Γράψε καμιάν ιστορίαν...

Έγραψα.

Όμως όσον πιο μεγάλη η ιστορία είναι, τόσον παραπάνω χρόνον θέλει για να γινεί παρουσιάσιμη. Μάχουμαι πάνω της. Επειδή είναι για την ψ-σουβάντζαν, θέλει να εν κάπως πιο προσεγμένη από πλευράς ορθογραφίας.

Θέλω βοήθεια για δεύτερην τζιαι τελικήν ορθογραφικήν διόρθωσην. Θέλω τζιαι δεύτερον εθελοντήν ή εθελόντριαν, ευχαριστώντας πάααρα πολύ το άτομον που μου έκαμεν την πρώτην.

Τζιαι πρέπει να έβρω τζιαι την ψυχικήν δύναμην να συγκροτηθώ για να γράψω την επόμενην. Ίσως άμα φύει τούτη που πάνω μου, να πολευτερωθώ τζιαι να ξεκινήσω τζιουνούρκαν.

Έχει τζιαι καμιά δεκαρκά που επεταχτήκαν το τελευταίον τρίμηνον στον κάλαθον των αχρήστων. Η κατάσταση είναι άσχημη τζιαι οι ψυσιές των αθρώπων μαυρίζουν. Είναι πολλά δύσκολο να κρατήσεις την καρκιά σου καθαρή τζιαι να μεν την ξημαρίσεις με φαρμάτζι σε έτσι περιβάλλον. Σαν μέτρον ασφαλείας αφήνω τες ιστορίες μιαν ημέρα πριν να τες δημοσιεύσω, μετά ξαναθκιαβάζω τες σαν να είμαι αναγνώστης, τζιαι άμαν έχουν κατζία μέσα πετάσσω τες. Είναι τόσον εύκολον να απαντήσεις στην πικραντερίαν με την πικραντερίαν, στο μίσος με το μίσος, στον φασισμόν με τον φασισμό.

Η σιωπή είναι πολλές φορές έναν ΟΧΙ. Όπως ακριβώς σε αυτήν την περίπτωσην.