Πεντάχρονα. Περάστε να σας τζιεράσουμεν

Η πρώτη ανάρτηση ήταν στες 7 του Γενάρη αλλά το όνομαν aceras anthropophorum τζιαι η εισαγωγή  εγεννήθηκαν που τα τέλη του Δετζιέβρη 2006.

Ετοίμασα σας κάτι τζιεραστικά, έχουν το τζι οι μέρες.

Αν θέλετε να δείτε που κοντά τζιαι να θκιαβάσετε μιαν ετικέτταν, κάμετε κλίκ πας τες φωτογραφίες να τες μεγαλώσετε.

Για τους μπλογκάες.

Έκαμα σας έναν αρσινικόν μυρωδικόν να το βάλετε πας το κορμίν σας να το μυρίζεστε τζιαι να το ερωτεύκεστε. Να το ερωτεύκεστε τόσον πολλά που να σκορπάτε φερομόνες γυρόν σας τζιαι να θέλει το τέριν σας να σας κάτσει βούκκον που τον πόθον. Τζιαι αν μεν έσιετε τέριν, να σας βουρούν έξι υποψήφια πουταπισόν. Τζιαι ουδετερόφιλος να είσαστιν της νεκκλησιάς, θα σας ποθήσει η φούχτα σας να σας κάμει μαστίσσιν.

Πιάννετε λοιπόν 20 σταγόνες λάιν τ΄αθασιού του αψέκαστου. Αν έσιετε μέρες όφκαιρες τωρά που εν διακοπές, να πάτε στην Κοράκου τζιαι να ζητήσετε το σπίτιν της κυρίας Γιαννούλλας Λαζάρου*. Η βάση δεν πρέπει να έσιει δηλητήρια μέσα, είτε εν γνώσει αυτού που χτίζει πάνω, είτε εν αγνοία του. Να προσθέσετε μέσα θκυο σταγόνες λάιν του Κέδρου του Λιβάνιου ή του Άτλαντα (Cedrus Livanii ή Cedrus Atlantica). Ο άδρωπος πρέπει να στέκει στα πόθκια του γερά για να τον θέλει το πλάσμαν το ξένον. Τζιαι να μεν κουβαλεί θλίψην η έντασην. Ο Κέδρος τονώνει το πλάσμαν τζιαι εξατμίζει τες λύπες. Τζιαι διά κορμόν τζιαι δύναμην εις το κορμίν τζιαι καρκιάν εις την ψυσιήν. Να βάλετε τζιαι θκυο σταγόνες  Αόρατον Κυπριακόν (Juniperus Foenicea). Τζιαι ο αόρατος είναι αρσινικόν δεντρόν. Εν τζιαι τούτον αιωνόβιον δεντρόν όπως τον Κέδρον, τζιαι παρόλον που δεν έσιει στητόν κορμόν, ξέρει να ελίσσεται τζιαι να πιάννει την φόρμαν που χρειάζεται για να περνά τα δύσκολα δια μέσου του χρόνου. Το λάδιν του αγαπά το τζιαι το κορμίν, τζιαι το δέρμαν. Καθαρίζει  τζιαι απολυμαίνει ότι ξημαρισιάν θέλει το σώμαν να αποβάλει που το δέρμαν τζιαι γλυκανίσκει ότι ερέθισμαν έσιει. Εν τζιαι αντιπαχυσαρκικόν. Μετά να βάλετε μιαν σταγόναν Μύρον (commiphora mirrha). Γιατρέφκει πληγές βαθκιές, απωθεί ιούς, αγωνίες, φοβίες. Κανένας ματσισμός δεν μπορεί να σώσει τον άδρωπον που τους φόους του τζιαι που την αγωνίαν του να μεν τα φκάλει πέρα. Απλά καλύφκει τον να τους κρύφκει για να τους ηξηχάννει. Έχουν το τζιαι οι μέρες. Το μύρον έρκεται που την Ανατολήν, που την Αιθιοπίαν, την Αίγυπτον, την Παλαιστίνην. Που τζιει που έρκεται ο άθρωπος τζιαι οι πιο βασικές παραδόσεις της περιοχής μας. Τζιείνοι που εγράψαν τα ευαγγέλια εθεωρήσαν το τόσον ακριβόν όσον το λιβάνιν τζιαι τον χρυσόν. Διά ψυσιήν εις το πνεύμαν τζιαι κάμνει τόπον εις την αίσθησην για να νώσει το πλάσμαν  τον κόσμον σου, το σώμαν του τζιαι το σώμαν του άλλου. Τζιαι άμαν αισθανθεί, ενώνει το σε με τους θεούς του τζιαι κάμνει το να νώσει έναν μητά τους. Θέλει τζιαι μιαν σταγόνα Λεβάνταν (levandula angustifolia). Άδρωπος με δίχα θηλυκόν νουν εν όπως το βουν τον ματσουκωμένον που βουρά ταπισόν του πανιού το κότσσινου, όπως τον πολεμιστήν τον άγριον που βουρά στην μάχην να σωθεί σκοτώνοντας, όπως το βολίτζιν το αδούλευτον, όπως το μέταλλον το ακατέργαστον που έσιει δυνατότητες πολλές αλλά χρήσην μόνον βόλιν για τα κανόνια. Μιαν σταγόναν όμως είπαμεν, όι παραπάνω. Είναι ούλλα ζήτημαν μέτρου.  Εχτός που η λεβάντα γιανίσει κάθε πληγήν τζιαι απαλύνει κάθε πόνον, θκιώχνει το στρες τζιαι την νευρικότηταν. Αν δεν χαλαρώσει  ο άδρωπος εν ημπόρει να πλησιάσει το πλάσμαν τζιαι να του δοθεί. Τζιαι άμαν εν δοθείς, η γλύκα εν μισοδότζιν. Τέλος για να στροντζυλέψει το άρωμαν τζιαι να έρτει να ζυάζει βάρτε τζιαι μιαν σταγόνα Νάρδον. Μαζίν με το Μύρον συνθέτουν τον έρωταν μες το άσμαν των ασμάτων του Σολομώντα.

Για τες μπλογκούες

Όσην αρσινικότηταν έσιει το προηγούμενον μείγμαν τόσην θηλυκότηταν θα πρέπει να έσιει τζιείνον που σας προτείνω εσάς.

Η ίδια βάση. Λάδιν που αψέκαστα θάσια κάρυα (αθάσια). Που την Γιαννούλλαν Λαζάρου τζιαι μόνον που την Γιαννούλλαν Λαζάρου* θα έβρετε τζιαι λάδιν Ροδογεράνιον. Δική της εφεύρεση. Αντί να κάμνει λάδιν ρόδον τζιαι λάδιν φκιούλιν ξεχωριστά, ανακατώννει πέταλλα τριανταφύλλου τζιαι φύλλα φκιουλιού τζιαι αποστάσσει τα μαζίν. Φκάλλει μιαν απίστευτην μυρωθκιάν ούλλον έρωταν άμαν την φινετσάρεις τζιαι την αλαφρύνεις. Μια σταγόνας Ροδόφκιουλον λοιπόν, θκυο αν θέλετε να εν πολλά έντονον τζιαι ανατολίτικον. Τζιαι μιαν σταγόνα Βασιλικόν. Η βασιλιτζιά είναι το πνεύμαν τζιαι η φινέτσα. Συν μια σταγόνα Λεβάντα, που είναι το κοινόν με του άνδρα. Μαζίν με το μύρον τα θκυό τούτα συστατικά ενώνουνται με τζιείνα του άνδρα τζιαι κάμνουν άνθρωπον. Στο τέλος τζιαι λλίον χαραχτήραν διότι ρόδα τζιαι πέταλλα μόνα τους δεν κάμνουν γεναίκαν. Θέλει τζιαι η γεναίκα πόθκια γερά να στέκει πάνω να κουμαντάρει το σώμαν της τζιαι τον κόσμον της. Μια σταγόναν Πατσούλιν (Pogostemon cablin)  διά μαν νόταν ζέστης που τους τροπικούς τζιαι σιουρκάς σαν ακριβόν ξύλον. 

Μετά που έναν ζεστόν μπάνιον, τρίβκεις το λάδιν πας το σώμαν σου. Αν το έχεις κακομεταχειριστεί παλιά για να γλυκάνεις την ψυσιήν σου, ίσως η ψυσιή να αντιδράσει τζιαι  αντραπεί να το θωρεί. Αν πιάεις την σκέψην με το κολάτζιον θα δεχτεί το μύρον πρώτα, θα ξηχάσει τες αντοπές τζιαι θα δεχτεί τζιαι το σώμαν, ίσως αρκέψει διάλογον μαζίν του, ίσως αισθανθεί, ίσως μπει σε αρμονίαν με την ύλην. 

Το σώμαν εν φύση. Ότι κάμεις της φύσης για να γινεί το δικόν σου δέχεται το τζιαι προσαρμόζεται. Έναν σώμαν αντέχει να του στιβάσεις ακόμα τζιαι 200 κιλά άγχος σε λίπος, αντέχει να μεν το γυμνάσεις ποττέ σου μέχρι να καταντήσεις να το κουβαλείς με τα τροχαρούθκια για να μεν κοπιάσεις, αντέχει να το ταΐζεις ποσκούπια, να το διαπερνάς μιαν ζωήν με τόνους λίπη, ζαχάρικα, αλκοόλες, καπνούς, χημικά, ντρόγκες. Προσαρμόζεται για να κάμει το δικόν της η σκέψη, όπως η γη προσαρμόζεται για να κάμνει το δικόν της η κοινωνία των αθρώπων. Διά γενναιόδωρα ότι μπόρει, όπως η γη διά ως που μπόρει. Διά ώσπου αντέχει. Διά ως που να το σκοτώσεις.

Είτε εσεβάστηκες μιαν ζωήν το σώμαν σου τζιαι εν όπως το δεντρόν το χαρούμενον, το ευλύγιστον, σφιχτόν τζιαι το ζωντανόν, είτε το εκαταχράστηκες, το εκακοποίησες τζιαι δεν ημπορεί να κινηθεί άνετα, επαραμορφώθην, εποσιείλωσεν, εσακκατεύτην, όπως τζιαι να ναι, είναι σώμαν. Τζιαι είναι ικανόν να αισθανθεί, ότι ώραν τζιαι αν ηνοιώσει σεβασμόν τζιαι αγάπην. Έτσι εν η φύση. Έτσι εν η γή. Ότι ώραν την κολατζιέψεις τζιαι της δώσεις κάτι που χρειάζεται, θα το ανταποδώσει διπλά τζιαι τρίδιπλα σε απόλαυσην. Ως που του αρέσκει δως του τρίψιμον, είτε στην μοναξιάν, είτε με συντροφκιάν. Άμαν καταφέρεις να το ερωτευτούν τα μμάθκια σου, τα σιέρκα σου, η όσφρηση σου, έχεις καλές πιθανότητες να το ερωτευτούν τζιαι τα μμάθκια τα ξένα, τα σιέρκα τα ξένα, το σώμαν το ξένον, το σώμαν που η σκέψη σου επόθησεν. Τες μυρωθκιές που του έβαλες θα τες αναμίξει με τες δικές του τζιαι θα φκάλει έναν άρωμαν μοναδικόν. Έναν άρωμαν δικόν σου**.

Tζιαι καλές γιορτές, τζιαι καλήν γρονιάν.

Έτσι για την ιστορίαν, βάλλω την πρώτην λίσταν από αγαπημέναν μπλόγκς που έκαμα. Ήταν πριν τα Κυπριακά Μπλόγκς που τα βρίσκεις τζιαιμαί συνάμενα. Η σειρά εν λλίον πολλά ιστορική όπως τα ανακάλυπτα το έναν μετά το άλλον.

* Δεν ηγρειάζεται να πάεις στην Κοράκου για να έβρεις το βιολογικόν αμυγδαλέλαιον τζιαι τα κυπριακά αιθέρια. Η κυρία Λαζάρου έχει έναν πλατύν δίκτυον διανομής, τζιαι άμα της τηλεφωνήσεις στέλλει σου τα τζιαι με το ταξίν. Ούλλα τα λάθκια της εν βιολογικά τζιαι βιοενεργειακά. Δεν κάμνει εντατικήν καλλιέργειαν. Ανακατώννει τα φυτά μες το χωράφιν για να προστατεύκει το έναν το άλλον. Δεν χρησιμοποιά χημικά τζιαι φέρεται στα φυτά σαν να τζιαι εν παιθκιά της. Τα προϊόντα της έχουν ψυσιήν τζιαι χαραχτήραν. Ούλλα του σιερκού. Όσα τζιαι να τα χρεώννει είναι χαλάλιν. Αξίζει να την υποστηρίξετε διότι είναι που τους Κυπραίους τους άσιλα, που τζιείνους που κάμνουν χαΐριν με τον κόπον, την σκέψην τζιαι την μάθησην, είτε που την θεωρίαν είτε που την πράξην. Ότι έχει μέσα κόπον γίνεται στες μέρες μας σπάνιο τζιαι έπιασεν μεγάλην αξίαν.

**Η συνταγή δεν εν κανόνας της νεκκλησιάς που πρέπει να τον ακολουθήσει το πλάσμαν κατά γράμμαν. Εν μια πρώτη πρόταση που σηκώννει διαφοροποιήσεις ή παραλλαγές. Εάν έναν που τα συστατικά δεν σας αρέσκει μην το βάλετε μέσα. Το μείγμαν ηστέκει τζιαι με τρία συστατικά. Ίσως να εν πιο κοντά στον χαραχτήραν σας άμαν εν βάλετε τζιείνον που δεν σας αρέσκει. Φυσικά, σε μείγμα η κάθε μυρωθκιά συμπεριφέρεται διαφορετικά παρά μόνη της. Δοτζιμάστε. Ο άθρωπος εν δοτζιμάζοντας που πάει ομπρός.