- Παπά, εσύ είπες ποττέ σου ψέμαν;
- Ναί. Έτυχεν μου να είμαι αδύνατος. Μετά εμετάνωσα. Τζιαι όταν εδυνάμωσα εστοίχισεν μου πάρα πολλά να έβρω την δύναμη να πω την αλήθκεια.
- Παπά, τζιαι γώ ήμουν κάποτε αδύνατη. Αθθυμάσαι που είμαστην στην Κύπρο τζιαι είπα σας ότι εδάκκασεν με έναν σσιυλλούιν άσπρον πας το δακτύλιν που επέρναν που την αυλήν της γιαγιάς;
- Μα έσιει τζιαι τρία χρόνια η κουβέντα. Αθθυμούμαι. Ήσουν τεσσάρων χρονών! Τζαι εθαυμάζαν σε ούλλοι πόσον κουράγιον είσιες να τρέχουν τα γαίματα σου τζιαι να μεν κλαίεις!
- Ναι. Έπαιζα με την πόρταν της γιαγιάς τζιαι έκοψα το δάκτυλον μου, αλλά εφοήθηκα να σας πω τι έκαμνα. Ενόμιζα ότι εν να με κόψετε κομματούθκια τζιαι να με βάλετε μες το χαρτζίν να με κάμετε σούππαν. Τζιαι είπα σας ψέματα ότι εδάκκασεν με το σσιυλλούιν.
- Πρέπει να εμεγάλωσες πολλά για να είσαι δυνατή να μου πεις την αλήθκειαν έστω τζιαι τωρά.
- Ναι.
- Ε. Ελπίζω να είμαι τζιαι γώ αρκετά δυνατός τζιαι να μεν μου ξανατύχει να πω ψέμα.
Η κουβέντα για το ψέμαν έλαβεν χώραν την περασμένην Παρασκευήν. Σήμμερα εζήτησα της κόρης μου να μου κάμει ένα σχέδιον με τον Πινόκιο πάνω γιατί έθέλα να κάμω ανάρτησην για το ψέμαν.
Φέρνει μου το σχέδιο...
- Μα είπα σου να μου κάμεις τον Πινόκιο.
- Μα παπά, τίποτε εν καταλάβεις πιον. Εν ο Πινόκιο.
- Καλάν, που εν η μούττη του;
- Μα παπά, έβαλα του τρεις μούττες τζιαι εσύ δεν θωρείς τίποτε; Απλά θωρεί σαι που καρτζίν τζιαι εσύ θωρείς μόνον μιαν τελείαν μεταξύ των αμμαθκιών. Είπεν έναν μεγάλο ψέμαν τζιαι εμεγάλωσεν τόσον πολλά η μούττη του που δεν τον εχώρεν η κόλλα τζιαι έκαμα τον να θωρεί που καρτζίν.
- Τζιαι καλάν, έχει τρεις κκελλάδες διότι είπεν πολλά μεγάλον ψέμαν;
- Μα παπά, δεν καταλάβεις τίποτε που τέχνην; Εν ο Πινόκιο έτσι όπως τον εφαντάστηκα. Εν εν εσύ που μου είπες ότι άμαν αντιγράφεις δεν είναι τέχνη; Εν μια Πινόκια κατ΄ακρίβειαν. Έχει τρεις κκελλάδες διότι απλά εν μια μοντέρνα Πινόκια με τρεις κκελλάδες. Τζιαι είναι μια Πινόκια που αντί να τα έχει ούλλα μακρυά όπως τζιείνος ο τεράστιος ξύλενος Πινόκιο που εβάλαν δίπλα που τον αυτοκινητόδρομον, η δική μου έχει τα ούλλα πλαθκιά. Τζιαι τρεις κκελλάδες.
- A bon!!
- Αρέσκει σου παπάααα!;
- Εσέναν αρέσκει σου;
- Εν αν δε μου άρεσκεν ήταν να σου τον δώκω να τον βάλεις πας το μπλόγκ σου ρε παπά;!
- Αρέσκει μου τζιαι μέναν.
18 σχόλια:
πολλά ωραία ιστόρια τζιαι με ηθικό δίδαγμαν:-)
τζια η πινόκια ειναι αψογη!
Τι θέλεις Ασέρα,να ερωτευτούμε την κόρη σου; Ε,άτε ερωτευτήκαμεν την!
Μα η Πινόκια;!!!! :-)
Πολλά ευφυές,αλλά,εμένα επέρασεν μου τζαι η σκέψη,γιατί άραγε να την κάμει θηλυκό; Επειδή το ψέμα το είπε και η ίδια,άρα ήταν δίκαιη;
Παρόλο ότι μες τα πλαίσια της μη αντιγραφής,μάλλον αναποδογύρισεν τα πάντα.Φάρδος,πλάτος,αριθμούς και φύλο.
Το μόνο που αμφιβάλλω αν θα καταφέρει οποτεδήποτε να "αναποδογυρίσει" στη ζωή της είναι τις καλλιτεχνικές της ρίζες.
"Η αντιγραφή δεν είναι τέχνη" ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΟ!
Όπως βλέπεις αγαπητέ μου Ασερα ο πινόκιος έσιει πολλές μορφές ,εχρειάστκεν ένα μωρό γλυτζιήν σαν το μέλι(ξέρω από μέλι) για να μας το πει μέσα από την τέχνη την αγνή.Η μητσιά εν ΤΕΛΕΙΑ!!
Postbabylon, πες ψέμα σε πλάσμα που αγαπάς τζιαι τζιειαμαί να δεις ηθικό δίδαγμα πον να φάεις. Αυτά που λαλούν άλλοι εν λόγια.
Disdaimona, η βάση εν το πράμαν που καταφέρνουμεν να αναποδογυρίσουμεν τελευταίον. Πολλές φορές τσας πριν να φκει η ψυσιή μας. Ελπίζω η κόρη μου να τα καταφέρει πριν τζιαι να κάμει βάσην δικήν της ενόσο έχει ακόμα μέρες πολλές μπροστά της για να την χαρεί. Τωρά κτίζει πας σε βάσην που δεν εθκιάλεξεν. Εφαντάστηκα τζιαι γώ ότι ο λόγος που έκαμεν την Πινόκιαν κόρη εν επειδή εν τζιείνη.
Stalamatia αν σε ακούσει που λαλείς η μιτσιά δεν θα σου ξανασιντύσιει. Στα 7 χρόνια θεωρείται η μεγαλλύττερη βρισιά :))
Η συζήτηση σε ήντα γλώσσαν εγίνετουν;
Προσπαθώ πολλά να την φανταστώ να σου τα λαλεί ούλλα τούτα, τζαι το τι γίνεται μες στο νου της. Μπράβο σου που έσhεις έτσι μωρόν! Η χαρά της ζωής!
Μάσσιαλλα σου άσερα που εκατάφερες τζαι έκτισες έτσι επικοινωνίαν με την κόρη σου. Να τη σιέρεσαι.
Οι φιλοσοφικές συζητήσεις γίνονται δίγλωσσες. Τζιείνη μιλά γαλλικά τζιαι γώ απαντώ ελληνικά. Άρα στην ιστορίαν υπάρχει λλίον ψέμαν λόγω μετάβρασης. Ο τίτλος θα έπρεπεν να ήταν "est-ce qu'on peut mentir? Ή πιο κάτω "c'est Pinokio comme je l'ai imaginé. Ce n'est pas toi qui m'a dit que copier ce n'est pas de l'art? C'est une Pinokia à vrai dire... une Pinokia moderne..."
Το πότε θα αναποδογυρίσει τη βάση ξέρεις πως εξαρτάται σχεδόν
αποκλειστικά από τον γονιό. Και στην ουσία αποτελεί οικονομία χρόνου υπέρ του μωρού, γιατί έτσι κι αλλιώς κανένας από μας δεν έμεινε στη βάση του,απλά μπορεί να φάεις καμιά 15 χρόνια να ξεκαθαρίσεις με πράματα που-κατά τη γνωμη μου- ο γονιός πρέπει να τα προσφέρει μόνος του. Εγώ το λέω «απομυθοποίηση του ρόλου του γονιού» Με άλλα λόγια είναι η αναγνωριση στο δικαίωμα της ότι δεν είναι μιτσιά. Διότι για την ίδια δεν είναι κα με το δίκαιο της και είναι και σωστή αυτή η υποσυνείδητη στάση. Διότι στην πραγματικότητα το μόνο που αλλάζει στη ζωή μας
είναι το νούμερο της ηλικίας, αλλά σε όποια ηλικία και να είσαι, η δική σου αίσθηση
είναι πως αποτελείς μιαν ενότητα μέσα σου. Υπερασπίζεται την δική της ενότητα, τίποτε άλλο. Ενώ το υπονοούμενο «είσαι μιτσιά» δηλώνει της πως εν εν ολόκληρος άνθρωπος ακόμα.
Ξέρεις τα, γιατί σου τα λέω…
Διότι άλλον η θεωρία τζιαι άλλον η πράξη. Ο ναρκισσισμός του γονιού να κάμει προέκτασην του σε βελτιωμένην έκδοση δύσκολα μπορεί να νικηθεί διότι εν υποσυνείδητος.
Να καταλάβω αυτόν που λαλείς ότι "το πότε θα αναποδογυριστεί η βάση εξαρτάται αποκλειστικά που τον γονιό" ότι όσον πιο βλάκας εν ο γονιός τζιαι δεν αφήννει το κοπελλούδιν του ελεύθερον, τόσον πιο εύκολα θα επαναστατήσει τζιαι να πολευτερωθεί που λλόου του;
Τωρά, θέλεις να σου πιστέψω ότι εκατάφερες εσύ να φύεις που την βάση σου; Χμμμμμ... Σγάψε αλλο μια στρώση τζιαι ξαναμιλούμε.
Εγώ πάντως δεν. Προσπαθώ όμως.
αγαπώ Ασεροκόρη! Τελεία.
Ο γονιός αφήννει το κοπελλούιν ελεύθερον διότι έσιει του εμπιστοσύνην. Τζαι όσον το αφήννει ελεύθερον, τόσον δυναμώνει ο δεσμός τους. Τωρά για το πόσον τραυματική εννάν η ανατροπή της βάσης, εξαρτάται τζαι που το πόσες χωματσιές εσυναχτήκαν που πάνω.
Ασέρα κάποια στιγμή αντιλαμβανόμαστε ότι οι γονιοί μας εν ανθρώποι,απλά ανθρώποι,τζαι μάλιστα σε μια υγιή σχέση γονιών-παιδιού, γύρω στην ηλικία των δεκαοκτώ πρέπει να είναι πλέον στρωμένο το έδαφος για να σπάσει τζαι η συζυγία "μάμμα-παπάς" τζαι ο δεκαοκτάχρονος να έσιει σχέσεις ενήλικα προς ενήλικα όϊ μωρού προς ζεύγος.
Αλλον η αγάπη, η αναγνωριση των επηρεασμών που έχουμεν, η πάλη να μεν κάμνουμεν ασυνείδητες αντιγραφές στις συμπεριφορές μας.
Αλλον η αυτοκριτική,έτσι τζ αλλιώς τούτον γίνεται συνέχεια.
Αλλον όμως να πεις ρητά τζαι με λόγια στο παιδί σου, ότι δεν εγινήθηκες γονιός,τζαι ότι γίνεσαι μαζί του κάθε μέρα τζαι η σχέση είναι ισότιμη.Εγώ επιτρέπω στο γιο μου να μου λέει κατάμουτρα τα λάθη μου που για μένα μπορεί να μεν εν λάθη αλλά τον ίδιο μπορεί να τον ενοχλούν.
Διότι ξέρω ότι κάθε μέρα,κάθε χρόνο πρέπει να είμαι τζαι διαφορετικός γονιός ανάλογα με τις αναγκες του μωρού που "έτυχε" να μεγαλώνω. Όπως ακριβώς τζαι εγώ προσπαθώ να του μεταδώσω ότι απέναντι του δεν εσιει ένα ρόλο αλλά έναν άνθρωπο,που μαθαίνει κάθε μέρα. Διότι ούτε εμείς είμαστε στατικοί ούτε εσωτερικά ούτε στις εξωτερικές συνθήκες.
Εν μιλώ για θεωρία,αντίθετα σε όλα τα επίπεδα της ζωής μου προσπαθώ να μεν είμαι ψεύτρα.
Επειδή είπαμε ότι μεταξύ μας θα λεμε τες αλήθκειες,τζαι όι μόνο μεταξύ μας,με όσους θεωρούμε ότι αξίζει τον κόπο τζαι συνεννοούμαστε,παρόλο ότι τούτο το θέμα που άνοιξες σήμερα θα μπορούσαμε να το συζητούμε για καμιά εφτομάδα,έσιει πολλές προεκτάσεις,εξαναήρτα απλά για να μεν το κρατώ διότι εν μου αρέσκει, για να πω, πως ένας καλός τρόπος να ξεχωρίζουν οι ανθρώποι ανεξαρτήτως ηλικίας το ψέμα που την αλήθκεια εν η ζήλια.
Η ζήλια εν ενα στοιχείο που πάντα παραποιεί αλήθκειες διότι η παραποίηση εν καλή μασκα της ανασφάλειας.
Να την χαίρεσαι Acera την κόρη σου. Θαυμάζω την σχέση σας που βγαίνει μέσα που τα πόστ σου.
Ένα παιδί που μαθαίνει και καταλαβαίνει τις σωστές αξίες σε τούτη τη ζούγκλα είναι σπάνιο φαινόμενο.
Εύγε
Έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι διάλογοι με μωρά σε τούτην την ηλικία. Κερδίζουν τζιαι οι θκυο συνομιλιτές, αλλά τζιαι όσοι παρακολουθούν τη συζήτηση. Γιατί ? Γιατί σίουρα η μια πλευρά ( μπορεί τζιαι οι θκυό, αλλά η μια πολλά πιο σίουρα ), εν αυθόρμητη τζιαι ειλικρινής.
Μια παροιμία λαλεί 'κατά μάναν κατά τζιύρην'
Εν δυνατό η μιτσιά να μεν εφιλοσόφαν τα πράματα ?
Να σου "Δώστης γήπεδο να παίξει"
Είμαι σίουρος ότι κάμνεις το.
Καλημέρα.
Αρέσκουν μου πολλά τα μωρά που εν καλομεγαλωμένα.
Εν ελεύθερα τζιαι έχουν την τόλμην τζιαι την αγάπη να δημιουργήσουν και να στηρίξουν τις επιλογές τους.
Τζίνον που με κάμνει να φίρνουμε που τα γέλια εν το common sense τους:
- Παπά, αν δεν μου άρεσκεν ήταν να σου το δώκω;;;;;
Disdaimona, έντζισεν μου η φράση σου: Επιτρέπω στα παιδιά μου να μου λένε τα λάθη μου.
Εν δικαίωμα κάθε ανθρώπου να εκφράσει ότι θέλει... και δικαίωμά μας να το χειριστούμεν ελεύθερα.
Νιώθω ότι τα μωρά μας θέλουν τον σεβασμό που θέλει ούλλος ο κόσμος στο ότι εν ελεύθερα άτομα.
Νομίζω πως πολλοί συμφωνούμε (τουλάχιστον θεωρητικά) ότι
- Τα κοπελλούθκια μας δεν μας ανοίκουν
- Σεβούμαστιν τα σαν άτομα
- Επικοινωνούμεν, δεν διατάσσουμεν
Είναι φυσικά τζιαι η στάση μας προς τα ΟΡΙΑ που χωρίς αυτήν τα πιο πάνω δεν λεν τίποτα, αλλά αυτόν είναι άλλη κουβέντα. Σταματώ δαμαί τζιαι δεν αννοίω τούτον το θέμαν, διότι διούμεν στα κοπελλούθκια μας ήδη τον παραπάνω χρόνον μας, να μεν μας φαν τζιαι τον μπλογκοχώρον μας.
Δημοσίευση σχολίου