Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

To rizogalon tis krisis


Η Ευρώπη που ονειρεύτηκα δεν είναι η διχτατορία της αγοράς

Η χρηστή διοίκηση που εφαντάστηκα ότι θα μας κατεβεί που την οργανωμένην κρύαν τζιαι κατάλευκην σαξωνίαν δεν είναι οι τραπεζίτες διχτατορίσκοι που δεν επέλεξεν κανένας λαός.

Την Ευρώπην αγάπησα την για να μεν ξαναδώ ποττέ αδέσποτους ναζί να επιτίθενται τζιαι να κάμνουν κουμάντον

Την Ευρώπην δεν την αγάπησα για να δυστυχίσουμεν όλοι μαζίν


Η Ευρώπη που αγάπησα δεν είναι η ευρώπη της λιτότητας τζιαι της δίαιτας.

Ήρτα έσσω πεινασμένος τζιαι δυστυχισμένος που την κρίση. Μετά που πολλήν πόνον τζιαι πολλήν θλίψην αποφάσισα να γίνω ενεργός πολίτης. Να πάρω την μοίραν στα χέρια μου τζιαι να κάμω κάτι να φάω να μου περάσει.

Έβαλα μισόν λίτρον γάλαν. Όπως το λευκόν της σημαίας που αγάπησα.
Έβαλα τζιαι το ανάλογον ρίζιν. Βιολογικόν, πράσινον όπως την υγείαν τζιαι την χαράν που θέλω να έρτει στην Ευρώπην την αθρώπινην.
Εχόγλασα τα τζιαι έβαλα τσας ζάχαρην. Να γλυκάνει, όπως πρέπει να γλυκάνει ο θυμός των αθρώπων.
Έβαλα τζιαι ροδόστεμμαν του Αγρού να νεστέννει όπως την ψυσιήν του αθρωπισμού που εγέννησεν η Ευρώπη μου.

Ουδεμία κρίση αμοιγής καλού. Αντίς να πιάσω την κανέλλαν να την αρτήσω πουπάνω, φουτουνιασμένος όπως ήμουν έπιασα τον κουρκουμάν. Εκουτούκλησα τον με δίχα νισάφιν. Ετζοιτρίνησεν το ρίζιν σαν τον προύντζον της σημαίας της Κύπρου. Θέλει αρτζίθκια προύντζενα να τα βάλεις με την κρίσην.

Ού Γριστός!! εν να μείνουμεντε νηστητζιοί!! Τον κουρκουμάν βάλλουμεν τον μες το σπαναχόριζον, όι μες το ριζόγαλον! Επήεν τόσος κόπος!!

Τζιαι όμως. Άμαν απελευθερωθείς που τους κανόνες, έστω τζιαι από ατύχημαν, η ζωή σου αλλάσσει!! Τωρά ξέρω ότι το ριζόγαλον με τον κουρκουμάν είναι κάτι το ωραίον.

Έβαλα τζιαι την κανέλλαν πουπάνω για καλόν τζιαι για κακόν.

Για να γιορτάσω την συνταγήν μου, έβαλα θκυό κουτάλια ούλλον αγάπην πουπτάνω για πανιά, τζιαι το μασιαίριν που εκληρονόμησα που τον παππούν μου για να προστατεύκει το καράβιν που τους κακούς!

Ούλλους τους κακούς. Είτε τραπεζίτες ένι, είτε τα τσουρούθκια τους, είτε ανόητοι νεοναζί είναι, είτε ανόητοι δούλοι του ππαρά, που μέτρα-μέτρα, εξηχάσαν πως μετριέται η χαρά τζιαι ο έρωτας.

Ζήτω η ενωμένη Ευρώπη της αλληλεγγύης, της βιολογίας τζιαι της χαράς.
Κάτω η χωρισμένη Ευρώπη τους φτωχούς τζιαι τους πλούσιους.

Το ριζόγαλον ήταν ότι έπρεπεν. Έφυεν μου τζιαι η πίνα, έφυεν τζιαι ο φόος της κρίσης.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Περίεργη η ευρωσυνταγή που αφήνει τον κόσμο νηστικό, εν γεγονός..Κουτσιά τζιαι κολοκάσιν, άστα να πάνε, από την αρχή κακή η συνταγή, το ρύζιν εν το σμίεις που την αρκήν με το γάλα.. Όταν βιάζεσαι, ε τα ούλλα τζιαμέ..

Woofis είπε...

"Την Ευρώπην δεν την αγάπησα για να δυστυχίσουμεν όλοι μαζίν".
Ώστε μόνον για τες χαρές την εθέλαμεν; Εν για τούτον που μόλις εζοριστήκαμεν αρκέψαμεν να "ππηδούμεν που το πλοίον"; Εν έχουμεν υπόθεσην...

Bananistanos είπε...

"Η Ευρώπη που αγάπησα δεν είναι η ευρώπη της λιτότητας τζιαι της δίαιτας." αλλά η Ευρώπη της σπατάλης τζε της υπερκατανάλωσης;

Βρίσκω το λλίον αντιφατικό με τα κηρύγματα σου για πιο μιτσιά αυτοκίνητα, λιγότερη κατανάλωση υδρογοναθράκων...

Εγώ ελπίζω ότι το σοκ τούτης της κρίσης εν να μας συνεφαίρει γιαν να σταματήσουμε την σπατάλη τζε την υπερκατανάλωση. Να ξοδέυκουμε (σαν άτομα τζε σαν σύνολο) λλιόττερα που τζείνα που κάφκουμεν. Να μεν δανειζούμαστε για να πάμε διακοπές τζε μετά να φταίν οι τράπεζες που θέλουν τες δόσεις τους (έχουν πολλές ευθύνες οι τράπεζες αλλά οϊ για τον υπερδανεισμό).

Ανώνυμος είπε...

Τι είνι ο κουρκουμάς;

αρεσεν μου το κείμενον τζιαι η φωτο.
Σαλπάρουμε ενάντια στην κρίσην καθε είδους με το παραδοσιακόν μας ρυζόγαλον, νέον άρτυμαν τον κουρκουμά, τζιαι την λεβεντιάν του μασιαιρκού του παππού.

Είπα σου ότι είσαι έναν παράθυρον ανοικτόν που φερνει φώς τζιαι ήλιον;
Ιων