Άμαν μιλά ένας σεμνός σοφός άθρωπος πρέπει να σιωπάς τζιαι να ακούεις. Τζιαι άμαν γράφει κάπου, πρέπει να θκιαβάζεις προσεκτικά τζιαι άμαν χρειαστεί θκυο φορές.
«Μπορώ να διαβάσω ένα κείμενο και να ξέρω πότε γράφτηκε από τις λέξεις που χρησιμοποιεί», είπεν ο Δρ Γιαγκουλλής σε συνέντευξην που έδωσεν στον Πολίτην την Κυριακήν 23 του Γεννάρη. «...αν μιλά για δωμάτιο, για κάμαρη, για τσάμπρα, για οντά…».
Μες την δεκαετίαν του ογδόντα, μετά τον πόλεμον, ετζιοιμούμουν σε μιαν κάμαρην με τα τρία αδέρκια μου. Η κάμαρη μου τα πρώτα κοσπέντε χρόνια της ζωής μου ήταν έναν κοινόβιον μέσα στο οποίον έπρεπεν να έβρω τον ζωτικόν ιδιωτικόν χώρον να ονειρευτώ. Να κλάψω κρυφά. Να φαντασιωθώ τες κρυφές πλατωνικές μου ερωτικές περιπέτειες, χωρίς να με πάρει κανένας χαπάριν. Να γδυθώ χωρίς να με δουν άλλοι παρόντες. Να ηρεμήσω τζιαι να τζιοιμηθώ, αγνοώντας ροχαλητά ή παραμιλήματα άλλων. Να θκιαβάσω τα γράμματα μιας αγαπημένης, χωρίς φως. Να συγκεντρωθώ να θκιαβάσω ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω χωρίς να ενοχλήσω ή να ενοχληθώ. Αυτός ο χώρος ήταν η κάμαρη στην οποίαν εμεγάλωσα.
Τζιαι τωρά ακόμα, λαλώ του μωρού μου «πήαιννε στην κάμαρην σου» (την ιδιωτική), «εκαθάρισες την κάμαρη σου;». Είμαι της προηγούμενης γενιάς, θα έλεεν ο Δρ Γιαγκουλλής. Τζιαι άμα μου μιλά το μωρόν, λαλεί μου «έλα στο δωμάτιο μου να μου πεις ιστορία».
Γράφει ακόμα ο Δρ. Γιαγκουλής: «Στο μακρινό μέλλον θα σβήσει η κυπριακή διάλεκτος, έχει όμως πολύ δρόμο να διανύσει ακόμη. Συνέχεια κουτσουρεύεται και μένουν τα αδρομερή στοιχεία της. Πάρα πολλές λέξεις υποχρεωτικά μπήκαν στο περιθώριο λόγω και της νέας τεχνολογίας. Ποιός ξέρει τι είναι το γαλευτήρι σήμερα; Πρώτα ήταν η καντήλα, τώρα είναι το ποτήρι. Ήταν η τσιανάκκα, τώρα είναι το πιάτο. Και επειδή δεν είμαστε παραγωγοί τεχνολογίας, τα προϊόντα θα έρχονται έτοιμα με το όνομά τους: κομπιούτερ, πρίντερ… Αυτές όμως είναι λέξεις. Δεν είναι δομές. Μακροπρόθεσμα μάλλον θα χαθούν και οι δομές και θα μιλούμε όπως οι Αθηναίοι. Η μεγαλομανία μας, τα ΜΜΕ, όσοι σπουδάζουν στην Ελλάδα, ακόμη και κάποιοι που πάνε απλά διακοπές στην Ελλάδα για μια βδομάδα, έρχονται πίσω και δεν καταδέχονται να μιλήσουν κυπριακά! Αυτό είναι χτύπημα για την κυπριακή διάλεκτο.»
Συφφωνώ απόλυτα, μόνο που δεν θα έλεα μεγαλομανία. Θα έλεα ο επαρχιωτισμός μας. Στην Γερμανοελβετίαν όπου η επίσημη γλώσσα εν τα γερμανικά, ο κόσμος δεν έχει κκόμπλεξ να μιλήσει την λαλιάν που εμίλησεν έσσω του. Η τηλεόραση έχει προγράμματα που μιλά την διάλεκτο τζιαι προγράμματα που μιλά την επίσημην γερμανικήν. Στο σχολείον οι δασκάλοι απευθύνονται στα μωρά όπως τους μιλά η μάμμα τους τζιαι ο παπάς τους, παρόλον που τους μαθαίνουν γραφήν τζιαι ανάγνωσην της επίσημης γλώσσας.
Εμάς η γλώσσα μας είναι χωρκαθκιόν. Μόνον οι ξένοι μετανάστες μιλούν σε δημοσιογράφον με ευφράδειαν τζιαι εις άπταιστον κυπριακήν λαλιάν.
Να φανταστείτε, ακόμα τζιαι γω που γράφω κυπραίικα, ακόμα τζιαι γω που επιμένω να μιλώ του μωρού μου στα ξένα την κυπριακήν λαλιάν, εσυνέβην μου το εξής κουφόν: έπιασα πριν λλίον τζιαιρόν έναν καττίν ράτσας. Σε κάποιαν στιγμήν εσύλλαβα τον εαυτόν μου να κάμνει κκουλαφούθκια της καττούς στα καλαμαρίστικα! «Τι κάνεις;» άκουσα τον εαυτόν μου να της λαλεί! «Έλα εδώ!». «Μπρίο ρε», θα μου έλεεν ο τζιύρης μου αν με άκουεν. «Σιγά πον να κάμεις κακήν διαπαιδαγώγησην στο γατάκιν ράτσας!»
Τζιαι όμως. Η αυθόρμητη χρήση των καλαμαρίστικων μπροστά σε μιαν νέαν κατάστασην, η αυθόρμητη χρήση των καλαμαρίστικων άμαν θέλουμεν να φανούμεν ευγενικοί ή γραμματιζούμενοι, καλλιεργημένοι, είναι η αρχή του τέλους της γλώσσας. Ακόμα τζιαι οι ευχές στα τηλεφωνούθκια για το νέον έτος είναι τωρά στα καλαμαρίστικα.
Έτσι είναι οι ζωντανοί οργανισμοί. Όπως γενιούνται πεθαίνουν. Όσον έσιει ανάγκην την γλώσσαν ο χρήστης της λαός, η γλώσσα ζει. Όταν έχει ανάγκην μιαν άλλην, η παλιά πάει στον τάφον με τους τελευταίους που την εχρησιμοποιήσαν για να σενεννοηθούν με τον κόσμον τους.
Σε μας ο θάνατος ήρτεν ίσως πρόωρος βοηθούμενος από τις ανάγκες εθνικών αγώνων. Ο ψόφος της γλώσσας μας, είναι ίσως η μόνη καθαρή νίκη της ΕΟΚΑ. Εκτός που την άλωσην του κράτους τζιαι της οικονομίας για πεήντα χρόνια που τα μέλη της, όλους τους άλλους εθνικούς στόχους που έβαλεν επέτυχεν τους μισοδότζιν. Την γλώσσαν όμως εσκότωσεν την τέλλεια. Δεν το εσυνειδητοποιήσαμεν ακόμα καλά διότι η γλώσσα θέλει τρεις τέσσερεις γενιές για να της φκει τέλλεια η ψυσιή. Το τέλος δεν ήρτεν. Το τέλος επέρχεται γιάλι-άλι.
Το κράτος μας δεν ετυποποίησεν ακόμα καν την γραφήν της λαλιάς μας, άμπα τζιαι παρεξηγήσει το κάνένας. Μέχρι τζιαι μεθόδους Ζίφκωφ εχρησιμοποίησεν για να παραποιήσει τοπονύμια που τουρκοφέρνουν γράφοντας Λακκιά, Αγλαγγιά τζιαι Αναφωτίδα.
Η ένωσις επετεύχθη έστω τζιαι στα λόγια. Τα Κυπριόπουλλα μπορούν να τζιοιμούνται τώρα ήσυχα την νύχταν σε δωμάτια όπως τα Αθηναιόπουλλα. Οι κάμαρες είναι πκιον για τους «χώρκατους» τζιαι για τους «γέρους».
78 σχόλια:
Οι μασιερκιές πας την ράσιην των κυπριακών εν πολλές. Εχαθήκασιν λέξεις τζαι εστρογγυλοποιηθήκαν τοπονύμια. Σήμερα έμαθα ότι η Λουρουτζιήνα εγίνην Λουρουκίνα... Τζαι μετά λαλούμεν για τα ονόματα των χωρκών ποτζιεί. Πιάς τον έναν φάκκα τον πας τον άλλον.
Εγώ πάλαι νομίζω ότι τα κυπριακά εν όπως τον Aceras Anthropophorum (το φκιόρον) που μάσιεται να βλαστήσει μες τες ξεροκαφκάλλες της γλωσσικής ισοπέδωσης. Ο Άσερας (του μπλογκ) λαλεί μας ότι στην Κύπρον εξειλίφτην, αλλά τζείνος συνεχίζει να το γυρεύκει το το φκιόρον άμπα τζαι γέλασεν κανενού ντιβέλοπερ για ασφαλτόδρομου.
ΥΓ Ωραίος ο χάρτης του Πίρι
Όσον τζιαι αν δεν μας αρέσκει, τούτος ο τελευταίος θάνατος της Κυπριακής εν τζιαι τούτος φυσικόν επακόλουθον των ιστορικών τζιαι κοινωνικοοικονομικών συνθηκών. Όπως ο Κυπραίος έμαθεν να λαλεί κουρτέλλα τζιαι κκελεπσιές γιατί που δαμαί ερέξαν τζιείνοι που ερέξαν, έμαθεν να λαλεί τζιαι τούτα που λαλεί τωρά. Η ΕΟΚΑ τζιαι η Κλαίρη εν στοιχεία μιας παρόμοιας διαδικασίας. Δυστυχώς σήμερα η αλλαγή εν πιο ολοκληρωτική, γιατί ακόμα τζιαι τα χωρκά της Πιτσιλιάς ξέρουν τον Ψινάκην τζιαι την Μενεγάκη.
Παρόλον που είμαι ιστορικός τζιαι καταλάβω ότι εν τζιαι τούτον μια διαδικασία, φκάλλω σπυρούθκια με το παραμικρόν αδέξιον τζιαι κκομπλεξικόν καλαμάρισμαν.
Καλά τα λαλείς.
Πιστεύκω πως μιά γλώσσα εν δυναμική τζι αλλάσσει με τον τζιαιρόν τζιαι με τες συνθήκες. Εσού έν νομίζω να μιλάς για αλλαγήν της γλώσσας τζιαι να εναντιώννεσαι στη φυσικήν εξέλιξην της, μιλάς για την Άρνηση. Την Προδοσία. Την ταύτιση της γλώσσας μας με το 'χωρκαθκιό'.
Αντροπή μας να αντρεπούμαστε για τη γλώσσα μας.
Όποτε πάω κύπρον μιλώ τζιαι σιέρουμαι τη γλώσσα μμου, τζι ας με περιπαίζουν ορισμένοι πουμέσα τους πως εν που είμαι "μετανάστης" τάχαμου.
Τζι όπως λαλούν οι αμερικάνοι Proud To Be An American (χαχα) λαλώ εγώ Proud to Be a Mesaritian..
Εχω 35 χρόνια στην Ελλάδα τζιαι άμαν ακούω κυπραίους να καλαμαρίζουν μεταξύ τους ανακατώνετε το στομάσιη μου τζιαι το ίδιο παθαίνω άμαν τους ακούω να πετάσσουν τα εγγλέζικα ανάμεσα στα κυπριακά.Τούτα ούλλα εν κομπλεξομάρες.Πας τούντο θέμα έχω ένα σωρό καταστάσεις ,μπορεί καμια φορά να τα γράψω.
"ασκόπα, να δούμεν που επίεν το καττούιν" λαλέι η πεθθερά μου στην κόρη μου..."ασκόπησα αλλά εν το είδα", απαντά. χαίρομαι πολλά να την ακούω να το λαλεί αλλά μέχρι πότε; μεγαλώνοντας θα το ξεχάσει, όπως το ξεχάσαμε κι εμείς.
Δεν έτυχε να ακούσω "Κυπραίους να καλαμαρίζουν μεταξύ τους", όπως γράφει πιο πάνω η Σταλαματιά...
Αυτό που παρατηρώ σε πολλούς, είναι ένα απαράδεχτο αγγλοκυπριακό μείγμα, το οποίο δείχνει ελλειπείς γνώσεις και ασέβεια έναντι της κάθε γλώσσας.
Πιστεύω, ότι η κυπριακή δεν απειλείται από την κοινή ελληνική. Απόδειξη, ότι υπάρχουν πολλά τοπικά ιδιώματα και διάλεκτοι στην Ελλάδα (πέραν της αθηναϊκής...) που διατηρούν τη ζωντάνια και το χρώμα τους μέχρι σήμερα. Επίσης, σε όλες τις χώρες, διαφέρει κάπως το λεξιλόγιο (και η προφορά) της πόλης από αυτό της επαρχίας. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κύπρο. Τα υπόλοιπα είναι ίσως θέμα προτίμησης/ερμηνείας/ταύτισης...
Μπορεί οι μπλόγκερς ναν η τελευταία μας ελπίδα...
Έχεις δίκαιο σε πολλά που γράφεις για τη σταδιακή φθορά της κυπριακής ντοπιολαλιάς, που οφείλεται εν πολλοίς σε τάσεις μιμητισμού, μεγαλοϊδεατισμού και κομπλεξισμού.
Όμως παραγνωρίζεις ένα πολύ σημαντικό στοιχείο: Τα "κυπριακά" είναι κυρίως μια προφορική "γλώσσα". Εκτός από κάποια ιστορικά κείμενα και από τα ποιήματα των μεγάλων Κύπριων ποιητών, δεν την βρίσκουμε σε γραπτή μορφή. Ελάχιστα είναι και τα βιβλία τα οποία την αναλύουν, είτε από πλευράς ιστορικής είτε από πλευράς γραμματικής, σύνταξης ή λεξιλογίου. Δεν υπάρχει δηλαδή μια ουσιαστική μελέτη της γλώσσας, η οποία και να γίνεται κτήμα των Κυπρίων, αφού ας μην ξεχνούμε πως στα σχολεία μαθαίνουμε να διαβάζουμε και να γράφουμε αποκλειστικά στην επίσημη ελληνική.
Κατά τη γνώμη μου είναι τα πιο πάνω, σε συνδιασμό με τα όσα γράφεις κι εσύ, που μας κάνουν να μην γνωρίζουμε και να μην εκτιμούμε τη γλώσσα μας, και οδηγούν στο σταδιακό μαρασμό της. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για την ιστορία του τόπου μας, την οποία ούτε διδασκόμαστε ουσιαστικά, ούτε έχουμε μάθει να σεβόμαστε ώστε να κατανοούμε το ποιοι είμαστε και το πού διαφέρουμε ή μοιάζουμε με τους λοιπούς...
Αν δεν υπάρξει μια αλλαγή πορείας στην παιδεία μας, που προϋποθέτει αλλαγή στην πολιτική μας αντίληψη, η Κύπρος και όσα στοιχεία την απαρτίζουν και την ξεχωρίζουν, θα συνεχίσει να χάνεται...
Εγώ πάλε άκουσα πολλούς Κυπραίους να καλαμαρίζουν μεταξύν τους, τζαι ιδιαίτερα με τα κοπελλούθκια τους. Το πρόβλημαν έννεν η χρήση λέξεων που άλλες γλώσσες, π.χ. Αγγλικά. Ίσια ίσια, ο πλούτος των κυπριακών εν που σύθθεσην που εφκήκεν με όρους τζαι λέξεις που τα τούρτζικα, τα αράπικα, τα περσικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά τζαι όποιες άλλες γλώσσες έτυχεν να ρέξουν που ποδά. Τούτη εν η ζωντανή μορφή τζαι η εξέλιξη της γλώσσας. Ούτε λαλούμεν ότι τα ελληνικά εν η απειλή για τα κυπριακά. Το πρόβλημαν εν η προσαρμογή των Κυπριακών σε τούτον το οποίον εμείς νομίζουμεν ότι εν τα σωστά ελληνικά για να αποδείξουμεν την ελληνικότηταν μας. Τες παραπάνω φορές όμως το καλαμαρίζω σημαίνει αφαιρώ τους ήχους των κυπριακών που εν αποδίδουνται που το ελληνικόν αλφάβητον τζαι τες λέξεις των κυπριακών που εν υπάρχουν στην Ελλάδαν, αλλά διατηρώντας τα γραμματικά τζια συντακτικά στοιχεία των Κυπριακών. Εν για τούτον που τα καλαμαρίστικα των Κυπραίων μεινίσκουν εγκλωβισμένα σε μιαν ημιμάθειαν που αντικατοπτρίζει ευρύττερα ιδεολογικά στεγανά.
ο ανώνυμος που πάνω ήμουν εγώ
Όταν μιλάς στη σκέψη σου, σε τι λαλιά μιλάς? Εκεί ξεκινάει ο θάνατος.
Πλέον θέλει υποστήριξη η Κυπριακή. Πολύ καλό το post Aceras. Μου ξύπνησες πολλές σκέψεις.
Εμένα με προβληματίζει καιρό και κάτι άλλο παρεμφερές. Ο θάνατος του κυπριακού τραγουδιού. Βλέπω και ακούω τους φίλους μου Κρητικούς και τους ζηλεύω.
Αντώνη νομίζω ότι η θεώρηση του Γιαγκουλλή δεν είναι απόλυτη. Μιλά για μακρυνό μέλλον. Δεν πρόκειται για λαλιάν που λουλλουπίζει (όπως την κριτικήν, την σαντορινήν, την κεφαλονήτικην λαλιάν), είναι όμως λαλιά που φηρνά.
Θωρείτε δεν τολμώ να πω γλώσσα για να μεν αρκέψουμεν την κουβένταν που μιάζει με την θεολογηκήν διαμάχην για το φύλον των αγγέλων. Ο γλωσσολόγοι ότι θέλουν ας την ονομάσουν, εγώ θα λαλώ λαλιά που δεν είναι πολιτικά χρωματισμένον.
Μάριε, σίουρα η στάση της πολιτικής κάστας που εσκάλισεν την σύχρονην επίσημην πολιτιστικήν ταυτότηταν του τόπου είναι ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην φήραν. Είναι για αυτόν που εβαλα σε αντιπαράθεσην τα γερμανοελβετικά όπου δεν υπάρχει πολιτική πίεση τζιαι τα οποία αθθίζουν τζιαι είναι φορέας περηφάνιας.
Διάσπορε προς θεού. Το να κάμεις μιαν γλώσσα μούμια είναι σαν να την καταδικάζεις σε πιό σύντομον θάνατο (δες καθαρεύουσα). Μιλούμεν για γλώσσαν ζωντανήν, τζιείνην που λαλεί χάμπουρκε τζιαι κκομπιούτερ. Τζιείνην που λαλεί ενιγουέις τζιαι σίγου ρε!
Σταλαμαθκιά εμέναν δεν με πειράζουν τα εγγλέζικα που σύρνουμεν μες την γλώσσα. Αν τελικά δεν πεθάνει, θα είναι το σημάδιν τούτης της εποχής, όπως έμεινεν η τάβλα, η ζεβρέττα, η κουρτέλλα ή το άσσιχτίρ σημάδιν άλλων εποχών. Το καλαμαρίζω στην Ελλάδαν είναι κάπως διαφορετικόν θέμαν που το καλαμαρίζω στην Nicosia.
Αστροναύτη η ιστορία που αναφέρεις δείχνει το οξυγόνον που κρατά ακόμα την γλώσσα ζωντανήν. Η αγάπη που μας εκφράστηκεν στην κυπριακήν λαλιά μεινίσκει ως την ώραν πον να πεθάνουμεν τζιαι είναι σκατά στα μούτρα εθνοσκληρωτικών ανθρώπων σαν την Κλαίρην Αγγελίδου.
Λεμέσια αλοίμονον. Πως μπορεί να κινδυνεύει μια γλώσσα που μιαν άλλην; Εν τζιαι εν ανθρώποι οι γλώσσες για να σκοτώννουν ο ένα ςτον άλλον ;)) Νομίζω πως όπως δεν κινδυνεύκει που την ελληνικήν κοινήν δεν κινδυνεύκει ούτε που την αγγλικήν που μπορούν να λειτουργήσουν σαν lingua franca τζιαι να επιδράσουν πας την καθομιλουμένην. Λαλείς το άλλωστε πιό κάτω από τι κινδυνεύει η κυπριακή λαλιά. Είναι ζήτημαν ταύτισης τζιαι η πολιτικοί εθνοανώμαλοι είναι τζιειπάνου που δουλεύκουν συνειδητά. Άμαν αντρέπεται ό άλλος να μιλήσει είναι η αρχή του τέλους.
Εόλικα στην αρκήν αντρεπετουν ο κόσμος να γράψει στα μπλόγκς κυπριακά. Ξέρεις πόσοι με εμουντάραν άμαν τους άφηννα σχόλιον στα κυπριακά τζιαι ελαλούσαν μου ότι κάμνω κυπριώτικο σκέτς... Τζιαι εθνοσωτήρες εχτιτζιάσαν τζιαι το ψευδώνυμον μου διακοσμεί δίπλα που βρισιές τζιαι ειρωνίες διάφορες σελίδες του μακαρισμένου του Χριστόφκιας γουότς.
Τζιαι τι τα εμποδίζει Νάσια να είναι τζιαι γραπτή γλώσσα; Όλοι οι σύχρονοι ποιητάρηδες, πριν να εξαληφθεί αυτόν το είδος τέχνης, εκδόσαν ούλλοι τα ποιήματα τους τζιαι τα τσιαττιστά τους. Το κράτος κάμνει ότι μπόρει να αντικόψει την καθιέρωσην της κυπριακής λαλιάς σαν γραπτόν λόγο. Παλιά που εκούστηζεν να γράψει κάποιος ήταν πολλά δύσκολον να γράψει κάποιος. Τωρά χάρη στην τεχνολογίαν, δεν μου κουστίζει τίποτε, με εμέναν με του Διάσπορου με του Γιώργου Στρατή, με του σύρμα στο κκομπιούτερ τζιαι τόσων άλλων να γράψουμεν όπως τα φκάλλει η ψυσιή μας. Το ότι η πλειοψηφίαν εν μετανάστες που γράφουν την κυπριακήν λαλιάν πρέπει πάντως να σας προβληματίσει τζιεικάτω. Τι αντρέπεται ο τόπακας ο Κυπραίος να εκφραστεί τζιαι γραπτά γραπτά όπως λαλεί;
Μπράβο Ασέρα, πολλά δυνατό ποστ. μακάρι τα Κυπριακά να αναγνωριστούν σαν γλώσσα, εν ο μόνος τρόπος να σωθούν. τζιαι ο μόνος τρόποσ να μας δώκουν επιτέλους τα τερκαστα μας: τα συμφωνα που μας αξίζουν! :-D
Λεμέσια, εθθα συφφωνήσω μαζίν σου, στες άλλεσ περιοχές της Ελλάδας το "είμαι έλληνας" εννεν πολιτική ιδεο΄λογία, εν πραγματικότητα.
Εν φυσικό φαινόμενο να αλλάσσει η γλώσσα, να έρκουνται τα κομπιούτερς τζαι τα πρίντερς τζαι τα σέρβερς τζαι να ενσωματώνουνται, τζαι για μένα εν πολλά υποκριτικό το ότι φκάλλουμεν τζαι ελληνικές λέξεις τζαι έχει κόσμο που επιμένει να χρησιμοποιούνται.
Αν ήταν έτσι εν ήταν να υπάρχει με το κουτσιώ, με το καντήλα που λαλείς τζι εσύ.
Που την άλλη σίουρα έννεν σωστό να αντρεπούμαστεν, αλλά που τη στιγμή που η διάλεκτος μας εν μόνο προφορική, καταλαβαίνω τζαι τους γονείς που μαθαίνουν στα μωρά πιο καλαμαρίστικες εκφράσεις, γιατί άμα συγκρίνεις πώς μιλά έναν καλαμαρούι τζαι ένα κυπραιούι, το χάσμα εν τεράστιο, τζαι έχω την εντύπωση ότι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι άλλη ακούουμε 2 τύπους μιας γλώσσας με αποτέλεσμα να μεν κατέχουμε σωστά κανένας που τους 2.
Εν θέμα μεγάλο πάντως που άνοιξες δαμέ, τζαι πολλά ενδιαφέρον για μένα...
Είμαι 9 χρόνια στην Κύπρο, δεν μετάνιωσα ούτε λεπτό για την απόφασή μου (που είχε ριζώσει στο μυαλό μου σαν πρόθεση από το 95).
Την Κυπριακή, δεν κατάφερα να τη μάθω-όποτε προσπαθώ να την εκφέρω είμαι μάλλον αστείος, χάνω και χάνω πολύ, ενώ υποτίθεται πως αρπάζω εύκολα τις άλλες γλώσσες και κυρίως τις προφορές.
Ίσως να φταίει πως η Κυπριακή είναι ένα από τα κλαδιά της Ελληνικής και αυτό μου αδρανοποιεί τη θέληση. Ίσως γιατί την καταλαβαίνω αρκετά πιο εύκολα από όσο μπόρεσα να κατανοήσω τους Κρητικούς. Λίγο πριν έρθω στο νησί για εγκατάσταση, στο 2002 τον Οκτώβρη, είχα περάσει 2 εβδομάδες στα ορεινά χωριά της Κρήτης –κυρίως πάνω από το Ρέθυμνο- για κάποια γυρίσματα. Με το συνεργείο μου, σκαρφαλώναμε σε κάτι απίθανα χωριουδάκια πηγμένα στα αγριολούλουδα και τις μοσχοβολιές. Όλα θαυμάσια, μόνο που δεν «έπιανα» λέξη από τους ντόπιους. Ευτυχώς, είχα μαζί μου κάποιον από τη Νομαρχία που…μετέφραζε.
Ωστόσο, κάτω, στα αστικά κέντρα της Κρήτης, το μόνο που απομένει από την ντοπιολαλιά είναι το πολύ-πολύ ένας κάποιος αντίλαλος των κάπως τραβηχτών φωνηέντων και των «τς» και των «κκ»
Εύλογο, αν σκεφτεί κανείς το ασφυκτικό Αθηνοκεντρικό κράτος που πνίγει την περιφέρεια από κάθε άποψη.
Αυτό όμως που συμβαίνει στην Κύπρο, είναι ακόμα χειρότερο. Και είναι χειρότερο, γιατί η Κύπρος δεν είναι μία επαρχία της Ελλάδας αλλά αυθύπαρκτη Κρατική Οντότητα, είναι Άλλη χώρα.
Η λειψή Παιδεία, οι ανασφάλειες, οι εθνικές τραγωδίες, δεν επέτρεψαν την καλλιέργεια μίας ουσιαστικής αυτοπεποίθησης ώστε το κάθε τοπικό ιδίωμα να ανθίσει και να γίνει –όπως του αξίζει- μέρος του καλλιεργημένου πολιτισμού, δηλαδή της Κουλτούρας.
Θυμάμαι, τον πρώτο καιρό που ήμασταν εδώ, πήγα σε ένα φυτώριο να αγοράσω γλάστρες και λουλούδια για το σπίτι. Με την καλή κυρία που είχε το κατάστημα πιάσαμε την κουβέντα, τα καθιερωμένα «από πού είστε, πως σας φαίνεται η Κύπρος κλπ» Κάποια στιγμή γυρίζει και μου λέει «χαίρομαι να σας ακούω που λαλείτε τα Ελληνικά έτσι σωστά και ωραία…» Την κοίταξα και της απάντησα κατά λέξη «ντρέπομαι που δεν μιλώ τα Κυπριακά, είναι τα ωραιότερα ελληνικά που έχω ακούσει» Έμεινε εμβρόντητη να με κοιτάζει σχεδόν συγχύστηκε, μπερδεύτηκε που λέμε στην καλαμαρίστικη.
Πρόσφατα, όταν ξεκίνησα τη συνεργασία μου με το ραδιόφωνο του Πολίτη, σε μία συζήτηση που είχα με τους υπεύθυνους εκεί, και επειδή μου ζητούσαν «ιδέες» για το πρόγραμμα, τους είπα μεταξύ άλλων να κάνουν για έστω μία φορά την ημέρα, ένα πλήρες δελτίο ειδήσεων, σοβαρό, κανονικό, σε καθαρή Κυπριακή γλώσσα. Και να το διαφημίσουν μάλιστα. Κάπου πρέπει να καταλάβει ο κόσμος πως τα Κυπριακά, δεν είναι χωρκάτικα, αλλά απλώς Κυπριακά.
Η ιδέα έμεινε στα χαρτιά. Ελπίζω, να γίνει πράξη αργότερα, όταν ο σταθμός πατήσει πιο γερά στα πόδια του.
Εύγε καλέ Aceras (και) για αυτή την ανάρτηση, σπουδαίο θέμα και ωραία η συζήτηση.
Τέλος, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η παρέμβαση της Νάσιας.
Συγνώμη που μακρηγόρησα
Αντώνη ως συνήθως σσυφφωνούμε και πάλι.
Εράνισμα πολλά σωστή παρατήρηση. Εν το τελευταίο σημείο του θανάτου. Στα σχολεία γίνεται κκοντίσιονινγκ (άτε καλούπιασμαν για να μεν γρκιγκλισσίζουμεν) να σκέφτεται ο άλλος στην κοινήν αυτόν που θα γράψει. Το πρώτον στάδιον όμως είναι η αντροπή να ταυτιστεί ο άλλος γλωσσικά.
Δεν θα ξηάσω τα γέλια μες την τάξην όταν ο αρφός μου στην πρώτη του δημοτικού εθκιάβαζεν το τέταρτον μάθημαν της ανάγνωσης τζιαι ελάλεν "κα κα έκαμεν η όρνιχα" βλέποντας "κά κά έκανε ή κόττα".
Βλέπεις, γέλια από την τάξη (τον λαό) τζιαι κατσάδιασμα που την δασκάλαν (τιμωρία που την εξουσία). Τι προτιμάς μικρέ; να μείνεις αγράμματος προλετάριος, χωρίς χρήμα, κοινωνικό στάτους, δύναμην, ισχύν, η να γίνεις μέρος της ανώτερης κάστας; Ζούμεν σε ελεύθερον καθεστώς. Μπορείς να έρτεις μαζί μας στην ανώτερην κάστα. Φτάννει να σκέφτεσαι όπως σου λέμεν.
Η πολιτισμική συνεισφορά των Κυπριακών ιστολογίων που γράφουν στην Κυπριακή και ειδικά ορισμένων "λόγιων ιστολογίων" όπως τούτο εδώ, είναι τεράστια - θα έπρεπε να αναγνωρισθεί ως Εθνική Προσφορά και δεν υπερβάλλω διόλου.
τις προάλλες εθκιέβαζέ μου η κόρη μου την ανάγνωσή της (πάει α' τάξη δημοτικού). "Το δεντρό" λαλεί τζιαι πάω να τη "διορθώσω": "το δε..." τζιαι σκέφτουμαί το... Μεινίσκει τζιαι θωρεί με "το δε... τί? έκαμα λάθος?" "όι, αγάπη μου, τίποτε, εν εγώ που έκαμα λάθος", λαλώ της τελικά, "εσύ είσαι σωστή. το δεντρό, έτσι το λαλούμε."
Σε σχέση με τη διαμάχη κατά πόσο τα κυπριακά εν γλώσσα ή διάλεχτος: στο πανεπιστήμιο θυμούμαι η καθηγήτρια που μας έκαμνε γλωσσολογία (μια σσιήλα, αλλά πολλά καλή γλωσσολόγος), η οποία ήταν τζιαι καλαμαρού επέμενε ότι τα κυπριακά εν γλώσσα τζιαι με καμιά δύναμη διάλεχτος τζιαι ότι οι κυπραίοι είμαστε πολλά κκομπλεξικοί που εν το αποδεχούμαστε τούτο τζιαι εν διδασκούμαστε στο σχολείο τη γλώσσα μας στη γλώσσα μας.
Hecate οι Έλληνες γλωσσολόγοι που δεν έχουν το κκόμπλεξ του Κυπραίου υποστηρίζουν ότι τα Κυπριακά είναι γλώσσα. Επιστημονικά, όπως τζιαι σε πολλες άλλες επιστήμες είναι ντελικάτη επιχείρηση να ταξινομίσεις κάτι. Πολλές φορές είναι ζήτημαν ορισμού. Σσύφφωνα με τα κριτήρια τους αν οι Κύπριοι γλωσσολόγοι εμελετούσαν μιαν άλλην γλώσσαν της Μέσης Ανατολής ή της Αφρικής θα την εκατατάσσαν στες γλώσσες. Αν το κάμουν όμως εδώ είναι σαν να κυρίσσουν πόλεμο στην εξουσία τζιαι το αποφεύγουν. Στην συνέντευξην του ο Γιαγκουλλής πραόλον που υποστηρίζει ότι τα κυπριακά είναι διάλεκτος, λαλεί ότι έστω τζιαι έτσι, εκατηγορήθην για προδότης του έθνους. Τζιαι δεν έπιασεν ούτε μιαν μπακκίραν βοήθειαν για να κάμει τον θυσαυρόν των κυπριακών λέξεων.
Ο Φοίβος Παναγιωτίδης που μου αρέσκει πολλά (πάλιν Ελλαδίτης, άρα χωρίς κκόμπλεξ) λέει πολλά εύστοχα ότι γλώσσα είναι μια διάλεκτος με στρατόν τζιαι ναυτικόν. Άρα η Κυπριακή είναι γλώσσα :))
Γιώργο πολλά καλή η ιδέα σου. Ελπίζω να σε ακούσουν. Άσε που θα έχουν τζιαι μεγάλον σουξέ σαν πρωτοπόροι. Τζιαι είμαι σίουρος ότι θα έχουν πολλήν κόσμον που θα τους ακούει μόνον τζιαι μόνον για τούτον. Όχι για πολιτικήν τζιαι μαλακίες, απλά γιατί θα νοιώθει καλλύττερα.
Μούνλαιτ δεν νομίζω ότι δεν κατέχουμεν καμιάν που τες θκυό. Νομίζω ότι ο Κυπραίος δεν έχει συνείδησην τι ευφράδιαν λόγου έχει άμαν μιλά κυπριακά χωρίς να προσποιείται.
Ποστμπάμπυλον, αν τα κυπριακά αναγνωριστούν σαν γλώσσαν θα ππέσει η κυβέρνηση που θα τα αναγνωρίσει. Άρα πρέπει να δουλέψουμεν πουκάτω πουκάτω αν θέλουμεν να κάμουμεν κάτι να διατηρηθούν.
Αλλά γιατί να κάμουμεν;
αν τα κυπριακά αναγνωριστούν σαν γλώσσαν θα ππέσει η κυβέρνηση που θα τα αναγνωρίσει
Γιατί;;;
Θα θεωρηθεί πως "αποκόβει" την Κύπρο από τις ελληνικές ρίζες; Αυτό είναι;
γιατι να κάμουμεν;
αν κ'αμω ποττέ κοπελλούθκια, εν θα έχουν μητρικήν γλώσσαν; να τους δώκω δανειτζήν;
Μα δεν θωρείς ρε Γιώργο τούτους ούλλους τους ανώμαλους που καρτερούν να ππέσει μια λέξη που το στόμαν του Χριστόφκια που να παραστρατά που τα ελληνοχριστιανικώς ορθά για να του αντακώσουν ξύλον τζιαι υποτίμησην που τους έθιξεν την ελληνικότηταν; Φαντάσου τον απίθανον άθρωπον που τους έτυχεν για υπουργός παιδείας να αναγνωρίσει τζιαι την Κυπριακήν σαν γλώσσαν. Θα φύει που την Κύπρον νύχταν.
Ποστμπάμπυλον νομίζεις ότι τα κοπελλούθκια σου θα τα ενοχλήσει πολλά αν τους μιλήσεις όπως σου μίλησεν εσέναν η μάνα σου ή όπως μιλά σήμμερα μια καλαμαρίζουσα snob Λευκωσιατού ή Λεμεσιανή της χάι; (δεν λέω της Λάρνακας διότι τους Μάντηες τζιαι τους Σκούλλους δεν τους βάλλουμεν ακόμα μες τες πόλεις)
Το "τζιαι"
Ω Τζύπρου μας τοπολαλιά , με ομορκιά τζιαι χάρη
περνάς που μάνα στο παιΐν ,κουλτούρας μας φεγγάρι.
Πέρασες που κατακτητές, μα όμως εν εχάχης,
μπολιάστηκες κλονίστηκες, μαν έππεσες εστάχης.
Γιατ΄ ένει ρίζες σου βαθκιές, στα βάθη των αιώνων
πο τούντο χώμα έβκηκες , κληρονομιά προγόνων.
Να δείχνει την ταυτότητα , πού κατοικάς τον τόπον
Όπως η φάτσα δειχνη μας ,το έθνος των ανθρώπων
Μια νέα νιώθει προσβολήν ,το τζιαι να το προφέρει,
προσέχει ποιον τα λόγια της ,άμπας τζιαι σ’αναφέρει.
Άδικα κόρη προσπαθείς, το "τζιαι" να τ’ αποφεύκης
πεύκος η γλώσσα μας ψηλός , που κάτω εν φυτεύκης
Τζι’ αν του λαλείς του γιόκκα σου , το "τζιαι" να το ξεχάσεις
νέα Κυπρέα όψιμη ,κρόστου να ησυχάσεις.
Κυπριακή εν προφορά , σαν ουρανός πον φεύκει
πάνω πο τούτο το νησί, θα ζιεί θα βασιλεύκη
Πρίν 4-5 χρόνια ήμουν με μιαν αρχαιολογικήν αποστολήν στην Σολιάν. Μια που τες δουλειές μου ήταν η καταγραφή της προφορικής ιστορίας, επήαιννα σε χωρκά τζιαι έπιαννα συνεντεύξεις που ηλικιωμένους για την ζωήν τους, είτε στα μεταλλεία είτε στα χωράφκια κλπ. Σε μιαν φάσην ήταν μαζίν μας τζιαι μια κοπέλλα, φοιτήτρια στο ΠΚ, που την Λευκωσίαν (όι πως έσιει τζιαι τόσην σημασίαν πόθθεν ήταν) τζιαι εστείλαν την μαζί μου. Μιαν ημέραν εκράτησεν η περιπέτεια της, γιατί η γλώσσα που έξερεν εν της επέτρεπεν να επικοινωνήσει με ανθρώπους που χωρκά τζιαι κάποιας άλφα ηλικίας. Σε βαθμόν που έκαμνεν τζιαι τους ανθρώπους να νιώθουν άβολα τζιαι να προσπαθούν να μιλήσουν 'σωστά' Ελληνικά. Τζιαμαί εκατάλαβα ότι λόγω των διαφόρων συγκυριών, πολιτικών σκοπιμοτήτων τζιαι των διαφόρων κκομπλεξ μας, η στετέ τζιαι η αγγόνισσα εν συνεννοούνται πιον.
"Λεμέσια, εθθα συφφωνήσω μαζίν σου, στες άλλεσ περιοχές της Ελλάδας το "είμαι έλληνας" εννεν πολιτική ιδεο΄λογία, εν πραγματικότητα."
Postbabylon,
το σχόλιό μου δεν αναφερόταν σε πολιτικές ιδεολογίες ή πολιτικές πραγματικότητες, αλλά αποκλειστικά σε γλωσσολογικές διαφοροποιήσεις και επιρροές, ανεξαρτήτως κρατικών συνόρων. Η ταυτότητα -γλωσσική, πολιτισμική, εθνική, γεωγραφική κτλ.- είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού.
Ακέρα,
η άποψή μου για τη διαφύλαξη κάθε γλώσσας/διαλέκτου δεν περιορίζεται μόνο στα αγγλικά και την αχρείαστη και ανισοβαρή εμφάνισή τους στα ελληνοκυπριακά. Απέφευγα πάντοτε συνειδητά να αναμειγνύω με άναρχο τρόπο τη μία γλώσσα (μητρική ή ξένη) με την άλλη. Τελικά είναι όλα θέμα επιλογής και σεβασμού...
*Πολύ σημαντική η επισήμανση του Εράνισμας για τον αργό θάνατο του κυπριακού τραγουδιού. Συνδέεται άμεσα με τη διατήρηση της διαλέκτου και δημιουργεί επίσης, σοβαρά ερωτήματα για το μέλλον της εγχώριας καλλιτεχνικής έκφρασης.
Aceras, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον τα διάφορα πλέγματα βρίσκονται παντού, σε όλες τις πλευρές.
Για μένα, είναι προβληματικό και ανιστόρητο να αρνείται κανείς τα στοιχεία που συνθέτουν την ειδική Κυπριακή Ταυτότητα από τη μία πλευρά, αλλά και από την άλλη να μην μπορεί να δει τη συμμετοχή της Κύπρου στην ιστορία του Ελληνισμού και της πολιτισμικής διαδρομής του στο χρόνο-ξεκινώντας από την αρχαιότητα και φτάνοντας μέχρι την εποχή μας. Θα πω και τούτο και ας ακουστεί "ρομαντικό" ή ιδεαλιστικό ή ό,τι άλλο θέλετε. Εγώ την Κύπρο την ερωτεύτηκα αρχικά, μέσα από την Ποίηση του Σεφέρη. Όσο και αν φανεί παράξενο, όλα όσα καταγράφει ο Σεφέρης, όλα όσα συνέλαβε με τις σπουδαίες κεραίες του, τα βρήκα όταν ήρθα εδώ και τα συναντώ ακόμα.
Η Κύπρος, κουβαλάει την Ελλάδα στα αμπάρια της-αν την παρομοιάσω με καράβι. Αλλά, δεν κουβαλάει την Ελλάδα με την έννοια του "ενωτικού οράματος" και άλλους τέτοιους υπερφίαλους και εξαιρετικά επικίνδυνους μεγαλοϊδεατισμούς, περισσότερο την κομίζει ως "αίσθηση" ενός Οικουμενισμού έτσι όπως αυτός πηγάζει μέσα από την Αρχαιοελληνική γραμματεία.
Για αυτό και θα θεωρούσα τεράστιο βήμα μπροστά το να ανακηρυχθεί η Κυπριακή γλώσσα ως Εθνική Γλώσσα της Κύπρου.
Αυτό, θα ήταν το πρώτο συνειδητό σπέρμα για μία πραγματική Κύπρο των Κυπρίων.
Παράλληλα, αν ποτέ υπάρξει Λύση του Κυπριακού μέσα από την Διζωνική Δ.Ο. θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να υπάρξει απόλυτος σεβασμός στις ιδιαιτερότητες των Τ/Κ εννοώ τις πολιτισμικές / γλωσσικές κ.α. Κάθε προσπάθεια "αφομοίωσης" και "εξελληνισμού" θα πρέπει να χαρακτηριστεί εκ των προτέρων ως Έγκλημα.
Αν λοιπόν υπάρξει μία Λύση με όρους πλήρους σεβασμού προς όλες τις πλευρές, τότε πιστεύω ακράδαντα πως συν τω χρόνω -σε βάθος- και χωρίς τεχνητούς τοκετούς (είναι επικίνδυνοι) κάθε έννοια διαχωρισμού θα καταρρεύσει αργά σαν τοίχος από βούτυρο.
Και κάποια στιγμή, επειδή η Γλώσσα είναι ζωντανό εργαλείο, ολοζώντανο που δύσκολα υποτάσσεται σε νομικισμούς και αποφάσεις εκ των άνω, κάποια ιστορική στιγμή θα δημιουργηθεί από την ίδια τη ζωή μία Κυπριακή γλώσσα που θα έχει παντρέψει αρμονικά όλα τα στοιχεία που την καθόρισαν στο Χρόνο, τόσο τα ελληνικά, όσο και τα τουρκικά όσο επίσης και όλα εκείνα τα θαυμάσια στοιχεία που και οι δύο γλώσσες έχουν ήδη δανειστεί η μία από την άλλη αλλά και από τρίτες πηγές (λατινικά, γαλλικά, αγγλικά κ.α.)
Πολύ χονδρικά, αυτές είναι οι σκέψεις μου. Πολύ χονδρικά όμως, καθώς θα μπορούσα να γράφω σελίδες επί σελίδων για το ζήτημα.
Aceras, δεν βρήκα τίποτα να διαφωνήσω!
Εκτός ίσως από το γεγονός πως η Κυπριακή διάλεκτος ήταν να πεθάνει κάποτε, με ή χωρίς την ΕΟΚΑ. Η δική μας παγκοσμιοποίηση μοιραία περνά από τον ευρύτερο ελληνικό χώρο, και αυτό θα γινόταν κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις.
Εγώ στα γραφτά μου κάποτε πετάσσω τζιαι καμιάν κυπριακήν έκφρασην, αλλά συνήθως χρησιμοποιώ την πανελλήνιαν, τζιαι έχω λόγον: εν πιο εύκολη η διόρθωση της πανελλήνιας από τον ορθογράφον της word μου! Άμαν φκουν Κυπριακά, πρέπει να σκέφτουμαι παραπάνω ποιον εν το σωστόν.
Λεμέσια, και καλαμαρίστικα μιλούν μεταξύ τους κάποιοι Κυπραίοι, και αγγλικά.
Αλλά και κάποιοι έφηβοι, μιαν περίεργην διάλεκτον μεταξύ κυπριακής, κομπιουτερικής και αυτής της γλώσσας που ακούουν στες σειρές της τηλεόρασης. Ώρες ώρες με ποιάνει απελπισία, όταν σκέφτομαι πως σε λίγα χρόνια θα μιλώ με τα κοπελλούθκια μου σε μιαν τέθκοιαν παραθκιάνταλην γλώσσαν.
Ίσως τελικά πράγματι τα ιστολόγια, να είναι η μόνη δυνατότητα της διαλέκτου μας να επιβιώσει λίγο παραπάνω.
Εξαιρετικές και οι συνεισφορές όλων των σχολιογράφων αυτής της ανάρτησης.
strovolioti:
Γιατί να σε πιάννει η απελπισία με τον συνδυασμό κομπιουτερίστικων τζαι κυπριακών που ακοούν οι μιτσιοί στες σειρές; Γιατί επιμένουμε να θέλουμε τη διάλεχτο να ένει μόνο τζείνο που ξέρουμε που τους παππούες μας;
Αν υπάρχει ο κίνδυνος θανάτου της διαλέκτου που την εξαφάνιση λέξεων τζαι εκφράσεων όπως λαλεί ο aceras, υπάρχει παράλληλα τζαι ο κίνδυνος του θανάτου μιας διαλέκτου άμα αποφασίσουμε να την τυποποιήσουμε όι ως εργαλείο διατήρησης αλλά ως εργαλείο μουμιοποίησης.
Μακάρι τα κοπελλούθκια μας να μιλούν παραθκιάνταλες γλώσσες- τα κυπριακά εν έτσι που εγεννήθηκαν.
Μια απορία προς τους φίλτατους γλωσσολόγους:
Τα σκοπιανά [ή τα “μακεδονικά” για τους αυτόχθονες] θεωρούνται ως ξεχωριστή γλώσσα; Πάντως κατά τους βούλγαρους είναι διάλεκτος της βουλγάρικης!
Πολιτιπήττα λαλείς "είναι προβληματικό και ανιστόρητο να αρνείται κανείς τα στοιχεία που συνθέτουν την ειδική Κυπριακή Ταυτότητα από τη μία πλευρά, αλλά και από την άλλη να μην μπορεί να δει τη συμμετοχή της Κύπρου στην ιστορία του Ελληνισμού και της πολιτισμικής διαδρομής του στο χρόνο-ξεκινώντας από την αρχαιότητα και φτάνοντας μέχρι την εποχή μας."
Νομίζω ότι το δεύτερον σκέλος αυτού που βρίσκεις προβληματικόν τείνει να εκλείψει. Παλιά η πολιτική πόλωση δεξιάς/αριστεράς, εθνικισμού/διεθνισμού, ελληνισμού/κυπριωτισμού είχεν την ίδιαν διαχωριστικήν κάθετον τζιαι πολλοί αριστεροί ακούαν ελληνισμός τζιαι εσσυχχίζαν το με τον ελληνισμόν που μας έρκετουν που την Χούνταν. Μπορεί ακόμα τζιαι σήμερα πολλής αμόρφωτος κόσμος να σσυχχίζει τα πάντα τζιαι να θεωρεί την ελληνικήν κουλτούραν ξένην όσον τα "ιμπεριαλιστικά δαιμόνια". Σήμμερα όμως ο κόσμος εμορφώθην τζιαι ο αριστερός κόσμος είναι πολλά διαφορετικός. Δεν νομίζω ότι έχει κάποιαν οργανωμένην κοινωνικήν βάσην αυτόν που λες. Για την συμμετοχήν, νομίζω ότι ολοένα τζιαι παραπάνω Κυπραίοι διαπρέπουν στον ελληνικόν πολιτιστικόν χώρον, προβάλλοντας μάλιστα τζιαι τες τοπικές τους ιδιαιτερότητες. Μπορεί ο Αλκινόος Ιωαννίδης να ετραούδησεν έναν σύχρονον κυπριακόν τραούδιν (ετραούδησεν τζιαι τα παραδοσιακά κάμνοντας τα να ξαναζήσουν διαφορετικά) αλλά τζιείνον το έναν αξίζει πολλά.
Δεν νομίζω να έχει αντίθεσην η άθθηση της κυπριακής κουλτούρας τζιαι γλώσσας δίπλα τζιαι μαζίν που αυτήν που αθθίζει στην Ελλάδαν.
Aσερα επιτρέπεις μου να βάλω την ανάρτηση σου στο φέιςμπουκ μου;
Γιώργο καραγιώργη γράφεις Να δείχνει την ταυτότητα , πού κατοικάς τον τόπον
Όπως η φάτσα δειχνη μας ,το έθνος των ανθρώπων
Πρόσεχε τα λόγια σου γιατί κινδυνεύεις να βαφτιστείς τζαι σύ προδότης :)))
Στροβολιώτη είμαι τζιαι γώ της άποψης του νεκατωμένου. Τα παραθκιάνταλα των μιτσιών είναι ίσως η πιό ενεργή συνισταμένη της Κυπριακής λαλιάς. Σίουρα διαφέρουν που αυτά των Αθηναίων εφήβων αλλά τζιαι να μεν εδιαφέραν δεν πειράζει μια συνισταμένη της νεώτερης γλώσσας να είναι παρόμοια δομημένη στην κοινήν τζιαι στην τοπική λαλιά.
Λεμέσια μπορεί να έχεις δίκαιο για την ανάμυξην των γλώσσών αλλά εγώ νεκατώννω τες. Ίσως να είναι τα 20 χρόνια έξω. Φκαίννει ότι εν πιο εύκολο για να εκφράσει την σκέψη, φτάνει να το καταλάβει ο άλλος. Άμαν μιλώ με τους γονιούς μου τζιαι να θέλω να τα νεκατώσω δεν γίνεται. Άμαν μιλώ όμως με έναν κυπραίον δακάτω, είναι μισά μισά. Τζιαι συ μπορεί να ξέρεις να νεκατωμένα με τα εγγλέζικα. Τα νεκατωμένα με τα γαλλικά τζιαι τα εγγλέζικα να δεις τι φκάλλε ;))
Σταλαμαθκιά ελεύθερη. Έσιει που το κάμνουν χωρίς να ρωτήσουν :)
Βάλλω το τζιαι γω τωρά ;-)
Πολλά καλή ανάρτηση! Τούτα λαλώ τζαι γιώ έσςει τζαιρόν :)
Ωστόσο εν έχω πολλές ορπίες για τα Τζυπραίϊκα. Εννάν που τζείντες γλώσσες που εννά χαθούσιν λόγω της παγκοσμιοποίησης.
Ο ανύνωμος ήμουν εγιώ :) Εξίασα να συνδεθώ με τον λοαρκασμόν μου.
Χα χα χα!!! Ε Τζιυπριακόφωνε τζιαι να μεν υπόγραφες θα σε αγρωνίζαμεν. Εσού έκαμες γλώσσαν μόνος σου :))
Δεν σσυφφωνώ με την δικήν σου στάσην προς την λαλιά μας. Δεν θεωρώ αναγκαίον ότι για να την ηγράψουμεν χρειάζεται να την παραλλάξουμεν που την καθομιλουμένην. Τζιαι αν εγράφετουν σήμμερα η κυπριακή καθομιλουμένην θα έμοιαζεν παραπάνω με τζιείνην του Joshoua του Νέα Λήδρα παρά με την δικήν μου που κοτσσινοχωρκατίζει.
Η εμπειρία μιας καθαρεύουσας εδοκιμάστην εις την Ελλάδαν τζιαι τι έδωκεν; Έναν perverse σκατόν που εβασάνησεν εκατομύρια κόσμον τζιαι εγίνην σύμβολον της καταπίεσης, τόσον πολιτιστικής αλλά τζιαι πολιτικής τζιαι πνευματικής.
Εγώ είμαι του να γράφουμεν την κυπριακήν λαλιάν έτσι όπως την ακούουμεν στα διπλανά τραπέζια άμαν πάμεν να φάμεν οφτόν στου Μιλίτζιη, ψάριν στου Ζέφυρου, ή άμαν πάεις σε γάμον στο Trikkis Palace. Όπως την ακούεις που τους μιτσιούς άμαν πάεις θάλασσαν την Κυριακήν, ή μες την αυλήν του Παγκυπρίου, του Λανιτείου ή του σκολείου του Άη Γιώρκη. Λείφκουνται μας απλά θκυο τρία σσύφφωνα που τα πληκτρολόγια τζιαι πρέπει να έβρουμεν μιαν λύσην κοινήν για ούλλους.
Η Κυπριακή της στετές της στετές μου είναι για τα μυθιστορήματα τζιαι την κυπριακήν λογοτεχνία όσων θέλουν να πιάννουν στυλ τζιείνης της εποχής. Εμέναν το στύλ άμαν θα είναι της δεκαετίας του εξήντα-εβδομήντα (θωρείς δεν λαλώ εφτομήντα όπως την στετέ μου) :)))
Ας μιλά ο καθένας όπως θέλει, ας βάλλει τζιαι Αγγλικά τζιαι ασυναρτησίες αν θέλει.
Το κρατικό μας Ίδρυμα το ραδιοφωνικό όμως... που μας εμεγάλωσε τόσα χρόνια με ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΗ διάλεκτο τζιαι καλαμαρισμούς... τι να το κάμουμεν;
Οι Κρητικοί καταφέρνουν την παράδοση τιυς να την μετεξελίσσουν μια χαρά... παράδειγμα στη μουσική τους... εμείς νομίζουμε ότι η παράδοση πρέπει να διασωθεί με "κυπριακά σκετς" (ή την μετεξέλιξη τους) τζιαι "τραούθκια του γάμου".
Ακόμα να καταλάβουμε πως άμα δεν υπάρχουν πλέον κύπριοι θεριστές... το τραγούδι του θέρους εν φυσιολογικό να χαθεί. Ακόμα να καταλάβουμε ότι διατήρηση της παράδοσης σε έτσι περίπτωση σημαίνει π.χ. να κρατήσεις τη φόρμα αλλά να μεν φοηθείς τις καινοτομίες π.χ. νέα όργανα ή την ανάλογη σύγχρονη θεμσατολογία στους στίχους.
Υπάρχει όμως ακόμα ένα θεματάκι που έμπηξεν ο Ασεράς... Ο Υπουργός που αντιλαμβάνεται την ανάγκη, αφήνει υπόνοιες για τη συμπάθεια του προς την Α ή Β θέση... αλλά δεν προχωρά γιατί μετά "θα ππέσει η κυβέρνηση / θα φύει νύχταν που την Κύπρο" ... ας πάει να ππέσει να τζοιμηθεί. Αλλά να παραιτήσει να μας περιπαίζει.
Αγρινέ σε ευχαριστώ που με το σχόλιον σου διάς μου την ευκαιρίαν να πω πόσον τα γούστα μου απαιχθάνουνται το φολκλόρ. Άσε που τη φολκλόρ διατήρηση της Κυπριακής είναι ο πιό θανάσιμος κινδυνος να ποσπάζεται. Ταύτιση είπεν κάπου η Λεμέσια. Ποιός θέλει να ταυτίζεται με το φοκλόρ;
Για τα άλλα που γράφεις, ας μεν αννοίξουμεν τζιαι τούτον το θέμα. Έτσι τζιαι αλλιώς που πλευράς κυβέρσησης τίποτε δεν μπορεί να γινεί. Για μέναν είναι ζήτημαν χρήσης, άρα είναι θέμαν εμάς των χρηστών να έβρουμεν λύσεις.
Καλλύττερα ίσως μια βλακώδης άθλια παιδεία για να έχουν να της φακκούν πουπάνω οι επαναστατημένοι. Μπορεί αυτόν να τους μορφώννει καλλύττερα. Εμάς τι μας εμόρφωσεν;
ο ασιερας πως τπν λαλουν φαινεται ζιει στην αθαλασσα.κινδυνευι λεει η κυπριακη διαλεκτος!ποια λεξη κινδυνευει ρε'? ο πεζεβεγκης οξα ο κουρουπεττος?! ελεος!πιον.εππεσε χρημα που το καθεστως παλε!δωστε τζε εμας λλια!
Aceras και νεκατομένε,
Επίκαιρη αναφορά: με παίρνει τηλέφωνο το απόγευμα ο εφτάχρονός μου:
Παπά θέλω να μου κάμεις τζιείνο το παράλογο, τζιαι τούτον το αδύνατον, ντά;
Τι εννοείς «ντά»;;;;;
Ε, μα εν ηξέρεις τίποτε! Σημαίνει εντάξει!
Εμέναν τούτον δείχνει μου μιαν βαριεστημάραν να μιλήσει σωστά, τζιαι σίουρα δεν μου φαίνεται χαρακτηριστικόν μιας ζωντανής γλώσσας που εξελίσσεται.
Χα χα!! Παίζεις τον ρόλο σου σαν "bourgeois, plus ça devient vieux plus ça devient bête..." (http://www.youtube.com/watch?v=dCHi5apc1lQ)
Τί πειράζει ρε φίλε αν λαλούν τα μωρά "ντα"; Εν πολλά διαφορετικόν τούτον που το κκομπλεξικόν καλαμάρισμαν που εθίξαμεν εδώ.
Η γλώσσα εν ζωντανή τζιαι αλλάσσει. Πολλά σωστά είπετε ότι άμα χάνουνται οι χρήσεις χάνουνται τζιαι οι λέξεις. Τζείνες ούλλες οι λέξεις που εχαρακτηρίζαν τα σπίθκια, τες δουλειές, τες συνήθειες των πλασμάτων πριν 60 ή 80 χρόνια εχαθήκαν. Ο ζυός, η βουτζιέντρα, ο τζιμός, η βούρκα, το ζεμπύλιν, ο φάρτος... η τσιμινιά, ο νοτάς, η αρσέρα, η καρκόλα με το σκλουβέριν τζιαι τον τορναρέττον της, το σώσπιτον, το χαρτζίν, το αλακάτιν..... το λαβέζιν, η τατσιά, ο τσέστος, το σάτζιν, το μαδράτζιν, το βουρνιν, η σανία, ο σύρτης, η κούζα, η κορύπα.....
Η σημερινή γενιά ούτε καν ξέρει τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις τζιαι οι παραπάνω ούτε είδαν ποττέ τους τούτα τα πράματα. Πολλά που τούτα βρίσκεις τα μόνον σε αγροτικά σπίθκια, είτε σαν κειμήλια, είτε κάποια ακόμα χρησιμοποιούντα.
Εν ένας ολόκληρος κόσμος που χάνεται ένεν μόνον η γλώσσα τζιαι οι λέξεις.
Τζιαι μαζίν με τούτα ούλλα χάννεται τζιαι τζείνου του είδους η ομορκιά. Εμέναν ενοχλεί με εξίσου η κακομεταχείριση που γίνεται στην κυπριακή διάλεκτον τζιαι γενικά η παραποίηση των κυπριακών ηθών και εθίμων που τούτους τους νεοφανείς συγγραφείς (τρομάρα τους) που γράφουν τάχα κυπριακές σειρές του τύπου ιστορίες του χωρκού, κλπ.
Αθθυμηθείτε ένα κυπριώτικον σκέτς της δεκαετίας του 80 και δείτε μιαν σειράν που τες "σύγχρονες" κυπριακές ιστορίες.
παρα την προσφορα του γιαγκουλη [στην συντηρηση - τζαι τζηνον με τον φοον αμα δεις αναλυτικα τα κειμενα του]διαφωνω μαζι του..τζαι με τους παραπανω στην απαισιοδοξια..
σιουρα η παλια κυπριακη, οι λεξεις της αγροτικης ζωης με την οποια αναγιωθηκα/μεν στο χωρκον, εν να περασουν τζαι να πασιν..
τζαι εν να ερτουν αλλες..που τα εγγλεζικα, τζαι τα ρωσικα φανταζομαι τωρα..τζαι τα αθηναικα..
τζαι σιγα σιγα υπογεια εν να ξαναμπουν τα αραβικα τζαι τα τουρτσικα μεσα στην ροη των λεξεων..
τα κυπριακα εν γλωσσα του χωρου δαμαι..
εν ειμαι σιουρος οτι εκαταλαβα γιατι εν να αλλαξει η δομη..
αμα εν αλλαξεν μετα την επελαση του εθνικισμου στις δεκαετιες στα μεσα του 20ου αιωνα,εν να αλλαξει πκιον;..
η νεα τεχνολογια σαφως εν να ευνοησει οϊ απλα πκιον την συντηρηση αλλα την επεκταση της κυπριακης..
η ουαλλικη επηεν να χαθει τζαι λαλει ο μακλοουαν επανεφερεν την το ραδιο..
διαφωνω με την περιφρονηση για το σκετς - τζαι κατα συνεπεια την επεκταση της κυπριακης στα μμε..εστω τζαι με εκπομπες που μπορει να αρεσκουν η οί..
ιστορικα το σκετς υπηρξε μια νευραλγικη σημειολογικη [τζαι ιστορικη την περιοδο 60-80] στιγμη..τζαι τεχνολογικη..ξαφνικα το μεσομερι της κυριακης εγινετουν η πληρης ανατροπη..η ανεπισημη/καθημερινη γλωσσα ακουετουν που το νεο τεχνολογικο μεσο [το ραδιο] τζαι εκτοπιζεν [εστω τζαι για 25 λεπτα] τα καλαμαριστικα αλλα τζαι την αρχαιζουσα γλωσσα της εκκλησιας - που ακουετουν επισης την κυριακη..
τζιαμαι "εγραψαμεν" την ρομαντικη μας λογοτεχνια..την νοσταλγια για το εχτες που εχαθηκεν..τον ρομαντικο ερωτα..κλπ κλπ
η κυπριακη παραδοσιακη μουσικη εν ενα πραμα που εκωδικοποιηθηκεν που το 60...αλλα υπηρξε τζαι μια κυπριακη μουσικη του εκμοτνερνσιμου - του λυμπουριδη ας πουμε..αλλα υπαρχει πκιον τζαι η νεα [μεταμοντερνα ας πουμε τωρα;] κυπριακη μουσικη η μουσικη με κυπριακο στιχο σε διαφορα ειδη...υπαρχει τζαι αναπτυσσεται..δηλαδη ο καρβελλος, ο καραγιωρηγης κλπ εν περνουν σαν ειδος κυπριακου ποιοτικου κυπριοφωνου τραουθκιου;
το κυπριακο ροκ με ριζες στο εσυρα το μηλον, θα αθθισει νομιζω..
εστω νακκον παρατζει..
ειμαστεν τζαι λλιοι..:)
νομιζω η κυπριακη εν η αξιοπρεπεια των ιθαγενων..τζαι παρα τα μικραστικα τους κομπλεξ εν να γαντζωνουνται παντα πανω στο "τζαι" [τζαι την ακολουθια του] σαν συμβολο υπαρξης..
για να μεν μου πειτε οτι παιζω με την ποιητικη εκδοχη, εσιει τζαι μια ερευνα [που τα 90'σ] που δειχνει οτι η κυπριακη εν ειδος συμβολου ταυτοτητας για τους ιθαγενεις..
τζαι η διγλωσσια πκιον εν μαλλον αναγνωρισμενη σαν γλωσσικη κατασταση στην κυπρο..
τζαι που ελληνες γλωσσολογους πκιον..
τζαι ο μπαμπινιωτης λογικα πρεπει να εματανιωσεν για τες πελλαρες του τοτε..
[συνεχιζεται πουκατω]
ο μ. χριστοδουλου ειπεν 2 ατακες που μου αρεσκουν..
1. "οι κυπριοι αμυνονται ως αιαντες της διαλεκτου των"...για την αντισταση στο να αλλαξουν τα τοπονυμια..
2. "η κυπριακη διαλεκτος απετρεψε την ενωση"..στην ομιλια του στο λαικο πανεπιστημιο την δεκαετια του 80..
φιλε μου ασερα..ακομα τζαι οι εοκατζηες εν με τα κυπριακα που εσυγκινουνταν..
τζαι εννοειται οτι εν γλωσσα..
εμενα εσει παραδειγματα οπως του στροβολιωτη που μου αρεσκουν..τα "ντα"..διαφορα συντομα τζαι νεες γλωσσικες εκδοχες..
επροσεξα οτι μερικοι μιτσιοι λαλουσιν "παουσιν' αντι 'πασιν'..
μπορει να μεν σημαινει τιποτε...
μπορει να εν τζαι δειγμα ρευστοτητας..
αμα εν υπαρχει σωστο, αρκεφουν να δημιουργουν συνδυασμους...
εν αθθυμουμαι το "χαννεις" στους μεγαλους τοτε που ημουν μιτσης..
το "μα εγω εν τζαι.." εν τηλεοπτικο αλλα μερος της καθημερινοτητας..
η αλλαγη δημιουργα..
κατι χανεται..
κατι εφευρισκεται..
η μπορει να ερτει πισω..
η γλωσσα του σχολειου κλπ εκτομισεν λεξεις..αλλα εν τα εκαταφερεν..οπως ειπεν τζαι δυσπιρκαμενος ο μπαμπινωτης τοτε στις αρκες του 90..
οι ιθαγενεις εφευρισκουν νεες παραλλαγες σε ρευστο τοπιο..με δανεια..η χωρις..
οποτε το ερωτημα ενι που εν να παει η κυπριακη, ο ηχος τουτου του συνοριακου χωρου καθως διασταυρωνεται τζαι με αλλους ηχους..αλλες γλωσσες τζαι με τεχνολογια που εν να καμει την διαχυση του πολλαπλου πιο ευκολη τζαι το παραμυθι της μιας σωστης γλωσσας, πιο κατανοητο σαν ανεκδοτο της εξουσιας..
που καποτε ηταν αθηναικη..
αλλα ακομα τζαι που τζιαμια δανειζουμαστεν παραποιησεις/εκτροπες του επισημου λογου..
αμα ακουω κυπραιο/α να ανακτωνει κυπριακο πλαισιο τζαι λεξεις ελληνικες/αθηναικες τζαι αγγλικες νομιζω παμε σε νεα συνθεση..
καρτερω τζαι τες αλλες ροες αν φκουν πουπανω..:)
τζαι αμα θωρω την διαφημιση για τα "μαρκουτζια πιεσης" οπως οδηγω, αναποφευκτα χαμογελω..
λινοπαμπακος
Ίων, η γλώσσα η ζωντανή όντος ανανεώννεται. Οι λέξεις εν όπως τα κύτταρα τζιαι οι δομές όπως τα κόκκαλα, Για κάθε λέξην που έβαλες να σου βάλω τρεις τζιουνούρκες που δεν έξερεν η προγιαγιά σου τζιαι την αντικαταστήσαν για άλλην δουλειάν ανάλογην.
ζυός/ η τροχαλλία, η κορώνα, ο τραβηχτήρας
Βουτζέντρα / η αλωνιστική, ο σπαστήρας, ο τζιοίλιντρος, τα μασιαίρκα του μύλου
Τζιημός (με ήττα κόρη) / το κλάτς, το στόπερ, το καρπουλατέρ του τράχτου
η βούρκα/ η τσεντούα η νάιλον, το ταγάριν, το σακκίδιον
Το ζεμπύλιν/ το τάσπιν, η κάσια, το σιαππάνιν
ο φάρτος/ η ταϊστρα, ο κοχλύας, το σιλό
Τσιμινιά/το μπόιλερ, το πέκκον, ο ανεμιστήρας
νοτάς/ το σαλόνιν, η κουζίνα, τα μπάνιον
αρσέρα/ διπλόν τζιάμιν, πορτοπαράθυρα, η τζιαμαρία
Καρκόλα/το σφογγάριν, το κκουίλ, το τεμπούρ (όσοι εν το ξέρουν ακόμα χάννουν το πιό όμορφον τζιαι άνετον νύπνον τζιαι πονούν την μέσην τους άδικα)
Σκλουβέρκα/ ερακοντίσιον, ριμοουκκοντρόλ, 24 βαθμούς κελσίου
Τορναρέττον/ τα σιεμέ, οι σταυρόπουντοι, τα εργόχειρα
Σώσπιτον/ανσασσέρ, το καράσς, το πλησταρκόν
Το χαρτζίν/η ττεφάλ, η μαείρισσα του ατμού, η πριζολιέρα
Το αλακάτιν/ η τουρπινούα, το λάστιχον, τα σκλίπς των σωλήνων, τα πεκκούθκια, οι σταγόνες
Λαβέζιν/το ττάππερ, το μαικρογουέιβ, το μίξερ
ουφ, εβαρέθηκα, εκατάλαβες νομίζω
άτε να κάμουμεν τζιαι την κούζαν/το παούριν, η ποτίλλια, το ψυγειούιν.
Είμαι σίουρος ότι τα κοπελλούθκια του γυμνασίου τα μισά που έγραψα δεν θα τα ξέρουν. Ήδη είναι παλιές λέξεις. Θα έχουν σίουρα άλλες που δεν ηξέρω για να μας βάλουν σχετικά με τα ρούχα, με τα παιχνίθκια, με τα κκομπιούτερ, με τες ηλεχτρονικές συσκευές.
Τες καρκόλες, τες αρσέρες, τους φάρτους, τα τορναρέττα επιάσαμεν τα που τους γάλλους τζιαι τους ενετούς, τους νότες που τους τούρκους, τους τζιημούς που τους αρχαίους έλληνες, τι αν πιάσουμεν τωρά το κκίπορ που τους εγγλέζους τζιαι τον ανεμιστήραν που τους καλαμαράες. Έτσι τζιαι αλλιώς θα τα αλλάξουμεν στα δικά μας μέτρα. Το έναν θα γινεί ανεμιστηρούιν τζιαι το άλλον κκιπορτάτσα (μιλώ για τζιείνα τα απαίσια κκίπορ που έφκαλεν κάποτε η μικκροσόφτ)
Φίλε μου λινοπάμπατζιε όποτε σούζουμαι μεταξύ αισιοδοξίας τζιαι απαισιοδοξίας (σκόπημα εκούντησα λλίον την απαισιοδοξίαν ακολουθώντας τον Γιαγκουλλήν) έρκεσαι τζιαι αλλάσσεις την ατμόσφαιραν τζιαι γύρνω που την πλευράν της αισιοδοξίας. Την ώραν που έγραφες εσύ το σχόλιον σου εσύντασσα τζιαι γώ την απάντησην στην ίων τζιαι αν προσέξεις είναι σαν να τζιαι υπήρχεν μια επικοινωνία εκ του μακρώθεν. Εγράψαμεν στο ίδιον μοτίβον.
Πρέπει όμως να σούσουμεν τα νερά, όχι κατ΄ανάγκην με έγγρισην ή βοήθειαν της εξουσίας. Πουκάτω πουκάτω ίσως να καταφέρουμεν παραπάνω. Θα έρτω με ανάρτησην ειδικά για το τί θα μπορούσαμεν να κάμουμεν για να κάμουμεν την ζωήν μας έφκολην με την χρήσην της κυπριακής λαλιάς σαν γραμμένη (δηλαδή γλώσσαν πλέον τζιαι ας μεν τους αρέσκει). Εξάλλου, σύφφωνα με τον ορισμόν του Φοίβου Παναγιωτίδη, τζιαι στρατόν έχουμεν, τζιαι ναυτίκον. Τρία σσύφφωνα μας λείπουν που το αλφάβητον λαλεί τζιαι η πόστμπάμπυλον τζιαι θωρείται ακόμα τζιαι με δίχα τους μπορεί να κάμουμεν.
Διστάζω να αφήκω σχόλιον σε τούτον το ποστ. Που την μιαν έγραψα με αφορμήν τούτον το πποστ τζιαι έναν δικόν μου που λαλώ τι με προβληματίζει για την θέσην της Κυπριακής, που την άλλην το σχεδόν δέος που νιώθω με την συζήτηση μεταξύ Acera τζιαι σχολιαστών δαμέ λαλεί μου ότι εν με παίρνει ακόμα να μιλώ.
Θέλω μόνον να διασώσω την τιμήν μιας λέξης για την ώραν. Του "ντα".
Γιατί να γινεί τούτη η λέξη σύββολο της (τάχα) αφασίας των νέων;
Πολλά δημιουργική λέξη το "ντα". "Εντάξει". Αποβολή του άτονου αρχικού φωνήεντου. "Ντάξει", αποκοπή της κατάληξης. "Νταξ" (τύπος κυρίως καλαμαρίστικος) τζιαι τέλος, σίγηση του τελικού συφφωνικού συμπλέγματος . "Ντα". Εν εν άναθρη κραυγή, εν μόριον βεβαιωτικόν με ιστορίαν, όπως κάθε λέξη. Η ομοιότητα του με το σλάβικον καταφατικόν μόριον Да καθιερώνει το. Ακόμα τζιαι το ταπεινόν "ντά" έχει θέσην στην γλώσσαν μας. Αν με την διάσωσην της κυπριακής εννοούμεν μιαν άλλην καθαρεύουσαν που οι λέξεις εν να περνούν που φέισκκοτρολ, τολμώ να πω ότι κάπως το επήραμεντε λάθος.
Συνεχίζω να παρακολουθω με ενδιαχέρον.
Μετά την παρέμβασην του λινοπάμπακου έβαλα έναν ερωτηματικόν εις τον τίτλον, παρόλον που το κείμενον είναι θανατερά απαισιόδοξον. Για να πώ την αλήθκειαν όμως φοούμαι τες τούτες ούλλες τες μανάες που δεν αφήννουν τα κοπελλούθκια τους να μιλούν "χωρκάτικα". Φοούμαι τζιαι τούτες ούλλες τες λουσάτες τζιαι τούτους ούλλους τους γραβατωμένους μες τες υπηρεσίες που σου απευθύνουν τον λόγον σε γελεία καλαμαρέ.
Δεν εδκίαβασα τα κκόμεντς - απλά ένα θέλω να πω. Να πάμε ούλοι να τανίσουμε δαμέ
Ε μιτσή, εσύ όποτε μιλήσεις συγκινείς με :))Εμεγάλωσες πολλά πριν τον τζιαιρόν σου. (μιτσή με την έννοιαν ότι ηληκιακά ίσως ρέσσω σου τρεις ζωές, όι να με παρεξηγήσεις τωρά! :)
Η άλλη λέξη αφασία που βρίσκω σε ιστολόγια νέων τζιαι αρέσκει μου είναι το "νάμπου" σε μιαν λέξην. Νάμπου θέλεις; νάμπον τούτα; Νάμπου α πεις;
Ευπρόσδεχτη τζιαι τούτη στο ζωντανόν κόρπους της γλώσσας. Ευπρόσδεχτη με την έννοιαν ότι αρέσκει μου τζιαι θα την χρησιμοποιώ τζιαι γω, όι να με πάρετε τωρά τζιαι για καμιάν εξουσίαν που κάμνει φέιζκκοντρόλ.
Πας το φέιζκκοντρόλ βάλλεις μιαν οξά θκυό οξείες τωρά; :))
@ανώνυμο /Λινοπάμπακο
Καθόλου δεν περιφρονώ το Κυπριώτικο σκετς. Αντίθετο δεν το χάνω κάθε Κυριακή. Συγκρίνω όμως τα κυπριώτικα σκετς στην τηλεόραση της δεκαετίας του 80 που μου αρέσκαν πολλά, με κάποιες σημερινές τάχα κυπριακές σειρές του τύπου ιστορίες του χωρκού, όπου μείωνονται οι κάτοικοι των χωρκών της υπαίθρου τζιαι σαν άνθρωποι τζιαι σαν χαρακτήρες. Τους παρουσιάζουν με πολλά πολλά αήπια τζιαι κουσούρκα (φιζάνηες, τσαλαβούττηες, κλέφτες, ψεύτες, φωνακλάες, οι γεναίτζιες δέρνουν τους αντράες τους, κλπ.) Τούτον δεν μου αρέσκει καθόλου γιατί δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εγιώ που είμαι γέννημαν θρέμμαν του χωρκού ξέρω πολλά καλά ότι ο κόσμος μας στην συντριπτικήν του πλειοψηφία δεν ενι έτσι όπως τον διακωμωδούν τζιαι τον περιπαίζουν σήμερα.
@Ασέρα. Ατε πε μας τες ιδέες σου τζιαι μεις είμαστεν μαζί στο ίδιον αντάτζιν. Α, τζιαι πέ μου ποια σύφφωνα λείπουν;
Heeelp!!!
ήβρα τα τρία σσύφφωνα που μας λείπουν δαμαί http://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνική_Κυπριακή_διάλεκτος
Ποιός κκομπιουτεράς μπορεί να μας πεί πως μπορεί να γράψει κάποιος χ̌ κ̌ ž τζιαι λέξεις όπως σ̌κ̌ύλλος, κουνουσ̌μάς, τσ̌αρτσ̌άρω χωρίς να κάμνει κκόπι ππέιστ τα γράμματα χ̌ κ̌ ž σ̌;
Χα, τζιαι άμαν κάμω ππέιστ το σ̌ μες το word φκάλλει μου σ^
@milaz τζιαι στο wikipriaka.com κακόν ένι να προσθέτουμεν λέξεις, ερμηνείες τζιαι προφορές άμαν ιμπόρουμεν. Όι απλά επειδή η κυπριακή εν λεξικογραφείται ενεργά, αλλά τζιαι επειδή τζιαι τα θκυο εν πρότζιεκτ ελέφτερου περιεχομένου (GPL το ένα, Creative Commons το άλλον). Το δικαίωμαν της λέφτερης κουλτούρας επιτάσσεται να το προασπιστούμεν στες μέρες μας, που το αποτέλεσμαν της αθρώπινης διανόησης εν που ντιφόλτ φυλακισμένον με πνευματικά δικαιώματα.
@Acera, σιαίρουμαι που σ' αρέσκει το νάμπου. Εν τζιαι τούτη λέξη χαρακτηριστική, με δικήν της ιστορίαν. Τζιαι λέξη πραχτική. Έτσι λέξεις εντωπωσιάζουν με, τζιαι ας εν που τες πιο κοινόχρηστες, όι καμιά σπάνια ποιητική (τζιαι τζιείνες ωραίες βέβαια).
@ιων
Για τα σύφφωνα, δε το πινακούϊν που έστειλα στο Βικιλεξικόν http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1:%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC#.CE.95.CF.80.CE.B5.CE.BA.CF.84.CE.AC.CF.83.CE.B5.CE.B9.CF.82_.CF.86.CF.89.CE.BD.CE.B7.CF.84.CE.B9.CE.BA.CF.8E.CE.BD_.CF.83.CF.85.CE.BC.CE.B2.CF.8C.CE.BB.CF.89.CE.BD_.28.CE.9A.CF.85.CF.80.CF.81.CE.B9.CE.B1.CE.BA.CE.AC.29
Με μινιμαλιστικήν θεώρησην, εν απλά θκυο σύφφωνα περίτου. Πρακτικά όμως εν τέσσερα.
Κάποιος πρέπει να κάμει φοντ για τα Windows με τούτα τα γράμματα μέσα. Να δοκιμάσουμεν λαλείς;
Βρε βρε πολλύς κόσμος πόψε. ΄Ωσπου να γράψω θκυο γραμμες ήρταν τζιαι άλλοι στην παρέαν.
Αρεσεν μου στην Βικιπαιδεία. Μπορούμε να προσθέσουμε λέξεις; Κάποιος να μας πει τον τρόπον να μεν κάμνουμεν πειράματα εμείς οι μιτσιοί οι αρχάριοι.:))
Στον τόπον μου λαλούμεν ήνταμπου, αντί του νάμπου. δηλαδή ήνταμπουννα γινεί τωρά; ηνταμπόκαμες κόρη τζιαι έκαψες το φαίν; ήντα έθελες περίπατον αφού έβρεσιεν;
Αραγε πρέπει να το γράψω σε 3 λέξεις δηλ.
ήνταμ πον να γινεί τωρά;
Ατε καληνύκτα τζιαι καλόν ξημέρωμαν.
Acera, το να γράφουμεν με σκουλουκούθκια πάνω που τα γράμματα εν εν αλήθκεια πραχτικόν. Παλιά υποστήριζα το τζιαι ήβρα τζιαι κάποια πλεονεχτήματα, αλλά τεχνικά έν θα πετύχουμεν πολλά, εκτός αν για κάθε πποστ εν να κάμνουμεν διαδικασίες στοιχειοθεσίας.
Πέραν των ορθογραφιών που χρησιμοποιούμεν με το "ι" σαν βοήθημαν (οπώς σι, ζι, τζι, ντζι), υπάρχει τζιαι η λύση των λατινικών γραμμάτων είτε που τα αγγλογαλλικά (sh - g & ch - j) είτε, γιατί όι που τα τούτζικα (ş - j, ç - c) ή των γραμμάτων του φωνητικού αλφαβήτου ʃ & ʒ. Ως υπάρχτοι χαρακτήρες εν πιο εύκολον να χρησμοποιηθούν. Φκάλλουμεν έναν keyboard layout που, ας πούμεν με δεξίν alt + σ να φκάλλει αντί απλόν "σ", έναν ş.
Οι Σέρβοι υιοθετήσαν λατινικά γράμματα στο κυριλλικόν αλφάβητον για κάποιους ήχους, οπότε η ιδέα να πιάμεν εμείς γράμματα που ξένα αλφάβετα έν εν πρωτόγνωρη. Αλλά μάλλον τα εθνικιστικά πάθη θα προτιμήσουν μιαν γραφήν-μισοδότζιν παρά έναν ωραίον ş για να γράφουμεντε λέξεις όπως παşş με τρόπον που να θκιαβάζουνται.
Αφήνω τζιαι έναν λίνκον για τον ιων, για το πώς να κάμει νέα λήμματα στο Βικιλεξικόν, τζιαι καληνυχτίζω σας τζι εγιώ για ποψε.
http://el.wiktionary.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1:%CE%93%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B7_%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD
μπράβο μας
πρώτη φορά βλέπω τόσες απόψης που μπλόκς. η έννοια των μπλοκ εξάλλου. ο κάθε ένας έσιει άποψη τζαι μπόρει να την πεί.
σχεδόν ούλλοι συφωνούν. αλλά το πρόβλημα που έχουμεν στη κύπρο εν η έκφραση μας. λαλείς ότι έχουμεν την ευφράδεια του λόγου αλλά εν νομίζω να την έχουμε ειδικά εμείς οι μιτσιοί.
Για παράδειγμα το 'ευφράδεια' φκένει μου ολόισια στα ελληνικά τζαι ας μιλώ ουλλοι μέρα κυπριακά.
πάεις έναν 'interview' στη κύπρο τζαι μάσιεσαι να καλαμαρίσης αν δεν το κάμεις τζαι στα αγγλικά.
ο κάθε τόπος έσιει τζαι τη διάλεχτο του. στη γειτονιά μου λαλούμε λέξεις που εν τες λαλούν πούποτε αλλού. εμείς καταλαβαινούμαστεν.
ασέρα η γλώσσα εν κουμαντάρετε. τζαι αμαν τα λαλείς που τη ψυσίη σου καταλάβουν σε ούλλοι.
Εμπήκα μόνο τζιαι μόνο για να πω τούτο.Πρώτη φορά θωρώ κυπραίους να συτηχάνουν μες τα μπλογκς τζιαι να μεν τρώουντε,μάσσιαλλα μας τελικά η ΓΛΩΣΣΑ μας ενώνει!!!
Δεν θεωρώ το καλαμαρίζειν ένδειξη καλλιέργειας ή σοφίας ή μόρφωσης. Ένδειξη μόρφωσης θα ήταν να μπορείς να μιλήσεις την κοινή ελληνική χωρίς να κομπιάζεις ή να μιλάς πλειάδα ξένων γλωσσών.
Το ότι στην Κύπρο τα Νέα Ελληνικά συγκεντρώνουν μέσο όρο 12/20 στις εξετάσεις των Λυκείων και το γεγονός ότι όλος ο πληθυσμός μιλά τα αγγλικά καλύτερα από τα Ελληνικά μου λέει πολλά για το επίπεδο μας.
Οπότε, το τελευταίο που με ενδιαφέρει είναι η διάσωση μίας διαλέκτου που αποτελεί την εύκολη λύση για όσους αδυνατούν να εκφραστούν σωστά στη μητρική τους γλώσσα. Για να το πω λαϊκά, ο κάθε χώρκατος που δεν ξέρει να μιλήσει επικαλείται τα κυπριακά για να δικαιολογήσει τις ελλείψεις του. Άμα είσαι μάγκας κύριε, να μιλάς κυπριακά με τους φίλους σου και τους συγγενείς σου, αλλά να μπορείς να σταθείς μπροστά από ένα μικρόφωνο και να μιλάς σαν την Έλενα Ακρίτα. Μπορείς; Αγγούρι.
Και εδώ που τα λέμε, άμα θέλετε να μιλούμε την κυπριακή διάλεκτο σωστά, να την μιλούμε όπως καταγράφτηκε από τον Τεύκρο Ανθία και όχι όπως κατάντησε σήμερα. Δηλαδή, ένα αμάλγμα τουρκικών, αγγλικών και λέξεων αργκό.
Αντι Χρίστο, που και το όνομά ΄σου το γράφεις στα Αγγλικά, σε προκαλώ σε συζήτηση, όχι γραπτή αλλά προφορική. Ενας χώρκατος που δεν ξέρει να μιλήσει και επικαλείται τα Κυπριακά για να δικαιολογήσει τες "ελλείψεις" του.
Να δούμεν ποιού θα μείνει το αγγούριν: ))
Νομίζω ότι εν εξανασυμμετείχα σε συζήτησην για τα Κυπριακά με τόσες ενδιαφέρουσες απόψεις, με βάθος, ωριμότητα τζιαι κυρίως χωρίς να σσιυλλοφαηθούμεν. Μπράβο σου Άκερα που άρκεψες τούντην κουβένταν, να μεν την αφήκουμεν να μαράνει.
Όσα και να πούμε για την κυπριακή εν θα τελειώσουμε ποτέ! Ατέλειωτο θα είναι τζαι το σχόλιο μου...απολογούμε που τα τωρά όμως...(την πολιτική ιστορία που αναφέρεις εν θα την σχολιάσω)
Διαφωνώ με τους φόβους σου Ασέρα μου, ανήκω σε όσους θεωρούν την κυπριακή, διάλεκτο της ελληνικής γλώσσας με καταγωγή την Αρκαδία, και μιλώ με τους φίλους μου τη κοινή νεοελληνική. Χωρίς ν΄αλλάζει η μελωδία, δεν την κρύβω από τους Ελλαδίτες φίλους, ούτε καλαμαρίζω με τους συντοπίτες μας.
Για τον κάθε γλωσσολόγο που μπορεί να υποστηρίξει πως η κυπριακή διάλεκτος είναι γλώσσα υπάρχουν δέκα που διαφωνούν.
Τα βιβλία του Γιαγκουλλή, μου χαλάνε την εμπιστοσύνη στην έρευνά του αφού η προχειρότητα και τα λάθη με τα οποία πέρασαν στο τυπογραφείο ...βκάλλουν μάτι! Υπάρχουν τόσα λεξικά για την κυπριακή, μη λέμε ότι δεν έγινε έργο!
Να κάμω μια παρένθεση για την αναφορά σου στις περιοχές μας :))))
Δεν ξέρω για την Ελβετία, δεν μπορώ να έχω γνώμη. Στη Γερμανία, οι διαλέκτοι ομιλούνται μόνο τοπικά, στο πανεπιστήμιο να πετύχεις κανένα προφ που να του φεύγει κανένα ιδίομα αλλά... η κοροϊδία που έπεφτε εις βάρος συμφοιτητών μας Γερμανών με βαριές προφορές και "αστείο"λεξιλόγιο δεν περιγράφεται!Ναι,μου προκαλούσε αηδία η συμπεριφορά τους-δεν κοροϊδεψα ποτέ κανένα που προτιμά να μιλά την κυπριακή για τον οποιοδήποτε λόγο- κι ενώ οι Βαυαροί που επέμεναν να "βαυαρίζουν" περνούσαν αυτόματα στην ομάδα των ξένων-που μας μετρούσες στα δάκτυλα του ενός χεριού-, οι Αυστριακοί συμφοιτητές μας φρόντιζαν να μιλάνε όσο το δυνατόν χωρίς προφορά χοχ ντόιτς. Το ίδιο γίνεται και στη δουλειά και στον φιλικό μας κύκλο. Αν μιλάς διάλεκτο, κόβεσαι.Είτε είσαι ντόπιος είτε ξένος. Συγχωρείται μόνο η προφορά. (αυτά από τις δικές μου εμπειρίες)
Την πρόγιαγια μου θυμούμαι τη να μας φωνάζει "Μα πού εχωστήκετε στο ποτζεί δωμάτιο;Ελάτε ποδά στην δίχωρη!" ενώ το καθιστικό/υπνοδωμάτιο στο πατρικό του παππού μου το αποκαλούμε, συνομιλώντας με τη γιαγιά μου, μέχρι και σήμερα "παλάτι".
Η Θεσσαλονικιά φίλη μου θα σου πει ότι ξέχασε κάτι στην κάμαρά της. Και ξέρουμε πολύ καλά τί σμίγει το άλφα με το ήττα. Η πηγή. :)
Άρα μεν λαλείς ότι το δωμάτιο προαναγγέλει τον μακρινό θάνατο της κυπριακής λαλιάς γιατί όταν ήμουν μιτσιά έπρεπε να φκαίνω παν στο δώμα να κατεβάζω τα καττούθκια άμπα τζαι τα χάσει η πρόγιαγια που τα μάθκια της.
Μπορεί ο χώρος που εσύ ένιωθες κάμαρη, για άλλους Κυπραίους πιο παλιούς σου να ήταν πάντα το δωμάτιο τους.
Κανένα να μεν κλαίμε πριν το τέλος του, λαλούν. Ας το πούμε και για την λαλιά μας, που μια χαρά ζει και βασιλεύει τωρά τελευταία στην τοπική τηλεόραση είτε από τα στόμα της εξουσίας είτε από τις σειρές. Αν επεθάνισκεν η κυπριακή, εν θα αγαπιέτουν η Αίγια η Φούξια τόσο πολλά.
Αν επεθάνισκε η κυπριακή, θα το επροσέχαν πρώτα οι Ελλαδίτες και μετά εμείς. Βλέπεις τους Κρητικούς να έχουνε τσημεία, τους Ροδίτες να τους περνούμε καμιά φορά για Κυπραίους, να αναρωτιέσαι στην Σαλονίκη αν σε απειλούν όταν λ(ου)ένε πως θα σε κάνουν στιφάδο. Η κολλητή μου από την Μυτιλήνη καμιά φορά χρησιμοποιεί λέξεις που δεν έχω ξανακούσει. Το ίδιο ισχύει και για τις φίλες από τα Επτάνησα, ενώ αυτές στις αρχές χαμογελούσανε όταν πρότεινα να βρεθούμε "η ώρα έξι".
Αν επεθάνισκεν η κυπριακή, θα εσταματούσαμε να λέμεν "Αγαπώ σε!" και θα το κάναμε "Άι λαβ γιου"ή στην καλύτερη περίπτωση "Σ΄αγαπώ".
Στα συναισθήματά μας ζουν οι όμορφες λεπτομέρειες της διαλέκτου μας. Άμαν φουντώνει το πάθος ή ο θυμός, το γέλιο και η λύπη, εν άκουσα Κυπραίο να τους δίνει ... καλαμαρίστικη χροιά. Ποτέ. Ούτε καν Κυπραίο που έζησε χρόνια στην Αθήνα.
Ο Βασίλης Μιχαηλίδης έκλαψε πικρά που δεν εκατάφερνε να γράψει στην καθαρεύουσα. Επροσπάθησε αλλά δεν είχε τα εφόδια. Και πώς άλλωστε όταν αυτή ήταν μια γλώσσα κατασκευασμένη; Η ποίηση θέλει συναίσθημα και εμείς που τον αγαπούμε σήμερα εν γιατί έδωσε στο έπος και στον λυρισμό κυπριακό στίχο.
Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, είναι τα κυπριακά τραγούδια που πεθαίνουν, αυτά θα έπρεπε να φροντίζαμε. Ειδικά αυτά που νομίζεις ότι οι στίχοι τους δεν θα τελειώσουν ποτέ...
Η κυπριακή λαλιά μου δίνει την ευχέρεια να καταλαβαίνω τις υπόλοιπες ελληνικές διαλέκτους, ακόμη και την καταπιεσμένη από τους Τούρκους διάλεκτο των Ρωμιών της Τραπεζούντας, αυτούς που το σύστημα της χώρας τους έμαθε να λένε πως είναι Τούρκοι αλλά αν τους συναντήσεις τυχαία θα σου πουν "Εγώ είμαι Ρωμαίος! Η μάνα μου κι ο κύρης μου..."
Ίσως η κυπριακή λαλιά να με βοήθησε μέχρι τώρα να μπαίνω εύκολα στις γερμανικές και τις αγγλικές διαλέκτους χωρίς κανένα πρόβλημα. Πιάνω τη μελωδία και απολαμβάνω το λεξιλόγιο τους, ακόμα και όταν οι ντόπιοι επιμένουν πως δυσκολεύονται.
Το τί συμβαίνει είναι πως μεγαλώνουμε Ασέρα μου και η αργκό συνεχίζει να μένει έφηβη :))))) οι μεγαλύτεροι μιλάτε μια διαφορετική αργκό από τη δική μας γενιά, ενώ οι σημερινοί έφηβοι, μιλούν μια ολόδική τους.
Και αυτές οι γέννες αργκό είναι που προβληματίζουν πλέον ορισμένους Ελλαδίτες γλωσσολόγους-διότι οι ξένοι που έτυχε να μελετήσω την αποκαλούνε ελληνική διάλεκτο-και σκέφτονται μήπως και τελικά η κυπριακή είναι γλώσσα. Μα λανθάνονται γιατί αργκό υπήρχε πάντα. Όσο μια διάλεκτος πάλλεται, ερωτεύεται νέες λέξεις και ξεχνάει άλλες. Είτε είναι της πηγής, ελληνικές, είτε ξένες. Είχαμε ξένες που την συμβίωση με τους κατακτητές, τωρά με την παγκοσμιοποίηση, δανειζόμαστε πάλε ξένες λέξεις αλλά και αντιδάνεια. Με κάποιες άλλες, πιάνουμε ξένες λέξεις αλλά διούμε τους ελληνική κατάληξη, πλάθοντας ένα ολοκαίνουριο λεξιλόγιο, που μόνο ο χρόνος θα αποδείξει αν του αξίζει να εν ταίρι της καθουμιλουμένης μας ή όχι.
Θα επαναλάβω το ερώτημα ΜΟΥ [δεν του δόθηκε καθόλου σημασία – μπορεί να είμαι κι εκτός θέματος] μετά και την παρέμβαση της Thalassamov:
Μια απορία προς τους φίλτατους γλωσσολόγους:
Τα σκοπιανά [ή τα “μακεδονικά” για τους αυτόχθονες] θεωρούνται ως ξεχωριστή γλώσσα; Πάντως κατά τους βούλγαρους είναι διάλεκτος της βουλγάρικης! Πως θα μπορέσει μια διάλεκτος να επιβιώσει αν δεν κατοχυρωθεί ως ξεχωριστή γλώσσα;
Τι πάω τζι’ εγιώ τζιαι ψάχνω τζι’ αρωτώ!!!
Η υπαρξη πολλων Ελληνικων γλωσσων/διαλεκτων δεν πρεπει να θεωρειται απο εθνικοφρονες ως απειλη. Η πολιτικη ερμηνεια γενικοτερα ειναι αχρειαστη. Ο καθε λαος μπορει να προχωρησει σε προσπαθειες διατηρησης της γλωσσας. Οπως πηγαινουν τα πραγματα, αυτο που βλεπω εγω ειναι η εξαφανιση των Κυπριακων ως διαλεχτο-γλωσσα, και απλως χρησιμοποιουμε καποιες λιγες φρασεις της Κυπριακης διαλεκτου στην καθημερινη μας ομιλια.
(Το αν ειναι γλωσσα η διαλεχτος ειναι "Ενεν Γιαννης, εν Γιαννακης". Η Κυπριακη γλωσσα/διαλεχτος ειναι Ελληνικη γλωσσα/διαλεκτος. Ο ορος διαλεκτος ενι προτιμοτερος, αλλα και ο ορος γλωσσα εν σημαινει πως τα Κυπριακα δεν ενι μια Εληνικη γλωσσα οπως και τα καλαμαριστικα ειναι ΜΙΑ Ελληνικη γλωσσα (η διαλεκτος) και οχι Η Ελληνικη γλωσσα. Ειναι η επισιμη ελληνικη γλωσσα και το αποτελεσμα ειναι οι διαφορες αλλες διαλεχτοι να χρησιμοποιουνται ολο και λιγοτερο. Η Ελληνικη γλωσσα, συμπεριλαμβανει ολες τις Ελληνικες διαλεκτους, γλωσσες, απο τα συγχρονα Ελληνικα, μεχρι τα Αρχαια και ισως τζαι πιο πισω. Κανενας μας ενι ξερει την ελληνικη γλωσσα, αυτο που γνωριζουμε ειναι την συγχρονη επισημη ελληνικη γλωσσα που ειναι μια ελληνικη γλωσσα - διαλεκτος, τζαι κατι της που την κυπριακη διαλεκτο. (Αρα ναι γνωριζουμε δκυο γλωσσες στανταρτ, τζαι οι δκυο γλωσσες ειναι μερος αυτου που λεμε Η Ελληνικη γλωσσα.)
Τουτα ουλα εν λεπτομεριες, χωρις σημασια, απλως τονιζω πως ειναι αχρειαστο τζαι που τους δεξιους, τζαι που τους αριστερους να το βλεπουν πολιτικα το θεμα. Για τους μεν εθνικοφρονες, η Κυπριακη γλωσσα δεν ειναι απειλη για τον ελληνισμο ουτε λιγοτερο ελληνικη γλωσσα που την επισημη, τζαι ακομα και να μεν ηταν ελληνικη(που δεν ενει), ειναι και αυτη η γλωσσα μας και δεν εχουμε να απολογηθουμε σε κανεναν Καλαμαρα. Αρα δεν υπαρχει λογος απαξιωσης της για πολιτικους λογους. Για τους δε αριστερους, εν στελνει τα ακριβως αντιθετα πολιτικα μηνυματα ως λαος να χρησιμοποιουμε την διαλεχτο μας.(Δηλαδη εαν την χρησιμοποιουμε δεν θα γινουμε ξεχωριστη εθνοτητα η κατι τεθκοιο). Πιθανον η απαξιωση της γλωσσας να μεν εχει να καμει με ενα απο τις δκυο που πανω ομαδες, τζαι ισως να μεν εχει να καμει με πολιτικους λογους οσο νομιζουμε. Τελοσπαντον.
Η γνωμη μου ενει πως το ΡΙΚ επρεπε να εσχει περισσοτερα προγραμματα με την κυπριακη διαλεχτο και να γινεται μεγαλυτερη χρηση της που το κρατος και τους φορεις του.
Τωρα που το ξανασκεφτομαι εν ειμαι σιουρος εαν ο ορος διαλεκτος ενει προτιμοτερος. Ο χαρακτηρισμος της ως διαλεκτου ισως την απαξιωνει και την βαζει σε κατωτερη κλιμακα απο οτι της αξιζει. Ειτε την μια λεξη χρησιμοποιουμε ειτε την αλλη, εν αλλαζει η σημασια. Φτανει οταν λαλουμε διαλεκτος να εννοουμε διαλεκτος των ελληνικων τζαι οι διαλεκτος μιας διαλεκτου (που ειναι η επισημη Ελληνικη). Ο ορος Ελληνικη διαλεκτος ισως να δια την λανθασμενη εντυπωση σε καποιους. Ενω ο ορος Ελληνικη γλωσσα, ακουγεται καλυτερος τζαι δια περισστερο κυρος. Αποψη μου.
Άνευ, εν υπάρχουσιν αυστηρά κριτήρια για το τι εν γλώσσα τζιαι την εν διάλεκτος αν το πάρουμεν γλωσσολογικά. Τι τι είναι εν πολλοίς γλώσσα εν ζήτημαν πολιτικό.
Γιαυτόν τζιαι ο ορισμός της γλώσσας στην Γλωσσολογίαν είναι σε γενικές γραμμές: "γλώσσα ονομάζεται η γλωσσική ποικιλία που για εξωγλωσσικούς λόγους έχει το στάτους της επίσημης ή εθνικής γλώσσας"
Υπάρχει όμως τζιαι το κκόνσεπτ της αλληλοκατανόησης θκυο γλωσσικών ποικιλιών. Για παράδειγμα τα Μακεδονικά της FYROM με τα Βουλγαρικά, εν mutually intelligible, αλλά για πολιτικούς λόγους (ενίσχυση της Μακεδονικής εθνικής ταυτότητας) δεν θεωρούνται διάλεκτος των βουλγαρικών.
Αντίστροφο παράδειγμαν εν η Κίνα. Τζιαιμέ, σε αδρές γραμμές υπάρχουν 10 κινέζικες γλώσσες, συνήθως εντελώς ακατανόητες μεταξύ τους, αλλά για πολιτικούς λόγους θεωρούνται διάλεκτοι, τζιαι υποβιβάζουνται για χάρην της τυποποιημένης Μανδαρινικής (που βασίζεται στην γλώσσαν του Πεκίνου). Η Κίνα ακολουθεί πολιτικήν one nation one language. Αν οι διάφορες κινέζικες γλώσσες αναγνωρίζουνταν ως αυτόνομα συστήματα, η εθνική συνείδηση των Κινέζων έν θα έμπορεν να καλλιεργηθεί, αφού ήταν φυλετικά ανόμοιος λαός.
Αλλά παρά που μέναν, άκου τα που έναν πιο ειδικόν: http://epanagiotidis.blogspot.com/2006/09/blog-post_18.html
@Αντίχριστε
Αφήνω το πρώτον σου σημείο για την γλωσσικήν ανεπάρκειαν. Ξεκινάν ναι μεν που έναν υπαρκτό θέμαν αλλά αναπτύσσεις το εντελώς λαθθασμένα τζιαι για να το βάλουμεν στον σωστόν δρόμον θέλουμεν ολόκληρον πποστ.
Θα ασχοληθώ μόνον με θκυο σημεία για την ώραν.
Λαλείς: για όσους αδυνατούν να εκφραστούν σωστά στη μητρική τους γλώσσα.
Μα αν μιλάς για κυπραίους, η μητρική τους γλώσσα εν η Κυπριακή Ελληνική. Τούτην εμάθαν που τα γεννοφάσκια τους. Τούτην ακούαν στο περιβάλλον τους τζιαι τούτης της γλώσσας τες δομές απορρόφησεν το μέρος του εγκεφάλου που ασχολείται με την γλωσσικήν κατάκτησην.
Η Κοινή Νεοελληνική εν για ούλλους μιας μια δεύτερη γλώσσα, learnèd γλωσσική ποικιλία που την μαθαίνουμεν στο σκολείον. Στην Κύπρον υπάρχει μια γνήσια κατάσταση διγλωσσίας. Γιαυτόν τζιαι η τωρινή αντιμετώπιση της Κυπριακής τζιαι της Κοινής σαν αντίπαλες μορφές οδηγεί σε προβλήματα στην έκφραση. Έν πιστέφκω σε γλωσσικήν ανεπάρκειαν, σίουρα όμως είμαστεν αμήχανοι άμαν ιχρησιμοποιούμεν τες γλώσσες μας. Τζιαι την μητρικήν κυπριακήν, τζιαι την δεύτερην μας γλώσσαν, την Κοινήν.
Μετά λαλείς τζιαι: άμα θέλετε να μιλούμε την κυπριακή διάλεκτο σωστά, να την μιλούμε όπως καταγράφτηκε από τον Τεύκρο Ανθία και όχι όπως κατάντησε σήμερα. Δηλαδή, ένα αμάλγμα τουρκικών, αγγλικών και λέξεων αργκό.
"Σωστή" γλώσσα αντικειμενικά εν υπάρχει. Εν μια υποκειμενική αυθαιρεσία που την στηρίζεις πιθανότατα σε αισθητικά τζιαι πολιτικά κριτήρια. Ή τζιαι τα θκυο.
Όπως τζιαι η Ελληνική, τζιαι η κυπριακή παθαίνει συνεχώς μεταβολήν. Θα σταματήσει να αλλάσσει άμαν σταματήσει τελικά να μιλιέται, όταν θα εν μουσιακόν έκθεμαν πιον. Η γλωσσική αλλαγή εν εν φθορά τζιαι τα νέα ελληνικά έν εν κατάντημα σε σχέσην με τα αρχαία. Έτσι τζιαι τα κυπριακά του σήμερα εν εν κατάντημαν σε σχέσην με τα κυπριακά του τζιαιρού του παππού μου ή τα κυπριακά στο Χρονικόν τζιαι τες Ασσίζες.
Η Κυπριακή συνεχίζει να εξελίσσεται στες συνθήκες που χρησιμοποιείται. Τζιαι βασικά εν άλλαξεν πολλά η διαδικασία. Αλλάξαν μόνον οι καταστάσεις. Λλίον η παγκόσμια ηγεμονία της Αγγλικής, λλίον η εντονόττερη καταπίεση της διαλέχτου, η κατοχή-αποκοπή της επαφής με τα τουρτζικα, συν ο εκμηδενισμός των αποστάσεων με την Ελλάδαν, τούτα συνθέτουν τες συνθήκες μέσα στες οποίες εξελίσσουνται τα Κυπριακά.
Τζιαι να λαλούμεν ευτυχώς που εξελίσσουνται τζι αλλάσουν οι γλώσσες μας.
@Anef_Oriwn
οι Βούλγαροι θεωρούν όλη τη γεωγραφική έκταση της Μακεδονίας Βουλγαρία, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν αυτή πολιτικά ανήκει σε αυτούς, στους Σκοπιανούς ή στους Έλληνες, όπως έχει δηλαδή σήμερα η κατάσταση. Έτυχε να μου πει Βούλγαρος πως και στη Λαμία μιλάνε βουλγάρικα, οπόταν...μη ξεχνάς πως δημιουργήθηκαν τα Σκόπια κιόλας ως κράτος,και την σκοπιμότητα που κρύβεται πίσω από τον δυτικό διαμελισμό της περιοχής σε κρατίδια. Τώρα αν ο ένας σκοπιανός είναι Σέρβικης εθνικότητας και στο σπίτι του μιλάει σέρβικα ενώ ο άλλος έχει βουλγάρικες ρίζες, οπόταν μητρική έχει τη βουλγάρικη, άλλη ιστορία.
Την ερώτησή σου πάντως μόνο ως πείραγμα μπορώ να την εκλάβω...τόσους αιώνες ποιά διάλεκτος εχρειάστηκε έγγραφη καταχώρηση για να επιβιώσει; Η ελληνική κυπριακή διάλεκτος κτύπα ξύλο εν πάνω που 5000 χρονών! Και η ποντιακή, που εκυνηγήθηκε από Σοβιετικούς και Τούρκους, μια χαρά επιβιώνει! Με δυσκολίες πλέον αλλά επιβιώνει.
Ρώτα και τους Έλληνες της Σοβιετικής Ένωσης πώς επιβίωσαν αυτοί,η γλώσσα και οι παραδόσεις τους όταν το καθεστώς τους σκόρπισε σε όλες τις γωνιές της ΣΕ.
Και ας μην ξεχάσουμε τα παιδιά των Ελλήνων κομμουνιστών που μπήκαν σε τρένα για εκδρομή και βρέθηκαν να μεγαλώνουν μόνα τους σε διάφορες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Η ελληνική κοινότητα της Πολωνίας δημιουργήθηκε από αυτά τα παιδιά, τα οποία έκαναν το δικό τους κρυφό σχολειό κι επιβίωσαν μαζί με τη μητρική τους γλώσσα κι ας είχαν χωριστεί από τις οικογένειές τους.
Δεν είναι η επισημοποίηση, εν το θυμικό που διά ζωή!
Από την προσωπική μου εμπειρία με τον γιο μου τζαι όσων φίλων δασκάλων του δημοτικού έχω, ούλλα τα μωρά τες πρώτες τους εκθέσεις γράφουν τες δι-γλωσσες, μισά Κυπριακά μισά Ελληνικά. Τζιαμε ππέφτει ο πέλεκης της δασκάλας,"με γράφεις ο σκύλος έλασσεν" για παράδειγμα και ούτω καθεξής.
Ποιά γλώσσα εν να πεθάνει;..ενεν τόσον εύκολο.
Αλλά αν υπήρχε η ελάχιστη ενίσχυση...μιαν ώρα την εφτομάδα ας πούμε στο σχολείο, να γράφουν τα μωρά στην Κυπριακή θα ήταν πολλά καλύτερα.
Ε πως δεν θα είμαστε κομπλεξικοί τζαι πως δεν θα παθαίνουμε κρίσεις ταυτότητας όταν μας λεν ότι η Κυπριακή μπορεί να εν γλώσσα τζαι όι διάλεκτος; Αφού εμάθαμεν πως για να είμαστε κάτι πρέπει να είμαστεν Ελληνες, τζ αν δεν είμαστεν Ελληνες εν είμαστε τίποτε.
Πως το είπε τζεινη η αππωμένη κορού "Είμαι ωραία σαν Ελληνίδα, Πρόεδρε"
Εννεν που δαμέ που ξεκινούν τζαι τα εθνικά δάκρυα;...
Ωραία συζήτηση Ασέρα.
Για τα σύμφωνα που λείπουν τζιαι λέει ο dm3k ότι εχρησιμοποίαν τα σκουλουκούθκια που πάνω, όμως χρειάζουνται όντως; Δεν μπορεί να γραφτεί σιύλλος, κουνουσμάς, ή τσιαρτσιάρω;
Είναι λάθος; Αραγε επειδή ξέρουμε πως προφέρετε η λέξη σιύλλος, τη διαβάζουμε σωστά, ένω αν την διαβάσει κάποιος που δεν κατέχει την γλώσσα θα διαβάσει σι ύ λλος. Το χωριό Σιά, το διαβάζουμε Σιά και τονίζουμε το Σ χωρίς να έχει από πάνω τα σημαδάκια. ΄Οπως και τον Σιακόλα δεν τον λέμε Σι α κόλα αλλά Σιακολα και τονίζουμε το Σ.
Ούφφου , ως τωρά έγραφα τζιαι δεν ελείφκουμουν γράμματα, τωρά εμπερδέψετέ με. Ετο έβαλλα παραπάνω ι ή σ μέσα στην λέξην τζιαι ήταν μια χαρά. Το γαδούριν εσιησιήνησεν. όξα εshιshινισεν Τέλος πάντων, ευχαριστώ τζιαι τον Ασέραν τζιαι τον dmek για τα λίνκς. :-))
Αν τζιαι μισος καλαμαρας το αργοτερο που τον τζιαιρο που ειμαι στους Ναζι αλλα τζιαι στους Κελτες τζιαι τους ανγκλοσαξωνες που ημουν ειχα παντα μια λοξα: Κυπριακα ουμπερ αλλες. Εν μερος τηςταυτοτητας μου, του ειναι μου. Οπως εγραψε τζιαι η Σταλαματια, αμα ακοω τους ρεμπελλους τους δικους μας να καλαμαριζουν θελω να γινω στρεητ, τουτεστην νεκατωνεται το στομασσιν μου. Αυτα. Ετσι για να δθκω τζιαι γω το παρον μου αφου διαφορετικα εχαθηκαμεν.
Αγαπώ τη κυπριακή γλώσσα τζιαι μαραζώννω αμαν ( ξι )χάννουνται όμορφες λέξεις.
Χάννουνται όπως τζιαι τόσα άλλα όμορφα πράματα, όπως η άγρια πανίδα τζιαι χλωρίδα.
Χάνουνται τα σγαρτίλια, οι σπίννοι, οι μπάγκαλλοι, οι λαλλέδες, οι τερατσιές, οι μοσφιλιές, τζείνα ούλλα που γυρεύκει τζιαι εν τα βρίσκει ο Aceras.
Χάννουνται οι όχτοι τζιαι οι λαξιές, αλλάσουν όψην οι ποταμωσιές, οι γειτονιές.
Χάννουνται τζιαι οι λέξεις.
Σιέρουμαι που ακούω τα κοπελλούθκια να συντυχάννουν κυπριακά τζιαι ιδίως άμαν λαλούν λέξεις που επίστευκα ότι εξηαστήκαν.
Εν σάννα τζιαι βρίσκω θησαυρό.
Όπως η (Άννα Βίσση)
Δημοσίευση σχολίου