότι έσιει πολλούς. Μες τον ιδιωτικόν τομέαν έν έσιει; Αν έχω εγώ έναν συνάδελφον κουρουπέττην σημαίνει είμαι τζιαι γω; Τούτοι που κατηγορούν μιαν ολόκληρην κοινωνικήν ομάδαν, αν μεν εν φτανοί να παπαγαλίζουν αφελώς άλλους, έχουν πρόγραμμαν για να το κάμουν, τζιαι μάλιστα πρόγραμμαν σατανικόν.

Δεν θα γινώ εγώ φασιστόψυχος να θέλω να φάω τους Πάμπους που έχουν μιαν αξιοπρεπήν δουλειάν με έναν αξιοπρεπήν μισθόν, ή να θέλω να χάσουν τα πλάσματα τον μισθόν τους για να φτωσίύνει ο κόσμος ούλλος να έρτει τάχα μου δικαιωσύνη. Η Αλβανία του Χότζια που ήταν ούλοι ίσοι μες στην φτώσιαν τους δεν μπορεί να εν το μοτέλλον που οραματίζεται κάποιος για την Κύπρον. Αν έχει πρόβλημαν παραγωγικότητας η κρατική μηχανή, η λύση εν οι μοντέρνες διοικητικές μεθόδοι τζιαι όι να κόψεις τον μισθόν του τζιείνου που θέλεις να δουλέψει καλλύττερα. 

Ούτε τζιαι κανέναν Πάμπην καλαμαράν που ήρτεν να έβρει δουλειάν στην Κύπρον θέλω να βρίσω επειδή έπιασεν την δουλειάν κάποιου συγγενή μου. Η ανεργία δεν ηππέφτει με το να δκιώξεις τους ξένους. Με το να θκιώξεις τους ξένους αυξάνεται η ύφεση. Άμαν ηθκιώξεις τζιαι τζιείνους που δουλεύκουν πολλά τζιαι καλά για λλία ριάλλια, θα πα να παττίσουν τζιαι τζιείνες οι εταιρίες που εν κάπως βιώσιμες τζιαι παραγωγικές. Η λύση για την ανεργίαν εν η ανάπτυξη τζιαι όχι η ύφεση. Με το να χωρίζεις τους εργαζομένους σε δικούς τζιαι ξένους, εν μιαν τρύπαν μες το νερόν που φκάλλεις. Τζιαι η λύση για το ότι οι Μπάμπηδες κερδίζουν λλιόττερα που τους Πάμπους, εν η περιφρούρηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων για να διασφαλίζεται ισότητα στους μισθούς για ούλλους τους εργαζομένους ανεξάρτητα που την προέλευσήν. Άμαν ο Κυπραίος τζιαι ο ξένος αγωνιστούν για να έχουν ίσον μισθόν, ο εργοδότης δεν θα έσιει λόγον να πιάννει κάποιον που δεν ηξέρει την γλώσσαν να συνεννοηθεί. Η μετανάστευση έτσι ρεουλάρεται μόνη της χωρίς να μισούν ο ένας Πάμπος τον άλλον. Άμαν έσιει ανάγκην η οικονομία, θα εργοδοτεί ξένους. Αν μεν έσιει, δεν θα εργοδοτεί. Με το να μισά τζιαι να πολεμά ο ντόπιος εργάτης τον ξένον, αντίς που να αγωνίζεται να ψηλώσει ο μισθός του τζιαι να κατοχυρωθούν τα δικαιώματα του τζιαι τζιείνου, εν τον ίδιον του τον εαυτόν που πολεμά. Ώσπου οι ξένοι εν ξένοι, φτωσιοί τζιαι κακορίζιτζιοι με δίχα δικαιώματα, τόσον θα τους εκμεταλλεύκουνται οι εργοδότες σε βάρος των ντόπιων. Η λύση του μεγάλου ρεύματος μετανάστευσης εν η κατοχύρωση των μισθών τζιαι των δικαιωμάτων των ξένων. Όχι η ξενοφοβία. Τζιαι τί ξένους; Μιλούμεν για συμπατριώτες μας που την Ευρώπην οι παραπάνω.

Ούτε τζιαι κανέναν Πάμπον ακελικόν θα βρίσω επειδή εκατάστρεψεν την οικονομίαν. Σιγά που φταίει το κυβερνών κόμμαν μιας ασήμαντης επαρχίας για την πτώχευσην του καπιταλισμού στην Νότιαν Ευρώπην.

Όι. Εάν τζιείνοι που εσυνάξαν τα κεφάλαια τζιαι κάθουνται τζιαι θυσαυρίζουν δανίζοντας τα κράτη (αγορές τους ονομάζει ο οικονομολόγος του Πολίτη χωρίς να πει ποιοι ένει), οργανώσαν τα πράματα για να ζέξουν τζιαι την Κύπρον να τους πληρώννει μισόν δισεκατομύριον τον χρόνον τόκους, δεν μου φταίει ο Πάμπος, όπου τζιαι να δουλεύκει, για να έχω άχτιν πάνω του. Δεν εν με το να φάει ο ένας τον άλλον που εν να αντιμετωπίστει τούτη η δύσκολη κατάσταση.

Ούτε τζιαι είμαι φτανός να συμμετέχω σε τούτην την γεννικήν απαξίωσην που ορχηστρώννει η ακροδεξιά για να συνάει «αγαναχτισμένους» στες τάξεις της. Όπου ακούεις γεννικόλογα για φαγοπόθκια, άμαν ησκαλίσεις λλίον, θα έβρεις έναν οργανωμένον ακροδεξιόν που πίσω. Είδαμεν τα τζιαι στην Ελβετίαν με τους πληρωμένους οργανωμένους «αναγνώστες» που εκαταστρατηγήσαν τζιαι εμονοπωλήσαν κάθε βήμαν ραδίου, εφημερίδας, ιστότοπου φαουσιάζοντας εναντίον των ξένων. Ούλλοι οργανωμένοι που το ακροδεξιόν UDC ήταν ως που τζιαι ανακαλύψαν τους που ήταν ούλοι οι ίδιοι τζιαι εκόψαν το βήμαν των αναγνωστών. Έχεις στοιχεία κύριε; Φέρτα κάτω τζιαι κατάγγειλε επώνυμα. 

Εν με άλλον Πάμπον που εθύμωσα. Τι εθύμωσα δηλαδή. Αν εθύμωννα πραγματικά έν ήσιαν να κάτσω να τον φωτογραφήσω.

Έκοψα έσσω πρωΐν. Θωρώ το καττίν μου ανύσηχον. Μιάου πάνω, μιάου κάτω. 

— Τί έσιεις κόρη; αρώτησά την.

— Μιάου, μιάου…

Κάτι έσιει τούτη. Φαΐν έσιει, δίπλα που την πόρταν να θέλει να της αννοίξω δεν είμαστιν, δεν έσιει άλλους λόγους να διαμαρτύρεται.

— Μιάου, μιάου. Τζι εθώρεν που το παναθύριν.

Πελλετώ να δω τζιαι τι θωρώ; Τον Πάμπον να τρώει τες τελευταίες τριανταφυλιές.

— Μιάου, ξαναλαλεί μου η καττού. Τί πράμαν εν τούτος ο τεράστιος ποντικός που τρώει μες τα τταράφκια τα δικά μου;

Αννοίω την πόρταν άξιππα να τον ηξηππάσω· έμεινεν τζιαι έχασκεν με τρώωντας ανέμελος την τριανταφυλιάν.

Εξανάμπηκα έσσω, έπιασα το κινητόν, εξανάφκηκα, ο Πάμπος τζιαμαί να τρώει άνενοιας. Έφκαλα τον φωτογραφίαν τζιαι επήα μες το χωράφιν να δω αν έσιει τζι άλλους. 

Τι θωρώ. Μιαν τρόικαν να βόσσιει μες το χωράφιν. Τρεις ελαφίνες πουκάτω που την καρυθκιάν να τρων τα καρύθκια που εππέσαν πουκάτω. Τζιειαμαί είδεν με η μάνα του Πάμπου που ξέρει που αθρώπους τζιαι επήεν της μόσσιλον. Άρκεψεν να παουρίζει τζιαι να φωνάζει του Πάμπου. Οουχρρ, ούχχρρρ (εν δύσκολον να μεταφέρεις ψηφιακά πως βελάζει η ελαφίνα). Τότε ο Πάμπος εφοήθηκεν τζιαι εβούρησεν να έβρει τους δικούς του.