Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Ιντερναυτική Κυπριακή γραφή


Εξεκινήσαμεν μιαν κουβένταν με τα ιμέιλ πως θα λύσουμεν το πρόβλημαν που έχουμε στο να γράφουμεν κυπριακά στον ιντερναυτικόν χώρον τζιαι γεννικά με την ψηφιακήν επικοινωνίαν.

Όσοι φκάλλουν έναν βιβλίον χρησιμοποιούν την σύμβασην που εγίνην το 60 για την κυπριακήν γραφήν τζιαι βάλλουν τα κατσουνούθκια διότι οι τυπογράφοι έχουν λύσεις για να το κάμνουν. Εν η δουλειά τους. Πέραν του τυπογραφίου όμως, ακόμα τζιαι στες εφημερίδες, έχει πρόβλημαν να βάλλουμεν κατσούνια για να πούμεν chi, schi, kchi, pchi, ji, tchi, tji τζιαι ο καθένας έπιασεν τον δικόν του δρόμον για να εκφραστεί.

Όι πους μας κόφτει τζιαι πολλά στο να εκφραστούμεν ή στο να θκιαβάσουμεν. Εγιώ θκιαβάζω ούλλες τες γραφές σαν τον νερόν τζιαι ούτε καν συνειδητοποιώ ποιαν γραφήν επιλέξαν. Ο Joshouas ηγράφει διαφορετικά που τον Φιρφιρήν τζιαι ο Διάσπορος διαφορετικά που τον Λινοπάμπακον, εγώ βάλλω πάντα τα τελικά ννου τζιαι βάλλω έναν ι πριν το φωνίεντον για να κάμω το σσύφφωνον να φκάλλει sshiou εκτός που το shi που διπλασιώζω το το σσού (γράφω σσιστρα πιχι).

Είπαμεν όμως ότι δημιουργήται πρόβλημαν στην εύρεσην με τους διαδικτυακούς εξερευνητές τζιαι ίσως κάμνει πιο δύσκολον το θκιάβασμαν άμαν έχει μιαν τεράστιαν πικοιλίαν γραφών, λόγω του ότι δεν εκπαιδεύεται το μμάτιν να φωτογραφίζει γλήορα τες λέξεις τζιαι ο κόσμος τελικά δισπυρκά να θκιαβάζει τα γραψίμια μας. Εγώ πάντως σαλαβατώ άμαν γράφει κάποιος γκρίκλισς τζιαι δεν εκατάφερα ποττέ μου να τα θκιαβάζω. Οι μιτσιοί δεν έχουν πρόβλημαν, εγώ εν τα εσυνήθησα τζιαι άμαν πάω σε μπλόγκ πογυρίζω τες αναρτήσεις εις τα γκρήκλισς (ακούεις Roam?). Ίσως να έσιει κόσμον που βαρκιέται τζιαι τα δικά μου που τα γεμώννω με ννου τζιαι με ι όπως δυσπιρκώ τζιαι γω την γραφήν του Κυπριακόφωνου που βάλλει παντού ς για να φκάλλει schiou, ακόμα τζιαι μες την μέσην των λέξεων. Δυσπιρκώ τζιαι τους άλλους που γράφουν έσχει για να πουν έσιει μιμούμενοι τους εγγλέζους που συνθέτουν με το h για να κάμουν ch.

Η ιδέα της κουβέντας μας είναι να κάμουμεν μιαν άτυπην σύμβασην για να κάμουμεν την γραφήν ποιό ομοιογενήν. Άμαν βάλεις την λέξην «τζιαι» πας το γκούγκολ πι χί, φκάλλει 72 σσιηλιάες λίγγους, αν βάλεις την λέξην «τζαι» φκάλλει έναν εκατομύριον εκατόν είκοσι σσιηλιάες. Τα «τζιείνος» / «τζεινος» ισοφαρίζουν πράμαν που δεν συμβαίννει με το «τζιείνο» που φκάλλει τους μισούς λίγκους που το «τζεινο». Αν βάλεις την λέξην «σσίλιες» εν ηφκάλλεις λοαρκασμόν διότι φκαίννουν σου ούλλες οι Shiles πάνω στα πορνό σάιντς.

Θεωρώ την κουβένταν μας λλίον που την ανάποδην. Είναι σαν να βάλλεις την καρρέτταν μπροστά που την μούλαν. Ας βάλουμεν τα πράματα στην σειράν. Αντίς να μιλήσουμεν ποιά λύση μας αρέσκει τζιαι ποια εν μας αρέσκει ας κουβεγκιάσουμεν τι θέλουμεν.

Εγώ που την γραφήν θέλω τα εξής στοιχειώδη:

1. Να γράφω με τα υφιστάμενα κκίπορτ. Δεν θέλω να φκάλω δοχτοράτον για να εγκαταστήσω κυπριακά κκίπορτ.

2. Να μπόρω να γράψω τζιαι πας το ππισί τζιαι πας το μάκκιντοσς τζιαι πας το άιφον τζιαι αν μου δόξει να πιάσω τζιαι νόκια να μπόρω να γράψω τζιαι πας το νόκια κυπριακά.

3. Να μπόρω να γράψω ούλλους τους ήχους της γλώσσας μου χωρίς να σσιχχίζει ο αναγνώστης τα νοήματα. Να ξηχωρίζει για παράδειγμαν ο άσημος που τον άσσιημος.

4. Να μεν παραμορφώννει η γραφή πολλά την γλώσσαν. Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν έχεις απιλογήν από το να έσιεις εμπιστοσύνην στον αναγνώστην. Νομίζω ότι άμαν γράφω κότσσινον (κόκκινο) σημαίνω αρκετά την λέξην για να θκιαβάσει ο άλλος κόtshiνον τζιαι όχι κότssiνον. Εμποστοσύνην τζιαι για το κόσσινον που θέλω να θκιαβαστεί κόsshiνον (κόσκινο). Η μάνα μου όμως πεισματώννει ότι δεν υπάρχει χωρκόν που λέγεται Τζιελλάτζιν διότι θκιαβάζει πας τες ταπέλλες Κελλακι τζιαι λαλεί ότι ο Γριστόφκιας έσιει εξωχικόν εις το Κελλάκιν. Όι Τζιελλάτζιν λαλεί μου Κελλάκιν.

5. Να σεβαστούμεν λλίον τες παλιές γραφές. Να εμπνευστούμεν που τζιείνες αν μας δώκουν λύσεις, όι όμως τζιαι να πα να εγλωβιστούμεν μες την εθνοτυφίαν. Πως έγραφεν ο Λιασίδης, ο Λιμπέρτης, ο Μιχαηλίδης; Εντάξει τζιείνους το εργαλείον τους ήταν το μολύβιν τους εμάς εν το κκίπορτ. Αλλά μπορεί να έβρουμεν τζιαι κάτι συμβατόν τζιαι με τον σεβασμόν της παράδοσης.

6. Να χρησιμοποιήσουμεν όσον το δυνατόν παραπάνω τους κανόνες που ήδη υπάρχουν στην Ελληνικήν καθομιλουμένην που μας μαθθαίννουν στο σκολείον. Θα μπορούσαμεν για παράδειγμαν στην Κυπριακήν να ξηάσουμεν ούλλα τα κατάλοιπα των αρχαίων στην ελληνικήν τζιαι να έχουμεν έναν «ι», έναν «ε», όπως έχουμεν έναν «α». Αν αννοίξουμεν όμως έτσι κουβέντες θα χαθούμεν τζιαι στο τέλος αντίς να φκάλουμεν κάτι το λειτουργικόν θα κάμουμεν κάτι artifitial που θα πεθάνει σαν την esperanto.

7. Να έβρουμεν έναν καλόν ισοζύγιον μεταξύν της καινοτομίας τζιαι της παράδοσης. Θα ήταν βλακεία να πάμεν σαν τους αυτιστικούς να κάμουμεν κάτι αγνοώντας τες μελέτες που εγινήκαν μέχρι σήμμερα ή σαν τους αλτηριοσκληρωμένους να δημιουργήσουμεν μιαν νέαν καθαρεύουσαν στα κυπριακά.

8. Να είναι ο πιό εύκολος τρόπος για τον παραπάνω κόσμον. Να είναι πιό κοντά σε αυτόν που γράφει αυθόρμητα ο Κυπραίος μπλόγκερ ή γραφέας sms. Εγώ ήδη σκέφτουμαι να ξηχάσω το "τζιαι" προς ώφελος του "τζαι", τζιαι το "γιαίμαν" προς ώφελος του "γαίμαν". Το έναν εκατομύριον λίγκοι που φκάλλει το γκούγκολ με το "τζαι" νικά πολλά τες 72 σσιλιάες του "τζιαι", τζιαι το τρις σσιλιάες λιγκοι για το "γαίμαν" νικά πολλά τους 72 λίγκους για το "γιαίμαν". Θα έχουν κάποιον λόγον καλλύττερον που τους δικούς μου τόσοι πολλοί που το γράφουν έτσι.

9. Να μεν γινεί το ζήτημαν της γραφής μέσον για να κάμνει πολιτικήν ο κάθε πικραμμένος. Η γραφή είναι ζήτημαν τζιαι τους Ομονοιάτες τζιαι τους Αποελίστες. Να μεν κάμουμεν όπως τον καφέν που είσιεν του Λαϊκού για τους αριστερούς τζιαι του Χαραλάμπους για τους κέκκους, το κονιάκκιν που είσιεν Λοελ για τους αριστερούς τζιαι Χατζιηπαύλου για τους δεξιούς, την μπύραν που είσιεν Carlsberg για τους Γριβικούς τζιαι ΚΕΟ για τους Γριβικούς.

10. Να έβρουμεν λύσεις που να είναι κάτι σαν γεννικά ροθέσια για κάποιον που τα ψάχνει. Όι να στήσουμεν καταπιεστικόν μηχανισμόν σαν να τζιαι είμαστιν δασκάλες του δημοτικού που μνουσσίζουν τα μωρά που γράφουν δεντρόν αντίς για δέντρον, όρνιχα αντίς για όρνιθα. Ζιούμεν την εποχήν της ελευθερίας του διαδικτύου τζιαι όχι της στενότητας της αίθουσας διδασκαλίας. Γυρεύκουμεν λύσεις για την διαδικτυακήν μας δράσην τζιαι όχι για να λύσουμεν τα προβλήματα των δασκάλων. Τζιείνοι έχουν τους φιλόλογους. Άλλωστε έχουν τζιαι θέσεις τζιαι βεβαιότητες για τα δικά τους.

Αν έχετε τζιαι σεις άλλα πράματα που θέλετε που μιαν υποτιθέμενην κυπριακή ιντερναυτικήν γραφήν πέτε τα δαμαί για να έβρουμεν ΠΟΥ θα πααίννουμεν πριν να κουβεγκιάσουμεν ΠΩΣ θα πάμεν.

Αναμένοντας, καλώ σας να πάτε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιον κάτι παιθκιών του ΤΕΠΑΚ που εξεκινήσαν έρευναν για τες υπάρχουσες μορφές απόδοσης της κυπριακής διαλέκτου. Εκτός που θα βοηθήσει τα παιθκιά στην δουλειάν τους, θα σας προβληματίσει τζιαι σας για το θέμαν. Θα μας δώκουν τζιαι τα αποτελέσματα τζιαι θα μας βοηθήσει στες αναζητήσεις μας.

Εδώ το ερωτηματολόγιον: http://survey.qualtrics.com/SE/?SID=SV_1GtnKhZn0sjXvZW

19 σχόλια:

Defiance είπε...

Πολλά καλή ιδέα το ερωτηματολόγιο των παιθκιών, μπράβο τους τζαι ελπίζω να φκουν που μέσα. Έκαμεν το link και ο Mishiaros πριν λλίες μέρες. Πάντως πιστεύκω έσιεις δίκιο, τζαι έννα φανεί τζαι στην έρευνα: τους μιτσιούς φκαίνει τους πιο εύκολα το sh τζαι το greeklish γενικά.

Diasporos είπε...

Σσιησσιηνίζω που χαράν με έτσι ενέργειες.

Disciple είπε...

Acera, εκάλυψες με τέλεια με τη λίστα σου.
εν έχω να προσθέσω τίποτε πέρα που το εξής:

θάνατος στα greeklish!

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Aceras,
Έγραψες «την μπύραν που είσιεν Carlsberg για τους Γριβικούς τζιαι ΚΕΟ για τους Γριβικούς». Το δεύτερο «Γριβικούς» δεν θα ‘πρεπε να ήταν «Μακαριακούς»;

Για τα greeklish και πόσο μαζικά τα χρησιμοποιούν οι νέοι [οι μαθητές] σήμερα αξίζει μια ξεχωριστή ανάρτηση. Εκφράζονται στα greeklish, γεμίζουν τα θρανία των τάξεων με greeklish, γράφουν στίχους ελληνικών τραγουδιών στα greeklish, εκφράζουν τον έρωτα τους στα greeklish! Θα φωτογραφίσω τέτοιες φάσεις και ίσως κάμω μια ξεχωριστή ανάρτηση.

Αν βρω χρόνο θα συμπληρώσω [χωρίς αν είμαι ειδικός] κάποια από «στοιχειώδη» για την κυπριακή γραφή που παράθεσες. Όμως έχω την άποψη ότι την γραφή των τοπωνυμίων την έβλαψε εκείνη η προσπάθεια που έγινε από τον Μενέλαο Χριστοδούλου [αν δεν κάμνω λάθος] για την τυποποίηση τους.

Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous είπε...

Φίλε Ασέρα, πιστεύω πως η κυπριακή γλώσσα και γραφή, όπως και όλες οι γλώσσες, σαν ζωντανοί οργανισμοί, αυτο-ελέγχονται και αυτο-εξελίσσονται. Προσπάθειες χαλιναγώγησης και χειραγωγίας δεν μπορεί να πετύχουν, κατά την δική μου γνώμη. Ας γράφει ο καθένας όπως θέλει.

Aceras Anthropophorum είπε...

Μα ποιος εμίλησεν για χειραγώγησην φίλε μου; Για να χειραγωγήσεις κάτι πρέπει να έχει μηχανισμούς καταστολής, να έχει σσιύλλους που θα επιβάλλουν τζιαι να επιβλέπουν το χειραγωγημένον αντικείμενον, μμάθκια που να παρατηρούν, ενημερωτές που να ενημερώννουν, κέντρα που να ελέγχουν, όργανα που εν εκτελούν... Ακριβώς η όλη συζήτηση εντάσσεται στο "ο καθένας γράφει όπως θέλει", τζιαι μεις όπως θέλουμεν θα γράφουμεν. Γυρεύκουμεν λύσεις για προβλήματα με τα οποία δεν ξέρουμεν πως να καταπιαστούμεν ατομικά τζιαι σαν ομάδα γινούμαστιν πιο σοφοί.

Διάσπορε, Defiance, Αππωμένη σιαιρετούμεν.

Άνεφ, μεταξύ του τύπου της Κάρλσπεργκ τζιαι της Εκκλησιάς πολλοί Μακαριακοί επροτιμούσαν την Εκκλησιάν. Εδιαφέροντα αυτά που γράφεις για τα Γκρικλίσς. Ότας έξω δεν ξέρω τι γίνεται. Δεν με εκπλήττει όμως. Τα γαλλούθκια τωρά πας τα sms γράφουν ke αντίς que, τζιαι κ αντίς que άφωνον. Ke t'ouvr la boutik για παράδειγμαν αντίς Que tu ouvres la boutique.

Πάντως βρίσκω ενδιαφέρουσαν την αντίδρασην πολλών που μόλις πέντε πλάσματα θέλουν να κάμουν κάτι μαζίν συντονισμέναν θωρουν ομπρός τους κράτος, αστυνομίαν, επαγρύπνησην... Τζιαι δεν μιλώ για σέναν μόνον φίλε μου αντικακομούτσουνε.

Αλλά τι αν κάμεις σε έναν τόπον όπου ακόμα τζιαι οι αναρχικοί άμαν βρεθούν 5 αρκέφκουν να καρφώννουν ο ένας τον άλλον σε αυτόν που επιλέξαν για πατέραν τζιαι αρχηγόν; Φυλάεις τα ρούχα σου για να έσιεις τα μισά.

Ότι τζιαι να ναι, θέλουμεν όμως λύσεις για το πως θα γράφουμεν την γλώσσαν μας ομαλά σαν το νερόν το τρεξιμιόν. Κάθε φοράν που γράφω "κότσσινον" νομίζω ότι κάμνω κάτι λάθος τζιαι θέλω να μεν νοιώθω αυτην την βλακείαν. Γράφω κότσινον τζιαι θωρώ το λάθος πιο μεγάλον, γράφω κότshiνον τζιαι σηκώννουνται τα καουρούθκια μου, γράφω κόçινον τζιαι θωρώ τες αντιτουρκικές αντένες τους άλλους να τρίζουν, γυρέφκω κατσουνούθκια να βάλω πάς το σ του κότσινου τζιαι δεν βρίσκω, τζιαι αν έβρω δεν ξέρω αν εν κατσουνούδιν πας το σ του κότσινου που πρέπει να βάλω ή πας το κ του κόκκινου. Έχει πρόβλημαν σιόρ!!!

the Idiot Mouflon είπε...

Καταλαβαίνω τη σκέψη του αντιΚακομούτσουνου. Εσhει βάση ο φό'ος του.

Ας γράφει ο καθένας όπως θέλει.

Κυπριακόφωνος είπε...

Εσυμπλήρωσα την έρευναν :D

Εγιώ επαναπροτύνω τον τρόπον που αποφάσισα γράφω τα έξι σύμφωνα των Τζυπραίικων (ατού ο γαβριήλης):

τζ = τζαι
ζς = ζςω
σς = σςέριν
τς = τςεκκάρω
ψς = ανιψςός
ξς = ξςω

Εν χρειάζεται καμιά μετατροπή πληκτρολογίου, κανέναν νέο γράμμαν ή αλλαγή του αλφαβήτου, καμιά νέα γραμματοσειρά τζαι ξέρεις ότι πάντα το "ς" με άλλα σύφφωνα κάμνει πκιο τρασςύν τον ήχον του συφφώνου.

Έμπνευση έν το γεγονός ότι μερικοί παλιοί ποιητάρες εγράφαν "πασς" (pash) επειδή εν εμπορούσαν να γράψουν "πασι" ή "πασσ" κτλ.

To "ς" ήτουν ούτως ή άλλως γράμμαν του αρχαίου Ελληνικού Αλφαβήτου.

http://en.wikipedia.org/wiki/Stigma_(letter)

(εννά το κάμω ανάρτησην εις το ιστολόγιον μου τούτον το σχόλιον). :)

Anef_Oriwn είπε...

Αν η κυπριακή καθιερωνόταν ως επίσημη γλώσσα τότε θα μπορούσε να εξευρεθεί και τρόπος ενιαίας γραφής της και να τύχουν και επεξεργασίας γραμματικοί κανόνες. Για την ώρα όσοι αγαπάμε την κυπριακή ή/και επιλέγουμε να γράφουμε [ενίοτε κι αραιά και που] σ’ αυτήν, τότε βρίσκουμε και τρόπους να την γράφουμε. Όμως δεν έχω καταλάβει πως προέκυψαν τα κατσουνούθκια που πάνω που κάποια γράμματα [όπως στο σίγμα – σ] ... Μήπως έχουμε αντιγράψει αυτόν τον τρόπο γραφής από τα τούρκικα όπου το ş είναι το sh και το ç είναι το ch.
Πάντως έχω την άποψη ο τρόπος που χρησιμοποιεί ο Κυπριακόφωνος το τελικό σίγμα το ς και μάλιστα στην μέση των λέξεων είναι τελείως λανθασμένος!
Ο τρόπος γραφής των διαφόρων γλωσσών καθιερώθηκε ιστορικά με την υιοθέτηση συγκεκριμένων γραμμάτων που να εκφράζουν διαφορετικούς ήχους. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που στην αλβανική υπάρχουν 36 γράμματα ενώ στην ελληνική με τα 24 γράμματα υπάρχουν δίφθογγοι. Στο κυριλλικό αλφάβητο υπάρχουν ξεχωριστά γράμματα για το sh, το sht, το ch κι άλλα, ενώ στην τουρκική όταν καταργήθηκε το αραβικό αλφάβητο και υιοθετήθηκε το λατινικό εξευρέθηκαν το ç και το ş για να καλύψει τα κενά.

Κυπριακόφωνος είπε...

Εντούτοις οι εισηγήσεις για την δημιουργίαν νέων γραμμάτων δεν συνάδουν με τα κριτήρια τα οποία σωστά έθεσεν ο Ασέρας.

Εγιώ μιαν εισήγησην έκαμα η οποία να πληρεί το καλλύττερον δυνατόν τούντα κριτήρια. Εν λαλώ ότι εν τέλεια τζαι καλως ορίζω άλλες εισηγήσεις! Θα κάτσω να σκεφτώ άλλους πιθανούς τρόπους γραφής!

ιων σκεπτικός είπε...

΄Εσιει μέρες που απάντηση το ερωτηματολόγιο. Ελυσα τζιαι κάποιες απορίες μου που είχα. Τελικά ο τρόπος που γράφω είναι ένας από αυτούς που ηταν στο ερωτηματολόγιο. Πολλά καλή τζιαι η σύνδεση φωνής με διάφορους τρόπους γραφής.

Κυπριακόφωνε το ς παίρνει θέσιν του ι ;

τζ = τζαι
ζς = ζςω τούτον σημαίνει ζιώ;

σς = σςέριν αν δεν έξερα ότι θέλεις να πεις σιέριν, θα εθκιάβαζα σ σέριν
τς = τςεκκάρω είναι τσεκκάρω ή τσιέκκάρω;
ψς = ανιψςός ανιψσός ή ανηψιός

Εχω την εντύπωση ότι αν κάποιος δεν ξέρει τα κυπριακά και τους ήχους των λέξεων και τι σημαίνουν οι λέξεις θα δυσκολευτεί να διαβάσει. Θα μπλέκετε με τα σιε και τα τζια. Ισως σε τούτες τες περιπτώσεις να είναι χρήσιμα τα κατσουνούθκια για να ενώνουν τα γράμματα τζιαι να προφέρουνται ένας ήχος.
Οσον για τα ελληνικά με λατινικούς και λοιπούς τουρλού τουρλού χαρακτήρες δυσκολεύκουμαι αρκετά να τα θκιαβάσω.

Ανώνυμος είπε...

Κοπέλια σιαιρετώ σας.
Η Κυπραίικη διάλεκτος εν απόγονος της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας εμποτισμένη με ξένα στοιχεία τζιαί για τούτον συντακτικά, ορθογραφικά τζιαί εμφανισιακά πρέπει να ακολουθά τους κανόνες της. Της Ελληνικής εννοώ.
Εγιώ που τον τζιαιρόν που εφάνηκεν το διαδύκτιον, χρησιμοποιώ την σχεδόν αποκλειστικά διότι βρίσκω την χορταστικήν, εύηχην τζιαί με το συμπάθκιον αρτσιάτην.
Χαρά μου να ξατιμάζω στα Κυπραίικα. Μούζιν να φαν τα Γαλλικά συξιλεσύ καπηλεσύ.
Τέλος πάντων λόγω πείρας, νομίζω ότι έλυσα το πρόβλημαν της γραφής της διαλέκτου μας. Γιατί κάποτε επροβληματίστηκα καλά. Έππεφτα την νύκταν τζι' έν εκάμμουν.
Πρώτα πρώτα για να γράψομεν με σωστήν ορθογραφίαν τα Κυπραίικα πρέπει να ξέρομεν πόθθεν επροήρθεν η κάθε λέξη τζι' η κάθε φράση. Ας πούμεν το Κυπραίικον: "Είνταμ που κάμνεις τζιαμέ;" Προέρχεται που τες λέξεις: ΕΙΝαι Τι ΑυτόΝ Που κάμνεις εκεί χαμέ; (χάμω).
Για την σωστή γραφήν, επειδή στην Ελληνική γλώσσαν ότι γράφεις δκιεβάζεις (με κάποιες ιδιεταιρότητες βέβαια), το ίδιον πρέπει να γίνεται τζιαί στην Κυπριακήν διάλεκτον με τα ίδια γράμματα.
Υπάρχουν ελάχιστες δυσκολίες αλλά τελικά λύουνται.
Δκιό δυσκολίες που μου έρκουνται τωρά στο μυαλόν εν τούτες. Κάποτε λαλούμεν: Αγ' γεια ολάν, με έναν μακρόσυρτον γάμμα. Εποφάσασα ότι πρέπει να το γράφομεν όπως το έγραψα πιό πάνω. Διότι έν μπορούμεν να βάλομεν τα δκιό γάμμα μαζίν στην ίδιαν λέξιν. Εν να παράξουν άλλον ήχον. Το κυριώττερον όμως που μου λαλεί ότι τούτη εν η σωστή γραφή, εν η καταβολή των λέξεων. Προέρχεται που το: Άγε γειά (το αρχαίον άγω).

Η άλλη δυσκολία εν το "πασ'σ πίσκοπος". Μπορούμεν να το γράφομεν έτσι όπως το έγραψα.

Το πώς πιστεύκω ότι πρέπει να γράφομεν τα υπόλοιπα φαίνεται που τον τρόπον που έγραψα το κείμενον τούτον, τζιαί που νομίζω άνετα μπορεί να τα δκιεβάσει τζιαί να τα προφέρει τζιαί ένας Ελλαδίτης. Μάλιστα αν εν κανένας που κατέχει καλά την Ελληνικήν σε βάθος, μπορεί να βκάλει τζιαί το νόημαν που την ορθογραφίαν.

Ανώνυμος είπε...

ιδιεταιρότητες=ιδιαιτερότητες
Δκιό=Δκυό

Νευριάζω άμα στείλω το κείμενον τζι' ύστερα στραώννομαι τα λάθη!

Μιαν απορίαν ρε παιδκιά λύστε μου που την είχα πάντα. Το "αππωμένη", πως μπορούμεν να το πούμεν στα Ελλαδίτικα τζιαί να αποδώσομεν το νόημαν τόσον καλά; Έσιει καμιάν λέξιν;

Neerie είπε...

ανώνυμε που πάνω

το "χαμέ" να το γράψεις "χαμαί"

Ανώνυμος είπε...

Έγραψα κάτι στο άλλον-μου-μπλοκ™, με αφορμή κυρίως όσα εθκιάβασα για την εναντίωσην στην γλωσσικήν ρύθμισην (φόος κυρίως του Κακομούτσουνου).
Στα καλαμαρίστικα ωστόοον (γιατί το άλλον-μου-μπλοκ™ έν εις τα καλαμαρίστικα).
http://dm3k.me/2011/02/%CF%81%CF%8D%CE%B8%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CF%81/

Πιο πολλά τζιαι σχετικά θα γράψω στο κανονικόν μου μπλοκ μόλις ευκαιρήσω. Ψιλόέχω μιαν πρότασην.

Ανώνυμος είπε...

@Neerie

Σωστός! Χαμαί, χαμαιλέων.

Έχω τζι' άλλον λάθος όμως. Το συξιλεσύ που έγραψα έν νομίζω ναν έτσι. Περιέχει τη λέξη ξύλον μέσα, όπως το πόξυλος, σίξυλος κλπ. Εν η λέξη ξύλο με κάποιες προθέσεις μπροστά. Δαμαί (από το εδώ χαμαί) χρειαζούμαστεν φιλόλογον να μας πει τη σωστήν ορθογραφία.

the Idiot Mouflon είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
the Idiot Mouflon είπε...

@Aceras

Πιό αναλυτικά η άποψη μου...

http://hlithioagrino.blogspot.com/2011/02/blog-post_18.html

kkai-Lee είπε...

Νομίζω ότι τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου εν αρκετά για να γραφτούν ούλλες οι κυπριακές λέξεις. Μπορεί για κάποιες λέξεις να πρέπει να δανειστούμε κανέναν γράμμα μέσα- μέσα που άλλες γλώσσες πράμαν που εν θεμιτόν. ( Όȉ τζιαι δαμαί ρατσισμός ) Τζιαι εμέναν, όπως τζιαι του Acera αρέσκει μου να βάλλω ννου στο τέλος πολλών λέξεων.
Δικαιολογώ τα πιο πάνω γιατί θεωρώ ότι η κυπριακή γραφή έσιει σαν αποδέκτες, τους κυπραίους γιατί αν ιγράψω ας πούμε τη λέξη ‘μασιέρι’ ο κυπραίος θα το θκιεβάσει με ‘ σσιου’ ( όπως ακούεται η εγγλέ ζικη λέξη ( sugar ) ) ενώ ότι τζιαι να κάμουμε ο ελλαδίτης εννα το θκιεβάσει μασ-ι-έρι , όπως εμείς θα το ακούαμε μασ(χι)έρι με ελαφρό τερη χροιά του χχου.
Για τον ίδιο λόγο οι λέξεις ΄κουτσιά, πασιά , καντζιέλλι, αρκάππαρος, τσαρτελλούȉν, Ππινού, Τταλλού ( πέ μιου ελλαδίτη να πεί Τταλλού, εννα βασανίζεται μερόνυχτα ) τζιαι οποιεσδήποτε άλλες κυπριακές λέξεις θα θκιεβάζουνται με βάση το άκουσμα τζιαι την μουσική που έχουν μέσα τους.
Άρα, κατά εμέναν, τα κατσουνούθκια εν περιττά τζιαι η προσπάθεια να έβρουμεν μεθόδους τζιαι κώδικες μπορεί ναν παραπάνω. Εννοώ ότι η απλή γραφή μπορεί ναν η πιο ή (η πκιο ) σωστή. Έξάλλου με τα κατσουνούθκια η με ξένα γράμματα το μ όνο που θα καταφέρουμε είναι να δυσκολέψουμε τους βασικούς αναγνώστες, που εν κυπραίοι τζιαι ακούουν με οικείο τρόπο τον ήχο της κάθε λέξης. Αν πρέπει να απευθυνθούμε σε άλλους ( μη κυπραίους ) μπόρουμε να γράψουμε στην ελληνική καθομιλουμένη
Επρώσεξα που την έρευναν ότι πράγματι κάποιες λέξεις, κυρίως ξένες, που τες επολιτογραφίσαμε , οπως ΄σάντουȉτς ή ρεπορταζ ή εσσκιν’, εν δύσκολο να γραφτούν τζιαι να εκφραστούν. Ότι τζιαι αν κάμουμεν όμως , ο κυπραίος το σάντουȉτς εννα το θκιεβάζει με την κατάληξη ΄ch΄ , όπως δηλαδή ξεκινά η εγγλέζικη λέξη ΄church΄ τζιαι ο ελλαδίτης με ΄τς΄όπως ξεκινά η λέξη ΄Τσέρι΄. Το ίδιο τζιαι αντίστοιχα οι οποιεσδήποτε άλλες λέξεις. Άρα ας τες γράφουμεν όπως ένουν.
Η ορθογραφία κατά την γνώμη μου πρέπει να εφαρμόζεται κατ΄αναλογία. Αλλά ακόμα τζιαι τούτον έννεν απόλυτο. Εγιώ προτιμώ να γράψω ΄τζιηλιά΄ για παράδειγμα παρά ΄τζοιλιά΄ ή ΄σσιήλλος’ παρά ΄σσιύλλος΄ . Μπορεί ναν θέμα του ήχου της λέξης, που με βάση τα γεννικόττερα ακούσματα μας τζιαι τα ακουστικά βιώματα μας να μας οδηγεί σε άλλους δρόμους ποτζείνους της ορθογραφίας.
Γι’ αυτόν τζιαι εμέναν αρέσκουν μου τα κείμενα απλά τζιαι γραμμένα( με γραφή ) που πίσω της υπάρχει η ειλικρίνια παρά το φτιασίδομα .
Εν αισιόδοξον που η τεχνολογία, ως μια μοντέρνα τζιαι σύγχρονη δράση των αθρώπων, εδούλεψεν θετικά στη διάσωση της γλώσσας. Π.Χ. Που αλλού θα έγραφεν ο κόσμος, μιτσιοί τζιαι μιάλοι κυπριακά? αν δεν ήταν τα blogs, το face book, τα mobile phones, ( στο σκολείο? Στο γραφείο? Στες φόρμες της κυβέρνησης? ) τζιαι που αλλού θα εγίνετουν τούτη η συζήτηση τζιαι να μπορούν να την παρακολουθήσουν τζιαι να παίρνουν μέρος τόσοι πολλοί.
Ακόμα τζιαι τα Greeklish (οι κανόνες της Δημοκρατίας πρέπει να είναι πάντα σεβαστοί ) γράφουνται με εγγλέζικους χαραχτήρες αλλά οι λέξεις ως επί το πλείστον εν κυπριακές. ( ennartis re sto pparti ? )
Αμάν επολλολόησα.